HENGELRUBRIEK
CARDOEN
Thuren Banane Co
NOG "MYSTIC - RUBIVERS" EN KEMPVISSEN
NINOVIETERS EN "OMLIGGENDERS"
PRIJS VAN DE STAD NINOVE VOOR
PLASTISCHE KUNSTEN 1981.
HISTORIE VAN HET VOETBALSPEL TE NINOVE.
Het rubriekje van vorige uitgave kende heel wat
gezonde weerslag bij tal van vissers. Het moet
toch zijn dat nog velen van onze vissersgilde nog
hangende blijven op dezelfde manier van "doen"
want de tuub is toch al lang in zwier en zou men
zelfs als een verouderde stijl kunnen aannemen,
maar integendeel het rood "blijft" modern. Zo
als gezegd is het verkeerd ophangen of aansmeden
van het rood dikwijls de grote oorzaak dat de
vangsten nihil zijn of dat menig visje wordt los
gehaakt. Misschien werd wel iets vergeten en dat
betreft de haakgrootte. Nogmaals vallen wij in
een problematisch gat want, hoe is de lijn uitge
rust, op voorn, brasem, karper De mogelijkheid
ligt erin zich aan te passen, laat ons een voorn
haakje voorstellen van 20 tot 16. Op een haak 20
zal het rood gemakkelijk aflopen bij "grote" op
zet, ideaal een "round bend" (ronde vorm) haak
van 18, zelfs tot een 16, bij brasem een haak van
16 tot zelfs 13 gepanacheerd met één of twee ma
den en een punt overgezet met rood, karper het
zelfde en zelfs het aardappeltje met rood gezet
op het bovenvlak. Dan nog zal men het rood goed
moeten bijzetten, de ondervinding en uw bijzoe
ken zullen wel een goede oplossing vinden
De kempzaadvangst komt op hetzelfde neer. Menig
goed "vers de vase" of "madevisser" lukken maar
niet met de kempvisserij. Persoonlijk wijt ik de
grote oorzaak aan het voeder. Allicht wordt het
zelfde voeder gebruikt voor beide visserijen.
Wil ook niet zeggen dat het niet lukken kan. MAAR
goed te begrijpen dat bij een massale "voederij"
met beestjes de visserij een gans ander resultaat
wordt bereikt dan bij een berekende kempvisserij
De vis wordt bij het eerste geval "overzet" met
duizenden kriewelende beestjes en zeg maar, onze
vissen vreten hun buiken vol, integendeel is de
kempvisserij eerder beperkt op voederen, wordt
meer uitgerekend en behoort tot een gans ander
type van visserij en aantrekking. Deze behoort
tot het genre van "geduld" en dikwijls uren zoe
ken en in het voorjaar gebeurt het wel, dat een
dikke baard wordt gekweekt, zelfs door de oude
ervaren kempvissers Waarom zult U vragen, heel
simpel omdat de vis aan kemp moet wennen en eens
de smaak weg, dan wordt de kempvisser de "grote"
man met de "grote" voorns.
Hoe met kemp vissen Eerst en vooral kemp "ko
ken". Een middel om goed, half-hard zaad te be
komen....zet het zaad te week gedurende een 12-
tal uren, achtereenvolgens zachtjes laten koken
tot de kiemen uitspringen, het water afgieten en
vervolgens enkele malen spoelen met koud water.
- Ondervoorzitter Edgar Van Wayenberghe geeft niet
af, al moest hij er een dikke baard bij kweken.
Probeer het bijgevoegd voedertje, het is geen won-
dervoeder maar het valt dikwijls mee
neem a. 250 gr. gemalen kempzaad (zo vers
en vet mogelijk)
meng met b. 2 tassen water laat dit zacht
jes koken tot je een witte brei
bekomt (niet laten aanbranden)
voeg er c. 3 gekookte aardappeltjes bij, dit
alles bijeen goed en fijn pletten
drup er d. 5 druppels kempolie bij en
leng aan met e. chapelure tot het voeder "luch
tig" wordt!
Vis met 8 lijn, lange, zachtschuivende pen, haak
18, uitloden op 30 a 35 cm, voeder met 5,6 eier-
bolletjes, zet tussen de afdrijven enkele zaadjes
en, beet of geen beet, blijf zaadjes geven. Pro
beer het eens en veel succes
Fikken Syroit
De onbetwistbare heerseres van het Strotjen was
zonder de minste twijfel "VOSSE ONDINE". Zelfs
haar echtgenoot, Albert Ulin, bijgenaamd "ALBERT
VAN KNIPPERS", een grote en sterke man beet voor
haar in het zand.
Het was niet voor niets dat sommige mensen Ondi-
ne, de "RODE FURIE" noemden. Haar wil was wet
en bizonder in haar huishouden was iedereen on
dergeschikt. Het dient gezegd dat die vrouw
harder werkte dan een man. Bij de familie Ulin-
Van Londerzele, baatte men een groenten- en
fruithandel uit, en het was Ondine zelf die voor
de aankopen zorgde. Daarvoor diende zij naar de
vroegmarkten te gaan en moest ze dikwijls om 1
uur 's morgens opstaan. Haar echtgenoot Albert
hield zich meer bezig met het bewerken van land
ook om allerlei groenten te telen. Ondine en Al-
bert hadden vijf kinderen waarvan 4 jongens en 1
meisje Maria. De oudste zoon Frederik, beter ge
kend als "Free van Ondine van Dosjes", woont op
de Steenweg naar Geraardsbergen, en doet commer
ce in oudheden. Met Free steeds goede vriend ge
bleven, maar bij zijn vrouw Valentine, is de weel
de wat naar haar kop gestegen en zij kijkt wat
minachtend op Free zijn broeders neer. (Och God)
Zij beweegt zich gaarne bij de "ELITE" maar ver
geet daarbij waar haar wieg stond. De tweede
zoon Viktor, was eigenlijk de broodwinner van het
gezin. Eens de school verlaten, moest hij leuren,
met alles wat Ondine naar huis bracht, en zijt
maar zeker dat er niets mocht verloren gaan. Hoe
dikwijls hebben wij samen met geplekte appelen en
appelsienen gaan leuren. De mensen waren toen zo
veel niet gewoon als nu, en kochten gretig al wat
goedkoop was. Viktor had vele mogelijkheden en
is zelf een tijd rijkswachter geweest. Later, na
heel wat beslommeringen is hij er in gelukt, een
groot en prachtig huisgezin te stichten samen met
zijn vrouw Van Brantegem Elizabeth (mijn jeugd
liefde) In mijn ogen is Liesbeth steeds een da
me geweest en zal het steeds blijven. Wat Lies
beth met beperkte middelen gepresteerd heeft om
al haar kinderen van de nodige kleding te voor
zien, dat kan alleen iemand met gouden handen.
Einde goed, alles goed. Viktor en Liesbeth wo
nen nu samen op een grote doening te St. Kwintens-
Lennik waar hun zoon Helmut een handel in afval-
goederen uitbaat. Met gans het huisgezin Ulin-
Van Brantegem steeds vriendschappelijke betrek
kingen onderhouden
Met de derde Arthur, bijgenaamd "BANANE" onderhoud
ik nog dagelijks kontakt. Thuren zoals hij ge
noemd wordt, heeft heel vroeg zijn thuis verlaten
en is op logement gegaan bij "POLLE WEDDE" in de
DespauteerstraatDaar kwam hij in kontakt met
andere logeurs, meestal mannen van Roeselare.
Daar leerde hij de stiel en Thuren werd een uit
geslapen handelaar. Hij kon het toch zo goed
uitleggen. "Banane'had een tikkeltje zin om te
overdrijven en dat werd hem door sommigen kwalijk
genomen. Door mij niet, want Thuren is algelijk
ne goeien benk, en kan voor ieder de zon in het
water zien schijnen. Thuren had zoveel mogelijk
heden en capaciteiten, dat hij er op den duur zou
van zijn ondergegaan. Al bij al, met hem steeds
vriend gebleven, evenals met zijn prachtvrouw
Buyl Suzanne, en hopelijk zullen wij het steeds
blijven. De laatste, Oscar is zowat van ons weg-
gegroeid. Als wij elkaar zien is het al wat maar
kan zijn, maar we hebben nooit eikaars gezelschap
opgezocht. Ik en de beide broers Viktor en Arthur
hebben Oscar grootgebracht in een karretje gemaakt
van een Vigorbak en daar 4 wieltjes onder van de
seinsignalen van de ijzerenweg (later meer daar
over) Oscar heeft het ver geschopt in de handel
welke hij thuis altijd gezien heeft. Namelijk
groenten en fruit.
Oscar doet samen met zijn vrouw Adrienne Sterck
nog steeds de markten, en daar groenten en fruit
nu niet bizonder goedkoop meer zijn, laat de rest
zich raden. De dochter Maria, was maar een ten
ger meisje. Van jongsaf moest ze hard werken in
het huishouden van Ondine. Veel tijd om te spe
len kreeg ze niet. Maria groeide omzeggens nooit
volledig uit, en bleef steeds mager als een plank
(zonder kwade bedoeling)Niettegenstaande dat
huwde Maria nog heel jong en kreeg een paar zonen;
en stierf dan op den ouderdom van 25 jaren (in
het kraambed)
Ontelbaar zijn de guitenstreken en avonturen wel
ke wij allen samen beleefd hebben. Zoals men kan
denken, hadden onze opvoeders weinig tijd om zich
met ons bezig te houden. Die mensen hadden ande
re katten te geselen. Meestal waren wij op ons
zeiven aangewezen en het viel niet zelden voor
dat wij, bizonder als het vakantie was, een gan
se dag in het veld vertoefden. Van huize uit
kregen wij een paar boterhammen en zo trokken wij
op. Het spreekt vanzelf dat wij dit rantsoen
moesten aanvullen. Wij maakten dan vuur en wier
pen er aardappelen in de asse. Bij de verdeling
ervan, kwam natuurlijk verschil van mening, zodat
ruzie en vechtpartijen niet uit de lucht waren.
Eens had ik aan de pruimen gaan zitten. Wij wa
ren met zijn drieën. Ik en Viktor en Thuren. De
beide broers letten op (zoals altijd) en ik de
boom in. Ik had slechts 14 pruimen. Bij de ver
deling kreeg ik en Viktor elk 5 en Thuren slechts
4 pruimen. Omdat hij er niet evenveel had, als
wij, liep Arthur weg en ging bij de boer van wie
de boomgaard was, vertellen dat ik aan zijn prui
men had gezeten. Daar ik uit de baan moest komen
waar de boer woonde, stond deze mij af te wachten
en kreeg ik een portie pruimen van de bovenste
plank. Uit woede schoot ik mij naderhand op Thu
ren, maar dan kwam Viktor te hulp, zodat ik aan het
kortste eind trok. Op zeker moment komt Viktor me
halen, zeggende dat hij aalbessen (zeembezen) mag
gaan plukken in hun hof in d'haagskens. In gezel
schap van Thuren trekken wij op, maar eens aan de
hof gekomen, zegt Viktor dat die bessen niet van hen
zijn, maar dat hij en Thuren zou opletten, terwijl
ik aan de bessen zat Op een paar sekonden kruip
ik door een gat in de haag en ik maar bessen pluk
ken, welke ik allemaal in mijn muts leg. Ineens
hoor ik het afgesproken gevaarsignaal (fluiten)
neem mijn muts met bessen, kruip weer door de haag
en op enige afstand van ons komt de eigenaar van
de hof afgewandeld. Nonchalant zet ik de muts met
inhoud op mijn kop, gebaar mij van krommen haas
en wandel met Viktor en Thuren in de richting van
de eigenaar van het hof. Gekomen op de hoogte
van deze laatste, springt Viktor ineens naar mij
en begint met beide handen op mijn pet en de in
houd te duwen, zodat het sap van de bessen, langs
mijn wangen en nek begint af te druipen tot grote
verwondering van de eigenaar van de hof. Het
schreien stond me nader dan het lachen, temeer
daar ik wist wat mij in zulke toestand te wachten
stond, wanneer ik thuis kwam. Het was zomer en
snikheet, zodat ik op een paar minuten tijd per-
cies een indiaan was. Ik ben mij dan gaan wassen
en reinigen aan de pastorijpomp
Maar het hoeft geen betoog eer ik daar was, had
den mij al de mensen verwonderd bekeken.
Een andere maal doen wij allen samen "Plesj af".
Nu, tegen het huis van Ondine van Dosjes was de
oude brouwerij van Slagmulder. Dat was dan ook
een domein waar wij goed mee vertrouwd waren,
want wij hadden een truk om daar binnen en bui
ten te lopen als wij wilden. Natuurlijk moest
gij opletten dat de huisbewaarder die in de Ed-
mond De Deynstraat woonde, u niet ving, want dan
was het kermis. Zoals hoger verteld, waren wij
dan ook aan het spel en had ik mij in een kelder
venster gestoken, hetwelk gelijk liep met de
straat. Het was reeds goed donker en ik zat stil
in mijn schuilplaats. Ineens zie ik de vcjften en
de benen van een persoon en gevoel ineens warm
water lopen in mijn gezicht. Denkende dat de
huisbewaarder voor mij staat, steek ik beide ar
men in de hoogte en begin te roepen van "Mijnheer,
ik zal het nooit meer doen enz..." De persoon in
kwestie die voor mij staat zet het op een lopen,
het strotjen af, want hij was lijk naderhand is
gebleken nog meer verschoten dan ik. De mannen
die reeds waren afgepletst (gevonden) stonden
daar natuurlijk te lachen lijk zotten. De vork
zat zo in de steel. Albert De Leenheer (Bert
van Jefken Kalleballe), broeder van Mariaken uit
de gazettenwinkel aan de koepoort woonde toender-
tijd ook in het Strotjen. Albert was van de trein
gekomen en wou wateren juist in het vensterraam
waar ik zat, dit met het gekende gevolg. Later
hebben ik en Albert daar nog dikwijls om gelachen,
wanneer ik zei dat men niet naar de zee moest gaan
om zout water te proeven.
MARCEL CARDOEN.
Wordt vervolgd met verdere avonturen van de man
nen van 't Strotjen.
Zoals ge gelezen hebt in Klokzjiël nr. ben ik
naar Spanje geweest (omgeving Benidorm)Ik was
daar op logies bij een NinovieterinneBelang
stellenden kunnen altijd bij mij terecht,
Okegembaan MC.
Onder impuls van de Heer Walter Moens,
schepen van cultuur van de Stad Ninove;
en de stedelijke kulturele raad, gaat
voor de tweede maal deze wedstrijd door,
open voor alle kunstenaars woonachtig
in de Denderstreek die de leeftijd van
18 jaar bereikt hebben.
De inschrijvingen, 3 werken per kandi
daat, werden afgesloten op 31 juli.
Met deze werken wordteen tentoonstel
ling ingericht vanaf zaterdag 5 tot en
met zondag 13 september.
De proklamatie der prijzen gaat door
op vrijdag 4 september, gepaard met
een optreden van het "Van Hal Trio"
(piano, viool en klarinet) en met
de officiële opening der tentoonstelling.
Wegens te drukke bezigheden van onze sporthisto-
rikus zal deze Ninoofse voetbalgeschiedenis haar
vervolg vinden in ons septembernummer, waarvoor
ons ekskuus.
