14
KORTE INHOUD
HET ALGEMEEN NIEUWS DINSDAG 11 JUNI 1940.
DIANA, HE D VII G COURTHS-MAHLER
Het fraaie en rijke Landgoed Dorneck
wordt thans öeivoond door de von Steinadïs
De sedert 3 jaar. tengevolge van een val
van het paard aan beide beenen verlamde
Herman von steinac/i is aam met zijn
vrouw en hun "pleegdochter. Diana von Dor
neck. die de eigenlijke meesteres is
van Dorneck, komen wonen op ver
zoek en bij testamentaire beschikking
van Diana s vader Bobo von Dorneck. die
Diana na den dood van haar ouaers onder
de hoede van goede vrienden wilde achter
laten, vooral met hei oog op zijn eenigen
oioeaverwant een neef, wiens Levenswijze
en huwetijk met een vrouw van siechte re
putatie. sLechts znn verachting inboe
zemde De pogingen van dezen neef,
om zich na den dood van Diana's
vader op Dorneck op te dringen waarbij hij
geen middelen te slecht vond, mislukten.
Diana wordt door roodvonk aangetast en
de vrees dat die neef zijn rechten als eenig
erfgenaam zou doen gelden bij den dooa
van Diana, brengt haar tot het besluit Lo-
thar, den eenigen zoon van de von steinach s
te huwen waarmede deze en zijn ouders, na
aanvankelijk vele bezwaren, tenslotte in
stemmen
Uit dit huwelijk om betei willegroeit ech
ter, na het plotseling herstel van Diana na
Lothar's vertrek naar Zuid-West-Afrika, lang
zaam een meer en meer innigei verhouding
tusschen beiden, vooral door de allengs druk
kere en intiemere briefwisseling
Met Dora Sanders. Diana's beste vriendin
en een nichtje van Dora Sanders, Susanna
Wallner. brengen ze nu geregelc den winter
door in Berlijn waar Diana het volle Leven
leert gemeten.
Op de bruiloft van een jongen luchtvaarder,
Koenraad Haszler, met Hilde Wollman, de
dochter van een zakenvriend van Susanna
Wallners vader en een goede vriendin van
Susanna, maakt Diana kennis met een oud
studievriend van haar man Dr Alexander
Heinzius. Dr Heinzius houdt zich bijzonder
bezig met Doru Sanders, evenals zijn broe
der Alexander, die eveneens v<.or bruidsjon
ker fungeert, met Susanna Wallner, en voor
dat de winter ten einde is en de vriendin
nen. W&Cï naar huis. teruggaan, is er een
meer dan gewone vriendschapsband ontstaan
tusschen Dora en Alexander eenerzijds en
Susanna en Hans anderzijds
De uitnoodiging van Dora's vader aan de
beide broeders om Buchenau te komen be
zoeken is voor beide partijen dan ook de
eenige troost bij het afscheid.
Zijn broer Hans die mij echter lang niet
zoo goed bevalt als Alexander komt ook
mee. Alexander is bepaald een persoonlijk
heid waarin men groot belang kan stellen.
De kennismaking met hem is stellig mijn
beste aanwinst van dit winteroponthoud in
Berlijn. Meer bijzonderheden over dat op
onthoud te schrijven is de moeite niet waard;
het zou u maar vervelen. Ik ben als steeds
door oom en tante erg lief ontvangen en
vond hen beiden frisch en gezond. Ook ove
rigens is op Dorneck alles bij het oude. Onder
het rijden kon ik opmerken, dat de boomen
al dik in knop staan, waar het zachte weder
wel veel toe zal hebben bijgedragen en het
schoone woud bereidt zich krachtig voor om
u in zijn volle bladertooi te kunnen ontvan
gen. Als ge half- April van daar vertrekt,
zult ge ongeveer half Mei hier zijn, voor
zoover ik het kan berekenen.
Ik kan het best gelooven, dat ge heimwee
hebt. Uw ouders tellen ook al de dagen dat
ge nog wegblijft. Zoo lang, lang zijt ge weg
geweest.
Maar al net andere kunnen wij nu spoedig
mondeling bespreken, ook de oplossing van
het vraagstuk, dat ge aan het slot van uwen
brief hebt aangeroerd. Wij zullen het er
gauw als goedt vrienden over eens zijn, niet
waar Alles zal wel in overeenstemming met
onze wenschen geschikt kunnen worden. En
nu nog voor de laatste maal de hartelijke
groeten uil het vaderland en een vroolijk
tot wederzien. Diana.
Zij schepte adem, toen deze brief gereed
was Hij had haar groote zelfoverwinning ge
kost en hij was koeler en stijver uitgevallen
dan haar laatste brieven aan hem. Dat was
echter ook hare bedoeling geweest.
Echter had zij er niet het minste vermoe
den van. welken indruk deze brief op Lothar
zou maken.
Toen hij na weken van wachten dit schrij
ven van Diana in handen kreeg en las, legde
h$ zich als een zware last op zijn gemoed,
hoewel hij niet juist zou hebben kunnen ver
klaren waarom Beslist las hij tusschen de
regels allenei dingen, die hem verontrustten
en in het bijzonder kwelde datgene hem,
waarmede Diana hem juist een genoegen had
willen doen haar warme woorden over
zijn vriend Alexander. Reeds toen Diana hem
weken geleden de groeten van Alexander uit
Berlijn overbracht, was er iets in hem ont
waakt, dat hem sedert dien tijd niet meer
losliet. In den brief reeds had Diana veel
liefs en goeds over Alexander geschreven,
blijkbaar in haar ijver om Lothar een ge
noegen te doen. Ook was deze jongeman haar
overigens werkelijk sympathiek, al kwam dit
misschien hoofdzakelijk juist doordat hij een
vriend van Lothar was. En aan deze sympa
thie haa zij vlijtig uitdrukking gegeven zon
der te vermoeden, dat zij daardoor een ge
voel bij Lothar opwekte, dat men slechts met
jalousie kon aanduiden. En die jalousie ont
ving weder nieuw voedsel door datgene dat
Diana in haar laatsten brief over Alexander
schreef. In zulke bewoordingen had zij zich
nog nooit over een man uitgelaten.
Lothar hield zichzelf vastberaden voor dat
hij geen recht had om jaloersch te zijn
maar het hieip niets. Hij trachtte ook zich
zeli met logische redeneeringen te overtui
gen, dat hij geen reden voor jaloezie had,
omdat hij immers Diana volstrekt niet be
minde. Om er meer kracht bij te zetten, zei-
de hij tot zichzelf, dat het zelfs beslist on
mogelijk was, dat'hij Diana zou kunnen be
minnen Hii had haar stellig bewonderd om
haar eigenschappen en hij was er verheugd
over geweest, dat zij hem in haar brieven
zoo zusterlijk tegemoet kwam. Maar als
vrouw was zij immers volstrekt niet voor
hem in aanmerking gekomen. Wel had hij
na dat courantenartikel aan zijn fantasie
den vrijen teugel gelaten en had hij zich van
Diana eene voorstelling gevormd, die hem
uitstekend beviel, doch die stellig niet met
de werkelijkheid overeenkwam. Omdat door
haar brieven haar wezen, haar ziel, aan be-
teekenis voor hem gewonnen had, had hij
zich ook van haar uiterlijk een beeld willen
maken, dat met dezen kern van dat wezen
overeenkwam. Maar dat was slechts een
droombeeld niets meer.
De briefwisseling met haar was voor hem
een verkwikking geworden in de eeuwige
eentoonigheid van zijn bestaan en soms had
hij, dooi de eenzaamheid daartoe verleid, er
behagen in gevonden zich in de gedachte te
verdiepen, dat hij thuis eene jonge vrouw
bezat, eene vrouw, over wie anderen geest
driftig spraken, die liefelijk, schooii en aan
vallig moest zijn en die, elegant gekleed,
door vele mannenoogen bewonderd moest
worden.
Maar dat alles motiveerde het voor hem
\och niet om jaloersch te zijn Neen, be
paald niet. En toch wat zou het anders
zijn, dat hem het hart bezwaarde en hem
zoo rusteloos en ontstemd maakte Waarom
kwelde het hem dat zij in warme bewoor
dingen over zijn vriend schreef Waarom
deed het hem zoo pijnlijk aan, dat zij meld
de, dat hij zijn vriend op Dorneck wel zou
zien tegen Pinksteren En waarom kon hij
zich niet verheugen op dat wederzien met
Alexander Heinzius Toch slechts alleen
omdat hij hem niet gunde, dat Diana hem
vereerde en bewonderde.
Lothar was over zichzelf ontevreden als hij
nog nooit in zijn leven geweest was en
koortsachtiger dan ooit verlangde hij naar
den dag van zijn vertrek. Dikwijls dacht hij
het deze laatste weken niet meer te zullen
kunnen uithouden.
Als Diana had kunnen vermoeden hoe zij
Lothar zou kwellen met haar woorden over
Alexander Hemzius, hoe gemakkelijk zou zij
hem dan hebben kunnen geruststellen door
hem te verraden dat Alexander en Dora San
ders zoo op elkander gesteld waren.
Maar zij wist het niet. Zoo martelen de
menschen elkander vaak wederkeerig zonder
het te weten of te willen.
Paschen viel dit jaar in de eerste dagen
van April.
Tante Brigitte had handen vol werk en
vaak kon zij van vermoeidheid nauwelijks
meer van haar paard afkomen, als zij van
haar inspectietochten terugkeerde. Diana
verzocht haar' dikwijls zich wat meer rust
te gunnen.
«Neem er toch een tweeden opzichter bij,
tante Brigitte moet beslist wat munter te
doen hebben zoo kan het niet meer.zeide
zij op zekeren dag dringend, toen de oude
dame doodmoe na een langen rit in een fau
teuil neerviel.
Mevrouw Brigttie trok haar rijmust van
haar dikke, grijze haren en wreef zich met
een pijnlijk gebaar de stijf geworden beenen.
Och. kuiken wat weet gij daar nu van?
Het oog van den meester maakt niet alleen
het paard vet, maar laat ook het zaaisel op
het veld beter opkomen. En daar gij noch
«verstaat ge wel», noch aanleg voor land
bouw en veeteelt hebt en uw heldere kijker
tjes voor andere dmgén noodig hebt, dan om
ze te gebruiken voor het vermeerderen van
uw bezit, moeten mijn oogen daar wel voor
zorgen. En die zijn bovendien, niettegen
staande ik soms al een bril moet opzetten,
nog veel scherper dan die van u. En wat zou
zoo'n tweede opzichter mij helpen Dien zou
ik ook nog maar moeten narijden. Neen,
neen. goudhaantje aan één heb ik er rij
kelijk genoeg.
Diana omhelsde haar tante hartelijk en
kustte haar op de wangen. En toen maakte
zijzelf de vlechten der oude dame los. omdat
Sophie voor een boodschap uit was. Diana
wist, dat het losmaken van het haar veel
goed deed Liefdevol streelde zij haar daarna
over het gezicht.
«Liefste tante Brigitte nu zal ik u eens
wat zeggen. Van nu af aan zal ik u helpen
Jawel, kijk mij maar niet zoo ironisch
aan. of ik een breekbaar porceleinen poppe
tje was. Ik ben gezond en sterk en wil nu
eindelijk ook eens voor iets nuttig zijn op de
wereld. In de eerste plaats neem ik van van
daag af aan die verre ritten van u over, die
u zoo uitputten. Ik wil nu ook gaan leeren
hoe een landgoed beheerd moet worden.
Mevrouw Brigitte keek half ongeloovig, half
geamuseerd naar Diana's slanke, elegante
gestalte.
Hm Ge schijnt wel te denken, dat ik
nu bij het ouwe ijzer hoor. Moet ik soms
genadebrood op Dorneck eten
Die laatste vraag klonk trotsch en bitter.
Diana omhelsde haar verschrikt.
Tante Brigitte Wat beteekent dat
De oude dame streek zich krachtig over
het nu gladgekamde haar.
«Dat beteekent. kindjelief, dat ik tot nu
toe mijn brood op Domeck eerlijk verdiend
heb en dat ook verder wil blijven doen, zoo
lang mijn krachten daartoe voldoende zijn.
En ge weet, dat ik ook nog met een deel van
die krachten voor oom Herman moet optre
den. opdat hij ook niet het gevoel zou heb
ben, van hier genadebrood te eten,zeide zij
met gesmoorde stem.
Diana keek haar met haar groote, goud-
schemerende oogen ernstig aan. Zij was een
weinig bleek geworden.
Is dat mijn lieve moeder, die zulke woor
den tot mij spreekt Zijt u dan geen moe
der voor mij geworden
«Zijn er geen duizend' andere rechten, die
u aanspraak op dezen naam geven V Hebt u
mij niet even hartelijk lief als een eigen
kind, tante Brigitte vroeg zij haar smart
bedwingend.
«Ja. Diana de hemel waat. dat ik dat
doe.hernam de oude dame aangedaan.
«En hebt u niet even liefderijk voor mij
gezorgd als een moeder, hebt u mij niet aan
den dood ontrukt en mij door uwe teedere
en oneindige verpleging en verzorging, eerst
tot een sterk, gezond mensch gemaakt? Hebt
u zichzelf niet jarenlang opgeofferd en al
uw krachten voor mijn dienst gebruikt om
mijn bezittingen te vermeerderen
Ach. dat was alles slechts mijn plicht.
Wat ik boven dien plicht deed geschiedde
slechts, omdat ik nog een deel der plichten
van oom Herman op mij moest nemen.
Diana kuste haar innig.
«Ja. bovenmatig trot§che^ ti<£.70'Y?gmo£dige
tante Brigitte, dit alles 'ami u uitsluitend en
alleen maar w, toch vooral op Dorneck geen
stukje broou l^ehoeven te eten, dat u niet
dubbel en dwars verdiend had. O, zet maar
gerust uw allerverschrikkelijkst gezicht, daar
ben ik toch niet bang voor. Kijk, vroeger
nam ik alles wat u voor mij deed gedachte
loos aan ik bemerkte het niet eens. dat u
mij iederen dag duizenden offers bracht.
Maar nu ben ik oud en wijs genoeg om mij
diaarover een oordeel te kunnen vormen en
ook oud genoeg om u met mijn jonge krach
ten een weinig te kunnen ontlasten. Kort en
goed ik zal nu ernstig gaan meewerken. Ik
kan toch niet eeuwig blijven nietsdoen Daar
heb ik volstrekt geen zin in. En u bent en
blijft mijn lieve moedertje. Als ik eerst alles
van u geleerd heb, gaat u voor uzelf zorgen
en dan mag u Triumph heelemaal niet meer
berijden, omdat hij u altijd zoo verschrik
kelijk door elkaar geschud heeft. U zult ook
buitendien nog werk genoeg hebben en u
behoeft niet bang te zijn, dat u ooit op
Dorneck een stuk brood zult eten. dat niet
werkelijk verdiend is, verbazend trotsche en
hoogmoedige tante Brigitte.
Dit alles had Diana op warmen, innigen
toon gezegd. Mevrouw Brigitte verdraaide het
hoofd en slikte, opdat de tranen, die zij reeds
in de keel voelde, toch maar niet haar oogen
uit zouden komen. Spreken kon zij niet
geen enkel woord bracht zij uit. Zij streelde
slechts zwijgend met haar groote hand over
Diana's heerlijke haar.
Nu kwam Sophie binnen, om mevrouw Von
Steinach bij het verkleeden te helpen. Diana
sprong op en kuste de oude dame nog eens
liefdevol voor zij haar aan Sophie toever
trouwde en het vertrek verliet.
Het was Diana ernst met haar voornemen
om nu aan haar leven een serieus doel te
geven en tante Brigitte van een deel van
haar werk te ontlasten. Eerst vergezelde zij
de oude dame op haar inspectiereizen en lette
goed op waarop men daarbij acht moest ge
ven en wat daarbij te leeren viel. Zeer vroeg
in den morgen moest zij nu opstaan maar
het bekwam haar heel goed. Spoedig was zij
zoover, dat zij enkele vermoeiende, zeer verre
ritten geheel van tante Brigitte kon overne
men. De oude dame kon nu wat meer thuis
blijven en zich wat rust gunnen. Maar erg
vreedzaam onderging zij deze verandering
niet. Zij keef en lamenteerde, dat men haar
voorbarig al bij den ouden rommel stopte.
Maar Diana en oom Hei-man hadden haar
eenvoudig uitgelachen en plaagden haar met
haar onttroning.
«Zoo doen nu alle ijdele vrouwen, zij wil
len nooit oud worden.zeide de heer von
Steinach lachend
«Ja, Ja, zie me nu die ijdele tante Brigitte
eens aanwie zou dat nu van haar gedacht
hebben,viel Diana hem schelmsch bij.
«Och gij zijt een bende samenzweerders
om fatsoenlijke menschen hun reputatie te
ontrooven,stoof de oude dame toen half
lachend, half geërgerd op.
Maar heimelijk deed het haar toch erg
goed om zoo door Diana verzorgd te worden
en al maakte zij er ook soms de grootst mo
gelijke standjes over, toch was het haar een
groote verlichting dat Diana haar bijstond.
Deze gewende zich snel aan ernstige bezig
heid en het gaf haar hoe langer hoe meer
voldoening zich in te werken. Zij kreeg be
langstelling voor haar eigendom en zij ge
voelde zich als kleine eigenares zeer tevreden.
Zij behoefde zich daarbij volstrekt niet te
overwerkenslechts de morgenuren waren
voor het werk bestemd en zoodoende bleef
haar nog genoeg vrije tijd over voor haar
liefhebberijen en ontspanningen.
Van feestelijkheden op Dorneck wilde zij
intusschen niets hooren. Al haar verwachtin
gen waren heimelijk geconcentreerd op het
oogenblik van Lothar's terugkomst. Alleen
de vriendschappelijke omgang met Buchenau
werd ijverig onderhouden; daarvoor zorgde
Dora wel, die dikwijls op Dorneck kwam
Het was op een helderen, zonnigen dag,
kort na het Paaschfeest, toen Diana weder
eens naar Buchenau gereden was. Dora snel
de haar over het terras tegemoet.
O. fijn, dat ge vandaag komt, schat, ik
heb een heele zak vol nieuwtjes Maak maar
gauw, dat ge uit den zadel komt,riep zij
haar toe.
Diana's rijknecht sprong van het paard en
haastte zich zijn meesteres bij het afstijgen
te helpen.
Diana nam haar rijkleed dat van fijn zwart
laken vervaardigd was, bij elkander. Dit kleed
zat haar onberispelijk en de elegante snit
deed de fraaie vormen van hare slanke ge
stalte tot hun volle recht komen.
Dora stak haar arm door dien van haar
vriendin en zoo gingen zij over het ten-as
het Buchenauer heerenhuis binnen. Zij be
traden de behagelijke huiskamer, waar me
vrouw Sanders met een naaiwerkje aan het
venster zat. Glimlachend keek zij op en stak
Diana haar hand toe.
«Welkom, lieve Diana. Dora stond al op
heete kolen om naar Dorneck te gaan, om
dat zij er zulk een behoefte aan heeft aller
lei nieuwtjes over te brengen.
Maar. o wee, Moeder, als u er eentje van
vooruit verklaptdreigde Dora.
Daar zal ik wel voor oppassen lachte de
oude dame en toen Diana haar hand aan
de lippen bracht, kuste zij de jonge vrouw
op het voorhoofd. Toen zeide zij verder
«Terwijl gij uw nieuwtjes ten beste geeft,
Doortje, zal ik eens gauw naar de keuken
gaan en order geven, dat de keukenmeid
Diana's lievelingsgebak klaarmaarkt. Ge
blijft immers theedrinken, kindje
Graag, mama Sanders, vooral nu mij die
lekkere cake in uitzicht gesteld is. Ik had
mij daar al op verheugd en dorstig ben
ik ook.
Dan is alles in orde. Nu, praat u nu maar
uit en haast u er een beetje mee. Het zal niet
lang meer duren of papa komt thuis en dia
wil natuurlijk ook van Diana's gezelschap ge
nieoen.
«Ja, ja moedertje, ik zal mij wel haasten.»
De oude dame knikte de vriendinnen liefde
vol en vroolijk toe en verliet de kamer.
Dora trok Diana naast zich op den divan.
«Hemeltje, Diana nu weet ik echt niet
waarmee ik het eerst zal beginnen zucht/te
zij.
«Nu, nu is er dan zóó veel vroeg
Diana lachend.
Ge zult nog groote oogen opzetten. Maar
luister nu en probeer bij uw positieven t*
blijven. Susanna is met Hans Heinzius ver
loofd.
Diana lachte.
«Nu, zeg eens, zoo overweldigend is dit
nieuwtje nu niet. Dat was toen al alleen nog
maar een kwestie van tijd. Hebt gij geen
enerveerender nieuws vroeg zij plagendl
Dora mokte. «Ocl. gij ook. Zijt ge dan
heelemaal niet een beetje verwonderd, dat
dat zoo gauw gegaan is
Diana schudde het hoofd. «Neen, heele
maal niet. En ik weet ook, dat gij u minstens
even gauw met Alexander Heinzius verloofd
zou hebben, als ge, in plaats van naar Buche
nau terug te keeren, in Berlijn gebleven
waart.
Dora zuchtte. Ach dan was het nog
zeker niet geweest. Wie weet misschien
houdt hij niet eens van mij. Om geld alleen
trouwt hij zeer zeker niet. Dan zou ik kem
ook niet eens willen hebben. En of ik hem.
wel zoo goed bevallen ben, dat hij nu nog
aan mij denkt Met bepaalde bedoelingen,
meen ik. Dat kan niemand weten.
Diana kuste haar op de wangen Toch
wel, blondje dat kan wel iemand weten.
Ik weet het beslist.
O, hemel Maar wij hebben elkaar zoo
eeuwjg lang niet meer gezien zuchte Dora.
Dat hindert niets. Dat versterkt slechts
het veriapgen.
Wordt voortgezet.
