AFGODEN Mechelen. Vlaanderen. busTnenland. STADSKRONIJK. Gndertusschen was een der roovérs, wolk een valschen rossclien baard droeg, in het rijtuig dérrookers gedrongen. Inzijüe eenè hand hield hij eene karabijn, in de- andere eenen geopenden zak. Hij vróeg dan aan iemand Nan goeden wil den zak vast te lioudén, opdat de reizigers er hunne uur werken en andere kostbaarheden feouden inwerpen. Onnoodig te zeggen dat niemand zijne diensten aanbood. Alsdan legde de roover aan óp eenén jóngen reiziger, uit Indiania afkomstig, en beval heni.föp straffe des doods, den zak aan te nemen en er bij zijiie gezellen medé rond te gaan. De jongeling moest gehoorzamen én den bandiet in al alle wagons volgen. In eene prachtijtuig gekomen, schoot de schurk in hevige gramschap, omdat men. naar hij beweerde, niet genoeg kostbaarheden in dén zak wierp. Hij keerde dan overal de kussens der ban ken het ondersten boven, en vond er, naar 't schijnt, méér geld odder dan hij in al de overige wagons verzameld had. Nadat dé röoVér zijne ionde gemaakt had, ging hij heen, den jongeling uit Indiana, dié meer dood dan levend was, met zich voerende. Afgevangen. De araerikaanscho dagbladen verhalen eëne Vermakelijke geschiedenis, Nóar 'l schijnt, doen twee telegrafische agentschappen van Néw-York sedert eenigén tijd elkander eene nijdige mededinging. Die tweeagentschappen hceten wederzijds Press- Association en United Press. Die laatste maatschappij gebruikt zelfs middêleh die allés behalve secuiïdum Lucam zijri -. zij doet de telegrammen op do buree- len harer mededingster stelen óm ze daarna af te schrijven. Nu. de Press-Association loerde er sinds lang op dé aödêré op héèterdaad lö betrap pen. Onlailgs dan, drukte zij op een harer blaadjes hét volgende bericht, zoogezegd voortkomende uit indië: <t De inboórlingéfi vaii de provincie öhul- sia zijn tegen hunnen vorst opgestaan, den radjan Siht. EtotS Pu Ehl. Aanstonds maakte het andere agentschap zich van ait bericht meester en seinde hel over gelijk hét waaide en draaide. De Pnss-Association, zonder nog langer te dralen, maakte aan het publiek bekend dat de UnUed^Press zelve hare rooverijen kwam te bekennen* Wij verzoeken onze lezers, schreef zij, hét laatste woord van het bericht averechts te lezen. Inderdaad, Siht Elos Pu Eht omge keerd is TheU. P, United Press) state This, of ip/fc VlaaiEisch De United Press heeft dit gcslqlèii !ii Heöl rtötf'tofk lacht ér nog over. -jrfeaan, Men seint uit Ponta del Gorda Een hevig orkaan hééft over de Azorên-eilanden eilanden gewoed. Het strand is overstroomd Twee schépen zijn gezonken. Drij menschón kwamen in de golven om. Het geheim van Kensington. Zaterdag morgen is Reginald Saundersón, onder goed pöliciegéleide, te Londen aan gekomen. Eerst was gemeld dat de betichte bekentenissen had afgelegd, en gepoogd had zicht te zelfmoorden. Dit allek wordt gelogenstraft. Gemuilbande vrouwen. Het engeiscli tijdschrift Strand herinnert dat men in Engeland, tot in 't begin dezer eeuw, de babbelzieke vrouwen tot het dragen van muilbanden veroordeelde. En om te bewijzen dat het geene truterij göld, hééft hét tijdschrift de afbeelding ge-1 geven van een aantal dier mailbanden, welke,overigens, nog in véle plaatsen te zién zijn. In Cheshire zijn nog 13 dier straftuigen voorbanden in Lancashire en Staffordshire bestaan er nog 5 of 6. Sotómigè dier muil banden zijn echte foltertuigen. Dit zonderling strafmiddel werd de laat ste maal aangewend in 1824, te Congleton, in Chéshire. Zij, die beweren dat men in deze eeuw nog niets gedaan heeft tot lotverbetering dei- vrouwen, hebben dus ongelijk. Laffe aanranding. De rue Hoclie, te Pantin, was eergisteren avond het tooneel van een barbaarschen aanval. Rond 7 lire, kwaiu één bediende, M. Ernest Tridoux genaamd, niet zijne vrouw en zijne twee zoontjes door voornoemde straat gewandeld, toen eensklaps twee rak kers te voorschijn sprongen. Een hunner floot, en aanstonds kwamen een tiental hunner makkers buitérl eene naburige herberg gesprongen. Allen vielen de vreedzame wandelaars mét messen en knuppels aan. De twee kinderen sloegen verschrikt op de vlucht, terwijl hunne ouders met mes steken werden doorkorven. Hét aangezicht van M. Tridoux was buitendien nog onken nelijk geslagen met eenen knuppel. De ongelukkige liep bloedende een wit- goedwinKeltje binnen. Zijne vrouw wilde daar, op hare beurt, binnönijlen,toen een der schurken zijn mes in haren schouder plantte. De ongelukkige zeeg ten gronde, te mid den van eén breedeu bloedplas. Toen een paar agenten verschenen namen de booswichten de vlucht. De gekwetsten werden in eene naburige apotheek gedragen waar ze verzorgd werden. Vervolgens wer den ze naar Parijs, naar hunne woning gevoerd. Hun toestand is zeer erg. M. Tridoux Vooral zal er moeilijk van doorkomen. Denzelfden avond werden reeds 5 der aanvallers aangehouden in eene verdachte herberg van La Vilette. Allen zijn oudver- oordëeldcn en slechts lusschen de 17 en de 19 jaar oud. Het drama van Tilly. (Nadere bijzonderheden.) Wij laten hier nog eenige bijzonderheden volgen betrekkelijk het drama dat de ge meenten Tilly en Marbaix in de diepste óntfoeririg gedompeld 'hècft. Rond 6 ure 's morgens begaf een bèdiende van den Grand-Central, de genaamde Pierre Dumont, zich no ar zijn wérk, langsheen dè spoorbaan van Tilly naar Marbaix. Niet verre van het huisje van eenen anderen spoorwegbediende, Joseph Matte, struikelde hij ever een onthoofd lijk,dat tusschen twee sporen lag. Verschrikt over dien ijselijken vondst, liep de werkman naar liet huisje van zijnen gezel Matte, om dezen te verwittigen. Hij klopte op de deur, doelt ontving geen ant woord. Maar, goed luisterende, hoorde hij bin nenshuis iemand kermen. Dumont wildé zich vergewissen nopens hetgeen binnen geschiedde, en hij stiet een venster open en drong zoo in de ellendige hut. Eenijselijk schouwspel deed hem ontsteld achteruitdeinzenop net verdiep, in een donker en vochtig hol lag het lijk van Motte op een smal bed uitgestrekt. Aan zijne zijde lag zijne vrouw, ihet akelig Verwrongen wezenstrekken, en met haar wichtje tegen hare borst geprangd. Dumont wierp de deur wagenwijd open Mengelwerk der Gazet van Antwerpen. 47 10-11 December 1894. en ging eenen geneesheer halen. Dank aan dozes zorgen waren moeder en kilid weldra buiten gevaar. Dc arme vrouw, om de vochtigheid van het huisje te bestrijden, had 's avonds te voren de stoof aangestoken, en alzoo onvrij willig de verstikking veroorzaakt. 't ls aan een waarlijk mirakeleusch toe val te danken, dat zij en haar kind niet evenals haar man omgekomen zijn. Hel arme schaapken had gedurende den nacht eenen aanval van stuipen gekregen zij was opgestaan en had gedurende eenige oogen- blikken de frisché lucht ingeademd. Wat nu het onthoofd lijk betreft, dat op de spoorbaan gevonden werd, hét was dit van zekeren Jacques Robert, gehuisvest te Marbisóux. De ongelukkige begaf zich naar zijn werk en werd door den eersten trein verrast. Het parket is te Marbaix geweest en heeft de lijkschouwing van Matte gedaan. Het publiek bespreekt zeer heftig de han delwijze van den Grand Central, zegt Le Patriote, die, hoewel zeer rijk, zijne bedien den-werklieden in echte hokken huisvest. Men vertelt dat dezelfde barak, waar liet drama voorgevallen is, over eenige jaren bewoond was door een genaamden Alexis Sbyl, die ze met vrouw en 8 kinderen betrok. Op eene week tijds hadden de zwarte pok ken hem en zijne kinderen ten grave ge sleept Onlangs vond men, in de omstreken van La Roche, een geheel huisgezin verslikt in een dergelijk hok. 't Is eene schande 1 3DE Naar het Frausch van RAOUL DE NAVERY. Met wejK öonc gestofivi.dd ei-oordeelde hij sedert dit uur het leven dal hij geleid hadWelke verwijten deed hem zijn ge weten over de dwalingen, waaraan zij zich had ovorgegevenDe bitterheid van zijn naberouw zou hom misschien tot wanhoop gevoerd hebben, zoo de hand van Sulpice, die hem het kruisbeeld toereikte, niet ter zelfder tijd naar den hemel had gewezen. Heilige nacht, nacht van gebeden en tra liën, waarin ieder van hen, die den dood voor oógen hadden, zich zeiven vergat, om te bidden voor het bloedend vaderland, dat Stervend neerlag onder de slagen zijner eigen ki lideren. Tegen dén morgen verkreeg Sulpice pen eh inst, Hij schreef een langen brief aan Sabine, een leederen en ernstigen afscheidsgroet vfln den martelaar aan de Christenmaagd. Hij scoortè haar aan om met moed de be proevingen te verdragen en gaf haaf den raad, dor. wonsch van haar vilder te ver vullen, doof de vrouw te worden Van Bene dict Fourgerais. Toen hij zijne laatste gedachten aan do aarde gevVijd had, dacht hij slechts nog aan God. v üp de pleinen en straten nam intusschen het gedruisch toeeene woelige menigte vu.'de dc binnenplaatsen van le Koquette. MAATSCHAPPIJAURORA. Morgen Dinsdag, ten 7 1|4 ure 'zal door déze maatschappij een prachtig avondfeest gegeven worden. Ver schillende vreemde kunstenaars en kunstena- essen zullen hunne medewerking verleenen. Do twee koren Les Esprits dc la Nuil van F. Riga en Chanson d'Amourvan D. Prijs, waar mede deze maatschappij den eersien prijs hóeft behaald in den wedstrijd van Bergen, zuller. nogmaals voorgedragen wordèn. op be duivenmarkt. Zondags morgens is het Op de graanmarkt duiven- en Ronijnenmarkt; koopers en \crkoopers drinken dan menig borreltje. Zondag voormiddag werden omtrent O. L. V. kerk twee zulker mannen handgemeen. Hel bloed stroomde hun overvloedig uit don neus. VoÓrbijgangérslichbeti de vechters gescheiden. OPSTAND TEGEN DE POUCIE. Zondag middag was de gènaamde Jacobs, een kerel.der slecht ste soort en welke al 20 maal veroordeeld is voor 't vechten, allerlei baldadigheden aan't verrichten óp dén Auwegemsteenweg. Hij sloeg, de ruiten uit bij De Groof. De garde Huysmans werd verwittigddeze trachtte hen-te bedarendoch nu viel Jacobs den policioagent aan. Hij nam hem den kepi af en wierp hem slijk in het aangezicht. Doch nu kwam de inspekteur ter hulp gesneld en zoo kon men den woestaard Jacobs naar het policie- bureel brengen, waar hij nog altijd als een razende te werk ging. zijne parochianen, die in hem eenen goeden herder verliezen. VYNKT. OP eenen BOOM gestorven.—Een boomsnoeier onzer gemeente had zich Donderdag, naar Zeveren begeven, om er hoornen te snoeien. Dé man was reeds bejaard en leed aan èene onge neesbare ziekte. Op eenen boom zittende, is hij schielijk ge storven. Zijn lijk is ten gronde gevallen en men heef» er niet de minste verwonding aan bemerkt. Voorwaar een heel uitzonderlijk geval 1 (Bijzondere briefwisseling.) DE VERGIFTIGING DER VI3CHMARKT. Wannéér deze kwestie een einde zal nemen weten wij niet. Doch onophoudelijk houdt de onderzoeks rechter Zich met deze zaak bezig. Tot heden toe worden nog maar altijd getui gen ontboden. Verleden Zaterdag beliep het getal reeds in dc zestig, waartusscnen eenige ten voordeel© der vróuw, andere ten hare nadeele spreken. Daaruit natuurlijk komt de moeilijkheid voort Vóór den onderzoeksrechter. Nochtans zitten in deze kwestie groote ge heimen, welke de-burgers gaarne zouden zien öpklaran. OVcr eén paar dagen hebben wij nog verschillende personen, die als getuigen zijn opgeroepen, gesproken en allen verklaarden ronduit dat het hun verwonderlijk voorkomt tot heden toe nog geen ernstig gevolg aan deze zóak te zien geven. Wij willen in gcencn deele het gerecht voor- afloopen, doch hopen niet te min, dat er weldra éen eihde aan deze kwestie zal komen. een slimme dief. Over eenige dagen komt een persoon in den winkel van M. Sch.. binnen en vraagt oin eenen nieuw en paletot te kóopen. M. Sch... is seffens bereULhem eenen aan te Kleden. Be heivi ircWiémTrau cu vimii- Uot dc paletot hem zeer wel j gaat en is voornemens hem te kóopen. Hij spiegelt zicli goedterwijl ging M. Sch... achter den toog,doch de schelm, van deze gelegenheid gebruik makende, liep de deur uit en koos het hazenpad. M. Sch... wilde Hem naloopen, maar op weinige oogenblikken was hij verdwenen. aan DE beenhouwers. In do laatste zitting van den Gemeenteraad is er besloten de slacht- rcciiten in het slachthuis le verminderen met 30 °|0. Wij zijn grelig te weten wat de inrichters van het nieuw slachthuis, zoogezegd klein Cureghem, doen zullen? Ons dunkens kan dezè vraag niet twijfelachtig zijn en zullen allen zich bereid vinden terug naar bet slachthuis te komen, tenzij misschien wel de eenige heethoofden, welke gaarne poli tiek zoeken en niets beier vragen dan ons deftig Katholiek bestuur le (Marshoornen. HOG OE DIEFSTAL IN DE KAPEL VAN DEN E. H. DE DECKER. Sommige bladen hadden gemeld dat men reeds op 't spoor was der dieven, doch wij zijn op inliciilingon uitgeweest en kunnen onze lezers verzekeren dat onz« policie ondanks de goede opzoekingen er nog niet in gelukt is liet minste spoor te ontdekken. PER TELEGRAAF. Vervolgingen in China. Pater Joès Capistranüs Gcelte, geboren ift Padei-born, franciskaan rekollekt uit Noord Amerika, missionnaris in het vikariaat Noord-Xensi, in China, is door de heidenen aan den staart van een paard gebonden en werd zoo voortgesleept, terwijl uien zijn lichaam met messen sneed. Men weet niet o! de missionnaris dood is. KERKELIJK NIEUWS- Priesterbenoemingen. Bisdom van Gent. - Zijn onderpastoor benoemd te Melsele, de eenv. lieer A. Schollaert, onderpastoor te Urem- bergen te Grembergen, de cerw. hoer F. Van Cleemput, surveillant in de Normaalschool. Onder verwenschingen verhaalde ieder een de vorderingen van liet leger van Ver sailles. Ilet oproer, teruggedrongen in de wijken der guillotine en der begraafplaatsen, worstelde nog op zijne laatste baricades, en vond weldra geene andere schuilplaats meer dan achter de grafsleenen van liet Père-Lachaise, Het gepeupel, dat den moord van den aartsbisschop had toegejuicht, cischte we derom bloed, zooals de wilde dieren eener menagerie brullen om hun prooi. In de vernedering en den smaad hunner nederlaag wilcLen de hoofden dei Commune dat liet bloed zou vloeien, zoolang hun de macht in handen bleef. Sommige lieten zich dooden te midden van liet oproer en hegroeven zicli in hun val onder dc lichamen, die zij hadden neergesabeld anderen zochten op goed ge luk at vrouwenkleederen om zich onkenbaar le maken en eene schuilplaats te zoeken tijdens de verwarring, die noodzakelijk op de inneming der slad door de soldaten moest volgeu. Terwijl een gedeelte van Parijs de drie kleurige vlag, liet symbool van orde en veiligheid begroette, wapperde nog in en kele wijken dé roode vlag tier Commune. Re verdrukking, die voor de eene een einde ging nemen, naderde de anderen met rassctie schreden. De in brand gestoken gebouwen vlamden nog, en de laatste gruwelen gingen het gezag dat op den moord steunde, brandmerken. Voor de tweedemaal op dien dag klom men soldaten en gevangenkewaarclers de breede trap opeene afgevaardigde der Commune ontvouwde eeno lijst en'las een aantal namen van gevangenen af. Elk der gevangenen autwooi-dde op het hooren van zijn naain present 1 en trad vooruit. Het waren priesters en soldaten. De eersten beloonden een heilig enthusi- asme, de laatstcn eene.mannelijke gelaten heid, De veroordeelde krijgslieden naderden de priesters, beleden in korte woorden hunne zonden, en de priester schonk hun de ohsolutie en had voor hen. Toen Sulpice en Xaverius te zamen, hand aan hand verschenen, ging er onder de menigte veroordeelden een gemompel van verwondering en medelijden op. De abbó Sulpice, Dleek als ivoor, met een bloedig litteeken op het voorhoofd, scheen reeds het martelaarschap ondergaan le heb ben. Velen van hen, die door de gangen en zalen van la Roquette liepen, kenden zjjne edelmoedigheid en goedheid. Zijne veroor deeling welko bij eenige gefedercerden eene smartelijke verbazing op, maar hel grootste i gedeelde klapte met woeste vreugde in de handen. Dit was een teeken. De poort van la Ro- puette knarste op hare hengsels, en de brul lende menigte, begerig om hen, die zij veroordeeld had, te zien sterven, begroette de schaar van martelaars met een wilden vreugdekreet. Op dit oegenhlik drong eene vrouw, hij- fend, uitgeput eu met hangende haren door e menigtestervend van schrik en angst wierp zij zich te midden der slachtoffers en viel mdearmon van Sulpice en Xaverius. Het was Sabine, die, toen zij haren üroe- der niet meer zag .terugkeere», en wetend dat de aanhoudingen' steeds voortduurden, overal inlichtingen gevraagd had en van de eene gevangenis na de andere, tot la Roquette was gekomen. Zij vroeg tevergeefs om de gunst hare broeders te mogen zien, men stootte haar ruw terug en het ongelukkige meisje had, in Weerwil van hare uitputting en angst, op den stoep van een winkel in de nabijheid den nacht doorgebracht. ST-NIKOLAAS. AAN ONZE LEZERS. De lezers onzer Gaze, welke niet per maand of drie maanden betalen/ worden dringend verzoéiit, zulks wekelijks en weides Maandags te doen, ten einde geéne verwarring te verroorzaken. Bij niet nakomen van bovenstaande, zal onze verkooper genood zaakt zijn, de Ouzel aan verscheidene lezers te weigeren. LANDBOUWERS EN ANDERE BELANGHEBBENDEN OPGEPAST. In 1895 zal er te St Niklaas op het eiride der maand Juni tijdens de kermisdagen eene groote landbouwtentoonstelling ingericht worden, door de zorgen van het landböuwco- mice en de koninklijke maatschappij van kruid kunde van het Land van Waes. Er zullen prijskampen uilgeschreven worden voor paaarden, runddicren, verkens. hofgevo- geltc, melknijverheid, hoefsmederij, blokma- kerij, bloementeéllenz. Do tentoonstelling belooft zeer merkwaardig te zijn. want wij vernemen uit zeer goede brón dat er groote en menigvuldige prijzen zullen te winnen zijn. Wij kunnen onze landbouwers niet genoeg zaam aansporen om zich reeds van nu afernstig voor te bereiden, tori einde iets puik ter dier gelegenheid le kunnen aanbieden. BLANKENBERG. buurtspoorweg. De werken tot het ver patsen van den buurtspoorweg van Blankcn- jerghe-Oosiende worden ieverig voortgezet; eene vertakking.» réeds nabij de haven aangc- ui acm, leidernfé acnier tie viscnmijn voor Ticv nieuw westkwartier; bijzondere treinen hebben eene groote hoeveelheid materieel en koólgruis van Oostmalle naar hier overgebracht. ZEDELGHEM. MOORDPOGING. Het onderzoek gaat naarstig voort wegens de moordpoging, die gepleegd werd tusschen Veldeghem (Zedelghem) en Ruddervoorde. Men weet dat het slachtoffer D... aangerand is geweest langs een bosch en door een schot gekwetst werd. Het schijnt dat de kogel dwars door hem gevlogen is. Men wanhoopte eerst den ge kwetste in het leven te houden, maar hij is reeds aan de beterhand. Men vermoedt dat men hier met eene zaak van pensjagerij te doen heeft en 't onderzoek is in dien zin gericht. MEIRELBEKE. OVERLEDEN Zaterdag is te Meirelbeke god vruchtig overleden, de E. H. C. Vercautcren, pastoor aldaar. Hij was geboren te Elverzeele, op 5 Januari 1818 en'was pastoor te Meirelbeke sedert 4 Januari 1875. Zijn afsterven zal diep betreurd worden door Schoon feest. Zaterdag avond had er in eene der zalen van den Ouden leercn Eemcr, een feestmaal plaats dat waarlijk de inrichters de Ueeren Gebroeders Bellemans, tot eer strekt. Het was er namenlijk om te doen liet jubelfeest van eenen hunner werklieden, Theodoor Glorian, te vieren, welke als boekbinder en meestergast sinds vijf- en twintig jaren in hunne werkhuizen werk zaam is, en in den loop van het jaar vereerd werd met de Nijverheidsdekoratie. Tén dien einde hadden zij al hunne werk lieden aan den disch uitgenoodigd. Door de twee oudste werklieden werd den jubilaris met een prachtig rijtuig aan zijne woning afgehaald, welko hem naar de feestzaal heenvoerde, waar meesters en werklieden zijne komst afwachten. De HH. Bellemans verwelkomden den gevierde hij zijne intrede, en de jongste leerjongen der werkhuizen bood den jubi laris in naam van hazen en werklieden een prachtigen bloemtuil aan. De spijskaart was voortreffelijk samen gesteld, en wanneer zich elkeen had te goed gedaan aan de keurige spijzen, nam de Heer Leon Beilemans, hoofd der firma het woord, in eenige gloedvolle woorden ken schetste hij het .onafgebroken frouw gedrag Van den jubilaris, en bood hém ais blijvend aandenken van dit jubelfeest, eenen gouden remontoir ten geschenke, tevens eeiien heildronk instellende op zijne gezendheid en lang leven. De jubilaris dankte zijne bazen voor de eer, de hulde en het prachtig geschenk dat zij hem aanboden, en stelde op zijne beurt eenen heildronk in op hun lang leven, TOt geluk en welstand hunner werklieden. Een feestdicht werd alsdan, door een der werklieden eigenhandig vervaardigt, den jubilaris aangeboden, waarna M. Louis Bellemans in eene kernachtige toespraak, den hedendaagscho toestand der werklieden kenschetste, en eene weldoordachte verge lijking maakte over de vroegere en de tegenwoordige tijdsomstandigheden. Beurtelings werdén er nu door de werk lieden kluchtliederen en anderzins voorge dragen. en dit schooue feest eindigde aldus in de beste stemming. Bravo hoeren Beilemans, nogmaals hebt gij geloond dal gij het wel meent met uwe Zij verloor echter la Roquette niet uit het oog, en bezat ten minste de zekerheid, dat zij haren broeder, zoo hij naar buiten gevoerd werd, nog eenmaal zou zien. Des morgens ondervroeg zij de voorbij- jangers. Iedereen verwachtte eene nieuwe lerechtsléliing, en Sabine zag spoedig hare laatste hoop verdwijnen. Niets bleef haar méér over dan de troost, om den zegen van Sulpice te ontvangen, alvorens hij naai' de plaats gevoèrd werd, waar zijn vonnis zou voltrokken worden. Doch de steeds aangroeiende menigte heen en weer gedrongen, bleef zij tegen een muur geleund de verschijning der veroor deelden afwachten. Toen de poort, ophare hengels draaide, dacht zij dat zij het besterven zou. Zij ver mande zich echter, verhief zich óp de teenen om te zien, 'slaakte toen een luiden kreet en wierp zich in de armen van Sulpice. Dó gefedereerden wilden haar ruw terug duwen, maar eene vrouw sprong voor haar in de bres, cneenoogenblik bleef het onge lukkig meisje rusten aan dat groot en edel hart, dat weldra zou ophóuden te kloppen. Ik volg u, zeide zij, ik volg u, Sulpice Als men'de priesters vermoordt,- dan kan men liet bloed van kristen vrouwen ver gieten 1 Als gij niet meer in leven zijt, blijft mij nietsmeer over dan te sterven. De abbé Sulpice vatte Xaverius bij de hand. Gisteren, sprak hij, zeide ik u sterf Nu roep ik u toegij moet levenGii zoudt mij niet redden door bij mij te blijven; maait gebruik van de verwarring om aan onze bewakers te ontsnappen.... Onttrek Sabincaandit schouwspel van verschrik king. De soldaten en de menigte, die een oogen- blikdoor de verschijning van Sabine bewo gen en verwonderd waren, begonnen dit tooneel hinderlijk te vinden voor de uitvoe ring van de justitie des volks. Een der oversten gaf een bevel, de troep gefedereerden zette zich in beweging, een ellendeling ontrukte Sabine aan ae armen van den jeugdigen priester en het meisje viel op den grond. Toen boog zich Sulpice naar Xaverius Pomereul. Red haar zeide hij, ik beveel het u Xaverius nam Sabine in zijne armen en vluchtte haastig weg, terwijl de schaar gendarmen en priesters met hunne moorde naars, den weg naar den boulevard de Amandiers insloegen. JAN MACHU, Eindelijk had hij zijne prooi in de klau* wen, de wreede tiiger, die men het volk van Parijs noemt, en aie in de laatste eeuw zoo dikwijls getracht heeft het oppergezag over Frankrijk machtig te worden. Hij brulde en sprong van vreugde, toen hij de vertegenwoordigers in zijne macht had van die tweo klassen van mensclien, welke hem het geluk en de veiligheid verze keren de priester, die zijne kinderen opvoedt tot eer vaifhet huisgezinde gen darme, de soldaat der keurbende, belast om mei gevaar van zijn eigen leven de wetten te doen uitvoeren. (Wordt voortgezet).

Digitaal krantenarchief - Stadsarchief Aalst

Gazet van Antwerpen | 1894 | | pagina 2