HENGELRUBRIEK
De wraak van de opgesloten energie
V,
y
2 Kleine historiek van
«HOF TEN BERG» (vervolg)
4) DE «BOZE GEESTEN».
VERVOLGVERHAAL
Na de sigarettekoedenhistorie was er
toch nog wat bijgebleven bij de twee
gelukkige sjaarels die op 't hof eens
mochten vissen. Hr. De Paduwa werd
tussen pot en pint nog ne keer aange
sproken... en door het feit dat er nog
goei mensen (opgepast 17 18 jaar ge
leden) op de wereld liepen en dat Roger
zag dat we ook maar sukkelaars waren
kregen we de toelating een "beperkte"
privaat club te vormen en de vijver
te bevissen. Deze club kreeg een nieu
we historische naam "de sportieve 13
van Hof ten Berg", d*er waren er maar
13 want de wind kwam altijd uit het
zelfde gat,.geld..geld ...d'er moest
toch vis gekocht worden, maar van 't
ogenblik dat het woord "monnee" uitge
sproken werd vielen de amateurs gelijk
de bladeren van ne kanada. In elk ge
val ons laatste koningschap van "Vis
sers Ondereen" ging nog ne keer door
in de "Zwette Fles" met als slotsom
een heel bijzonder wapenfeitna vier
uur vissen was er nog geen enkele vis
gevangen..der kwamen verlengingen
bij te pas...en slotsom de Fikken won
met een stekelbaarsje van 4,2 cm...'t
is te zeggen 2 mm. langer dan de ste-
kelket van de Vos, da's de kwaffeur
da getrouwd was met Macelinneken van
Pie 'n Heering. Allee was de miserie
nog niet groot genoeg, 't viel gelijk
de rots van Gielbraltaarde kas valt
in verkeerde handen, z'es skampavie
en we zijn direkt zo arm als Job (een
geluk diehad nog zijn tabbaard aan).
"Allee vooruit met de fluit" zegt den
echte Ninovieter we gaan d'er mee her
beginnen. Wij hadden veel bijgeleerd
en wij hadden twee wapens ...water en
ondervinding. Het visreglement werd
opgemaakt in Januari 65. Van een paar
goede zielen kregen we een 50 tal
karpertjes en 30 haringsnoekjes, dank
zij ons lidgeld kochten wij 250 kg.
bliek en 50 Kg. brasemder werd van
gesproken..maar in die zin dat wij een
beetje aanzien werden als kapitalisten
want, den Dender lag daar toch ook nog
(da wisten wij ook en hij of zij
ligt d'er nog). Intussen kregen wij
van het stadsbestuur de inrichting
toegewezen van de kermiswedstrijd
Sinksen en gezegd zoals 't is, het was
en bleef lang een succes. Vele nino-
vieters spreken nog over die gemoede
lijke konfrontatiesd'er viel toch wat
te beleven met de jonge gasten, met de
beginnelingen, iedereen lachtte eens
maar 't was nog ne gulle lach (naa is
't meer citroenlach)11 jaar lang,
tot in 77 richtte de maatschappij
deze wedstrijd in; de klup kreeg ne
grote naam en niets of niemand kon
de mannen nog tegenhouden,
Ze zaten in de windmolen, de tandjes
liepen gesmeerd, het aantal leden
vergrootte en d'er was veel goeie wil
d'er ontbrak geen vriendschap niette
genstaande dat wij het 6 a 7 jaar ont
zaglijk hard hebben gehad en ge kunt
wel raden waarom..geld..geld..en al
tijd rchetzel£de. Het mosselfestijn
(nu 13 jaar oud) werd de bron voor ons
verder blijven bestaan, intussen werd
er geploeterd en gewroet aan de vijver,
s winters werd door verschillende
ploegen de kanalen aangevallen..alle
vis werd naar de vijver getransporteerd,
geen visje mocht verloren gaan, de
vangsten zelf op de vijver werden be
perkt, koorden leefnetten werden ver
plichtend, stroperij en dergelijke
leidden tot de onherroepelijke uitslui
ting, het beleid moest gezond blijven.
Het bleef gezond want bij de eerste
inbreuk gepleegd door een vooraanstaand
lid werd er niet geaarzeld en de uit
sluiting volgde zonder "komplementen"
Iedereen had begrepen dat alleman en
alles voor iedereen gelijk bleef en zo
kwam de geboorte vanöons derde kind
"Hof ten Berg" tot stand met als spe
ciaal citaat jaar 1965 "niettegenstaan
de de zekerheid dat eenieder van ons,
goeie mensen zijn, is het niet uitzon
derlijk dat de wil goed is maar...het
vlees zwak"(dat zal zeker voor iedereen
wel e wa zijn) "om die reden laat ons
zekere vriendschappelijke, sportieve
beperkingen Vast stellen en bij inbreuk
.de nodige beslissingen treffen"
U ziet, nu nog wordt gestreefd naar
het ideale doel, naar de juiste
richtlijnen, in '65 was dat ook al zo
en zo zal het wel altijd blijven.
De successen van H.T.B. bleven mekaar
opvolgen, sommigen der leden maakten
een vervolmakingsperiode door in de
"Zilveren Pos" Liedekerke toender-
tijd één der sterkste, misschien wel
de sterkste van het land, de visstand
werd geleidelijk verbeterd en opge
voerd, natuurverfraaiing van het vis
water en omtrek, een prachtige chalet
werd gebouwd, bemeubeld en met ver
warming, onze metsers lagen aan de ba
sis van het "ontlastingshuis" voor de
te dikke buiken of de te gespannen
blazen (is voorzien van een natuur-
chass), een reglement van inwendige or
de werd verbeterd in juni 72. Enkele
van de leden hebben ons reeds verlaten,
laat ons denken aan Marselleken Meuter,
Kené Coster, Jefken en Michel Cobbaert,
zij allen droegen bij tot een welvaart
van onze maatschappijhet waren kerels
van één stuk, geen plantrekkers maar
echte mannen waar men op rekenen kon,
zij zullen lang in ons geheugen blij
ven.
Zo werd er telkenjare wat bijgevoegd
aan het interne van ons "memoisje" de
ziftingen der prijskampen werd omhoog-
geheveld tot groot niveau, de invité
prijskamp laat ons telkenjare toe enke
le niet-leden aan een wedstrijd te la
ten deelnemen en wat een wedstrijd!!?
.de kampioenviering..ontegenspre
kelijk het hoogtepunt van het jaar,
het mosselfestijn nog nergens geëve
naard met zijn rekordje van I680 kg.
in 79. Dat dit alles kon bewerkstel
ligd worden is te danken aan de be
reidwilligheid, de gezamenlijke in
spanningen van de leden van vroeger
en nu en het gezond beleid van een
trotse, maatschappelijke groep mensen.
Intussen is het jubilé "20" jarig be
staan voorbijhet werd de grote be
loning voor onze leden en voor het be
stuur, het was als een ware dank voor
al het visgenot en al het plezier dat
wij mfet onze sport mochten beleven;
het was de "GROTE PALM" voor onze
maatschappijeen maatschappij "UNIEK"
door zijn eigen wil. H.T.B. hoopt en
wenst van harte dat alle gezonde
maatschappijen het ook zo mochten af
brengen en het ware van harte "PROFI-
CIAT"- Fikken Syroit
Waren dat nu twee gewone dromen of
hadden zij iets te betekenen
t Is wel erg erg vreemd dat er in
alle twee een figuur weerkwam die
verbazend goed op hem geleek. Zou
dat nu kunnen dat hij in een vroe
ger leven een indiaan en een zi
geuner geweest was, of was die ge
lijkenis er alleen maar om hem iets
duidelijk te maken
De dromen waren voorbij en hij be
gon zich weer te realiseren wie en
waar hij was...en toch dacht hij er
voortdurend aan terug en probeerde
hij banden te leggen en oplossingen
te zoeken. De indianen werden uit
gemoord, de zigeuners werden wegge
jaagd, en hijzelf eigenlijk...
Hij ging eigenlijk ook elke dag in
een stomme fabriek werken voor
een belachelijk loontje, en hij dacht
ook dat hij vrij was omdat hij van
zijn loon een auto en een huis kon
kopen en dat hij gelukkig was omdat
hij van zijn loon in zijn huis, zijn
vrouw en zijn kinderen kon onderhou
den, niet eens bemerkend hoe erg het
wel gesteld was met de wereld buiten
zijn huis. In feite werd hij even
zeer opgejaagd als de zigeuner en
zelfs langzaam maar zeker vermoord
zoals de indiaan. Toen kreeg hij in
alles een duidelijk inzicht. Die
zelfde valse waarden die indertijd
een bepaald soort mensen aanspoorden
om volkeren uit te moorden, sporen
nu nog hetzelfde soort mensen aan om
dit te doen, maar dan veel geraffineer
der, en hij was er ingelopen gelijk
een blinde muis..De "Boze Geesten"
hadden beetje bij beetje de ganse we
reld ingepalmd. Waar het met leugens
niet ging, ging het met geweld. Uit
eindelijk vroeg hij zich af waar ver
domme het verzet en de opstand bleven.
Maar nee, dat was niet juist, want
hij begreep ineens dat er overal ter
wereld kleine groepjes leven die uur
per uur, dag aan dag, jaar per jaar
met een geloof in echte vrijheid het
verzet aan het voorbereiden zijn.
Misschien zou er een dag Komen dat
de "Boze Geesten" voorgoed zouden
verdreven worden. Ondanks deze be
vrijdende gedachte, overviel hem een
gevoel van machteloze woede. Hij
dacht terug aan het heden. Hij
vroeg zich af of dit zomaar kon ge
beuren dat zovelen werden vervolgd
en vermoord zonder gewroken te wor
den. Even dacht hij aan de mogelijk
heid dat een enorme energiebron door
al die uitroeiingen zou vrijkomen
en zich in een of andere vorm zou ver
tonen. Zijn woede sloeg om in angst
want tenslotte had hijzelf zonder
zich maar al te veel af te vragen,
meegeheuld met de "Boze Geesten".
Zijn angst werd groter en groter en
het werd zo erg dat hij het niet meer
aankon om alleen te blijven. Rilling
en liepen over zijn rug en het zweet
brak hem uit. Plots sprong hij recht
uit zijn zetel en liep rillend de trap
op naar de slaapkamer bij zijn vrouw,
enkel om de aanwezigheid van iemand
aan te voelen. Hij begon aan een stuk
door aan zijn vrouw te vertellen
vrat hij gedroomd had, gejaagd en ver
ward. Op het einde van zijn verhaal
kreeg hij als enig antwoord het ge
ronk van zijn slapende vrouw te horen.
Enkele uren later viel hij moegehuild
in een onrustige slaap.
STROMBOLI
(wordt vervolgd)
