Prijs: Plastische Kunsten
Ninove verliest
Herman Minner
9
Al wie een bezoek bracht aan de ten
toonstelling van de Prijs der Stad
Ninove in de Dreefstraat zal meteen
geboeid geweest zijn door het werk
met het nummer één dat een voorstel
ling bracht van "De inval van de
Jappen te Ninove". 't Klokzjiël
achtte het zijn plicht de kunstenaar
van dit origineel werk eens te gaan
opzoeken.
DE INVAL VAN DE JAPPEN TE NINOVE.
Luk Van De Vijver is een negenen
twintigjarige leraar aan de Rijks
middenschool te Oudenaarde. Wat ons
direkt boeide was, dat er voor het
ogenblik een strip van hem ver
schijnt in de stadskrant van Ouden
naarde "De Bril".
Het onderwerp van zijn werken is DE
KRISIS. Hijzelf noemt zijn teke
ningen "Krisistekeningen"Als we
hem vragen hoe het komt dat hij nu
juist Ninove heeft uitgekozen voor
zijn inval van de Jappen, dan is
het antwoord eenvoudig omdat hij het
schilderij speciaal had gemaakt om
deel te nemen aan de wedstrijd van
de Stad Ninove. Hij wil dit thema
verder uitwerken met o.a. bemande
Japanse auto's vliegend in de lucht
die lijken op zelfmoordpiloten
(Kamikase)
Invallen van de Russen in andere
steden van het Vlaamse land enz...
"'t Zal vooral gaan over alles waar
ze ons bang van gemaakt hebben" zegt
hij lachend.
RATTENVANGERSVERHALEN
Op de tentoonstelling in de Dreef-
straat hing er ook een werk met als
titel "Rattenvangersverhalen"
1t Klokzjiël hoe komt u er bij dit
onderwerp te nemen met allemaal die
vieze beesten!
Luk Van De Vijver wel, bij de
laatste verkiezingen werd ik getrof-
fen door de 800.000 voorkeurstemmen
van Leo Tindemans. Plots schoot mij
dat verhaal te binnen van de ratten
vanger van Hameln. In die stad was
er ook een KRISIS, er was namelijk
een rattenplaag en ook zij zochten
een sterke man om hen van die plaag
te verlossen. Met het gekende ge-
vol g
Ook dit thema wordt door Van De
Vijver tot in het oneindige uitge
sponnen bv. het schilderij van
"Rattenvangersverhalen" belandt op
zijn beurt op een vuilnisbelt met
hetzelfde vuilnis van op het schil
derij; Het schilderij wordt omkranst
met kleine muizevallen waarin stuk
voor stuk symbolen van onze con
sumptiemaatschappij als lokaas die
nen, zoals auto's, T.V.-s, kruis
beelden, Vlaamse Leeuwen enz...
Hoe het komt dat hij géén prijs ge
haald heeft 1n Ninove?
Luk Van De Vijver de jury zal de
werken beoordeeld hebben volgens
hun estetische waarde en minder
volgens het onderwerp.
LOKEREN
Al bij al vond hij de tentoonstelr
ling in Ninove geslaagd. In Lokeren
had hij minder prettige ervaringen
met de wedstrijd van de Stad.
Hier werd 100 fr. inschrijving ge
vraagd per deelnemer en was de
eerste en enige prijs maar 20.000
fr. Het bekroonde werk werd even
eens zoals in Ninove eigendom van
de Stad. Maar dit vond hij nogal
grof. Eerst geld verdienen aan de
inzenders en dan op een goedkope
manier aan een kunstwerk geraken.
En op de koop toe niet alle in
zendingen tentoonstellen. Dit noem
den zij dan in Lokeren steun aan
de Kunst. Luk Van De Vijver had er
niets beter op gevonden dan een
protestbrief op een schilderij te
schrijven, dit te bedekken met een
vals werk en op de dag van de ope
ning van de tentoonstelling het vals
doek er af te snijden zodat iedereen
de protestbrief kon lezen. Doch de
politie liet onmiddellijk het doek
verwijderen. "In Lokeren doe ik
zeker niet meer mee" besluit hij.
Luk Van De Vijver woont in Erwetegem
bij Zottegem in de Kloosterstraat
Nr. 21. Hij deed zijn studies als
regent Plastische Kunsten te Gent o.
l.v. Octave Landuyt.
TELEPATHIE
In de rand van dit gesprek lazen we
op maandag 14 september 1981 in De
EERSTE PRIJS RIK VAN STEENBERGHE
UIT DENDERHOUTEM BIJ ZIJN BRKR0DND
WERK AQUlTTAINE
Standaard volgend artikel
Rattenvangers
Luk Van De Vijver denkt hier blijk
baar anders over en zou kunnen zeg
gen met Urbanus "Al wat ge zegt,
z i jt ge zelf. Nè"
AZAKI
In zijn slottoespraak op het
colloquium „Euro-regio-Kort-
rijk-Rijsel", van de afdeling-
Kortrijk van de Europese Volks
partij, heeft EVP- en CVP-voor-
zitter Tindemans gewaar
schuwd voor de mogelijke kata-
strofale gevolgen van de
huidige ekonomische krisis
voor de traditionele politieke
partijen. Tindemans zei dat de
grote politieke families in ons
land bij de jongeren alle geloof
waardigheid zullen verliezen
als zij zich in deze krisistijd de
faitistisch gaan gedragen. Met
een zou er ruimte geschapen
worden voor politieke ratten
vangers die, zoals in de jaren
dertig in Duitsland, de jeugd op
hun hand zullen krijgen.
TWEEDE PRIJS i ACHIEL HUTSEBAUT
UIT AALST BIJ ZIJN BEKROOND OLIE
VERF SCHILDERIJ.
Toen we bij Herman Minner op bezoek
waren, vroegen we hem bij het af
scheid nemen in Brussel:"Kom je
niet mee?", '"k Zou wel willen...
dat komt wel" en lachend namen we
afscheid van elkaar. Nog geen jaar
later, terwijl het septembernum
mer van de pers roldevernamen
we dat Herman Minner overleden was
te Ninove. We waren allen aangedaan
door dit bericht.
Door zijn losse levenswijze was
Minner bij vele oudere Ninovie-
ters bekend als een soort bohemien
die ooit nog eens de prijs van
Rome behaald had, maar waar men
verder niet zo goed raad mee wist.
Het wordt tijd dat Ninove beseft
dat het met Herman Minner een uit
zonderlijk schilder heeft verloren,
zoniet onze grootste.
Lak hebbend aan akademieszo
als aan alle instellingen, ging
hij de stiel leren "zoals in de
middeleeuwen"zoals hij zelf zou
zeggen, bij zijn stadsgenoot Van
SaeneDaar moet hij het sobere
kleurgevoel hebben meegekregen,
dat hij steeds heeft volgehouden.
Daarmee gewapend, samen met een
scherp waarnemingsvermogen, een
verbluffend visueel geheugen en
rake tekenvaardigheid, is hij zijn
persoonlijke weg gegaan.
Naast de klassieke thema's als por
tret, naakt en landschap, had Min
ner een opvallende voorkeur voor
taferelen uit het volks vermaaks-
leven: kermis- en cirkusfiguren,
kafeebezoekersdanseressen, vis«
sers, strandliggers enz. bevolken
zijn schilderijen en tekeningen.
Zijn Prijs van Rome had niet alleen
tot gevolg dat hij niet op de
proklamatie aanwezig was typisch:
hij had het geld al op zak), maar
ook dat hij jarenlang in Italië
bleef, dat hem sterk geïnspireerd
moet hebben.
De herinnering aan deze omzwer
vingen-en ook aan zijn jeugdleven
op de ninoofse Graanmarkt leidden
tot tekeningen en schilderijen,
raak als een japanse houtsnede.
Hij sprak ons van zijn bewonder
ing voor de tekenkunst van Picasso
en Permeke bij ons, zonder zijn
leermeester te willen verloochenen,
wijzelf vinden dat hij de vergelij
king met internationale figuren ge
rust kan doorstaan Als de grote
erkenning er niet is gekomen, dan
zal zijn bescheidenheid en afkeer
van publiciteit daar zeker niet
vreemd aan zijn.
57 jaar oud, kwam de Ninovieter
terug naar zijn geboortestad. Wie
kon echter raden dat het was om er
zo gauw te sterven. Voor een levens
genieter als Herman Minner moet
het dubbel hard geweest zijn. Wij
zullen hem missen. Gelukkig voor
ons liet hij zo'n mooie werken na.
de redaktie
(in 't Klokzjiël van november 80
verscheen een uitgebreid interview
met Herman Minner.)
