10 De wraak van de opgesloten energie
3Het visioen.
Niet in het minst aandacht schenkend aan
wat zijn vrouw vertelde, poogde André
flarden van het beeld tot een geheel aan
elkaar te rijmen. Zijn ogen waren op
een artikel in de krant gericht en de o-
genblikken dat hij niet aan het beeld
dacht, herlas hij het artikel omdat hij
hoopte dat daardoor het beeld sterker en
sterker zou worden, net zoals in het be
gin. Hoe meer hij zich echter inspande
hoe minder resultaat hij had. Een ogen
blik dacht hij dat het allemaal verzin
sels waren, een beetje moeheid die op
zichzelf niets te betekenen had. Of mis
schien mocht het helemaal niet gefor
ceerd worden. Nee, 't is onmogelijk dat
het gewoon een beetje verbeelding is.
't Zit veel te diep, en bovendien komt
het. van buiten, 't is niet van mij....
Een ogenblik vergat hij alles en mijmer
de over wat hij in zijn leven eigenlijk
totnogtoe uitgespookt had. Toen ik klein
was hebben ze mij alles uitgelegd en ge
toond wat ik moest doen, hoe ik het moest
doen, gezegd wat ik later moest worden,
maar 'k heb eigenlijk nooit durven zeggen
wat ik wou doen en wat ik voelde. 't ïs
precies dat ik een bolleke mastiek ge
weest ben in een of ander speelgoedfa-
briekske waar ze mannekes maken volgens
hün goesting, die ze gemakkelijk kunnen
verkopen
Hij meende dat hij eigenlijk veel neer
kon gedaan hebben. 't Was alsof dat er
in zijn hoofd nog een kaske stond met
drie sloten en een zware ketting en hij
vroeg zich af of hij niet naar de sleu
tels van zijn kaske moest zoeken... Als
ik nu morgen sterf, zou mijn kaske dan
mee sterven, of zou het blijven bestaan,
en misschien bij iemand anders gaan om
te zien of hij de sleutels niet vindt.
Misschien ben ik naar een van de vele li
chamen waarin het kaske tijdelijk woont
en die mij de kans geeft om naar zijn
sleutels te zoeken. 'k Vraag mij dan
toch af bij wie het nog allemaal zal te
recht komen en bij wie het allemaal al
gezeten heeft
Ondertussen in het dorp liep een kind
rond, verrukt door de verschijnino van
dat kleurige, reizende volkje, en'het
riep heel blij aan iedereen uit dat ze
er waren, de zigeuners. Het kind be
greep nadien niet waarom het die dag
niet op straat mocht spelen zoals ge
woonlijk, en waarom het vroeger naar
bed moest, en waarom de blaffeturen
vroeger dan andere dagen gesloten wer
den
In het zigeunerkamp waren ze tijdens
het eten aan het klagen dat de zaken
slecht gegaan waren en dat sommige men
sen niet eens hun deur opendeden terwijl
er achter de gordijnen wel beweging was
geweest. Maar kom, misschien zou 't van
avond beter gaan, als ze op café gingen
spelen. Een tijdje na het eten werden
de viool en de andere instrumenten boven
gehaald en zette de bonte bende zich in
beweging naar 't café. De baas van café
"De Vluchteling" was tamelijk vriendelijk
en op de vraag of zij er vanavond mochten
spelen antwoordde hij welwillend ja,
hierbij denkend aan de nering en de te
ring
Het café begon stilaan vol te lopen, de
instrumenten werden bovengehaald, de eer
ste noten weerklonken, het feest ging be
ginnen. Het jachtige ritme van de muziek
begon aanstekelijk te werken op sommige
reeds aangeschoten klanten. Hier en daar
werden tafels en stoelen opzij geschoven
en begon men te dansen, de ene al een
beetje boertiger dan de andere. Twee zi
geunerinnen mengden zich onder de dan
sers en met hun brede rokken, hun blote
schouders en hun slangenbewegingen zweep
ten zij het publiek nog meer op. Toen
werd plots de deur van het cafc op een
nogal ruwe wijze opengestamptEen rij
zige man met een nors gezicht verscheen
in het deurgat. In zijn broeksriem zag
men duidelijk het handvat van een mes
zitten. Hij aanschouwde eerst het tafe
reel en ging toen recht naar de toog, en
begon met de baas te praten. De baas
fluisterde het r.ieuws in iemand anders
zijn oor en spoedig zag men overal een
hand voor de mond gehouden fezelendc ne-
zichten. Een voor een gingen de dansers
weg van de dansvloer, en het werd stil
in het café, enkel de muziek was nog te
horen
Toen de zigeuners deze verandering be
merkten, stopten zij met spelen en erd
het doodstil. Iemani riep plots heel
luid
- Smerige dieven
Het gemompel en het geroep groeide aan
en hier en daar werd reeds een mes ge
trokken. Ce bedreigde zigeuners begon
nen onverwachts langs alle richtingen
uiteen te stuivc-n en de eerste klappen
vielen. Schoppend er, kervend werd een
weg gezocht naar de uitgang. Twee waren
erin geslaagd om buiten te geraken langs
de voordeur. Tot hun grote verbazing
werden ze daar met stokslagen opgevangen
door een klaarstaande bende. Binnen la
gen hier en daar reeds bloedvlekken op
de grond. De anderen probeerden langs
achter en zelfs langs boven te ontsnap
pen. Het huis was volledig omsingeld.
Toch slaagden zij erin de kring te door
breken en door een met stokken zwaaiende
nieni gte werden zijn naar hun woonwagen
gedreven. Het kamp werdonmiddel1ijk op
gebroken en in allerijl verlieten zij
het dorp.
De zigeuners zouden nooit weten dat er
bij een van de boeren ingebroken was, en
zij zouden vooral nooit weten dat drie
weken later een van de dorpelingen zelf
werd aangehouden en opgesloten werd in
de gevangenis, beschuldigd van inbraak
en diefstal in die bewuste boerderij,
op die bewuste avond.
Toen werd alles weer zwart. Enkel het
angstige gelaat van de man die het paard
mende, zag hij nog. Toen bemerkte hij
dat dit gelaat hetzelfde was van in het
begin. Het was verdorie ZIJN GELAAT.
Deze laatste woorden bleken een magische
kracht te hebben, want het beeld kwam
weer te voorschijn, eerst vaag, maar
langzaam aan werd het klaarder, en nog
klaarder... beetje bij beetje... en op
eens werd het volledig duidelijk. Het
was een grote afbeelding van zijn eigen
hoofd, zwevend in een donkere achter
grond, en met een heel angstige uitdruk
king. Zijn ogen wren groot opengesperd,
z-:jn jukbeenderen staken erg vooruit en
zijn nelaat was vaal bleek. Het leek
wel een OPGEJAARD DIER.
Het beeld werd plots vager en verdween
uiteindelijk volledig. Enkele ogenblik
ken zag hij niets anders dan die donkere
leegte. Toen ontwaarde hij in de verte
een klein stipje. Het kwam nader en het
werd groter en groter en na een tijdje
kon hij een rijdende woonwagen onder
scheiden, voortgetrokken door een bruin
paard met een witte bles op het voor
hoofd. De woonwagen was donkergroen ge
kleurd met gele en rode versieringen.
Vooraan op de bok zat een man met pot-
zwart haar en een gebruind gelaat, met
de teugels in zijn handen. Het waren on
getwijfeld zigeuners. De omgeving werd
ook alsmaar duidelijker. Een hobbelige
aardeweg met hier en daar nog een modde
rige waterplas van de regenbui van daar
net. Rechts van de weg lag een bos en
links een akkerveld, als voorbode van
een of andere boerderij, of misschien
een dorp. En dan, iets hoger, de toren
van een kerk. 't Was een dorp. Er was
dus werk aan de winkel. In de namiddag
zouden ze aan de deuren gaan bellen om
ketels te lappen en vanavond zouden ze
dan met Bilo, Storro en Bloema op café
gaan spelen en morgenvroeg konden ze dan
vooraleer verder te trekken met het ver
diende geld een beetje eten en zo een en
ander kopen. Een paar honderd meter
voor het dorp liet hij het paard halt
houden langs de beboste kant van de weg.
De rest van de familie sprong met veel
lawaai en jolijt uit de woonwagen en ie
dereen begon alles voor te bereiden om
te kamperen.
wordt vervol :d
vervolg pagina g
Ondertussen zit het Denderactiecomitee
ook niet stil. Ze zetten hun eisen
om een einde te maken aan de vervuilde
Dender kracht bij door petities.
Er zijn een aantal maatregelen voorop
gesteld
1. Het uitbaggeren van de Dender. De
te gebruiken techniek stelt nog een
probleem men kan de sliblaag weg
zuigen, of uitscheppen. De eerste
methode schijnt een gevaar in te
houden voor verzakking vanwege de
krachtige zuigers. En aangezien
men in de binnenstad zou werken om
de stank tegen de zomer weg te
krijgen, zou dit wel problemen
kunnen inhouden voor gebouwen langs
de rivier.
De technici moeten uitmaken of deze
methode bruikbaar is.
2. Een andere oplossing voor de stank
is een procédé-waarbij men de
Dender 'belucht', d.w.z. zuurstof
toevoegen aan het water waardoor
de stank in de onmiddellijke om
geving zou verdwijnen. Dit project
is financieel gezien haalbaar
(15 miljoen) en het zou voor andere
steden zoals Gernardsbergen en
Aalst ook gunstig zijn.
- Deze twee vooropgestelde maatre
gelen zijn echter maar voorlopige op
lossingen omdat ze het water niet echt
zuiveren, men wacht op zuiverings
stations. Ondertussen zitten de om
wonenden geplaagd met de stank, maar
volgens specialisten zal die weg zijn
tegen de zomer.
OPVALLEND
Wat mij hierin steeds opvalt is dat het
aantal plannen het aantal realisaties
sterk overtreft. Als er plannen ge
maakt worden tenminste, want milieu
is en zal steeds ondergeschikt zijn aan
financiële belangen. Het verleden
heeft dit aangetoond, en ik zie niet in
waarom het nu zou veranderen Men
moet eerst de negatieve gevolgen onder
vinden voor men aan veiligheidsmaatre
gelen denkt, voorbeeld onze ozonlaag,
die dient als bescherming tegen te grote
hoeveelheden ultra-violette
stralen, wordt afgebroken door stoffen
uit spuitbussen, bepa aide oplosmid-
delen en gassen voor koel apparaten
De bedreiging is ernstig en toch
worden geen maatregelen genomen. Bij
aantasting van deze laag zal het
aantal huidkankergeva11 en drastisch
vermeerderen. Vooraleer er slacht
offers zijn, zal men niets ondernemen
Van als er zijn, zal het te laat zijn.
Dit is een slechte mentaliteit. Onze
nakomelingen zullen eens op deze wereld
moeten leven en ik zou willen dat ze
evenveel rust en kalmte in de natuur
vinden, zoals wij nu,
Uw milieuman
STROM80LI
