Besiuurlie aanpassing
nu de Socialisten ii de oiwsii slaag
Tolk der Kristene Volkspartij-Vlaamsche Front P. V. N.
0,30
UERKriAn
57 Jaargang, N' 2554 WEEKBLAD Zondig 22 April 1928
Da Waarheid la ona wapen
Rechtvaardigheid ona doel
Stichter PieterDaen*
PRIJS
per nummer
ABONNEMENTEN
Per jaar 15,00 fr.per 6 maand 7,50 fr.
•p voortand bataaibaar
abonnementen op alle poatkantoren, buitenland port meer.
REDAKT1E Hoofdopett HerK. L. Van Opdenboecb,
Volksvertegenwoordiger. Poatchek 93175.
BEHEERS. M. Drukkerij Volksverheffing
14. Onderwijaatraat. *4 AaUt Telefoon 188
ANNONCEN
De prijs der annoncen wordt bepaald bij overeenkomst.
Voor alle inlichtingen wende men rich ten bureele.
PRIJS
In het «Rechtskundig tijdschrift
voor Belgic» van April 1928, verscheen
'n uitvoerige studie: Een Staatsrech
telijk vraagstuk De oplossing van
den taalstrijd door Dr Jur. J. Verhey-
den.
De steller verbergt zich achter een
schuilnaam advokaten zijn veelal
voorzichtige menschen maar uit
zijn werk blijkt voldoende dat hij niet
behoort tot het strijdend nationalis
tisch leger Voor ons is deze stu
die dan dubbel welkom om dat het
ons toelaat te constateeren hoe diep
onze gedachten reeds doorgedrongen
zijn in kringen die zich niet openlijk
tot het Vlaamsch Nationalisme dur
ven bekennen.
Alhoewel we 't dan met den schrij
ver van deze studie op vele plaatsen
oneens zijn en herhaaldelijk glimla
chen om zijne Belgische angstvallig
heid en «ehrèvre-choutisme», toch ge-
looven we dat onze lezers met-vrucht
kennis zullen nemen van des schrijvers
plan tot hervorming van den Bel
gischen Staat.
De auteur beroemt zich op zijn hoe
danigheid van rechtgcaardcn Belg
Juist omdat hij een loyale Belg is
en bevreesd voor de gevaren die de
«taalkwestie» aan zijn vaderland doet
loopen, zoekt hij een oplossing van
den taalstrijd en betracht de verzoe
ning tusschen Walen cn Wamingen.
Want volgens dezen auteur is het
gevaar voor het land niet denkbeel
dig.
«We moeten niet overdrijven,
schrijft lui. en beweren dat er een
onmiddellijk gevaar bestaat, doordat
er eene revolutie op til is, doch ander
zijds moet men er ook niet Wind voor
zijn, dat er tegen het bestaan van
België gewerkt wordt en dat er een
hoop mistevredenen zijn, die wenschen
dat de kluisters die hen nog aan het
land h'nden zouden verbroken worden.
Verder wijst steller op het gevaar
van de naar Frankrijk georiënteerde
]>olitiek van België inz. het geheim
militair akkoord en stelt zich de
vraag: Wat zou er gebeuren in geval
van een oorlog waarin België door
Frankrijk wordt meegesleept?
«Wat zouden de Vlamingen doen,
in een gebeurlijken oorlog waarin Bel
gië zou gewikkeld zijn, enkel ter oor-
zake van het defensief verbond met
Frankrijk?...
«Met hun gezond verstand zouden
de Vlamingen spoedig inzien dat Bel-
België's laatste uur geslagen is. De
ouderen, meer bezadigden, zouden met
weemoed aanschouwen dat het land
dat ze liefhadden, door de Franschdol-
heid van enkelen wordt te niet gedaan.
De jongeren, die bijna allen tot het ex
tremisme zijn overgegaan, uit reactie
tegen wat ze heeten het Belgisch ge
stook der Franschgezinden, maar dat
in werkelijkheid een anti-Belgisch ge
stook is, die jongeren zouden roepen
dat ze wel voorspeld hebben dat Bel
gië zelf zijn ondergang zou bewerken.
Het nieuw activisme dat ze zouden
doen ontstaan zou onder veel gunsti
ger omstandigheden geboren worden
dan in 1915...
«Het gevaar dat ons land bedreigt,
alhoewel niet onmiddellijk, is er niet
temin wezenlijk om».
De auteur ziet twee middelen om
dat gevaar te bezweren
1. De terugkeer voor het land tht
de gewaarborgde neutraliteit
2. De oplossing van den taalstrijd.
Hoe kan de taalstrijd opgelost
worden?
Schrijver gelooft niet dat DE
TAALWETTEN de oplossing bren
gen zal en dat om een viervoudige
reden
1. De taalwetten maken de Vlamin
gen in België tot burgers van twee
de klas:
2. De taalwetten bestendigen de
tweetaligheid in Vlaanderen
3. De taalwetten verbitteren de Wa
len en laten de Vlamingen onbevre-
digd.
4. De taalwetten worden niet toe
gepast.
Evenmin kan een oplossing worden
verwacht van de provintiale autono
mie omdat in den huidigen stand van
ons staatsrecht hooger en middelbaar
onderwijs, gerecht, centraal bestuur
en leger ontsnappen aan de bevoegd
heid van de provincieraden
Zonder de oorlog had altijd vol-
rens den schrijver de bestuurlijke
sche'ding misschien de oplossing ge
bracht.
«Was de oorlog niet gekomen, dan
had het stolsel van bestuurlijke schei
ding bij Walen en Vlamingen meer en
meer aanhangers, als zijnde de eenige
redelijke oplossing, en het is niet on
waarschijnlijk dat we nu eene staats
inrichting zouden hebben bezeten,
waaraan zelfbestuur in meerdere of
mindere maten ten grondslag ligt.
«De oorlog, eilaas, bracht verande
ring; de Waalsche en Vlaamsche acti
visten voerden ongelukkig met den
steun van den vijand, de scheiding
door, waartegen eene geweldige re
actie is ontstaan, en die voor gevolg
had den teruggang van de Vlaamsche
beweging».
We zullen hier geen Vlaamsch ver
slijten om deze bewering van den te
ruggang te weerleggen we wijzen
er alleen terloops op dat de autonomic-
gedachte dus vorderingen maakt ook
in anti-activistische en anti-nationa
listische kringen.
Eindelijk gaat schrijver dan zijn
eigen reddingsplan ontvouwen.
Volgens hem is er voor België nog
te verwachten van wat hij noemt: be
stuurlijke aanpassing waaronder
schrijver heel iets anders bedoeld dan
de h. Van Cauwelaert die onder de
zelfde benaming pleitte voor een meer
ontwikkelde autonomie van gemeente
en provincie
HET STELSEL VAK
BESTUURLIJKE AANPASSING j
1. DE wetgevende macht.
De wetgevende macht wordt uitge
oefend door een Senaat, en door Ka
mers van Volksvertegenwoordigers. j
a) De Senaat.
De Senaat, minder leden tellend dan j
de tegenwoordige eerste Kamer, j
\vord« gekozen door de kiezers YOIt I
gansch het land Over het kiessysteem j
wijden we niet uit omdat daarover in
't oneindige kan getwist worden en
dat, al naar gelang de partij waar toe
men behoort, het eene of andere best
vindt. De ouderdom van 40 jaar om
gekozen te worden zagen we liefst be
houden.
De Senaat belundelt de zaken die
het algemeen belang van het land ra
ken, namelijk de buitenlandsche zaken
de koloniale zaken, de landsverdedi
ging, de gemeenschappelijke finantiën
(inbegrepen de invoerrechten en het
muntstelsel), de gouvernementsbe-
drijvcn (spoorwegen, post, telefoon,
telegraaf), de groote openbare wer
ken, en een deel van het justitiewezen.
De voorzitter van het Senaat is oin
de beurt een Vlaming en een Waal; is
de voorzitter een Vlaming dan is de
onder-voorzitter een Waal, en omge
keerd.
Voor de handelingen van het voor
zitterschap, spreekt de voorzitter zijn
eigen taalde leden spreken ook de
taal van hun streek. Deze maatregel
schijnt noodzakelijk omdat we zien
dat noch nooit een Vlaamsche voorzit
ter of ondervoorzitter het gewaagd
heeft een debat in 't Vlaamsch te lei
den of aan de sprekers in 't Vlaamsch
het woord te verleenen. Dit gebeurt
nochtans in Zwitserland. Waarom zou
het dan bij ons niet kunnen? Ook de
Vlaamsche parlementarissen, geven
veel te gemakkelijk toe in het gebruik
van het Fransch, vooral wanneer het
een debat geldt van eenig belang; 't
zijn uitzonderingen die systematisch
altijd, zooals het behoort, Neder
landsch spreken.
b) Kamer van volksver
tegenwoordigers.
Vlaanderen en Wallonië hebben
ieder hunne Kamer van volksverte
genwoordigers, die zetelen te Ant
werpen en te Luik, en wier leden vol
gens een te bepalen systeem, respec
tievelijk door de Vlaamsche en Waal
sche arrondissementen worden geko
zen.
We denken dat er geen nadeel zou
aan zijn den ouderdom om gekozen te
worden te brengen op 30 jaar.
De taal van de laamsche Kamer
is het Nederlandschdie van de Waal
sche het Fransch.
De Kamers houden zich bezig met
al de zaken die niet aan den Senaat
zijn voorbehouden.
c) Groot Brussel.
In den huidigen toestand is het niet
meer mogelijk Brussel bij het Vlaam
sche land te rekenen; het is een feit
waar we ons moeten bij neerleggen.
Ook bij Wallonië kan het niet ingere
kend worden.
Daarom moet er een bijzonder re
giem aangenomen worden voor Groot
Brussel dat volgens de wet op het ge
bruik der talen in bestuurszaken be
staat uit de gemeenten Audergem,
Brussel, Anderlecht, Etterbeek, Vor9t,
Elsene, St Pieters-Jette. Koekelberg,
St Jans-Molenbeek. St Gilles. St J« osf
ten-Noode, Schaarbeek. Ukkcl, a-
termaal-Boschvoorde. St Lambrec: i>-
Woluwe, St Pieters-Woluwc, St Ste-
vens-Woluwe. -Y
Misschien wenscht de bevolking lat
Groot Brussel, evenals Vlaanderen en
Wallonië, eene Kamer van volksver
tegenwoordigers zou bezitten. W
zien daartegen geen groot bezwaar,
mits de tweetaligheid die thans Brus
sel kenmerkt behouden blijve, en t.iet
ten nadeele van de Vlamingen die er
wonen wordt uitgewerkt.
Een ander middel om de lokale be
langen van Groot Brussel te beharti
gen. is ze toevertrouwen aan eene
commissie van den Senaat, bestaande
uit al de gekozenen van Brussel, met
bijvoeging van eer. gelijk getal Vla
mingen èn Walen.
Hoe men het ook inrichte. moet er
bepaald worden dat het gebruik der
talen voor de leden vrij is.
2. De uitvoerende macht.
Aan de rechten en voorrechten van
den koning moet geen verandering gcd.
bracht worden.
Het landsbestuur wordt waargeno
men door Ministers door den koning
benoemd die geen lid van den Senaat
of van ccue Kamer mogen zijn, of die,
zoo zij bij hunne aanstelling lid zijn,
hun mandaat moeten neerleggen. Dit
om de regcering bestendiger te ma-,
ken. en dc uitvoerende macht te ver
sterken.
Het getal ministers kan op zeven
gebracht worden.
Een minister voor buitenlandsche
zaken
Een minister voor binncnlandsche
zaken
Een minister voor justitie;
Een minister voor finantiën
Een minister voi>r koloniën A
Ki-n ntli&tsrer voor - lands vc r.'.cdig
Een minister voor regceringsbe-
drijven...
De ministeries voor buitenlandsche
zaken en koloniën behouden hunne
tegenwoordige bevoegdheid.
Het ministerie van binncnlandsche
zaken houdt zich bezig met de kiesza-
ken van het landsbestuur; het is ver
der de verbindingslijn tusschen het
centraal bestuur cn de lokale besturen
van Vlaanderen cn Wallonië Indien
men aan Groot Brussel'geen eigen
parlement toekent zou dit ministerie
ook het bestuur hebben van Gr.»>t
Brussel voor wat betreft onderwijs,
gemeentezaken, handel, nijverheid,
sociale voorzorg.
Het ministerie van justitie behoudt
het bestuur van dc gemeenschappelij
ke wetgeving, en van dc openbare
veiligheid, en gebeurlijk ook van de
rechterlijke inrichting van Groot
Brussel.
Het ministerie van finantiën omvat
het bestuur van de gemeenschapptlii-
ke finantiën, van de thesaurie en de
openbare schuld, van het muntwezen,
het tolwezen.
Het ministerie van landsverdediging
behoudt zijne bevoegdheden
Het ministerie van regeeringsbc
drijven bestuurt de bedrijven door den
staat uitgebaat: spoorwegen, poste
rijen, telefoon, telegraaf (wat niet uit
sluit «lat voor deze laatsten eene re
geling kan getroffen worden als voor
de spoorwegen gedaan is). De groote
openbare werken, behooren ook tot
dit ministerie.
Het bestuur van Vlaanderen
Wallonië wordt waargenomen door
staatssecretarissen. Zij mogen insge
lijks geen lid zijn van de Kaïner. of
zoo zij het zijn bij hunne aanstelling,
moeten zij van hun mandaat afzien.
Een ander middel dat zou bijdragen
tot de bestendigheid van het bestuur
is ieder staatssecretaris slechts ver
antwoordelijk tc maken voor het de
partement dat hij bestuurt zoodanig
dat indien hij het vertrouwen van de
vergadering verliest, hij het heengaan
van zijn kollegas niet veroorzaakt
De staatssecretarissen, door den ko-
Ining benoemd zijn ten getalle van
zeven
Een staatssecretaris voor binnen-
I landsche zaken die het beheer heeft
I over de provinciale en gemeentelijke
aangelegenheden, de kieszaken voor
I kamer cn gemeente, de militie.
I Een staatssecretaris voor justitie
J met het bestuur van den openbaren
onderstand (wcldadigheidsgestichten,
krankzinnigengestichten), den ccrc-
dienst, giften cn legaten, stichtingen,
de gevangenissen, het strafregister,
de politie, de kinderbescherming, de
rechterlijke inrichting (benoeming
van magistraten en notarissen).
Een staatssecretaris voor onderwijs
met het beheer over het hooger. mid
delbaar, normaal en lager onderwijs,
kunsten cn wetenschappen, bibliothe
ken.
Een staatssecretaris voor finantiën,
met beheer over het afzonderlijke
zijn ze bereid den Zesmaandendienst,
de gewestelijke indeeiing,
de Amnesiiekwesiie
die ze in de regeering verloochend, verraden
en begraven hebben, te stemmen.
8 Volksvertegenwoordigers in den kath. Kamergroep,
Vlaamsche Volksvertegenwoordigers,
Demokraten
hebben de macht in hun handen om den eisch van de meerderheid der bevolking te ver
wezenlijken
Wal zullen de katholieke werklieden en minimalistische Vlamingen doen, als er geen ACHT hunner
ertegenwoordigers gevonden worden, om aan hunnen eisch te voldoen? WAT
geldwezen, de rechtstreeksche belas
tingen, de registratie en domeinen, 't
kadaster, de hypotheken, de accijnsen.
Een staatsecretaris voor landbouw,
handel en nijverheid, met het beheer
over land- en tuinbouw, het land
bouwonderwijs, de bosschen en wa
ters, het mijnwezen, de nijverheid, de
visscherij, den handel (voor zoover
niet internationaal).
Een staatssecretaris voor openbare
werken met het bestuur van bruggen
en wegen, openbare gebouwen, wege
nis cn voor Vlaanderen het zeewezen.
Een staatssecretaris voor sociale
voorzorg, inet het beheer over dc ar-
beidsaangelegenhedcn, het beroepson
derwijs, de sociale verzekeringen, de
middenstandsbelangen. de openbare
gezondheid.
Bij zulke regeling zou niet veel
overblijven voor bijzondere provinci
ale zakentrouwens zouden vele din
gen als b.v. onderwijs cn wegenis be
te* toevertrouwd 2Ïjn aan de staats
secretariaten dan aan de provincie
besturen. Een mogelijkheid is dc pro
vincieraden als politiek korps op te
heffen, en dc provincies alleen als be
stuurlijke eenheid te behouden. En
kele wijzigingen zouden moeten ge
beuren: de Vlaamsche gemeenten
zouden bij de Vlaamsche, de Waalsche
bij de Waalsche provinciën ingedeeld
moeten worden. Dc provincie Rraë
bant zou alleen de arrondissementen
Leuven cn Brussel (min Groot Brus
sel) bevatten, en het arrondissement
Nijvel bij Henegouw ingedeeld wor
den.
Wat F.upcn en Malrnedy aangaat,
zou men aan deze gewesten kunnen
overlaten te beslissen of ze zich bij
Vlaanderen of Wallonië aansluiten.
Misschien voelt Eupen zich meer aan
de Vlamingen verwantinicder geval
zou Vlaanderen er voor zorgen dat in
bestuur en gerecht de taal der bevol
king zou worden geëerbiedigd.
Een raad van State 2ou eene nuttige
instelling zij, indien cr aan ondcrwor
pen werd de voorbereiding van de
wetgeving, en de beslissing in de be-
stuursgeschillen, voor zoover het
geene rechtsgeschillen zijn. tusschen
het centraal bestuur en de lokale be
sturen, en indien bij den raad de be
zwaren van private personen tegen
bestuurshandelingen die hunne belan
gen krenken konden aangebracht
worden.
De wetten en algemeene maatrege
len van bestuur, van het landsbestuur
uitgaande, worden in beide talen af
gekondigd; die in Vlaanderen in het
Nederlandsch, die van Wallonië in liet
Fransch.
Voor de gouvernementsbedrijvcn
wordt in Vlaanderen alles in het Ne
derlandsch afgehandeld, evenzoo voor
het tolwezen.
De opleiding en bestuurstaal der le
gerkorpsen zijn eentalig Fransch in
Wallonië Nederlandsch in Vlaanderen,
de dienstplichtigen worden in eigen
gewest opgeleidde officieren kunnen
nunne studiën in 't Fransch of in 't
Vlaamsch doen; de legerstaf bestaat
uit officieren die beide talen kennen.
Het finantiewezen is van landelijken
of van lokalen aard; eene nadere uit
werking moet bepalen welke belastin
gen door het landsbestuur, en welke
door de lokale besturen kunnen opge
legd worden.
De openbare werken kunnen ver
deeld worden zooals thans, in groote
en kleine, de eersten zijnde ten laste
van het land. de andere ten laste van
de lokale besturen De groote zijn
deze die het gansche land aanbelangen
b.v. de havens, de kanalen, enz. Een
wet kan hier de werken aanwijzen, en
in twijfelachtige gevallen kan eene
commissie van den Senaat, waarin de
staatssecretaris van het lokaal bestuur
mede zitting heeft uitspraak doen
In het onderwijs komt het landsbe
stuur niet tusschen. Vlaanderen en
Wallonië hebben elk hunne universi
teit; zij richten de leerstoelen in, dui
den de voertaal aan. bepalen de voor
waarden voor het bekomen van de
academische graden zij bepalen
de voorbereidende studies, richten het
middelbaar en lager onderwijs in zoo
als zij het goedvinden.
De vrijheid van onderwijs blijft ge
handhaafd, en niet meer dan thans
zonder de lokale besturen zich met
het vrij onderwijs inlaten. Zelfs ware
het bij de nieuwe staatsinrichting het
oogenblik om voor goed de school
kwestie te regelen: waarvoor men een
blik op het IK.llandsch stelsel zou mo
gen werpen.
I>e vrijheid van onderwijs zou mede
brengen, dat in Vlaanderen, private
personen of instellingen scholen met
bet Fransch als voertaal inrichten
kunnen cn dat de huisvaders de vrij
heid hebben hunne kinderen daarheen
te zenden. De vrijheid wordt niet ge
bruikt doordat het openbaar l>cstuur
geene scholen met Fransch als voer
taal inricht, evenmin als de vrijheid
wiet wordt gekrenkt d«»ordat «Ie staat
geene humaniora zonder Grieksch in
richt Trouwens de vrijheid van den
huisvader in eene formule die fransch
gezinden gebruiken om het voorrecht
dat ze genoten te kunnen behouden;
de Vlaamsche huisvaders, die Vlaam
sche scholen verlangen hebben tot
hiertoe vruchteloos de vrijheid van
den huisvader ingeroepen.
3. De rechterlijke macht.
De rechterlijke inrichting wordt
door de lokale parlementen geregeld;
cr is immers niets tegen dat dc recht
banken anders werken in Vlaanderen
dan in Wallonië, dat b.v. het systeem
van den enkelen rechter wordt door-
gevokrd in Vlaanderen, en dat Wal
lonië het college van drie rechters be
houdt.
Ook dc rechtspleging wordt door de
lokale parlementen geregeld, omdat cr
niet moet belet worden dat het lokale
bestuur, dat praktischer wil werken,
door het centraal, bestuur worde te
gengewerkt b.v. Wallonië wil zich
houden aan de langdradige Fransche
proceduur maar dit moet geen reden
zijn dat in Vlaanderen niet op moder
ne wijze het proces worde uitge
voerd.
Het hof van verbreking zou het
eenig zijn voor gansch het land, doch
met eene Vlaamsche en eene Fransche
kamer, en omdat in sommige gevallen
de kamers vereenigd moeten zetelen,
zouden de raadshceren heide talen
moeten kennen.
In Vlaanderen, is de taal der recht
spraak, alsmede van den inwendigeu
dienst der rechtbanken Nederlandsch,
in Wallonië Fransch, in Groot Brus
sel tweetalig. De Walen die in Vlaan
deren verblijven, en eene Fransche
proceduur verlangen, evenals de Vla
mingen die in Wallonië verblijven en
de Vlaamsche proceduur verlangen,
zouden door de rechtbank van Brussel
geoordeeld worden.
Het recht bevat in onze wetboeken
van burgerlijk recht, handelsrecht en
strafrecht zou moeten gemeen blijven
voor gansch het laiul daarom zouden
de wijzigingen die gebeurlijk aan de
wetboeken moeten gebracht worden
in de bevoegdheid vallen van het
landsbestuur en van den Senaat. Er
kunnen evenwel gevallen voorkomen
waarin eene verschillende wetgeving
voor Vlaanderen en Wallonië te recht
vaardigen is, alhoewel ze thans dc»or
een wetboek geregeld zijn, b.v. in
zake pachtwet. In zulk geval zou de
lokale Kamer eene wet kunnen stem
men, die alvorens kracht te hebben
door den Senaat zou moeten goedge
keurd worden. Ook in andere gevallen
zou het recht van initiatief voor wij
ziging van de wetboeken aan de lokale
Kamers niet mogen onthouden wor
den. doch steeds zou de goedkeuring
van den Senaat mo eten ingewonnen
worden, en die goedkeuring zou le
vens gelden alsof de Senaat net initia
tief had genomen, dat wil zeggen, dat
de goedkeuring aan die wet kracht
zou geven voor gansch het land. Voor
tijdelijke afwijkingen van het gemeen
recht der wetboeken, b.v. voor de
huishuurwet hebben de lokale Kamers
eene vrije hand. De wetgeving die
geene wijziging is of aanvulling van
dc bestaande wetboeken behoort tot
de bevoegdheid van de lokale kamers,
b.v. het groote deel der sociale wet*
geving.
Ontstaat cr een twijfel om te weten
of een wetsvoorstel in dc bevoegdheid
valt van den Senaat of van dc Kamers
dan zou óf de minister óf de staats
secretaris van justitie de kwestie moe
ten onderwerpen aan den Raad van
State.
Aan de rechtbanken komt toe. ter
gelegenheid van een geschil dat hun
onderworpen F, na te gaan of eene
landswet, of eene lokale wet strijdig
is met de grondwet, of eene lokale
wet strijdig met eene landswet, of een
maatregel van !>estuur strijdig met
eene wet. Een vonnis of arrest, de
grondwettigheid der wetten, of dc
wettigheid van lokale wetten of be
sluiten betwistend, zou aanstonds
dix>r de zorgen van den procureur-
generaal voor het hof van verbreking
moeten gebracht worden, samen ge
steld uit leden van beide kamers.
UIT OIIZKTV F>IJJLKOKEFt
Zonder gevaar.
De Liberale Jonge Wachten wiens
vaderlandsliefde en militarisme
spreekwoordelijk kunnen genoemd
worden, hebben gekongresseerd...
Met algemeenheid van stemmen
hebben de Jonge Wachten» aangeno
men
«dat de diensttijd, maar zonder ge
vaar, zal mogen verminderd worden
wanneer dc noodzakelijke maatrege
len zullen genomen zijn en hun doel
zullen hebben bereikt om de vermin
dering toe te laten, 't is te zeggen,
wanneer men zal vastgesteld hebben
1 de waarlijk-algemeene dienstplicht;
2. de samenstelling van talrijke en be
kwame kaders3 de militaire voor
bereidende vooroefining; 4 de af
schaffing van tijdverlies in de kazerne
5. een voldoende en geperfectioneerd
materiaal, enz., enz.
als dat geen diensttijdvermindering
is begrijpen we er niets van.
Bij den naasten laatsten oorlog
kunnen die vaderlanders zeer gerust
zijn: papa heeft geld en invloed ge-
l noeg om hen in de bureelen van de
eer-tcachtcrste lijn te nestelen
De Belgische vaxaliteit.
Het Gentschc katholieke dagblad
De Gentenaar heeft een medewerker
voor militaire aangelegenheden, wiens
artikelen sedert de bespreking der
Belgische plannen tot hervorming van
het leger de aandacht van de geheele
Vlaamsche pers gaande gemaakt
hebben. Op Donderdag 25 Maart 1.1.
vroeg hij zich in zijn blad af«Is Bel
gië verbonden aan Frankrijk op mili
tair gebied?» waarop hij dan het vol
gende duidelijke antwoord gaf:
Is België verbonden aan Frankrijk
op militair gebied?
Neen, antwoorden de officieele per
sonen, vanaf Vander velde tot aan
Paul Hymans.
Wij antwoorden, ja
Wij antwoorden ja, omdat wij de
stelligste bewijzen in handen hebben
van de militaire betrekkingen, welke
bestaan tusschen den Belgischen en
den Franschen g ener alen staf.
Iedereen weet. dat de algemeene
opinie :n België voor een merkelijke
vermindering is van den diensttijd. De
katholieke partij zal zich vast en zeker
niets ontzien voor eene vermindering
