Ter [iageiacMenis uan l E. H. Heneïih Dieren»
eindfujk
L XSJ
Tolk der Kristen© Volkspartij-Vlaamsche Front P. V. N.
I
0,30
0,30
et amnestie-scenario
isi liet Belgisch Parlement
Uit onzen Pijlkoker
MENSCHENBEULEN
i-ViT-m'h'"
r
57 Jaargang Nr 2476 WEEKBLAD Zoadcg 30 September 1928
t. Da V. »r rhrin Iv ons wapsn
f Pschtvucrticheld ons dos
Stichter Pieter Dae as
PRIJS
cummer
ABONNEMENTEN
Sv.',i jaar 15,00 fr. per 6 riuutnd 7,50 it.
ap Tctrhaod b»t*i»ib«i»r'
•onaementen op alls postkantoren, buitenland port mwr,
REDAKTLE HoofdopttellerK. L. Vt -OpdoeLoiub,
Valksvortcgenwoordjfrejr. Poatchefc S3175.
BEHEER: S. M. Drukkerij VoILsverbefiBra t
14. Onderw|$«etra»t, 14, Aalet. Telofoo-i 188
ANNONCEN
De prijs der «unoocer. wordt bepaald b» ovrroankomst.
Vr-or »He Webringen vende meo rich te?
PRIJS
ver "-mme/
Hei laatste Belgisch-partementair
scenario is niet kwaad ineengezet.
\'an Canwelaert brengt zijn wets
voorstel op de poppen. Jaspar-Janson
amendeert zoo dat er zelfs geen ver
jaring intreedt voor de ernstige ge
vallen. Van de Vijvere speelt de gewo
ne rol en brengt een amendement, dat
een heele stap vooruit is op de voor
stellen der regeering... maar men zelfs
met het gewapend oog geen spoor van
amnestie ontdekt.
En heel het boeltje wordt verdaagd
tot in November. Dan krijgen we ver
jaring misschien ook voor de groote
gevallen en wellicht ook amnestie...
voor de gevallen beneden de vijf jaar.
In elk geval de amnestie is weer
eens begraven met de medehulp van
Van Cauwelaert.
Maar Janson heeft hem een certifi
caat van goede en Belgische vader
landsliefde bezorgd.
Jaspar heeft er nog een patriotisch
schupje bijgedaan.
Zelfs de Etoile beige van Buyl
vindt dat zulke amnestie-voorstanders
tot de goede belgen zijn te rekenen.
Kortom men kan voorstander zijn
van amnestie en goede Belg op voor
waarde de amnestie te kelderen!
M. Jaspar avail le sourire.
En de gelaarsde kater alias kleine
Max van Brusselwas in de nopjes.
En den volgenden dag bracht «De
Standaard» een lang artikel waaruit
bleek dat de katholieke Vlaamsche
Kamergroep weer een triomf had be-
J'"'H
Neen, neen net record in l'énergie
dans r.aplatissement is nog niet be
reikt.
Intusschen zullen de activisten naar
het woord van de jubelende «Nation
beige» «burgers van tweede klas blij
ven, gesloten uit het openbare leven,
in den ban der maatschappij».
Tien jaren na den wapenstilstand.
België dat sedert honderd jaar
Vlaanderen tracht eronder te krijgen,
dat zich vanwege de Vlamingen zoo-
eel moet doen vergeven, dat België
kan aan de activisten nog geen ver
giffenis schenken.
Het Belgische Hof een troepje
vreemdelingen, die hun Duitsche af
komst willen doen vergeven blijft
onverbiddelijk.
Hoe zegde de Latijnen ook weer
quo penlee vult Jupiter dementat. Die
Jupiter wil ten verderve voeren slaat
hij met waanzin.
De Belgische machthebbers zijn
waanzinnig.
Moest in de huidige omstandigheden
een onweer loskomen boven België,
wat een, losbarsting van haat zou er
tegen het belgische regiem in Vlaan
deren losbreken.
Laat de «Nation beige» maar zijn
scalpdans uitrazen op de weerloosheid
van «le miserable Borms». Laten de
vuilmeiden de «Vlaamsche» bladen a
la Nieuws van den Dag het parool van
Brussel maar volgen.
De Vlaamsche haat zal het die
machthebbers wel eens betaald zetten.
Pas hebben de katholieke Vlamin
gen Vlaanderen helpen leveren aan
Frankrijk.
De heer Van Cauwelaert wordt de
belgische rethor van Vlaanderen.
Wat de heer Rubbens heeft gezegd
kan ons minder interesseeren.
De auteur van «Pluimpje» heeft zich
een oogenbük aanzien voor den David
die den Goliath van het Vlaamsch Na
tionalisme ging neerslaan, och arme.
Het jong mensch is echter te bloedloos
voor zufke karwei. Late hij in plaats
van neer te dalen in het strijdperk,
nog wat zijn broek gaan verslijten op
de bank der lagere school om te leeren
schrijven zonder fouten.
Van Cauwelaert heeft zich overtrof
fen in zijn liefdesverklaringen aan het
adres van België de man met den
driekleurigen sjerp, de gewezen lof
redenaar van Alb. Rodenbach, bemint
België omdat hij Vlaanderen bemint.
Amnestie bezegelde de Belgische zege
op het Vlaamsch separatisme, enz. enz.
En het Belgisch antwoord?
Het stellen van de kabinetskwestie
legen alle amnestie en het voorstel van
een verjaring, waarvan al de groote
veroordeelden zouden uitgesloten blij-
\en. De triomf van Hymans-Janson op
j dc Vlaamsch-belgicistische lafheid.
Ja. Brussel durft dat omdat het de
lafheid van de Vlamingen kent. Trou
wens ae koning had reeds den pols
gevoeld van Van Cauwelaert.
Men weet te Brussèl dat deze boere-
jongen, die het tot burgemeester
■i wacht ejikel noeriatekclitf..kn n ziin te
gen né laainscïïe* ilationalistëm Die
hebben geen plaatsen van afgevaar
digde- beheerder uit te deelen.
Van Cauwelaert is zoo gemeen ge
weest om ons td verwijten dat wij
geen amnestie verlangen. Zijn haat
jegens de van majesteitsschennis
schuldige Vlaamsche nationalisten
doet van onder het laagje Spaansch-
Brabantsch vernis een zekere gemeen
heid schemeren.
De «Etoile beige» schrijft:
«Verbeeld u dat het hoofd van den
Staat een ministerie zou aanstellen
met partijgangers der algeheele am-
nestie, d. w. z. het terugschenken van
de staatkundige en burgerlijke rech-
ten aan de verraders.
«Deze gedachte was onuitstaanbaar
voor ons Daarom hebben wij vqo'rge- J
steld al de straffen voor verjaard lur'
verklaren, de veroordeelden te bege
nadigen, een uitgebreide genademaat
regel te treffen voor degenen, die tot
kleine straffen veroordeeld werden en
ze ondergaan hebben».
Dit wil dus zeggen dat de liberalen
bereid zijn om enkele armzalige toe
gevingen te doen uit vrees dat anders
de amnestie er zou komen.
En daartoe leent Van Cauwelaert
zich.
Hij heeft de gelukwenschen van
Jaspar verdiend.
En niettegenstaande de larmoyante
toon van zijn Redevoering is ons mis
prijzen voor zijn lafheid er niet op
verminderd.
zijn humoniora te Hoogstraten en stu
deerde wijsbegeerte en Godgeleerd
heid te Mechelen, alwaar Hij in 1907
Priester gewijd werd. Nog het zelfde
jaar werd Hij onderpastoor benoemd
in St Anna parochie Borgerhout wat
Hij tot aan zijn dood is gebleven.
Heel den tijd der lange oorlogsja
ren door stond Hij vooraan, in de loop
graven, in de vuurlinie, Hij heeft er
te midden van zijn Vlaamsche jongens,
honderdmaal de dood in de oogen ge
zien. Hij was de Priester die de «jon
gens» opbeurde en hielp; Hij was dc
vriend die met hen een pint ging pak
ken en schertsend zei «dat ze den
Duitsch eens een rammeling van be
lang zouden toedienen»; Hij was de
onversaagde en de dappere, die reeds
te Luik tusschen de Duitschers zit. en
langs Beeringen weet te ontkomen en
te voet en per trein te Antwerpen te
rugkeert. Hij was de offervaardige
die, als iedereen gaan loopen was, met
gekwetsten op den rug door een ko
gelregen, over een breede gracht trekt,
en dan verder dezen gewonde op een
kruiwagen van aan de Nethe tot in
Kontich voert om hein daar aan het
«Rood Kruis» te overhandigen.
Aan den Ijzer ontsnapt Hij telkens
Wij verleenen volgaarne plaats
ruimte aan volgende oproep
Vlamingen, Oud-strijders,
Op 21 Mei 1.1. werd te Hoboken zijn
geboortedorp, de Z. E. H. Hendrik
Dierckx, onderpastoor van St Anna-
Borgerhout. en oud-krijgsalmoezenier
door een machtige volksschaar ten
grave gedragen.
Dit afsterven is voor de Vlamingen
en Oud-strijders niet onopgemerkt
voorbijgegaan, want niemand, van al
degenen die onzen heldhaftigcn pries
ter gedurende de verschrikkelijke oor
logsjaren hebben gekend of maar een
enkele maal hebben ontmoet kan den
indruk wegwisschen, die deze heer
lijke figuur op hem heeft gelaten.
Waar Hij ging of waar Hij kwam.
overal en voor allen had Hij een goed
woord, was Hij een steun, een kampi
oen van het recht, en de Vlamingen
«de martelaars van de Ijzer» vonden
in Hem een hunner warmste verdedi-
gers.
En heel zijn schoonc leven en zalig
afsterven getuigen van wat Hij was:
een priester naar het hart. een Vla
ming van de daad
E. II. Hendrik Dierckx. geboren op
20 December 1882 te Hoboken. deed
als bij mirakel, want in deze hel van
ijzer en vuur. spuwen de vuurmonden
dood en vernieling rondom hem Maar
hier krijgt de dood Hem niet te pak
ken; Hij mag niet sterven, Hij mag
niet sneuvelen. Hij moet leven en lei
den diegenen die met Hem den ake-
ligen doodendans ontspringen.
Hij 2al de vredes-encyciiek van den
Paus, die niet mag afgelezen worden,
toch doen weerklinken en de officieren
die zijn brankardiers lastig vallen, en
die geen noren hebben voor zijn woordJ
steekt Hij. zonder eenigen vorm van
«rapport» of «proces» zijn groote ster- j
ke vuist onder den neus. en wel op
zulke manier dat hen nooit meer den
lust bekruipt het spelletje te herbe-
ginnen.
En als vuile «Sureté Militaire» het
van generaal De Ceuninck, minister
van Oorlog, klaar krijgt, dat F.. H. Dr
Paul Van der Meulen, naar het eiland
Cézember verbannen wordt, dan
springt Hij in een heilige verontwaar
diging reent en verdedigt voor al wie
het hooren wil dezen anderen waar
heidsheld.
Die daad kost E. H. Dierckx zijn
verplaatsing van het 9e Linie naftr het
vervoerkorps. De waarheid klinkt te
gevaarlijk in de erste lijnen van de
gruwel, logen, list.
Maar later als er te weinigen zijn.
dan moet Hij opnieuw met het le Ja
gers te voet, ter slachting.
Nog eens na den oorlog maakt Hij
kennis met de «Sureté Militaire», die
het Hem kwalijk neemt, dat Hij in zijn
sermoen, op de begrafenis van wijlen
Herman Van den Reeck, niet malsch
is voor de volksverdrukkers en rond
uit zegt dat deze Vlaamsche marte
laar op de Groote Markt te Antwer
pen. om zijn Vlaming zijn werd dood
geschoten.
Zoo was de Aalmoezenier Dierckx.
lUcht-. - 1: VI- Va.-. -«■ t i, -
1 onvervaard.
j Vlamingen, Oud-strijders,
Aalmoezenier Dierckx was een der
i onzen. Hij was Vlaming en daarom
kreeg Hij niet veel van België. Hij
droeg nooit decoraties en zou ze ook
nooit gedragen hebben, zoolang zijn
Vlaamsch volk verdrukt werd. Wij
i hebben het honderden malen zien ge
beuren, dat anderen door de regeering
werden gehuldigd, omdat zij deze
dienden, en zoodoende dikwijls niet
ontzagen hun bloedeigen volk in den
rug te schieten of te verraden. Laat
ons hierop 't gepaste antwoord geven
Waar de olticieelen voor den E.H
Dierckx slechts miskenning over had
den. zullen wij toonen dat wij onze
dooden eeren en beminnen.
Wij zullen den priester, den Vla
ming. den Oud-strijder die hulde bren
gen die Hem toekomt: de dankbare
hulde van het Vlaamsche Volk
Daarom heeft het komiteit het ge
lukkig gedacht opgevat een-grootsche
Heldenhuldezerk als blijvende herin
nering op te richten.
Namens het Komiteit
E. H. Dierckx-hulde
De Voorzitter SERAF TRIO.
Voorzitter V.O.S.-B.V.O.S. Hoboken
De Onder-VoorzitterJ. JONKERS
Voorzitter V.O.S. Borgerhout.
De Sckretaris-Penningmeester
H. VERSTAPPEN.
Ond.-Vóorz. V.O.S.-B.V.O.S. Hoboken
De Leden Me juffer Schenk, voorz.
«St Lutgardiskring» Borgerhout:
Heeren: Dielen, voorz, «Lodc Dos
felkring» Borgerhout F. C. De Buys-
scher. bestuurslid id.Vrints, onderv.
V.O.S. id.Delannoy E. bestuurslid
V.O.S. Hoboken John Graf, id.
Het komiteit durft stellig rekenen
op de vrijgevigheid aller Vlamingen,
zonder onderscheid van denkwijze.
Alle stortingen worden dankbaar
ontvangen op
«E. H. Dierckx-hulde»
Postcheknummer 2230.17 Hoboken.
De extradebatten ir- de Kamer zijn geëindigd.
De 78 socialisten hebben niets kunnen veroveren en mogen het met
Ieege handen afstappen.
De katholieke Vlaamsche demokraten zijn met al de brokken wegge-
Ioopen
Wie schrijft dat
Niemand minder dan de katholieke volksvertegenwoordiger L. Vi'nd»-
voghe! d:e in den schoot vr.n den katholieken Kamergroep durfde verklaren
dat hij de regeermgsvoorstcllen niet zou stemmen.
De Katholieke demokratie.
Naar aanleiding van een artikel
j Regeeringscrisis... Amnestie... besluit
Schuylenbergh in «Ons
t christen, Vlaamsch en
.eckhlad van het arrond.
JONGE VLAMINGEN LET OP
Aanstaande jaar, verkiezingen voor
de Kamer, het Senaat en de Provin
cieraad.
Om kiezer te zijn moet ge aan de
volgende voorwaarden beantwoorden:
1. Belg zijn (Helaas!!);
2. Tenminste 21 jaar oud zijn op
1 Mei 1929;
3. Van 1 Januari tot 1 Juli 1928 in
de gemeente verblijven, waar ge kie
zer zijt.
De kiezerslijsten voor de wetgeven
de Kamers en de gemeente, voorloo-
pig gesloten op 20 September 1928,
mogen door het publiek nagezien wor
den van af 23 September, in de politie
commissariaten en op het gemeente
huis.
_De reclamaties, in verband met die
lijsten, moeten ingediend worden bij
het schepencollege ten laatste op 22
November 1928.
Nu toch hei legervraagstuk aan dé"
dagorde is, voel ik mij innerlijk ver
plicht nogcens datgene te schrijven,
wat men mij verboden heeft te zeggen
in een meeting, die niet mocht door
gaan om de goede orde en de rust van
een gemeente niet te versi -en.
Ik herhaal he:, dat ik gedurende
mijn diensttijd van 30 September 1925
tot 30 Oktober 1926 feiten heb gezien,
die niet onbekend m gen blijven aan
de vele vaders en moeders, welke geen
degelijk denkbeeld hebben over «mili
tarisme».
Ik maakte deel uit van hel eska
dron, le regiment lansiers, te Luik in
de Caserne des Ecolicrs, Boulevard de
ia Constitution.
Onder de vele sukkelaars was er één
Firmin Goossens, een weesjongen, uit
Geeraardsbergen. welke van rijn 15
jaar in de koolmijnen had gewerkt,
gansch kromgegroeid, ongeletterd.
Iittw
Op een morgen g.-ff wachtmeester
Reekers ons «portez artnes» it» den
paardenstal. V e stonden daar reeds
meer dan twee uur de herhaling van
altijd 't zelfde te doen. Dit heerschap
vloekte, raasde en tierde omdat onze
«carabines» niet gelijktijdig met me
lodieuze» slag op den grond neerkwa
men. Firmin Goossens, door ons Flens-
ken genoemd, ging naar den dresseur
en vroeg heel beleefd in zijn dialect
Wachtmeester,. mag 'k astainblieft is
naor de gemakken gaon, ik kan serieus
nemie wachten... Die kleine gcgalo-
neerdc Beckers schoot in een Waal-
sch furie en riep: Terug stomme ezel.
demi tour. Ficusken deed een demi
tour a la Flcuskens. want hij kon het
niet geleerd krijgen. Op dat oogenblik
sprong de wachtmeester op Fleuskc.
stampte hem :m*ct zijn harde zwarte
hotten en sloeg waar hij Ficuskon ra
ken kon. tot de sukkeleer weer op
zijn plaats in «de file» stond.
Wij stonden diar, de vuisten gebald,
innerlijk brieschend van doHe woede,
maar verlamd door schrik en ontstel
tenis. Telkens als ik hier aan denk,
voel ik een brandend zelfverwijt me
doorknagen. Ik vraag me zelf af hoe
ik dat heb kunnen aanzien en hoe het
kwam dat ik op dien beul niet ben
toegesprongen en waarom wij allen
aan zulk een menschenbeu! het leven
nog lieten. Maar wij waren zoo afge
beuld. zoo laks gemaakt, het kleinste
greintje persoonlijheid was ons
ontnomen. Ik waande me dikwijls
op de galeien, wanneer we met die
groote zwarte klompen en blauw be
vuilde broek, haast kaal geschoren
hoofd op rijen van twee door de gang
trapten, zoodat die gelijkmatige plof
fende gang ons ontzenuwden.
Dat was de eerste periode van
Fleuskens lijden, het zou daarmee niet
uit zijn. Hier laat ik een verklaring
volgen welke Fieusken mij gaf om te
vertalen voor het bureau, de echtheid
er van kan getuigd worden door al de
jongens van ons eskadron
Rond 9 uur nadat ik mijn paard had
afgezadeld, zei de brigadier van dc
week tegen mij vlugger te zijn Ik
vroeg: wat moeten wij doen. weeral
rotte pansagc zeker (pansage wil zeg-
gen paarden borstelen en dat nam
soms 8 uur van den dag in beslag, leve
den 14 maandendienstn. v. d. s. De
wachtmeester kwant op dat oogenblik
afgeloopen, duwde mij in een ledige
liticre (plaats waar een paard staat 1
n. v.d.s.) en gaf mij tv.ee ki - ,en in j
mijn gezicht met zijn vuist, mijn kaak
doet er n.;g zeer van. Dan pakte hij
me bij dc vest en zei: Kom mee naar
boven, naar inijn kamer. Ik nam een
karabien. dreigde er. zei: Sla tui nog
ne keer met uw vuist als durft!
't Is spijtig dat ge een zot zijt of an
ders had ik u al lang geslagen, ant
woordde de wachtmestcr. «Ik hen niet
inccr zot of gij. zegde ik». Dc andere
voegde daaraan toe: en als morgen
uw harnachement niet proper is zal
ik u mee naar boven sleuren».
Deze nieuwe beul was wachtmeester
Maes, cx-métserdlener, afkomstig van
Middelkerke. Het rapport, dat Fleuskc
op mijn aandringen had gevraagd liep
uit op een groote nul, niettegenstaan
de ik van onzen kapitein hoorde zeg
gen «Oui. c'cst la manière a Maes dc
f rapper».
Fleuske werd een ;-'"i<ich k. m >cst
de bij uitstek vuilste karweitjes doen
en is eindelijk afgegaan met een ka
potte keel. die niets anders dan schorre
geluiden meer kon voortbrengen, dit
werd hem gelapt do.u een adjudant,
welke Fleuske verplichtte, om gedu
rende meer dan twee uur al springen
de rond de manége te 1 «open. omdat
hij geen voltige, dit is paarden acro
batie, kon doen.
Moet ik nog gewagen hoe wacht
meester Van Nieuwenhtiysc tegen
Louis Kramer, uit Antwerpen riep:
Gij zult kreveeron of deserteeren. daar
z.a! ik voor zorgen, dit omdat de j«.n-
,.gen. diy een -.eer zenuwachtig paard
Tv.opsrTrt-vrjireA uit vror fïfë g :ï?vrt -
Of nu ik toch aan den gang ben. zal
ik hier nog een verklaring iaten vol
gen ran ei n jongt n, Fruithof Ufred
persoonlijk aan mij gedicteerd daar ik
ze vertalen moest voor bet bureau
«Gisteren morgen (27 Juli 1926)
bleef ik te bed liggen, daar ik ziek
was. Wachtmeester Maes kwam de
kamer binnen en sprong op mijn bed.
hij wilde het deksel van mijn lichaam
trekken en zei: Ge moet opstaan, of
anders doe ik u in de kas steken. Ik
antwoordde dat ik niet kon opstaan
cn dat ik eerst den geneesheer wilde
afwachten. Toen nam hij mij bij de
keel, heeft zoodanig genepen' dat ik
mijn adem haast niet meer kon halen,
hij schudde me hard en gaf me een
slag op de wang. Intusschen schold
hij me uit voer: smeerlap, bandiet,
vagebond, luierik, dat ik te laf was om
op te staan. Toen ging hij weg en zei:
ge zult er niet goedkoop van af komen.
Ik heb gezegd: Wie zijt gij. welk
recht hebt gij om me te slagen, in het
burgersleven zou ik u niet willen be
zien, want dan zoudt ge tc gemeen
zijn voor mij. want ik ben veel beter
dan gij. De dokter, c!ie daarna is gc-
wcest heeft me van dienst ontslagen».
Weer die Macs. Was het dan te ver
wonderen dat wij haast komplotteer-
den tot het uitvoeren van een weer
wraak. En denkt ge dat die Macs ge
straft werd? Maar neen, de zieke
sukkelaar had natuurlijk gelogen en
kreeg en berisping voor smaad aan
de overheid! (sic.)
Och ja, nog een feitje. Wachtmees
ter Bc-ekers. de eerste Deibier waar
over ik sprak, zei aan een brigadier
welke hem kwam mcedeelcn dat eer.
S ri.14 lie Yieq ie Cumptich i duivel
doe-al in het eskadron) zich niet had
gewasschen Allez chcrcher Ia era
yachc au magasin du premier chef et
jc vous donne plcine autorisatie» dc
lc cravacher».
En dan is het niet uit, nog vele za
ken zou ik kunnen schrijven over mis
handeling, diefstal op groote schaal
ontucht, wangedrag....
Is het dan te verwpndcren dat mei:
anti-, ja verwoede anti-militaristen
kan zijn als men zoo iets heeft meegc
maakt. Ik hen er blij om, dat leven
meegemaakt te hebben in plaats vai
een school voor reserve luitenanten
nu tenminste kan ik me beroemen een
goed idee te hebben over menschen-
kultuur en verbeesting onder 't Bel
gisch leger.
Da: is dus maar een klein hoekje
al t andere wa: ik van die gesoldeerd'
linden weet mag ik niet zeggen, dit
opgelegd stilzwijgen martelt me meer
dan een pijnbank der 16e eeuw 't zou
kum.cn.
Alles, ailcs heb ik tot in zijn kleinste
onbeduidenstc details gezien en toen
ben ik weggegaan vol narigheid, vol
walg voor dat tyraniseerende, folte
rend militarisme.
de heer
Volksblad:
Volksgezii
Aalst
«We moeten oprecht eerlijk bek en-
reu dat het voor 't ministerie bespot
telijk zou geweekt zijn, na drie maand
hardnek li gen striid voor de militaire
wet, over zulke ajuinpel uit te slibbe
ren en in den {pracht te vallen
«De Tiid». het orgaan der katholie
ke demokratie verheugt er zich over
«lat de tegenstanders van de militaire
wetsvoorstellen en de voorstanders
vaii oniniildelijke en algeheele amnes
tie geklopt zijn geworden.
Kunnen de leiders nog wel lager
In c. De Standaard
van 22 dezer kan men lezen dat te
Budapest, ti t zelfs in de trams, het
Hongaarsehc Credo hangt: «Ik geloof
in de nationale heropstanding van
Honq.r.i'vv «De Standaard» noemt
dat prachtig. Wij c«okMaar wij z.eg-
:en het.elfde voor Vlaanderen, en «I)e
Standaard» niet. die helpt de Belgische
l verdrukkers. Dat is verschil tus-
sclien hem en oiw>.
Van Cauwelaert
zei in het debat over amnestie: «fk
zie België gcern oindai Vlaanderen in
Betyjie ligt- Als morgen België in
J-rankrijk ligt, als Ftnnkriik ons hee-
'cmaal zal binnenpalmen, dan zal Van
Cauwelaert zeggen Ik zie Frankrijk
geerne., omdat België in Frankrijk
figt». t.vx!. o-izc Heer. verlos ons van
De socialisten
kregen klop niet de jongste senaat*-
\crkiezing te Gent De socialist Ral-
thazar /e.;t in «I.e Peuple» .21-9-28).
dat het volk onverschillig wordt aan
de socialistische praktijken. Wc ge-
loovcn hein wel. lloe zouden de arbei
ders het niet beu worden van zoo ge
kuld en bedrogen tc worden!
De r Nation Beige»
van 19 dezer bekent in een hoofdarti
kel dat zij cr niets om zou geven als
de Vlamingen en de Walen elk hun
eigen p.«t kookten. .Maar., «nous de-
vons compter avec le voisin». Wij
moeten afrekenen met Frankrijk!
Kostelijke bekentenis, 't Is aan dat
Frankrijk dat heel de bende van
staatskatholieke en liberale volksver
tegenwoordigers. ons verkocht heb
ben. lil een vrij Vlaanderen zouden ze
terecht staan voor hoogverraad!
Het Fransch blad
«Petit Havre», dus van de -ir.d waar
dc Belgische regeering tijdens den
oorlog geteerd en gesmeerd heeft,
schreef enkele dagen geleden dat de
Vlamingen allemaal Duitschgeziiulen
zijn, dat zij de Duitschers met vriend
schap hebben ontvangen cn in den
oorlog vergeten hebben hun plicht te
doen. «Petit Ilavre» neemt waar
schijnlijk al dc Waalsche en Brusscl-
sche embu-kces die gedurende den
oorlog in Havcre zaten, voor Vlamin
gen. .Mis jongen, dc Vlamingen zaten
aan den Ijzer, waar «Petit Havcre»
nooit kwam. Kijk maar naar dc namen
•p de kruiskens, 95 ten honderd doo
den. 95 t.h. Vlamingen. Maar 't recht
aarvoor ze gevallen zijn is begraven
net hun lijken.
De Standaard
4erticn dagen geleien over
Min Vlaamsche vergezichten. Het zijn
er mooie! Luistert maar liever: «Eerst
moet het Vaderland gered cn dan zul-
<ui we het Vlaamsch recht opei«chen,
-;dc V.ui Csuw claert. Hij zit nu in
n burgenicesterzetcl tegen zooveel
'■n.inizenden per iaar. Voorwaar 'n
'kkere barricade» Maar achter "t
- .:n-c •'•c m mogen we fluiten. Na
vergezicht van de barricade, kregen
■e dai van de verwoeste gewesten.
Eerst die opgebouwd, dan spreken we
■r de rest De ophouw voltooid.
<wam er een derde vergezicht Wij
cn n fiank redden, tn als dat
JUL MARIEN.
nk is me
•zet, man
tshc
stel ka
men nog
zooveel rnct zeggen Het vierde verge
zicht van de Belgisi.ten is 't prachtig-
r!--\ meest bel* wad' «Wordt
vomit, allemaal a.llen
rijk worden, hebben je geen tijd meer
ïtiekers on de plaats wa .r hun geld-
alc zit. Wc hopen dat hun vijfde ver
gezicht een «bcc de gaz» zal zijn.
