Het Vlaamscb Sportleger
slaat immer pal
De formaliteiten die door
onze gedemobiliseerde
soldaten moeten vervuld
worden
Er dient in den kortst
mogelijken tijd een
regeling getroffen voor
de onderwijzers
Krijgt Lede de eer van den eersten na-oorlogschen
kermiskoers
Renners uit het Dender-
mondsche keeren terug
ROEIEN
EEN DRIETAL ZICHTEN VAN EREMBODEGEM
Het sein tot een algemeene heropleving van de sport-
beweging in ons land
o Het Vlaamsohe tieir staat immer palZoo zongen onze voorvaderen, zoo zon
gen we in onzen studententizd, zoo zong ook het jonge, bloeiende Vlaanderen in zijn
opstandingsbeweging en dito priode.
Met een licOite variante op bovenstaande hoorden we thans reeds onder sport
mannen beweren Het Vlaamsohe Sportleger staat immer pal En of ze gelijk
hebben...
De sportman is een vreedzaam wezen, gul en hartelijk in den omgang, maar waar
het de inriohting van sportfeesten betreft, even koppig als een Vlaming in zijn volks-
fierhetd.
Het deugdelijk Vlaamsoh spreekwoord «De aanhouder wint», indaShtig zullen de
sportmannen zoo rap mogelijk de handen aan het werk slaan voor nieuwe inrichtingen.
Geen sport meer...
De schokkende wereldgebeurtenissen van
Augustus-September 1939 hadden een feilen
knak aan de sportbeweging als internatio
nale vredesbode gegeven.
In ons land echter bleef de sportbeweging
niet stille staan. Wel was het openluchtsei
zoen voor wielerwedstrijden verbrod... maar
weldra werd een voetbalnoodcompetitie inge
richt, terwijl later ook de velodroms begon
nen te spelen.
Intusschen werden door ons sportavonden
voor de soldaten in de kantonnementen in
gericht. Ondanks koude en guur weder de
weermaker weet best hoe leelijk hij dezen
winter huis hield trokken we dag in dag
uit van het eene naar het andere kantonne-
ment vergezeld door een groepje renners en
onze filmen. Sportbeoefening in den waren
zin van het woord was er niet, maar toch
leefden onze gemobiliseerde sport jongens in
een eenigszins vertrouwde sfeer. Zij weten
best hoezeer onze sportavondengegeerd
werden, die vergeten ze trouwens nooit.
Na het winterseizoen kwam de Lente in het
land en meteen de drang naar de gezonde
openlucht-sport. Wielrenners stoven den weg
op... maar dat is natuurlijk niet genoeg.
In Maart werden de handen in elkaar ge
slagen. Het gekende sportblad Sportwereld
zette in met- zijn klassieke wielerwedstrijden
als «Ronde van Vlaanderen», «Omloop der
Vlaamsche Gewesten», «Ster der Juniors
enz...
Het heele Vlaamsche volk stond weer onder
de sportvlagge geschaard en schepte genoe
gen in de wielerteiien door onze jongens zoo
klinkend bevochten. Onze renners waren weer
de mannen waarover iedereen sprak.
Duren is een schoone stad. maar blijven
duren nog een veel schooner. Ons landeke,
dat als een lavende vredesoasis in de woes
tenij der twistende groote natuurstaten lag
werd plots ook door den n---' 'uwel aan
gegrepen... als een kaar ~tte het
prachtige sportgebouw ineen.
Meer dan een maand bleven onze sport
mannen van alle athletisch vertoon versto
ken, meer nog, konden ze zelfs op geen en
kele manier eenig betrouwbaar nieuws over
de geliefde sportfiguren vernemen...
Nu echter dat het leven zooveel mogelijk
terug in zijn normalen plooi komt. dat alles
aangewend wordt tot den heropbloei van alle
nijverheids-, handels- en andere instellingen,
wenschen ook de sportmannen hun gelief
koosd verzet te zien gedijen.
Algemeene heropbloei
Hoe immers zou men zich in het Vlaam
sche land een normaal leven kunnen inden
ken zonder sportavonden en dito meetingen
De laatste dagen konden onze lezers langs
den weg van ons blad vernemen dat reeds
heel wat, sportbeoefenaars van alle slag naar
hun huis terugkeerden, nog gedurig bereiken
ons dergelijke berichten, zoodat we op en
kele namen van bekende azen na, weldra
weer met een ons zeer vertrouwde lijst sport
beoefenaars zullen staan. Ze wachten slechts
op één teeken, dit van de inrichters... Maar
ook op dit front komt weldra roering. In Ne
derland is men sedert een paar weken met
de inrichting van wielerwedstrijden op velo-
drom aangevangen... andere koersen zullen
ook wel volgen. In ons land zal men zeker
niet ten achter willen blijven, zooals trouwens
verder op te merken is.
Wat de voetbalsport betreft, hier zal het
heel waarschijnlijk onmogelijk zijn om de
noodcompetitie voort te zetten. De voetbal
leiders denken er evenwel niet aan hun jon
gens totaal buiten vorm te laten komen door
gebrek aan oefening.
In Antwerpen b.v. kwam reeds een avond
tornooi tot stand. Andere steden zullen dit
heerlijke voorbeeld volgen, of waar dit on
mogelijk is, zullen vrienden wedstrijden wel
het gewenschte contact tusschen spelers, lei
ders en liefhebbers bezorgen.
Ook in andre sportvertakkingen is er stil
aan roering gekomen. De athletieksport zou
weldra opengaan en groote meetingen voor
den bloei ervan zorgen.
Boksers, worstelaars, zwemmers, biljarters,
kaatsers, enz. zien verlangend naar eenzelfde
gelegenheid uit om voor den dag te komen.
De dagen van zware beproeving voor ons
volk zijn achter den rug en er wordt naar
opluchting uitgezien. De koppen worden weer
bijeengestoken, vooral nu in versneld tempo
al onze jongens naar huis worden gestuurd.
Een kermiskoers te Lede
Ook onze beroepsrenner Jef Moerenhout,
van Lede. kwam gezond als een bliekske naar
zijn haardstede terug na de bange laatste
dagen bij den troep.
De sportmannen aldaar wilden dadelijk de
ze gebeurtenis vieren en ze besloten zoo maar
zonder meer «Onze koers voor beroepsren
ners gaat door
Tengevolge van dit kloeke besluit kregen
we den vriend Jef op bezoek in ons kantoor.
Als een onzer trouwste medewerkers op de
talrijke sports venden is Jef een goede vriend
geworden. Hij voelt zich dan ook dadelijk
zooals thuis en vertelt vertrouwelijk van zijn
plannen in het gesprek dat we met hem had
den.
Proficiat jongen, we zijn gelukkig u te
rug te zien. Op onze sportavonden hebben
we u steeds hartelijk gewenscht binnen kort
flink en gezond thuis te zijn. Dit is thans
tot ons genoegen gebeurd.
Ja, zegde Jef, .alles is opperbest afge-
loopen, jammer maar van mijn trouwen maat
Michel Catteeuw.
Wat is er dan eigenlijk gebeurd, Jef.
Wel. 't kon erger zijn. Ergens rond Brug
ge stond hij met zijn auto aan een smidse,
stapte uit met zijn makkers, maar pas waren
ze binnen gegaan of daar viel een zware bom
op hun auto, die totaal vernield werd. Maar
ongelukkig werd ook de smis vernield en
werden Michel en zijn makkers gekwetst.
Enfin... ik hoorde gelukkig dat het toch
nog niet al te erg is.
Jammer Jef, Michel had er toch zooveel
moed op hé. tijdens onzen laatst en sport
avond te Duffel... een goeie maand geleden.
Om u de eigenlijke reden van mijn be
zoek aan te kondigen, zegt Jef, om een nieuws
te melden en om uw steun te verzoeken.
Zoo Jef en dit is
Dat. onze koers te Lede doorgaat... na
tuurlijk als we mogen...
Wel Jef, dat is nu eens een besluit jon
gen en we doen meê uit al onze krachten.
Wij zorgen wel voor de toelating.
Dat is flink, antwoordt Jef en reikt ons
dankbaar de hand en daarmee is de zaak
geklonken
Ledenaars. vooruit. We wachten op uw de
finitieve beslissing en den datum Onze ren
ners zullen rap gereed zijn, enkelen zijn reeds
aan het oefenen en... dan zullen de leeuwen
weer dansen te Lede en elders in het Vlaam
sche land. E. G.
Sylv. Grysolle en Aloïs Debruyne
terug op de fiets
Langzaam maar zeker Heerep 4^ renf«!r§
uit hét Dendermondsche naar hun heimat
terug en Sylvain Grysolle. de sterke renner
uit Wichelen, evenals Wieske Debruyne, uit
Berlare, is ons rennérskorps weer komen aan
vullen. Misschien n het voor de renners nog
niet te laat zich eerstdaags terug in het
strijdarena te werpen waar ze natuurlijk met
ongeduld zitten naar te wachten. De vorm zal
zich dan niet lang laten wachten, daarvan
zijn wij Overtuigd.
Zou Frans Bonduel het koersen
staken
Dit liedje, hebben we door renners al zoo
menigmaal hooren zingen, dat we de wijs
zoo goed kennen en er niet het minste acht
meer op slaan. Frans Bonduel heeft dat
eigenlijk zelf nog niet dikwijls gezegd, geloo-
ven we, maar nu hebben we het verleden
Zaterdag hem zelf overtuigend hooren ver
klaren.
Deze guidon, zei hij en hij wees meteen
naar zijn fiets met den guidon a la papa
blijft er opstaan, want het is gedaan met den
koersguidon.
Ziende dat we hem niet al te erg geloof
den, onderlijnde hij zijn eerste gezegde met
Ja, ja, ik schei er van uit, 't is gedaan
met rijden...
Toch wilden we het niet gelooven en wan
neer het niet dit jaar is, dan denken we dat
we Frans Bonduel toch nog langs onze koers-
wegen zullen ontmoeten in volle koerskos-
tuum, en toekomend seizoen al.
Wanneer wij den bal missloegen zullen we
de eerste wezen om Mea culpa te klop
pen.
Nieuws over H. Deproot
Deproot Henri, de welgekende stuurman
van Sport Nautique Gent, is op dit oogenblik
in het hospitaal St. Vinc.entius, te Antwer
pen, alwaar hij reeds een 14-tal dagen ver
pleegd wordt wegens kwetsuur aan de knie.
Hij hoopt binnen enkele dagen naar huis te
mogen gaan.
Langs den weg van Het Algemeen
Nieuws doet hij de groeten aan al zijn
sportmakkers. v
blik de mogelijkheid om, in verstandhouding
met de Duitsche militaire overheid, groote
lokalen te bekomen waar deze uitrustingen
kunnen opgestapeld worden.
Voor het oogenblik moeten de gedemobili-
seerden dus. wat dit betreft, enkel nader be
richt afwachten. De officieren van het actieve
leger en van de reserve mogen natuurlijk
hun uitrusting bewaren evenals de wapens
die hun eigendom zijn; de Duitsche regee-
ririg heeft hen toelating gegeven met hun
wapens naar huis weer te keeren.
Drukkerij N V PERIODICA
127, Lm. Jacqmainlaan, Brussel
De toestand der onderwijzers is werkelijk
weinig schitterend. Schitterend nu is de toe
stand voor niemand, maar indien er een ca
tegorie van Staatsambtenaren is, die er wer
kelijk beklagenswaardig aan toe zijn, dan zijn
het de onderwijzers. Er heerscht diepe onte
vredenheid onder hen en wie zich onvoor
ingenomen met hun geval inlaat, moet toe
geven dat de protesten die allerwege opgaan,
niet van grond zijn ontbloot.
Terwijl alle Staatsambtenaars een, twee
of drie maand voluit vooraf betaald kregen
al naargelang het departement waaraan zij
verbonden waren, werden de onderwijzers
sinds de maand April niet meer betaald. De
Staat staat dus tegenover hen terdege in het
krijt. De onderwijzers begrijpen best dat na
de vlucht der regeering die er met de gelden
van door ging. er geen mogelijkheid bestaat
om de Staatsbedienden voorloopig meer dan
400 fr. per maand uit te betalen. Maar zij
die dit alles zoo precies hebben nagerekend,
zouden toch best gedaan hebben van dat
gene wat er nog aan beschikbare fondsen
overbleef, vooraf de achterstallige loonen der
onderwijzers uit te betalen om dan het res-
teerend onder allen te verdeelen.
Of verkeert men misschien in de meening
dat de onderwijzers van hun karige loon
zooveel hebben kunnen oversparen dat zij
en hun gezin daarvan maanden lang leven
kunnen
Het is noodig dat aan den nood waarin de
onderwijzers verkeeren, een einde worde ge
steld. We hopen dat dit spoedig gebeure.
Naar ons werd verteld zou althans voor het
Antwerpsche tegen den 20sten dezer maand
een regeling in het vooruitzicht gesteld zijn,
Er werden ons reeds van alle zijden vragen
gesteld omtrent de formaliteiten die door
onze gedemobiliseerde soldaten moeten ver
vuld worden om in regel te zijn de officie
ren, gegradeerden of simpele soldaten van
het actieve leger; de gegradeerden uit de re
serve en tenslotte de burgers van 16 tot 35
jaar die op het laatste oogenblik wérden op
geroepen.
Deze formaliteiten werden tot het stricte
minimum herleid en vallen gansch onder de
bevoegdheid van de gemeentelijke overheid.
Zoodra zij ten hunnen huize zijn weerge
keerd, moeten zij zich eenvoudig op het
dichtst bijgelegen politiecommissariaat aan
melden waar zij moeten opgeven hun naam,
voornaam, stamnummer, aanduidingen be
treffende regiment of eenheid.
Er is spijts zekere beweringen geen sprake
van een specialen stempel vanwege de Duit
sche overheid. Zoodra de eerste soldaten te
rugkeerden, had deze een karton met een
stempel overhandigd doch hierop werd en
kei de plaats aangeduid waar de militaire
stukken moesten neergelegd worden bij den
terugkeer, anders niets.
De teruggekeerden hoeven zich dus hieu
omtrent niet ongerust te maken. Als zij zich
op het politiebureel hebben aangeboden zijn
zij in regel. Er bliift nog slechts de kwestie»
van het inleveren van de militaire uitrusting.
Deze moeten bij de gemeentelijke overheid
ingeleverd worden doch in de groote steden
zooals te Brussel, brengt dit heel wat moei
lijkheden mede. De burgemeesters der Brus-
selsche agglomeratie overwegen op dit oogen
(Zie vervolg onderaan vorige kolom.)
HET ALGEMEEN NIEUWS WOENSDAG 19 JUNI 1949.
Links de fel gehavende kerk van Erembodegem de toren en
het schip van de kerk zijn gansch ingestort. Midden de stompe
kerktoren en de ingestorte huizen. Rechts de felle verwoestin
gen van de kerk van Erembodegem bleef als bij wonder de Calva
rieberg gaaf en ongeschonden bewaard.
<4. tot. V
