FENIKS FESTIVALT
'N
Zondag 10 augustus 1980 voor de vijfde maal werd in Roosdaal Pamel
het Feniks Festivalt georganiseerd. Meer dan 2000 mensen kwamen daar
voor naar dit Brabantse dorpje afgezakt, om op het harde plein (gras
1s zachter) het programma te beluisteren. Op de affiche stonden naast
de vlaamse Rick Tubbax the Taxi's een ganse reeks engelse namen
Kevin Coyne and Band; Tom Robinson Sector 27; The Shirts en Steel Pulse
Op papier een geheel dat zeker het zien en horen waard is, vooral daar de
kaarten in voorverkoop slechts 240 Fr. kostten.
Wat Rick Tubbax The Taxi's en Kevin
Coyne and Band ervan gemaakt hebben kan
ik jullie niet vertellen, aangezien ik
toen nog op weg was naar Pamel. Ik was
wel tijdig om Tom Robinson Sector 27
te zien op het podium komen. Vorig jaar
had 1k de Tom Robinson Band gezien en
gehoord en met d1t zeer goede optreden
nog fris in het geheugen zocht ik een
plaatsje niet ver van het podium met
de goede hoop een fraai optreden mee te
kunnen maken. Maar deze Sector 27 is
maar een uiterst flauw afgietsel van de
Tom Robinson Band. Hun muziék is vooral
gebaseerd op een hard (te hard rit
me, drummer en bassist beukten er maar
op los. De gitarist (is deze zo ver
wijfd geboren of was dit maar voor de
show?) verwarde gitaarsolo's
met tennis en al hoewelkjde ene keiharde
volley na de andere het publiek insloeg,
vroeg ik me toch af wat dit met muziek
te zien kon hebben, of was dit alleen
maar om de roadie te pesten want deze
jongen moeSt geregeld een gitaar herstem
men en af en toe ook een nieuwe snaar
plaatsen. Gelukkig was Tom Robinson
er nog,alhoewel hij het uiterst moei
lijk had om tegen al dit geweld op te
tornen, toch wist hij geregeld al de
aandacht op zich te vestigen, ook al
moest hij daarvoor een rondje door het
publlëk lopen of een bekertje bier o-
ver kop keilen; show? Tussendoor zong
hij ook al eens een liedje, alhoewel hij
meestal luidkeels stond te roepen om e-
nlgszlns hoorbaar te zijn. Waarom Tom
Robinson tijdens de meeste liedjes een
g1taar»meesleurde is mij nog steeds een
raadsel, want veel meer dan de beginak-
koorden heeft hij niet gespeeld. Al bij
al kan het optreden van Tom Robinson
Sector 27 geslaagd genoemd worden voor
beginnelingen, spijtig genoeg zijn deze
jongens geen beginnelingen meer en deze
formatie is duidelijk een stap achter
uit voor de heer Robinson.
Hierop was het de beurt aan de SHIRTS
om het podium te beheersen. Een be
zienswaardige zangeres, Annie Golden,
maakte deze groep van in het tjegin al
aantrekkelijk (ze hadden nog geen noot
gespeeld of ze kregen al applaus).
Deze groep speelde zonder veel moeite
het vlotte repertoire, dat bestond uit
hun bekendste materiaal aangevuld met
enkele LP tracks en enkele covers.
Slecht kon men deze zeer vlotte show
niet noemen en het publiek was alras
gewonnen door deze simpele doch mee
slepende muziek. Toch voldeed deze
groep niet geheel aan mijn verwachting
en, van een groep die nu toch al ge
ruime tijd meedraait in de zogeheten
subtop zou men toch één staaltje van
kunnen mogen verwachten; maar nee, het
geheel was te vlak en te vlot; en dan
nog hetgeen Annie Golden teveel heeft
aan podlumpresence (een echt showbeest)
hebben de andere leden duidelijk te
weinig, als men dan toch vlotte en ge
makkelijke muziek speelt mag men ge
rust eens een beetje bewegen. Alhoe
wel hier moet gesteld worden dat het
podium nogal klein was om een ganse
groep te laten swingen. Voorlopige
balans The Shirts hebben het met
overtuiging gehaald van Rom Robinson
Sector 27, maar geen van beiden heb
ben mij enigszins kunnen overtuigen.
Over naar de volgende groep.
STEEL PULSE werd dus het podium opge
stuurd, van deze londense groep wordt
beweerd dat ze reggae zouden spelen,
wie hiermee akkoord gaat kan ik de
raad geven om eens naar een optreden
van Bob Marley and The Wallers te gaan
kijken en luisteren daar zal hij ten
minste echte reggae horen. Het ritme
van Steel Pulse klonk wel jamaTcaans
en hier en daar waren er zelfs liedjes
die men echte namaakreggae zou kunnen
noemen, waarmee ik niet bedoel dat de
ze groep slechte muziek speelde, inte
gendeel ze brachtten uiterst aangena
me muziek, ingetogen als het nodig
was en meestal lekker swingend, reeds
met het eerste liedje hadden ze het pu
bliek 1n hun ban en zeer terecht want
hun lekker stuwende muziek noopte tot
beweging. De groepsleden zelf hadden
ook de kriebels 1n de benen, hetgeen
voor een bijzonder kleurrijk schouw
spel op het podium zorgde, vooral daar
elk groepslid kleren droeg met de kleu
ren van de ethioplsche vlag (rood,
geel en groen) erin verwerkt. Dit was
echt een gedroomd einde voor dit fes-
|£jt1val, spijtig genoeg was het hiermee
nog niet afgelopen, eindelijk kwamen
we te weten wat die HOTLINE in kTeine
letters onderaan de affiche betekende,
d1t was namelijk een plaatselijke groep
die het geheel moest afsluiten, hetgeen
hen voortreffelijk lukte want tijdens
hun optreden maakte ledereen zich uit
de voeten, ik denk zelfs dat alleen
de familieleden van de groep deze mar
teling hebben kunnen doorstaan en deze
laatsten zullen dan toch ook naar huls
gegaan zijn met de groep, dus daar heb
ben de organisatoren op een behoorlij
ke manier de mogelijke moeilijkheden
van ontruiming der festlvalweide weten
te omzeilen.
Achteraf bekeken heeft dit festival
niet geboden wat ik verwacht had,
nochtans stonden mijn verwachtingen
niet al te hoog, maar toch dacht ik
dat deze affiche meer te bieden had.
Langs deze weg zou ik de organisato
ren van Feniks Festivalt willen vra
gen of ze 1n het vervolg hun po
dium niet enigszins anders kunnen op
stellen, want het gebouw dat recht
over het podium aan de andere kant
van het pleintje stond zorgde voor een
erg hinderlijke echo en dat moet
toch te verhelpen zijn. Misschien
zullen andere festivalgangers vinden
dat 1k veel te veel kritiek spul en
hebben zij een heerlijke dag meege
maakt daar in Pamel; wel voor dezen
wil 1k voor mezelf een verhardende om
standigheid inroepen, namelijk de dag
voordien had ik het geluk om in Lon
don een optreden bij te wonen dat al
daar "PINK FLOYD - THE WALL - PERFOR
MED LIVE" werd genoemd en wat ik daar
te horen en te zien kreeg heeft geen
weerga en misschien zat dit optreden
nog te fris in mijn geheugen om enigs
zins objektief de Feniks te beoordelen.
Of heb ik met R1ck Tubbax en Kevin
Coyne misschien de creme van dit fes
tival qemist
antwoorden op te sturen naar
Van Lierde Paul, Burchtdam 118, 9400 Ninove
11
De avonturen van Fré en Jef Prot (siot)
of benen. Dat was nogal iets"
vertelt jef. Maar bui ten zijn
werk in brussel had jef ook een
mini-boerderij opgezet van 4
schapen en eigenlijk begon
m'n werk als ik van de tram stap
te. Ik ging dan eerst naar de
diepestraten, nabij de vlierbo
men, achter een paar kruiwagens
klavers voor de schapen." Om
10 uur ging jef slapen en om
half zeven stond hij terug "naar
de tram te lonken". Ondertussen
had jef werk gevonden in ninove
zelf en hij vertelt Als
de chauffeur van 'n triporteur
voerde ik de was uit. Ik re
gelde zelf mijn tournee's en ik
verdiende nogal wat zakgeld.
Dat kun je altijd gebruiken."
Als hij over de oorlog vertelt
moet hij spreken over het bom
bardement van hun huis".
De obus kwam recht de poort
binnengevlogen, zomaar zonder
kloppen, en is dan in de kelder
ontploft. 't Was nog een geluk
datvader fré 'n schuilkelder
had gebouwd in die andere stal.
We hebben moeten herbouwen.
Ook bij de vicken zijn er drie
obussen ingevallen en op 't
veljeken zijn er een paar ver
loren geschoten; Gelukkig waren
er geen doden, soms heb je 'n
keer geluk tijdens de oorlog
maar meestal is het misere.
't Minste beetje eten dat je
wou, 'n haring, 'n beetje vlees.,
't was altijd misere. 't Was
altijd ransoenering bonnetjes
en in de rij staan" Om aan de
kost te geraken was vader fré
opnieuw beginnen te boeren. Ik
had nog altijd mijn mini-boer
derij en hij had zijn schapen-
stalmelkschapen en schapen voor
't vlees.
"Voor ons schapenmelk, betaalden
ze toen 15 fr de liter. 't Was
echte, goeie schapenmelk. Ik
zelf verdiende 4,4 fr/uur en 'n
goei stielman verdiende 6,25
of 6,50 fr per uur maar dan moest
hij in brussel gaan werken, "en
plots valt fré lachend in Op
'n dag is onze jef hier met 'n
hond van de duitsers toegekomen.
Een schoon beest" Hewel"
vervolgt jef" dat zat zo ineen.
Ik bracht elke dag de was bij de
duitsers. Die zaten in een huis
niet ver van het station, en ze
hadden zo'n schone, grote duitse
scheper als waakhond. Ge moest
niet proberen van hem te passe
ren zonder toelating. Maar 't
was toch zo een schoon beest en
'k had hem toch zo graag gehad.
Hoe dat ik hem gevangen heb
Hewel m'n onkel die had een teef
je die heet stond en hij had mij
gezegd "speelt er 'n keer mee en
die duitser azal u wel volgen" en
's anderendaags passeerde ik die
duitser en die rook dat teefje.
Ge moest hem achter mij zien lo
pen regelrecht zijn kot in dat ik
de dag tervoren had klaargezet.
Maar de dag nadien, die reuk van
dat teefje was weg, dan was dat
nogal een kabaal. Wij zijn hem
dan gaan aangeven op het politie
bureau een mager schraminkel,
't vel over de benen" zeiden we
en zo komt het dat de duitsers
hun hond nooit hebben terugge
vonden. Toen er een nieuw gar
nizoen kwam, die niks afwisten
van die hond, ben ik ermee bui
tengekomen
Gedurende de ganse oorlog trok
die duitser de triporteur van
jef. Eens de oorlog gedaan is
fré blijven verder boeren. Zijn
weiden lagen aan de groeneweg.
Toen ze het nieuw kerkhof aanleg
den is hij onteigend geweest en
heeft jef zijn boerderij verkocht.
Voor jef verliep het helemaal an
ders. 't Laatste jaar van de
oorlog ben ik begonnen met zeven
te vlechten voor de wanmolens.
De duitsers hadden de boeren ver
plicht om lijhzaad te kweken en
om die te dorsen hadden ze wan
molens nodig.
Eens de oorlog gedaan was het
ook gedaan met de wanmolens. Toen
ben ik begonnen met het vertinnen
van lepels, messen, beenhouwers-
haken... en ook het slijpen van
messen. Maar met het opkomen
van de inoxydabel ging dat
ook niet meer zo goed en ik
ben dan begonnen met het op
halen van vodden" Maar wie
dafcht dat jef nu een rustig
leven ging leiden is rats ver
keerd
Als ik volop bezig was met
het ophalen van vodden wilden
ze ineens dat ik naar 't le
ger ging. Dat was in 1951 en
z'hadden juist die slag thuis
gehaald waarbij de legerdienst
van drie op twee jaar werd te
ruggebracht. Eigenlijk was
het onze frans die naar 't le-
De oorlog is de moeilijkste tijd
Ik liep van hier naar daar op
zoek naar eten en ondertussen
sliep ik onder de blote hemel en
werd ik van alle kanten gebombar
deerd. Ge moet dat 'n keer mee--i
maken je kunt geen oog dicht doen
of er ontploft nobus naast uw
oren. Terwijl dat ik zo rond
liep was ik te weten gekomen dat
ze in De Panne wel eten hadden,
ze kweekten daar allemaal varkens
tot in hun kelders toe en als ge
honger hebt smaakt een varken,
zelfs ongebakken
Als Fré terug kwam in Ninove, had
Jef, die ondert ussen al 15 jaar
was geworden, werk gevonden in
BrusseIeerst ineen tandheelkun
dig labo later in het JtPieters-
hosp i taaI
"Ze brachten daar allemaal
duitsers binnen zonder armen
vervolg p 12
