Radio-Popeye
Over
Bokstael
n
ror eye.
Alvorens het eerste deel van deze
lotgevallen af te sluiten, moeten
er t-och nog enkele bedenkingen en
overpeinzingen uit het potlood.
Het zit namelijk zo, dat niettegen
staande onze harde jeugd, en het
weinige komfort dat wij hadden, wij
veel gelukkiger waren dan de jeugd
van nu. Wij stonden veel dichter in
het dagelijks omgaan met de gebu.en,
wij mochten somtijds, hoe weinig zij
ook hadden,eens een boterham meeëten,
wij mochten spelen op de straat en
voor hun deur. Dat alles schiep
een band van vriendschap voor
elkaar. Dat alles was folklore en
bestaat nu niet meer. Dat wij som -
tijds, een pandoering kregen van
hen, als wij met ons kattekwaad te
ver gingen, moest men er maar bij
nemen, en daar men in die tijd nog
vergevingsgezind was, was dat ook
rap vergeten.
Een andere faktor voor de moeilijk
heden van de hedendaagse jeugd, is
het feit dat de ouders van hun
kinderen nu allen op zijn minst,
ingenieurs,advokaten of dokters
willen maken. Diezelfde jeugd staat
nu steeds onder druk, wat niet het
geval was met ons. Leerde men goed
op school,des te beter, maar minder
was ook goed, want eens 14 jaarver-
liet men toch de school en kwam men
in het dagelijks gedoe terecht. In
die tijd was er nog meer werkvolk
dan intellectuelen, (wat nu het ge
val niet meer is). De jeugd van
heden, is niet slechter dan deze van
vroeger, maar men verlangt er meer
van, wat uitlegt, dat ze dan ook
meer onder druk staan, met alle ge-
vol oen van dien.
Dan is er ook de bevolking in het
algemeen. Bij ons in het strotjen,
zag men de geburen na gedane arbeid,
s'avonds voor hun deur een luchtje
scheppen, bij elkaar kudderen en tot
s nachts op de trap van de school
"Het kloosterken" hun avonturen ver
tellen. Dat bestaat nu ook al niet
neer. Wie komt er,eens het T.V. toe
stel opstaat,nog buiten
Verder had iedere wijk, of straat
speciale types dewelke voor de
plezierige noot zorgden. Deze mensen
konden een gans gebuurte in rep en
roer brengen, (zonder dat de politie
erbij geroepen werd. Voor het minste
vergrijp dat er nu is tussen geburen,
wordt er van rechtspleging gesproken.
Dat was niet het geval in onze tijd.
Men schold elkaar de huid eens vol
en alles was vergeten.
Hoeveel malen heeft het strotjen op
stelten gestaan, bij deze kleine
vetes Waar eens kermis 't Strotjen,
liep alleman achter een opgetrommeld
muziek en was iedereen vriend met
el kaar.
Wie kan zich voorstellen dat er nog
wijkkermis gevierd werd in het
St. Jorisstraatje. Dat alle huizen
prachtig versierd waren en er tal
van guirlandes over de straten ge
spannen werden.
Dat 's avonds het muziek uitging,
ik en Viktor UI in voorop,elk met
een brandende fakkel, dat wij mee
mochten drinken telkens het muziek
binnen ging bij "Leine Bakker" in
de Koepoortstraat, of bij "Seuken
van Finne Perdaens" die toen
"estaminet"hield in het St. Joris
straatje tegen de school
Wie kan zich voorstellen dat ik en
Viktor, na,gelijk de grote mensen,
ook bier gedronken te hebben, ons
fakkel zo hoog staken dat de ver
sieringen, welke over de straat
hincien, in brand geraakten, en in
slingers over "het muziek" vielen.
Woest dat nu voorvallen, men zou
spreken van "Brandstichting met
voorbedachten rade".
Wij kregen simpel een paar vijgen
rond onze oren, en moesten onze
fakkels aan een paar invallers
overhandigen
Nu noti,en ik ben 62 jaar geworden,
draag ik alle vroegere bewoners
van het Strotjen, een warm hart toe.
Velen komen nog voor mijn geest, en
dit om uiteenlopende redenen. Iede
reen vergaf me mijn kattekwaad, wat
uitlegt dat ik dan ook voor ieder
behulpzaam was
Behulpzaamheid, was ook nog een ken
merk van die tijd. Hoe dikwijls
hebben wij geholpen met bieten en
aardappelen uitdoen bij Richard van
Knippers, zelfs de ergste koude en
dat ons vingers "tindelden" kon ons
niet deren.
Waar nu is dat allemaal voorbij. De
jeugd heeft daar allemaal geen
goesting of tijd meer voor.
Leren moeten ze doen, opdat ze het
onderste, uit de maatschappelijke
kan zouden halen
Tijd voor kattekwaad of folklore
hebben ze niet meer, en mag niet
meer.
Burgers moeten zij worden en liefst
nog zoals reeds vermeld dokter
of advokaat of indien mogelijk
minister
Arme hedendaagse jeugd
Verv. Ik verlaat de school
en mijn eerste job.
MARCEL CARDOEN
DENDERLEEUWSE SCHIPTREKKER
Wij zijn een plaatselijke progressieve
omroep die de leoalisering nastreeft,
de bedoeling is de mensen in te lich
ten over de plaatselijke of streek
gebonden aktiviteiten.
Iedere plaatselijke socio-culturele
vereniging die demokratisch ingesteld
is, dit wil zegoen respekt en eerbied
heeft voor andere dan hun culturele,
filosofische, godsdienstige of demo-
kratische overtuiging, kan bij ons
terecht om hun aktiviteiten langs de
zender gratis bekend te maken. (Wen
kan zelfs in de studio rechtstreeks
het nieuws presenteren)
Reklame op onze affiches als steun
van plaatselijke klein handelaars
of zelfstandigen is welkom.
In de uitzendingen wordt reklame ka-
tecioriek neweigerd.
Wij zijn een A-politieke of A-com-
merciële zender die voor het grootste
deel 80 populaire en andere muziek
zal spelen (New Wave, punk enz...)
en dit voorlopig iedere maandag van
af 10 tot 23 uur.
HIER, K^DlC?
verveUpi
prparnmnfo
pU<*ht
Daar wij juist van start zijn ge-
oaan, hebben wij momenteel een fi
nanciële aderlating, u kan ons
steunen door een sticker te kopen
lanos de post 40 Fr., bij de
D.J's of simpathiserende herber
giers 30 Fr.
Voor aanvragen van plaatjes, op
treden (goedkoop), mededelingen
of kritiek kan u voorlopig schrijven
naar postbus 12 - 1770 Liedekerke.
U kan ons beluisteren op de FW band
100.4 WHz (dit kan na aankoop van
de nieuwe zender misschien ver
anderen)
RADI0-P0PEYE IS VOOR U EN KAN AL
LEEN BESTAAN DOOR U
Hartelijk luistergenot vanwege
de stichters
Ron ter Landen, Willem De Zwijger,
Flipper Den Draaier, Jo Van Mele,
Roeste Goudvis, Paul Young, Piet
BreugelPieter De Wilde, Racey,
Willy De Vlieger, De Leeuw, Lady
Pooeye en de vele medewerkers.
Simpathiserende cafés De Steamer
't Hoeksken
G. Gezellestr.
Ik was geloof ik ook nog maar een
manneke van 12 jaar maar ik herinner
me nog heel goed het volgende anek
doteken.
Wij woonden vroeger in "den BATTARD"
aan het "kapelleken" (hoek Pollare-
straat - Brussel straat) rechtover
apotheker B0GAERT en BOKSTAEL was de
figuur waar we iedere week naar uit
keken, want haast elke week kwam hij
de winkel binnen - we waren een
kruidenierszaak - en kocht wat fruit
of groenten. Maar heel opmerkelijk
was het feit dat BOKSTAEL iedere
keer een leeg zoutvat meehad en tel
kens na zijn gewone aankopen haalde
hij dat zoutvat boven en vroeg aan
mijn moeder een kilo zout, betaalde,
deed het paksken open aan de toog,
draaide het dekseltje van zijn zout
vat en vulde dit met zout tot aan de
rand, draaide het weer dicht en over
handigde met een gul gebaar de rest
van het pak aan mijn moeder, zeggende;
"hierzie masken dat is voor U, voor de
moeite Nu had moeder al ver
schillende keren uitgelegd dat ze dat
pak wel zou bewaren tot de volgende
keer (er was immers maar een beetje
uit om dan een tweede en volgende
keer het zoutvat van hetzelfde pak te
vullen doch hier moest BOKSTAEL
helemaal niets van weten, hij wou
telkens een nieuw pak en dit zelf open
maken. Resultaat was dat wij op den
duur met tientallen kilopakken zout
zaten waar allemaal een beetje uit was
en die wij helemaal niet konden opge
bruiken ondanks alle pogingen van
mijn moeder, want weggieten was nu ook
zonde En BOKSTAEL laten gratis zijn
potje vullen wilde hij ook niet, hij
wou telkens betalen. Op den duur gaven
we aan sommige mensen, met de nodige
uitleg, en zeker aan mensen die het
konden gebruiken een geopend pak mee.
Op die manier deed BOKSTAEL aan goeie
werken op zijn eigen eigenaardige
manier.
Een figuur om nooit te vergeten...
Danny Schoon
Wie kent nog verhalen of gege
vens over BOKSTAEL, de aekende
ninoofse zwerver, die reeds ver
scheidene jaren is overleden
Een briefje op het redaktie-
adres is welkom. Schrijf je
niet graag, kom dan wat ver
tellen. Ook foto's worden ge
zocht.
De redaktie
