JSevin ©oyne in winnik:
Bccntle
love you, as long as you don't drink
my beer"
^CcotJbvwifrlak.
rijmen en (lichten
vandaag bij je graf, lieve paps
(liekes- en dichtrubriek)
Het moet zo'n vijf jaar gele
den zijn dat in 't C.S.V., ofte
Centrum voor Samenlevings Vernieu
wing, beter gekend als 't Fabriek-
sken ('t eerste dan), de Aalsterse
Nacht Van de Poëzie doorging. Die
nacht was natuurlijk een beschei
dener afspiegeling van Guido Lau-
waert's geestesking. Dus een hele
hoop plaatselijke en andere
dichters die uit eigen werk kwamen
voordragen, gemengd met diverse
attrakties. Zo was een succesvol
optreden van onze eigenste ninoofse
poëzie-groep "Marjorijke"waar
Mark Cassiman, alias de Kazzen, in
debuteerde. De onvermijdelijke naam
op de affiche waar velen naar uit
keken was natuurlijk Louis Paul
Boon. Hij verscheen al vroeg in de
avond op het-podium en droeg met
zijn gekende, ietwat lijzige, stem
een paar gedichten voor. Op dat
ogenblik was poëzie van Boon totaal
onbekend. Enkel "De Kleine Eva uit
de Kromme Bijlstraat" was gepu
bliceerd en dat was tenslotte
poëtisch proza. Als Boon-liefhebber
was ik dus heel benieuwd. Zijn ge
dicht "Vandaag bij je graf, lieve
paps", vond ik heel aangrijpend en
komt me weer voor de geest nu Al Ier-
heiligen voor de deur staat en
Boontjes gedicht, duidelijk voor
zichzelf geschreven, 'nu ook voor
hem van toepassing is geworden.
Kort voor zijn dood heeft Boon zijn
"Verzamelde Gedichten" nog laten pu
bliceren. Het is een kleine bundel
die, zoals de weinige gedichten van
El schot, al gauw tot onze beste poë
zie zal gerekend worden. Het tweede
gedicht komt uit een reeks, opgedra
gen aan zijn vrouw Jeanneke.
ALS DE KAT VAN HUIS IS.
Mijn naam is Serafin en ik zit met
muizenesten. Vanwaar die komen, ver
tel ik hier-. Op een zwoele zomeravond
heb ik Greta leren kennen, en ge weet
het misschien zelf, tante Flavie,
hoe dat gaat. Nadat we al menig potje
verzet hadden vroeg ze me aan huis te
bestellen. Daar aangekomen bleek al-
oauw dat de oudjes er niet waren.
De kat was dus van huis en de muizen
dansten vrolijk in bed. Deze meer
dan toeristische uitstap bleek een
staartje en wat meer is, een buik
je te hebben gekregen. Mant hoewel ik
mijn Greetje sindsdien niet meer mo
gen ontmoeten heb, heb ik nu langs
vrienden vernomen dat het zover is:
Greta is azo: Zij zit met een muisje,
maar ik met de nesten. Of ik er voor
iets tussen zit, weet ik niet, maar
toch wil ik een oproep doen aan alle
lezers: HEEFT IEMAND MIJN GREETJE
GEZIEN met kleedje of zonder
misschien) En een vraag aan tante
Flavie: wat doe ik als ik haar weder
zie
ANTWOORD
Als ik een seintje krijg van de le
zers zal ik het je zeker vertellen.
En wat die muizenesten betreft, pas
hier zeker op, want muizen kweken
snel, ook als de kat niet van huis
is. Mag uw vaderlijke trots u leiden
bij uw speurtocht naar Greta. Om
echter te weten te komen of ge de
vader zijt, zult ge moeten wachten
op het resultaat. Vergeet echter
niet: gelijkenis is een diskutable
zaak. TANTE FLAVIE
his streetwalkers waren in dat jaar
jook geprocrammeerd, maar een nierziekte
van Paul Kossoff himself zorgde er
voor dat de ganse groep in Engeland
bleef Humo had echter een vervanger
in petto, namelijk Kevin Coyne. Op
gans de Bilzenwei had nog bijna nie
mand iets over deze Brit gehoord,
het was dus maar normaal dat het
publiek hem koel ontving, ondanks de
drukkende warmte die dag.
Coyne stoorde zich daar echter niet
aan en deed zijn act alsof zijn
leven ervan afhing hij kroop,
sprong en rolde op het podium heen
en weer en dit alles zonder zijn
microfoon los te laten of te zwij
gen. Hij ging werkelijk tekeer als
een gek (wat niet verwonder!ijk is,
want hij heeft jaren gewerkt in
een tehuis en de meeste van zijn
teksten handelen over geestelijk
gestoorde mensen)Daarbij bleek
Coyne ook over een uitzonderlijk
Zijn stem is nog niets veranderd en
hij zingt nog steeds met evenveel
overtuiging als vroeger. Zijn bal
lades bracht hij op zijn gekende, mee
slepende manier, maar vooral zijn
liefdeliedjes waren enorm boeiend om
dat ze zo goed op de lachspieren werk
ten (de titel van dit artikel is on
der andere een citaat uit het liedje
"That old, fascist lovesong"), maar
daarvoor moest men dan wel engels
verstaan, dit laatste geldt ook voor
het begrijpen van de bindteksten
(gelukkig had ik mijn engels-neder-
lands woordenboek meegenomen).
Kevin Coyne had naar gewoonte
onbekende maar degelijke muzikan
ten meegebracht. De drummer wist
zijn (houten) kop koel te houden
en het passende ritme goed aan te
houden, daarin prima gesteund door
de bassist (die ook de jointroller
van de groep bleek te zijn). Dan
was er nog de gitarist, die kerel
is waarschijnlijk met zijn Gibson
geboren, want die gitaar bleek
voor hem geen enkel geheimpje meer
te bezitten, spijtig genoeg werd er
in elk nummer een plaats gemaakt
voor een gitaarsolo en dat was wel
van het goede een beetje teveel
De vluggere nummers (Coyne gaf
hen de naam Rock en Roll) hadden
het meeste sukses bij het publiek,
en dan wel in het bijzonder de meer
gekende liedjes, zoals "Mariene"
en de als uitsmijter behouden
"Eastborn Ladies".
Het publiek leek tevreden met wat
ze voor hun 150 Fr. hadden gekregen
en alhoewel het bijlange niet het
beste optreden was dat ik van Coyne
al gezien heb, vond ik ook dat de
talrijke aanwezigen geen reden tot
klagen hadden.
Aan het adres van de organisatoren
kan ik alleen maar het volgende
zeggen doe zo verder, breng ons
nog dergelijke goede groepen tegerr
betaalbare prijzen Groot Ninove
kan er alleen maar beter van worden,
maar als het enigszins kan, niet
altijd in een zaal van één en de
zelfde strekking.
Paul
Jazz Bilzen 1974, in de tijd dat er
op dit jazzgebeuren alleen plaats was
voor rock, hardrock en folkrock. De
organisatoren hadden, in samenwerking
met Humo, voor een zeer degelijke
affiche gezorgd dat een deel van
de geproorammeerde groepen hun kat
stuurde was wel niet de fout van de
organisatie, maar voor de betalende
toeschouwers is het niet leuk om
naar een kat op een groot podium te
kijken (ik kon ze vanop mijn plaats
zelfs niet zien). De echte hoogte
punten bleken Kevin Ayers en Fairport
Convention (toen nog met Sandy Denny)
te zijn. Paul Kossoff (ex Free) and
stemgeluid te beschikken. Om het
kort te houden, Kevin Coyne be
koorde zowel publiek als perslui
met het gevolg dat hij sindsdien
minstens éénmaal per jaar op
tournee komt in België (het enige
land waar hij enige bekendheid ge
niet). Zo was hij ook onlangs in
ons land en Jeugdhuis De Kwal be
zorgde ons een optreden met Coyne
in het Parochiaal Centrum te
Denderwindeke (is dat Jeugdhuis
dan ook al op het slechte pad
Volgens de 150 Fr. kostende kaart
zou dit doorgaan op zondag 27
september om 20 H. De datum bleek
te kloppen maar toen Kevin en zijn
begeleiders het podium betraden,
was het al om en bij 22 H. (en dat
juist die ene keer dat ik stipt op
tijd was). Mat Coyne tijdens die
twee voorafgaande uren uitgespookt
had, was onmiddellijk duidelijk,
hij stond daar namelijk met een
serieus stuk in zijn voeten op het
podium, wat bij hem normaal gezien
moet betekenen goed in form.
Maar het podium was heel wat kleiner
dan destijds in Bilzen, dus geen over
en weer gespring maar hooguit een
beetje gestrui kei de man zelf is
inmiddels een beetje verzwaard, dit
was goed te zien aan zijn stevige
bierbuikje (hij gaf zelfs een huide
woord voor ons belgisch bier, vooral
omdat het veel straffer is dan wat
in Engeland moet doorgaan voor pils).
vanckag bij je graf lieve paps
wou ik je zeggen hoe mooi
de meisjes worden en hoe kort
hun rokjes zijn en hoe dik
hun tieten worden
je zag dat zo graag lieve paps
je keek het aan met je goedige ogen
de rustige glimlach van de oude man
je sprak zo graag lieve paps
over een koppel ferme tieten en toeten
en je had ze ook graag nog eens
beetgenomen ouwe sloeber lieve paps
dat wou ik je zeggen bij je graf
hoe mooi ze deze zomer waren
hoe liefdevol ik keek met jouw ogen
naar hun rokjes zo kort
naar him spannende spijkerbroeken
j<- mocht het niet aankijken
van mams ik weet het
je wendde de goedige blik af
je bruine zachte ogen
van een te brave hond
vandaag vertel ik het dan
met wat weemoedige glimlach
aan je graf
Rufijn
het eens mijn geliefde schat
is niet te herroepen eens geworden
ik kan je in de avond mets
geen sprookjes meer vertellen
over het jaar tweeduizend of wat
ik kan je alleen verzwijgen
de nachtmerrie van het iaar tweeduizend
de anderen huizend
op elkaar gestampt
in monsterblokken van beton
twintig dertig veertig hoog
als haringen in een ton
ze kijken kleurenteeve'
als achter afrastering het vee
of rijden over snelwegen naar hun dood
in de avond vertel ik je
mijn geliefde schat
een sprookje over achwat
grootvader en hoe gelukkig die moet zijn
in zijn graf
maar jij denkt aan de kinderen -
mijn geliefde schat
met tranen in de ogen aan het jaar tweeduizend
hoe je kleinkinderen in betonnen grafkelders
zullen huizen
eens als alles eens zal zijn
