koereur op houten wielen
.1
keizer kamiel
palm gepakt
wiel geplooid
volle gaz
*-
i
1936 Ik ben 17 jaar, mijn ou
ders hebben een niet -aanvalspakt
gesloten en zijn weer gaan samen
wonen in een huis van Van Londer-
sele Cyriel, bijgenaamd "Den Bok",
gelegen in de Keldermeersbaan.
Voor de goede gang van zaken wordt
ik natuurlijk overgeheveld van
St Jorisstraat (mijn grootouders)
naar de Keldermeers, en om de
thuiskomst van de verloren zoon te
vieren, krijg ik hoe ongelooflijk
het ook moge klinken, een nieuwe
fiets en dan nog wel een halve
koersfiets
Het is alsof het vandaag gebeurd
is. Ik en mijn ouders reden de
zondag naar Brussel en op de
Boulevard de Midi koopt men voor
mij een koersfiets AJAX prijs
525 fr. op 12 maand te betalen.
Nu moet gij weten dat er hier
toendertijd een ware rage aan
het gebeuren was, wat aangaat
"koers rijden".
Minstens 20 nieuwelingen uit
Ninove en omstreken waren steeds
aan de slag.
Drie goede vrienden Omer Syroit,
Kamiel Standaert en Albert Sonck
in 1946.
Boven allen troonde toendertijd
Kamiel Standaert, de zoon van
Fons, die toendertijd café en
winkel voor fietsbenodigheden
hield in de Biezestraat, recht
over de kliniek. Kamiel is tot
bij de beroepsrenners geraakt,
maar heeft de in hem gestelde ver
wachtingen niet kunnen oplossen.
Voor mij was Kamiel te braaf (en
is het nog) om de zware en harde
stiel van renner te dragen. Capa
citeiten had Kamiel ten over en
bijzonder zijn eindspurt was ge
weldig. Daar had hij maar een paar
koncurenten en dat waren Jozef
De Schrijver van Aalst, en Marcel
Van Isterdael (De Kik) van Dender
leeuw.
Al de andere renners en het waren
er velen, moesten zich bij het
meesterschap van Kamiel neerleggen.
Het spreekt vanzelf dat de vodde-
marchands ook hun woordje wilden
meezeggen en dit aan de hand van
hun koersrijdende zoons.
Het dient gezegd dat er een paar
goed uit de voeten konden. Achter
de "Keizer" Kamiel Standaert,
volgde zonder twijfel Jozef De
Ridder, zoon van Fernand Ridder.
Jef won op tijd en stond zijn
koers tot zelfs 20 op één seizoen.
Jef was insgelijks een brave jon
gen en kreeg van zijn vader
Fernand niet steeds het respect
welke hij verdiende.
Achter Jef, volgde Frans Van
Wayenberge "Frans Matéas" zoon
van Petrus (Pieken Mateas) die
insgelijks op tijd en stond met
een palm naar huis kwam. Dan
volgde Van Butsele Clement, ook
steeds in de prijzen en dan een
hele reeks mindere goden, daar
zijnde Van Der Poorten Gaston
(Japon), Van De Roost Willy uit
de Dispauteerstraat (beiden jong
gestorven)Albert Sonck, Aimé
Buyl enz. Uit de omgeving van
Ninove waren daar Horens, De
Mayer, Van Ongeval en nog ver
scheidene anderen.
Kortom, alle weken was er hier
of daar in Ninove koers, en zijt
maar zeker dat er niet alleen
strijd en ruzie in koers zelf
was. Het was maar na de koers
zelf dat de emoties bij bege
leiders en supporters los
barstten. Tientallen ruzies en
stribbelingen (om het zacht uit
te drukken) heb ik meegemaakt
Tot zelf vechtpartijen waren
niet van de poes
Zo was ik samen met Fernand Ridder,
in Aaigem-Vlekkem, waar zijn zoon
Jef aan de koers deelnam. Jef
kwam met enkele renners in de
spurt, waaronder de plaatselijke
renner, een zekere SegersJef won,
zeker met een wiel vóór Segers
voornoemd, maar de plaatselijke
supporters hadden het anders ge
zien. Jef, die de bloementuil van
overwinnaar reeds in handen had
gekregen werd deze bruut ontnomen
en de ruiker werd in handen van
Segers geduwd. Wel, nu moogt u
mij geloven of niet, maar Fernand
Ridder is zo dikwijls in het café
waar de prijzen uitgedeeld werden
en waar Segers binnengeduwd was
I binnengegaan en buitengeworpen tot
bloedens toe en met afgerukte oor-
lel tot hij met de palm weer bui
tenkwam en Jef dan toch overwin
naar uitgeroepen werd.
Om nog eens op Kamiel Standaert
terug te komen, wil ik het mooiste
vertellen wat mij van zijn koers
rijden is bijgebleven. Hij zelf zal
het misschien niet meer weten,
(Kamiel heeft zo veel koersen ge
wonnen) maar ik vergeet het nooit,
al was het maar een koers voor
nieuwelingen.
Ik ben in Buisingen (Halle) in ge
zelschap van Ernest Van De Velde
(Nestjen van de Ziëlen-droier)
Kamiel neemt deel aan de koers en
het is de laatste ronde. Er zijn
minstens nog 75 renners samen en
ik en "Nestjen" die één van de
vurigste supporters van Kamiel
was en het steeds is- gebleven,
nemen plaats op 100 m van de aan
komst. Daar zijn de renners en
van verre zien wij hen breed op
de makadam afkomen. Ineens vliegt
daar een renner met mauve trui
uit het peleton. Katapulteren was
het juiste woord. Het is natuurlijk
Kamiel die wel met 20 meter voor
sprong de sprint wint. Ik en
"Nestjen" hebben elkaar gekust,
van geluk en fierheid. Weet gij
het nog hé,Nestjen,hoe schoon
sommige dagen in een mens zijn le
ven kunnen zijn.
1936 Albert Sonck, Marcel Van
Isterdael (De Kik), Clement Van
Butsele, Jozef De Ridder en
Horens op oefening.
Het spreekt vanzelf dat ik ook door
de koersmikrobe werd aangevreten
en dan ook maar ben beginnen
"entreneren"
Weet Gij het nog,gij Kamiel
Standaert, dat, wij samen op oe
fening zijnde langs Aspelare, ik
in een put reed en mijn achterste
wiel, gezien het een houten velg
was,dubbel toe plooide. Het
schreien stond mij nader dan t
lachen, gezien ik over geen fi
nanciële fondsen beschikte om
mij zo maar een wiel te kopen.
In een laatste vertwijfeling
geeft Kamiel een harde schop te
gen het wiel en wonder boven
wonder, maar het wiel springt in
normale positie en ik kan er mee
tot aan het café van Fons Stan
daert geraken waar deze aan
mijn wiel sleutelt en het weer
in normale stand brengt.
Waar of niet waar Kamiel
Ik heb steeds veel bewondering ge
had voor de kunde van Kamiel
Later is dat vriendschap gewor
den en heden ten dage als wij
elkaar ontmoeten wordt er nog
dikwijls eens gezwansd met
"dat wiel" en "Pitjang"
Na enkele trainingen met de
"mannen" voel ik me gereed om mee
in koers te vertrekken. Het ge
beurde in Denderleeuw. Het was
begin seizoen en ik had nog nooit
zoveel renners samen aan het ver
trek van een koers gezien. Ik had
een trui om de lenden "Cycles
Standaert" gekregen van Fons
Standaert. Gereed om te vertrekken,
zie ik mijn moeder ineens door de
rangen van de wachtende renners
drummen, roepende op mij "wat gaat
gij nu doen?".Ze wist natuurlijk
niet dat ik ging meekoersen en
was per fiets naar Denderleeuw ge
komen, om mij zulks te verbieden.
Het was echter te laat. De vlag van
de officieel neer en wij allen weg.
Van de koers zelf kan ik niet veel
vertellen. Feit is dat ik aangeko
men ben lang na de anderen en dat
mijn moeder tevreden was dat ik
nog leefde.
De kogel was door de kerk, en
enkele dagen nadien, het was op
een Zondag was het koers in de
Pamelstraat bij Paul Baert (Pol
de Kloefkapper)Nu had ik reeds
een verzorger en al,namelijk
Jules Uyttendaele (Jules van
Kotjen). Er waren weer veel ren
ners en wij moesten 5 maal rond
Iddergem rijden. De eerste ronde
komt de sliert renners de Dreef-
straat afgevolgen ik hang natuur
lijk reeds bij de laatsten, komt
een hond de straat overgelopen een
pak renners valt en ik vlieg er
bovenop. Mijn voorwiel was nu wel
degelijk in stukken. Maar wat er
ger was, ik had een diepe wonde
aan mijn rechterbil (wonde waar ik
nu nog een lidteken van heb)
Mijn verzorgerJules Van Kotjen",
ging dat eens gauw verzorgen, giet
daar welteinture d'iode op zo
dat men mij 100 meters ver kon
horen huilen en ik buiten de wonde
zelf nog erg verbrand werd. Van ver
zorging gesproken.
Kamiel in volle aktie.
Na een paar weken,koers in Liede-
kerke in de Opperstraat. Ik en Jef
Ridder daar naartoe. Het was op een
maandag en er waren maar...8 ver
trekkers. Het moet zijn dat ik als
humorist geboren ben, want na een
paar kilometers gezamelijk aan
matig tempo te hébben gereden roep
ik ineens "Mannen, geef volle
gaz, we zijn met achten weg". Het
tempo gaat zozeer de hoogte in dat
ik natuurlijk de eerste moet los
sen. Fernand De Ridder, die toen
dertijd de koersen volgde, op een
voorhistorisch monster van een
moto met groot lang stuur, lijk de
gangmakers van de stayers, de muts
met de klep langs achter, een grote
stofbril op en een motoband rond
de schouders, bleef steeds bij mij
roepende dat ik niet mocht opgeven
en mijn koers moest uitrijden en
dat hij mij een premie van 5 fr.
zou schenken als ik niet opgaf.
Ik reed de koers uit, maar Jef
Ridder die 2de was en in de spurt
geklopt werd door Jozef Meert van
Aalst, was al gewassen en gekleed
toen ik arriveerde.
Voor de...achtste prijs kreeg ik
één kilo sausissen en 10 fr. en
van Fernand Ridder kreeg ik er
5 fr. bovenop. Daar ik niet over
het gewenste koersmateriaal be
schikte en nog veel min over de
capaciteit of kwaliteit om ren
ner te worden kwam ik weldra tot
de ervaring dat ik er maar beter
mee zou ophouden. En toch heb ik
ook eens het genoegen gesmaakt om
een overwinning te behalen al
was ze van heel weinig betekenis.
Op zeker moment, worden alle ren
ners van Ninove en omstreken uit
genodigd om een koers op rollen
te rijden in de zaal "De Volksver
heffing" heden ten dage "Berg en
Dal" genoemd. Die sportnamiddag
ging door om een liefdadig doel te
spijzen. Er werden reeksen samen
gesteld van man tegen man en ik
moest het opnemen tegen Aimé Buyl
Ik weet nog heel goed dat op die
zelfde meeting "Boerken Beeckman",
toen beroepsrenner, het opnam te
gen een zekere Godart van rond
Lessen en dat in volle inspanning
en snelheid de ketting van de
fiets van "Boerken" in stukken
vloog en het dank zij een wonder
"Boerken Beeckman" ongehavend uit de
strijd kwam.
Nu terzake zoals gezegd reed ik
tegen Buyl, kwestie van de slapsten
tegenover elkaar uit te spelen.
Niettegenstaande Buyl veel beter
"gemonteerd" was, wat koersuitrus-
ting betrof, won ik de race met een
paar meter voorsprong. Er werd ge
applaudisseerd en ik was de koning
te rijk.
Helaas,dra kwam de ontnuchtering,
want bij volgende koersen was ik
steeds weer bij de eerste gelosten
en moest tot de vaststelling ko
men dat koersen heel wat harder
en zwaarder is dan achter afval-
goederen te rijden en het beter
voor mij was als "supporter" met
StandaertsDe Ridder en consoor-
ten mee te gaan.
Marcel Cardoen
(Volgende bijdrage
handelt in het bij
zonder over
De Ridder Fernand)
