Comedy Capers of de B.T.K.-projekten (vervolg van pag. 3)
MAANDAG
DE SCHOOL:
een papierkesfabriek.
VRIJDAG traag voorbij.
WOENSDAG
SOLIDARITEIT BOEL.
pak onder onze armen Trees en ik. De dametjes yan sluit toch maar even te bellen naar het secretariaat
boven hebben hun gentlemen collega's meegebracht, want hij kan het niet alleen aan. Daar schijnen ze
en ze kappen fier achter hen aan. inderdaad alles onder gesloten omslag liggen te heb-
Liesje van boven zingt ons na van 'Comedy Capersben, maar de burgemeester schijnt de eer te hebben
Ik begin luidop te lachen. Het IS een belachelijke om
zaak!
Het startsein wordt gegeven en we krijgen een uur
om een tekst samen te vatten. Interessant, maar
voor een lagere cyclus van de humaniora.
Ariane zit links van mij en doet heel flauw over
het feit dat ze nummer 13 gekregen heeft. Na een
kwartiertje krijgen we koffie met koek
krijgt zelfs twee keer. Wij niet.
Even later spreekt hij nog over een beslissing van
het college
Wat een nest!
Zou Trees dat dan echt niet voelen? Zou ze dan niet
horen hoe dikwijls ze op hun sokken terugkeren?
Woensdag na het schepencollege zullen we het weten.
De waakhond Ik ga naar huis.
Om kwart voor zes de telefoon. Het is Treesje
Ariane die dadelijk beginnen schrijven was, herleestZeg'piept ze, 'ze zullen ons dit weekend iets
zelfs haar tekst niet meer. Anita zit zich moe te
zuchten en wrijft voortdurend over haar buik, die
dik gezwollen staat. Trees loert naar mij. 'Zo'n
vent,' doet ze afkerig op de waakhond. Vanmorgen
zei ze nog dat ze hem een vieze vent vond, zo n
ouderwetse, niet haar smaak. Mijn smaak is hij toch
ook niet. Hij kijkt niet één keer naar ons.
Miin laatste zin is het werk van het laatste ogen
blik.
Nu krijgen we een tekst die we moeten overtypen,
met veel data en ambetante namen. Het wordt niks
bij mij. Ik typ elke lijn tot het einde van mijn
blad en over mijn fouten typ ik verder. Ik ver
ander ook woorden. De anderen zitten vlijtig met
tipp-ex te werken.
Als het teken wordt gegeven ben ik met de tekst
even ver als zij. Ik rangschik mijn paperassen,
neem mijn typmachientje op en ga buiten. Ariane
blijft nakaarten bij de waakhond. Anita belt hun
knecht op. Trees aarzelt, maar volgt mij dan toch.
Ze kan niet anders. Onderweg kopen wij 5 ijsjes,
voor onze collega's die zitten te wachten. 'We
moeten toch iets gehad hebben!
laten horen, zeggen ze.
Lies neemt de telefoon over. '0, mijn schatje,'
gekscheert ze, 'ik zou toch zo graag hebben dat
jij bleef. Ik zal persoonlijk bij al die mijnheren
gaan zagen voor jou.'
's Nachts droom ik dat ik niet Annie, maar Lies
alles moet leren over mijn werk. Zij zal het wel
doen. Ik vind het zelfs leuk.
Zonder fut fiets ik naar mijn werk. Natuurlijk niets
gehoord dit weekend. Ze zitten in het eerste kan
toortje allemaal bij elkaar. Rik, weer terug, moet
de ganse historie onder veel gejoel en gelach aan
horen. Ik voel nog steeds niet dat het ook om mij
gaat. Ik sta er buiten. Niemand spreekt er eens
echt over met mijNiemand vraagt echt mijn mening
Ach ja, wat doet mijn mening er toe, alles staat
toch al vast. Niets zou er door veranderen. Dus
houd ik me afzijdig. Da's het beste.
Naar het schijnt zal er geen van de vier direkt
mogen blijven. Alle vier een maand doppen en dan
terug komen. Zoiets was wel te verwachten, ze had-
Op kantoor wordt er nog heel wat kommentaar gegeven.zich d_ep genoeg ingegraven.
Een van ae grote fouten die wij in de onderwijs
kunde maken en zien maken, is dat wij denken dat
er maar één plaats is waar je echt iets leert. De
rest wordt daarom verwaarloosd.
Die verwaarlozing is zo sterk dat veel mensen de
woorden onderwijs en school met gemak door elkaar
gebruiken. Dat is al te gek. Onderwijs bevat eigen
lijk veel meer dan de school kan bieden. Onderwijs
IS overal televisie, radio, krant, bibliotheken,
Maar al deze vormen van onderwijs worden in onze
maatschappij niet naar waarde geschat. Hoe komt
dat eigenlijk?
Scholen zijn belangrijk omdat je er iets leert.
Maar scholen zijn ook verschrikkelijk belangrijk,
omdat je er een papiertje haalt. Het is daarom
dat mensen om scholen vragen. Want iedereen wil
een kans op zo'n papiertje, en onderwijs dat geen
DIPLOMA oplevert, daar koop je nu éénmaal niets
voor in onze huidige rare maatschappijMaar wat
betekent het voor de school?
De school zal in de komende jaren, tot zij in el
kaar stort, steeds meer en meer gericht worden op
DIPLOMA-HALERIJOmdat de vraag naar diploma's
groot is, zal de schifting streng zijn. De school
zal en is reeds bezig zijn eisen steeds verder op
te schroeven. Dit kan, gezien het enorme aanbod,
van leerlingen. Alleen de mensen die naar hun
pijpen dansen, zullen daar gelukkig mee zijn.
De anderen worden op een 'humane opvoedende wijze
opzij geschoven.
Wat je aan die ervaring hebt, daar weet ik alles
van
Kortom, de school, in België althans, is een onder
wijssysteem met een gesloten eind. Je haalt een
diploma en kunt dan daarna sommige dingen (doppen)
wel, maar vele ook niet meer doen (werken).
HANS.
Ik grap wat mee met hen, laatste vijf minuten nog
wat verder typen. Ik zit nu op de plaats van Rik,
die deze week verlof heeftWat volgende week? Als
ik blijf kan Annie ergens anders naar toe.
Ze staat er wat verloren bijVoor haar is het ook
niet plezierig. Ze kijkt naar de prenten op de
muur en maakt een opmerking over de tekening van
Kamagurka
t Voornaamste is toch dat je mag terugkomen,
zegt JefIk word er een beetje boos om. Misschien
wel. Maar niet op zo'n manier. Ze behandelen je
als een dossier, waar je wel voorzichtig mee moet
zijn, maar dat toch te vervangen is. Alsof het werk
dat je hier een jaar verricht hebt, er niet toe
doet, en alles alleen afhangt van hun politiek ge
doe. Niet alleen alsof, het is ook zo. Toch krijg
«-> t -. r UUC« 11i.CL ai.J.CCU ««-to
Mijn ogen plakken zich op de lijnen en ik glimlach. mezeif niet uit de knoop. Ik ben benieuwd hoe
de heren zich nu zullen verantwoorden. De dag gaat
Treesje is niet te houden. Vreselijk zenuwachtig il DINSDAG
ze. Ze praat even met Jan op de gang en gelooft weer
in Sinterklaas. Die schijnt haar hoop gegeven te heb-^ verantwoorden zich niet eens. Ariane gaat van
hen. Wat laf yan hem, want hij weet er van. Hij zegt
haar ook nog 'Vera, die is er. Die moet niet bang
zijn.' Alhoewel ze dat al halvelings verwacht had,
toch geeft het haar een schok. Nu tussen hen drie
nog.
Ik doe heel gewoontjes, maar alles hangt me ver
schrikkelijk de keel uit. Annie is erg stil.
Om elf uur wordt er een doos champagne afgezet.
'Champagne!' gilt Treesje, 'Voor onze proclamatie;
Lea giert mee. De chef, toevallig hier, lacht ook.
Naar het schijnt wordt er een nieuwe stadswagen^
ingehuldigd. We zien alle schepenen passeren. Dit
zou een goede kans zijn om het ons te zeggen. Maar
neen, als we om twaalf uur opstappen, zitten de
heren gezellig champagne te drinken. En om half-
twee zijn ze weg, dineren. Ze hebben een halve fles
overgelaten.
Als ze om half-vijf nog niet terug zijn vind zelfs
ik het een beetje te bar worden.
'De schepen had ons nochtans beloofd voor deze na
middag..' zeurt Trees.
Ik grinnik om zoveel simpelheid.
Om vijf voor vijf komt Jan de voorbode binnen. Hij
is met hen meegeweest.
'Allé, Jan, jij weet ervan. Zeg het ons.'
'Ha, Treesje,' doet hij gewichtig, jullie hebben
alle vier 10 lijnen moeten schrijven. Dat is een
feit.'
Ik zucht. Jan is beslist in de wind. Wat met de
rest?
Hij herhaalt het nog eens.
'Maar wanneer zeggen ze het ons?'
'Alles ligt onder gesloten omslag. Het college moet
beslissen.' Hij wijst met een bevende vinger naar
Treesje. 'Jij maakt een kans.' En dan naar mij.
'En jij misschien ook'
Trees houdt het niet meer uit en trekt me mee naar
de schepen. Ik volg haar met tegenzin.
'Wat zeggen?' doet die raar.' Aa.jaa... die
examens één minuut ik bel even naar het se
cretariaat
Elza, zijn secretarèsse en ook meegeweest, doet
eveneens uitzonderlijk uitbundig.
'Hoe kan dat nu, schepen, hij was toch de ganse
namiddag bij ons
'Ja... Eu Ze hebben er waarschijnlijk over ge
praat en zich er dik vrolijk over gemaakt.
Hoe gaat hij zich daar uit redden? We wachten af.
'Moet je dat nu persé vanavond weten?'
'Ariane heeft nu maandag gedaan en ze moet het toch
weten voor haar dop' zegt Trees. En jij? vraagt
hij mij. 'Woensdag.' Zoals de andere twee. Hij be-
daag haar tweede dag doppen.
'Verdorie', foetert de chef 'we zullen eens rap
iets gaan weten, zie, ik zal eens telefoneren.
Drinken en uitgaan, da's al wat ze kunnen' Hij is
echt boos. Zegt Trees.
Maar hij komt niet meer uit zijn kot vandaag. Waar
schijnlijk een teleurstellende reaktie.
Ze merkt
Laatste dag.
Vreselijke dag.' Iedereen wil nog iets tegen mij
zeggen. Laat me met rust, schreeuwen mijn ogen,
maar ze zien het niet.
In het toilet sta ik voor de spiegel te huilen.
Lies komt binnen 'Toch, jammer, hé?' Ik was ver
woed mijn handen, wind me op over 'dat zwarte kalk-
papier' dat maar niet van de handen gaat
niets.
Luk vraagt of ik nog niets anders op het zicht heb.
Annie zit voortdurend te zeggen ''t Zijn je laatste
uren.
De chef roept me voor één of andere zaak en zegt
'Kijk, in 't vervolg doe je dat zo, he heu...
ja dat zal eigenlijk niet meer voor jou zijn. Ja,
't is allemaal zo spijtig, niet?' Hij weet niet
eens dat dit mijn laatste dag is.
Ik heb geen zin om de kantoren rond te gaan en
iedereen gedag te zeggen.
Met een lijkbiddersgezicht. Ze kunnen
de pot op.
Ik ben boos op iedereen. Maar om 5 uur keer ik, als
de wind. 'De meesten staan in hetzelfde schuitje
als ik.'
Trees geeft me een bos bloemen van de meneer hier
beneden.
De spijt om alles, nu voorbij, loopt openlijk over
mijn wangen.
Ik mig na verloop van tijd nog wéerkomen
nooit allen terug vinden.
66k allemaal
Het is nu reeds twintig weken staking bij Boel.
Waarcm? Worden ze daar niet goed betaald? Moeten
ze teveel uren kloppen of wat is er feitelijk aan
de hand? Wel, ze staken voor geen opslag, maar voor
het terug aan het werk stellen van 128 kameraden
die baas Saverijs aan de deur heeft gezet, ondanks
een CAD (collektieve arbeidsovereenkomst) die
overeengekomen was met de vakbonden, dat er geen
afdankingen gingen plaats vinden. Foert, zei
Saverijs, en veegde zijn voeten aan zijn gegeven
woord. Resultaat: 128 mensen op straat. Men moet
nu ook weten dat Saverijs tevens voorzitter is van
Fabrimetal (patroonsorganisatie)Moesten de
stakers in Boel verliezen, dan staat de weg vrij
open voor andere metaaldirekteurs cm ook op hun
bedrijven arbeiders buiten te smijten, ondanks de
overeengekomen CAO. Tot hiertoe hebben de stakers
het er goed vanaf gebracht. Tot 27 augustus,
toen een honderdtal arbeiders terug aan het werk
wilden. De ratten zijn de wereld nog niet uit. Onder
tussen heeft de Boeldirektie ook het tegenoffen
sief ingezet. Ze hebben aan zo'n 1500 Boelarbei
ders een telegram gestuurd(kostprijs plusminus
450.000 F) om hen aan te manen terug te kcmen
werken. De volgende dagen zullen beslissend
worden voor de metaalindustrie in Antwerpen en
Oost-Vlaanderen
Waarcm hebben de vakbondssekretarissen nog geen
algemene staking uitgroepen, tot steun aan Boel?
Of moet er gewacht worden tot we terug in middel
eeuwse toestanden geraken?
Ik zal ze
Het stuk suikerkoek van Vera was binnengespeeld.
De uitslag van het beruchte exaampje is tot op
heden nog niet bekend gemaakt.
Juni J979
Marleen.
