Mariette Vanhalewijn, jeugdschrijfster
EEN KOFFERTJE VOL DROMEN
INVLOEDEN OP DE VERHALEN
HET EERSTE KINDERBOEK
ILLUSTRATIE
Kinderachtige Kinderboeken
In uw laatste werk "Een koffertje
vol dromen" heb ik de indruk dat er
drie verschillende onderwerpen worden
aangeraakt. Het zich eenzaam voelen
van de kinderen, de dieren en het ge
heimzinnige. Is het opzet of toeval?
"Het is toeval. Er zijn veel kinde
ren eenzaam, er is een vervreemding."
Op het einde heb je een verhaal over
de kater tybaert? "Katten intrigeren
mij. Het zijn beesten die me gewel
dig bezig houden. Ikzelf heb een kat
en die komt wel op mijn buro liggen.
Dat speelt allemaal een rol. Die
ren interesseren mijmaar met dat
laatste verhaal heb ik alles willen
relativeren.
Ik vind ook niet dat men moralizeren-
de vertellingen moet maken. Kinderen
zijn intelligent genoeg, ze weten
echt wel waarover men praat".
Het verhaal dat mij het meest opviel
was "Ik kan alles zelf". Het gaat
over Olie, een jongen waarvan de
moeder plots moet vertrekken om zijn
zieke oma te gaan verzorgen. Samen
met zijn vader moet hijn nu alleen
het huishouden beredderen. Als ik
haar zeg dat dit verhaal me feminis
tisch overkomt "Ja, je zou daar
iets in kunnen zien en onmiddellijk
daarop "Feministisch verhaal. Het
feminisme, dat is wel iets voor
dat voor mij leeft. Ik denk dat veel
vrouwen veel te veel doen Voor de
kinderen. Te weinig kinderen reali
seren zich dat niet voor ze op eigen
benen moeten gaan staan. Misschien
zit dat er wel in. Ik denk niet dat
het een echt kapstokverhaal is.
Het ligt er toch niet dik op."
Veel later, als we al een eerste
thermos hebben leeggedronken en ze
terugkomt met een thermos verse
koffie begint ze opnieuw over het
feminisme in dat verhaal.
Terwijl ik in mijn tas achter de
voorbereidingen van het interview
zoek, vertelt ze plots "Persoon
lijk vind ik dat teveel kinderboe
ken kinderachtig zijn geschreven.
Ik vind niet dat men kinderen moet
onderschatten. Ze kunnen een hele
boel dingen begrijpen en ik vind
ook niet dat je ze alles moet pre
senteren als een soort les. Welke
les je dan ook bedoelt. Ik ben
voor geweldloosheid, ja dat is een
groot woord, dat kun je in het lang
en in het breed uiteenzetten, maar
Ik kende toen Jaklien Moerman niet.
Lannoo vroeg of ze mijn boek mocht
illustreren. Ik kende haar niet.
Ik kende toen trouwens heel weinig
tekenaars. Ik vond het goed. Van
die tijd werken we praktisch samen
Eerst was het natuurlijk nog zwart
wit illustratie, maar nu is dat al
lemaal kleuren "We hebben het over
de teken-en de schilderstijl van
Jaklien die nogal sterk verschillend
zijn van elkaar en ook sterk evolu
eerden. "Dat is normaal. Als ik
mijn boeken van vroeger lees denk ik
ook "ik zou dit nu zo of zo doen".
Werken Jaklien en gij samen aan de
illustratie
"Als het boek af is stuur ik het op
naar Lannoo. Zij maken er een druk
proefvan die ze naar Jaklien sturen
om er de tekeningen bij te maken.
Zij maakt die tekeningen helemaal
zelfstandig"
Er is ook een evolutie in de verha
len van Mariette Vanhalewijn. Zij
Dat een stadskrant bij een schrijfster van kinder
boeken op bezoek gaat is wel meer dan ongewoon.
Want wie, buiten kinderen, leest er nu kinderboe
ken Als men dan op bezoek gaat op St. Niklaas-
dag dan is het feest volledig. Gezellig was het
wel bij Mariette Vanhalewijn die een verbouwde boer
derij bewoont te Meerbeke te midden van de velden.
Van hij het binnenkomen "Je zult wel kou hebben met
zo'n weer", wordt er koffie geschonken en chocolade
aangeboden. Na een tweede tas gaan we naar buiten
om enkele foto's te nemen en verder praten we over
haar geboortestreek Meulebeke. Heel mijn familie
woont in de West-Vlaanderen. We zijn de enige die
zijn uitgeweken" vertelt zij lachend.
EEN KOFFERTJE
VOL DROMEN
Wie natuurlijk dacht dat Mariette
Vanhalewijn haar eerste boek schreef
toen ze in Ninove aankwam is helemaal
verkeerd "Ik heb eerst een tijd in
een uitgeverij gewerktBij Lannoo
in Tielt, dat was maar op 5 km van
huis. Nadien ben ik naar Nederland
gaan werken. Ik deed daar pers en
publiciteit en werkte bij een uitge
ver om mijn kost te verdienen"
Over haar werk in Nederland vertelt
ze niet zoveel. Het is pas op het
einde van het gesprek dat ze losjes
zegt dat ze bij Nijgh en Van Ditmar
werkte "De teksten nalezen en de
flapteksten schrijven evenals de pro-
pagandafolders (oa. voor de groep
Komma Roggeman, Gij sen René, Wever-
bergh, Dubois, De Wispelaere.) Maar
het meest hoopte ze op een krant te
kunnen werken "Op de Standaard hadden
ze toen eigenlijk niemand nodig. In
i960 hadden ze een aantal kleine
kranten opgekocht. In 65 ben ik op
de krant gekomen. Aan het eerste
examen dat ze uitschreven heb ik deel
genomen en in oktober '65 ben ik full
time begonnen. Ik zat toen op de re-
portagedienst en had heel veel belang
stelling voor literatuur. Ik heb een
hele reeks gemaakt "de vrouw in de
pen", intervieuws met schrijvende
vrouwen. Daar waren ook oudere vrou
wen bij die in hun tijd heel bekend
waren geweest. Dat deed ik zeer
graag. Ik ben met die reeks begonnen
toen ik nog niet full time op de krant
zat
Uw eerste kinderverhalen dateren
van toen
Met haar vriendelijke stem gaat ze
verder "Mijn eerste kinderboek werd
in Nederland uitgegeven bij Van Goor.
Dat was één boekje en 'k was niet van
plan om daarmee verder te gaan. Ik
had ook een boek geschreven voor
volwassenen. Dat waren gedichten
bij fotoos van Walter de Mulder,
Het heette "De kleine wereld".
Toen ik terugkwam begon ik op de
krant. Iets later, in 1968 had
Lannoo mijn eerste grote kinder
boek uitgegeven en ze wilden veel
meer voor kinderen doen. Ze had
den toen bijna geen kinderboeken
en ze vroegen mij of ik het wilde
doen. Ik had nog een paar verha
len liggen en ik ben toen opnieuw
begonnen.
zelf heeft drie kinderen en men vraagt
zich natuurlijk af of deze kinderen
invloed hebben op haar verhalen.
"Er is wel een evolutie in de verha
len maar het is niet zo dat ik al
mijn verhalen uittest op de kinderen.
Ze komen wel even langs. Ze kijken
naar wat ik schrijf, ze lezen 'wel
wat ik schrijf, en hebben daar ook
kommentaar op. Maar het is niet zo
dat ik alles op hen uittest. Ik
zou dat trouwens niet goed vinden.
Ik kan toch alleen maar schrijven zo
als ik denk dat het moet. Ik schrijf
ook niet voor een welbepaalde leef-
ti.id, ik sta niet in het onderwijs.
.Als ik schrijf denk ik niet die uit
drukking kennen ze niet, of dat
woord hebben ze nog niet geleerd.
Ik schrijf gewoon zoals ik denk,dat
het moet. Ik geloof dat dat een
van de redenen is waarom het zo'n
sukses heeft. Het is niet kinder
achtig.
Heeft het werk op de redaktie invloed
op uw werk "Ook wel. Alles
heeft invloed. Niet alleen kinderen
maar ook de grote mensen. Als ik de
grote mensen bezig zie, dan doen die
een heleboel dingen waar ik een ver
haal over kan schrijven. Ik ben nu
met een boekje bezig "Grote mensen
maken ook ruzie". Het is eigenlijk
een kinderboek. Grote mensen zeggen
altijd dat kinderen ruzie maken maar
als je dan grote mensen bezig ziet...
MARIETTE VANHALEWIJN
MET TEKENINGEN VAN JAKLIEN MOERMAN
lanrMX)
