De wraak van de opgesloten energie
3) Het tweede visioen
RETURN INTO DUST
MOE OP JE GEWACHT.
Nog totaal onder de indruk van
het visioen zat hij verdwaasd voor
zich uit te staren, kompleet onbewust
van tijd of ruimte. Wat hem het
imeest fascineerde aan de droom was
dat een van de zigeuners als twee
druppels water op hem geleek. Aan
de gewoonten en de klederdracht van
de mensen te zien moest «het zich ze
ker meer dan honderd jaar geleden ge-
jspeeld hebben. Maar wacht eens..., had
jhij in een van zijn boeken niets gele
zen over...Hij stond recht, ging naar
zijn boekenkast en haalde een boek
tevoorschijn waarin hij begon te
snuffelen. Ha, hier staat het
REÏNCARNATIE. Een ogenblik bleef hij
mijmerend staan en stak toen het boek
weerop zijn plaats. Met dezelfde ver
dwazing op zijn gezicht zette hij zich
weer in zijn zetel nëer.
Zou dat dan toch bestaan, dacht hij
jeerst heel voorzichtig. Maar hoe
;langer hij erover dacht hoe wezenlij
ker de idee werd dat hij een vroeger
leven gehad heeft, en dat hij in
zijn vroegere leven die zigeuner
geweest was, die met paard en kar
met zijn familie wegvluchtte uit dat
dorp, gelijk een OPGEJAAGD DIER.
Dat laatste beeld bleef geruime tijd
vaag voor zijn ogen dansen, om na
een tijdje stilaan te vervagen. En
kel het hoofd bleef duidelijk zicht
baar En plots werd het opnieuw
heel groot. De angstige, uitgehol
de ogen, de pijnlijke rimpels teken
den zich duidelijker af. Het ver
dween uiteindelijk volledig en na
weer een tijdje volslagen duisternis
begon zich een uitgestrekt, heuvel
achtig landschap te vormen, begroeid
met bomen en struiken, en er doorheen
liep een rivier die enkele kilometers
verder in de bergen zijn oorsprong
had. Aan de voet van die bergen, op
een steenworp van de rivier, ontwaarde
hij een dorp van tenten, die langs
boven op een punt uitliepen.
Hoogstwaarschijnlijk waren het wigwams
en zou het dus een indianendorp zijn.
En inderdaad tussen de tenten bewoog
zich een wriemelend volkje, met rood
bruine gelaatskleur en arendspluimen
op het hoofd vastgesnoerd met sierlijk
geborduurde banden. Uit een van de
wigwams, die een beetje groter was dan
de andere en mooi uitgedost met een
soort adelaar, gemaakt van een buffel-
Wegens te drukke bezigheden heeft
de schrijver van dit vervolgver
haal een nummertje overgeslagen.
Waarvoor onze verontschuldiging.
Maar ja, tenslotte heeft de "strom-
boli" onregelmatige uitbarstingen,
(de redaktie)
kop, stapte een mooie slanke india-
nenvrouw naar buiten, met gitzwart
haar dat sierlijk gevlochten op haar
schouders rustte. Op haar hoofd droeg
zij een grote aarden kruik en zij ver
liet het dorp om water te halen in
de rivier. Welgezind stapte zij
naar de rivier en ze had zelfs zin om
eerst een wandelingetje te maken.
Ze ging stroomopwaarts verder en
raakte uit het zicht van het dorp
en drong zich van niets bewust,
dieper in het ongure, ruwe berg
landschap. Zij was zo welgezind
dat zij niet eens de twee paar ogen
die haar van achter een rotssteen
beloerden, gewaar werd. Achter die
rots zaten twee ruwe kerels van een
gans ander ras, met breedgerande
hoeden op hun hoofd en aan hun gor
dels bengelden zware revolvers. De
ene had een lege kruik vuurwater in
de hand, waaraan zij zich hadden te
goed gedaan. Hierdoor hadden zij
een dierlijke uitdrukking in hun o-
gen gekregen, waarschijnlijk nog
opgehitst door het slanke lichaam
van het vrouwelijk dier dat daar
zomaar grijpensklaar rondliep.
Nog steeds van niets bewust wandelde
de squaw verder en ze bukte zich om
een bloem te plukken, toen plots...
In een fraktie van een sekonde
lag zij op haar rug op de grond en
terwijl de een haar handen vastbond,
duwde de ander zijn halsdoek in
haar mond. Terwijl zij daar hulpe
loos spartelend en kreunend op de
grond lag, trokken de twee beulen
haar de kleren van het lijf en
begonnen haar op beestachtige wijze
afwisselend te strelen en te pijni
gen.
Toen zij een paar uur later door
twee krijgers naakt en bloedend het
dorp werd binnengebracht, ontstond
er een groot gewoel en de eerste
krijgers zaten reeds gewapend op hun
paarden, spoedig gevolgd door de andere
stamgenoten. In een heel korte tijd
spanne hadden alle krijgers het dorp
verlaten. Toen het laatste strijd
gewoel niet meer hoorbaar was, weer
klonken plots schoten vanuit de ber
gen. In het kamp waren enkel nog
squaws.kinderen en ouderlingen. Deze
gelegenheid hadden de cowboys af
gewacht om laffelijk het ganse dorp
uit te moorden en te branden.
Het dorp in puin achterlatend, leg
den zij zich weer in een hinderlaag
in de bergen en wachtten daar de
terugkeer van de krijgers af.
Toen een paar uur later de krijgers
onverrichterzake terugkeerden naar
het dorp ontwaarden zij in de verte
rookwolken. Vermoedend wat er kon
gebeurd zijn, haastten zij zich naar
het kamp, en ondanks de grote strijd
lust en de woede die dit aanzicht hen
bijbracht, werden zij, totaal verrast,
uitgemoord door de achter de rotsen
goed beschermde cowboys. Enkelen
probeerden te ontsnappen.
En plots verdween het ganse beeld,
enkel nog het gelaat van een der ont
snappende indianen was zichtbaar.
Het was hetzelfde gelaat van in het
begin van het visioen, met die diepe
angstige ogen en die pijnlijke trek
ken. Toen hij goed toekeek stelde
hij net als in het eerste visioen,
totaal ontredderd, vast dat hët
weer ZIJN GELAAT was.
(wordt vervolgd)
STROMBOLI
Ik hoopte op een plotse kentering in onze relatie, maar
Nu noemt ze me haar beste vriend en blijft mijn liefde verder onbeant-
Dag aan dag maakt deze gedachte mij dwazer en idioter,
hoop dat ze me niet zal leiden tot daden, geheel onverantwoord.
De Essentialist.
Ik ben immer een eenzaat geweest;
Jij bent de eerste die me echt kan bereiken;
Haar jij laat me steeds langer wachten;
Wat kan ik doen om de tijd te doen verstrijken.
Ket is je leven en je doet wat je wil;
Doe wat je schikt, maar laat mij niet langer smachten;
Want het wachten wordt me steeds ondraaglijker;
Ja, ik wordt moe van op jou te wachten...
Kaar TIRED OP WAITING NOR YCü
van RAY DAVIES.
PAUL
Vil' I n>/ A/i
"t
>/- n11
