lezers^
brieven
Mein Kampf en
Sneeuwwitje
SCHIETE0T
't Schietkot neemt alle brieven
op die betrekking hebben op de
inhoud van de krant of op groot-
Ninoofse toestanden
Algemene onderwerpen worden liefst
zo kort mogelijk behandeld
De redaktie houdt zich het recht
voor te lange brieven in te korten.
Alle brieven dienen naam en adres
te vermelden.
Indien nodig kan de schrijver of
schrijfster vragen enkel de initia
len te vermelden of "naam en adres
bekend bij de redaktie"
De krant is niet verantwoordelijk
voor de inhoud van de brieven
Deze brief is niet bedoeld als een kritiek op
't kl0|<zjigi of een of ander artikel eruit.
Wat ik hier op het oog heb, is de vraag te
stellen omtrent de (ahw. noodzakelijke)
bedoelingen van mensen die er veel van hun
vrije tijd voor over hebben elke maand een
dergelijke stadskrant in mekaar te steken, of
meer algemeen met progressief maatschappelijk
werk aan de basis (zoals dat heet) bezig te
zijn.
Ik wil hier rechtstreeks aan toevoegen dat ik
dit werk zeker niet als een of ander soort
tijdverdrijf beschouw, maar integendeel
ten zeerste au sérieux neem. Dit kan mij
toelaten dieper in te gaan op dit werk van
deze mensen, mensen die het naar mijn mening
goed voor hebben met deze wereld en te
onderzoeken waar de mogelijkheden tot ont
sporing liggen en in hoeverre de "ontspo
ringen" waar ik zal op doelen het wezen zelf
van een stadskrant, (zoals ik dit wezen zie
uiteraard) in gevaar kunnen brengen.
Ik hoop dat waar ik op doel beter zal blijken
uit het vervolg van deze tekst, die nogmaals,
niet bedoeld is als een kritiek op 't klok-
zjiël of zijn medewerkers, maar de vinger wil
leggen op een bepaalde soort vrij algemene
manier van "progressistische" aanpak, die
naar mijn mening meer schaadt dan baat.
Het is trouwens die algemeenheid vooral die
mij verontrust.
Als voorbeeld hiervan, twee situatieschetsen
één op nationaal vlak, een volgende situ
atie zelf meegemaakt te Ninove, met mijn
bedenkingen eromtrent ertussen in.
Enkele weken terug heibel en krantekoppen
omtrent een heruitgave in het Nederlands van
A. Hitiers boek "Mein Kampf". Het is
natuurlijk altijd moeilijk, zo schreef men,
een boek zomaar te verbieden, al bood de wet
op racistische uitlatingen hier wel een
uitkomst en kon dus als werktuig gebruikt
worden om de verspreiding ervan tegen te
gaan.
Een aantal progresieve mensen willen dus met
de wet in de hand tot aktie overgaan.
Maar aktie voor wat Aktie om de aktie 1
of welk doe] wil men precies hiermee
bereiken
Men spreekt ervan het gevaar van een opkomend
fascisme te lijf te gaan - een fascisme dat
dan toch blijkbaar van een gans andere aard
moet zijn dan dat van de jaren twintig en
dertig. Op de verschijning van een paar bijna
folkloristisch aandoende groeperingen na, die
trouwens niet vandaag zijn ontstaan, is het
voor mij en naar ik meen voor de meesten
overduidelijk dat er zich in deze kontreien
eigenlijk zeer weinig manifesteert dat als
'een afspiegeling kan worden beschouwd van de
gebeurtenissen uit de voormelde decennia.
Natuurlijk, paralellen zullen er altijd te
vinden zijn en ook gevonden worden, maar het
is maar al te zeer de vraag of men door
aandacht en activiteit hieraan te besteden
het hoofd niet afwendtvan problemen en
moeilijkheden in deze wereld die veel meer
accuut zijn.
Dit wil ik zeggen Er zijn mensen, en er
zijn er veel die menen dat er aan de gang van
zaken hier in de wereld toch niets te veran
deren is. Dan zijn er anderen die menen dat
het de hoogste tijd wordt dat alles eens
ernstig wordt aangepakt. Het is duidelijk
dat het voor degenen die zich tot deze
laatsten rekenen van het grootste belang is
hun doeleinden en prioriteiten juist te
bepalen, hun pijlen niet te verschieten op
pietluttigheden.
Het fascisme, een pietluttigheid hoor ik
al verontwaardigd uitroepen Kom, laten we
mekaar goed begrijpen waneer er dan toch,
wat ik betwijfel, gevaar zou loeren uit die
hoek, dan is het maar al te duidelijk dat een
al of niet heruitgave van een boek als "Mein
Kampf" weinig of niets terzake doet. Wie in
"Mein Kampf" een soort geniaal duivels
wapen meent te zien dat een halve wereld in
het verderf heeft gestort, verdenk ik ervan
weinig van het fascisme-nazisme en zijn
innerlijke krachten begrepen te hebben. Maar
tja, voor dit laatste is enig denk en studiewerk
nodig, terwijl "aktie", voor eenmaal met de
wet in de hand, zoveel levendiger en boeiender
lijkt te zijn. Wie het fascisme, nazisme, en
zijn exponenten a la Hitler en Mussolini een
beetje nauwkeuriger zou gaan bekijken, zou,
zou indien het dan toch opportuun was, heel
wat meer boeken., tijdschriften en kranten,
jawel ook van heden ten dage, te verbranden
hebben; want het merkwaaridge en tevens
huiveringwekkende is dat bijna ieder, die dit
thema tot studie heeft genomen, tot een
zelfde conclusie komt en die is dat het
fascisme zijn quasi natuurlijke wortels heeft
in ons cultuurbeeld, dat het ahw. slechts de
logische doorredenering is van een aantal
"waarden" die zich in de westerse kuituur
hebben ontwikkeld. Zijn deze waarden met de
ineenstorting van het nazi-rijk dan voorgoed
uit onze kuituur verdwenen 1 Neen, integendeel.
De grote overwinnaar van indertijd, Amerika,
beroept zich op net dezelfde machtsprincipes
als.een zekere A. Hitier, om zelfs ten koste
van een derde wereldoorlog een absoluut
wereldrijk te creè'ren waarvan het machts
centrum ditmaal niet in Berlijn, maar in
Washington zou komen te liggen. Dat daarbij
dat stukje Europa maar van de wereldkaart
moet worden geveegd, nou ja, als het moet dan
moet het
Maar wat moet er Zijn de "dwingende
principes" naarwaar dient worden gehandeld
niet precies dezelfde als naar welke een
nazi-duitsland ea. meenden te moeten handelen
Maar principes die de samenleving regelen
zijn toch niet onveranderlijk als waren ze
door God gegeven Wanneer het blijkt dat
principes tot catastrofe's leiden dan is het
hoog tijd dat ze vervcangen worden door
andere.. Nogal eenvoudig zou je zeggen
Wie wil er nu bvb. echt een derde wereld
oorlog Toch niemand of misschien on
rechtstreeks enkel diegenen die zich zo
verankerd en vernesteld hebben in waarden en
principes die de westerse wereld beheersen
dat elk menselijk perspectief hen gewoon
ontbreekt. Ongelukkig genoeg is het pre-
het hanteren van deze waarden en principes
dat deze lieden aan de top van de politiek,
van de zakenwereld van de mediabeheersing
etct. heeft gebracht. Een ding is echter
zeker wat voor politiek, zaken, enz. ze ook
mogen bedrijven het gebeurt (vooralsnog)
onder mensen en daarvoor is (al is het soms
gewoon lijdzame, of zelfs gedwongen)
toestemming voor nodig.
De middelen echter, om zich van deze toe
stemming te verzekeren zijn groter dan ooit
tervoren en in tiet zicht van heel dit ar
senaal van zachte dwang tot pure geweld-
middelen is het al verwonderlijk genoeg dat
er nog mensen zijn die de moed hebben te
gengas te willen geven aan de machine die
onvermijdelijk haar ondergang tegemoet rijdt.
Maar moed alleen volstaat niet. Het gaat
hier in deze beschouwing niet om de verheer
lijking van individueel martelaarschap. Wat
nodig is is dat men weet wat men wil. Dat
men weet wie de ware vijanden zijn, dat men
diens sterkte kent, zijn wapens, maar ook
zijn zwakte, en dit laatste is de mogelijk
heid de komplete machtsbasis voor het hele
systeem, di. de lijdzame mens, te onder
graven, door de mogelijkheid van het over
tuigen, maw. de mens op "andere gedachten" te
brengen
Zijn vijanden kennen
Uiteraard komt dit eerder als gevolg van
krities nadenken, dan van blinde aktie te
voeren, -soms lijkt het er mij verdacht veel
op dat een aantal mensen alleen al door het
"bewustzijn aan de "goede kant" te staan
in een soort dogmatisme terechtkomen dat
verdacht veel gelijkenis vertoont met de
geest waarop die kleine fascistische groepen
zijn gestoeld waar ik het hiervoor nog over
had. Misschien ligt hier wel een mogelijke
explicatie dat door het feit van hun ver
wante dogmatische totalitaire structuur, maar
konkurrerend ideeè'ngoed ze verplicht zijn
zich op elkaar blind te staren en elkaar als
vijand n° 1 te beschouwen, maar dit terzij
de.-
De mens tot andere gedachten brengen is
voornamelijk een kwestie van een keuze van de
middelen die hiertoe kunnen worden gebruikt
en dit in het zicht van de wapens van de
tegenstander.
De enige manier die het zou toelaten dat een
nieuw gedachtengoedwars van de oude kata-
strofale ideeè'n zich bij de mens zou ver
spreiden, zou wel een eerlijk werk kunnen
zijn aan de basis. Dit is echter werk dat
alleen maar effect kan sorteren wanneer het
gebeurt door mensen die vertrouwen bij en
onder de bevolking weten los te maken, die
blijk hebben gegeven van hun integriteit en
gezond verstand. Hierbij moet zeker afstand
worden gedaan van elke vorm van heethoof
dig dogmatisme en dient het werk ook nood
zakelijk op kleine schaal te gebeuren; ahw.
van mens tot mens. Een goed geïnformeerde
onpartijdige stadskrant is op dit terrein,
naar mijn mening één van de vele, doch daarom
niet te onderschatten stappen in de goede
richting.
En zo ben ik tenslotte bij 't klokzjiël, bij
Ninove, en bij nog een paar andere dingen
aangekomen. Hoewel ik pas nu te Ninove zelf
woon, ben ik toch reeds geruime tijd gea
bonneerd op 't klokzjiël en heb mede langs
deze krant en de informatie die ze bracht een
soort bewijs weten te vinden voor het bestaan
van een aantal, tja, noem ze "progressieve"
mensen te Ninove.
Toch heeft een en ander een paar weken terug
nogal negatief mijn verbazing weten te
wekken.
Laatste dag Savooifeesten liekeswedstrijd
of nog zoektocht naar het beste ninoofse
lied. Een groep, naar ik meen een soort ge
legenheidsgroepje dat zich sneeuwwitje en de
zeven dwergen noemde wist het publiek blijk
baar het meest te overtuigen of,te amuzeren
en kreeg dan ook het grootste aantal stemmen
van de bezoekers. Vox populi - vox dei -
Waarom niet
Even.later, nog wat nababbelen in een café,
vang ik plots woorden op als schandalig
dat zou toch niet mogen op een progressief
feest; je reinste racisme; oprichting van een
keuringscommisi'e voor volgend jaar die de
liedjes vooraf op hun inhoud zou moeten on
derzoeken, enz, enz.En, oh ja, waarover ging
nu eigenlijk het "incident"
Inderdaad, ergens was er een strootje waarin
het ging over een slag met een matrak, iemand
die zich bukte en 't was juist op ne makak.
Een bagatel, vond ik, en zo zei ik het ook,
wat direkt met zich meebracht dat ik ook al
met een scheef oog bekeken werd blijkbaar
niet erg zuiver op de progressistische graat.
En of ik nog nooit gehoord had over de wet op
het racisme, manneke
Toen dacht ik daar heb je ze weer, de nieu
we moraalridders. Goedmenend, dat wel, wie
niet? Maar weet men wel wat men beoogt, en zo
ja Is dat nu dé weg langswaar het moet
Want neem nu eens het racisme en de anti-
-racistische wetten Is dit eigenlijk geen
grote maar in wezen triestige klucht
Het racisme bestaat, geen zorg. Hier zowel
als ergens anders. Sociologisch zou je het
kunnen bekijken als een van de mechanismen
waardoor een min of meer homogene groep zich
afsluit naar buiten, zijn eenheid bewerkt en
innerlijke moeilijkheden naar buiten pro
jecteert en verdoezelt, met als bijkomend en
niet onaangenaam nevenverschijnsel dat
wanneer je sterk genoeg bent, je "de vreemde"
naar je pijpen kunt laten dansen wanneer je
wil, zonder scrupules en met een goed ge
weten. Het is een principe, een automatisme,
zo oud als de straat één van de vele
steunpilaren die de gevestigde orde overeind
houdt. Dat het echter al voor miljoenen
slachtoffers heeft gezorgd is blijkbaar voor
niemand een les, wanneer je de recentste
gebeurtenissen in Beiroet gadeslaat,zou je
zeggen duidelijk nog het minst voor het
volk dat na honderden jaren prooi van de
westerse beschaving, bijna volledig tot slacht
offer viel van het fascisme. En daar we
graag tonen dat we wéten dat dergelijke ver
foeilijke ideeën, zelfs in de kiem, niet
thuishoren in een menswaardige rechtstaat
wassen we als natie onze handen in onschuld
en wordt als uitdrukking hiervan het aan jan
met-de-pet verboden zich openbaar verbaal of
hoe dan ook te uiten over toestanden die hij
best als een (al of niet terechte) bedreiging
of diskriminatie kan ondervinden.
En dan nog verboden
Hoe staat het nu precies met die anti
racistische wet waar de progressieven zoch zo
trots over maken Niemand vaart beter met
het bestaan van het racisme dan de gevestigde
orde. Duidelijk. En dan zou deze het
toelaten een wet te stemmen die als bedoeling
heeft het racisme van de kaart te vegen
Het racisme van de kaart vegen, zul je
zeggen, dat kan toch niet alleen met deze
wet. Uiteraard niet, maar wat kan dan wel
met deze wet Niets, of niets anders
dan het racisme onderhuids versterken, want
de gevestigde orde drijft best op een stem
ming van onderhuids gerommel. Hun kranten
hoeven echt geen "racistische" liedjes af te
drukken om de stemming nog wat op te jutten;
tussen de regels kan veel worden gelezen, en
dit terwijl een "nuchter in de verf zetten"
van een "krachtige" maar uiteindelijk toch
zo doelloze progressistische aanpak ook bij
de weldenkende en min of meer betrokken mens
dé moedeloosheid in onverschilligheid doet
overslaan. Een analyse van de reakties op
"het Hitier boek schandaal" zou naar mijn
mening voor dit laatste een mooie illustratie
kunnen zijn.
Het gevolg heet dan een politieke verechtsing
maar is het triestige van deze klucht
niet precies de ongewilde ruggesteun door de
progressieve moraalrakkers, die het in hun
hoofd hebben gehaald waar de gevestigde orde
het uit eigenbelang laat afweten, voor een
keer met de wet in de hand politieagentje te
gaan spelen in een zaak die door wijdverbreid
onbegrip zeker niet de sympathie van de massa
opwekt
Wat moet men hier van denken Kinder
achtigheid Gebrek aan inzicht Aktie om de
aktie of een kombinatie van dit alles
Zeker, het klinkt zo stoer in bepaalde
kringen "Het aanpakken van het racisme",
maar het is duidelijk, dat zolang de zgn.
progressieven zich met dit soort spelletjes
en het laten inbeslagnemen van overjaarse
boeken bezighoudt, de gevestigde orde op
rozen slaapt.
Want zelfs indien het mogelijk zou zijn be
grip op te brengen voor de "progressistische
aanpak" v.anuit het standpunt dat het inder
daad gemakkelijker is te overtuigen onder een
zekere mate van dwang (in dit geval de
wet), dan maakt dit alleen maar opgeld voor
het geval je in een machtspositie verkeert,
die zoals geweten steeds korumpeert. In hun
minderheidspositie echter moet hun "harde
aanpak" voor de buitenwereld op zijn zachtst
gezegd meer op een karikatuur dan wat anders
gelijken.
Dit alles dan nog ongeacht het feit dat een
dergelijke methode elk progressief waarden-
goed zodanig hypothekeerd dat de inhoud ervan
volstrekt waardeloos wordt. Zo is het duide
lijk dat wie écht wil overtuigen, zonder
aanwending van geweld of dwang, in de eerste
plaats het standpunt van de anderen dient te
leren begrijpen, maar dat kan je maar door je
oor te luisteren te leggen en niet door an
deren te verbieden hun mond te openen.
Zo is het ook duidelijk dat, wil men tot een
nieuwe wereldorde komen, en die moet er komen
wil men een algehele katastrofe vermijden,
bepaalde "mensen van goede wil" het over een
gans andere boeg zullen moeten gooien. Ik had
het reeds over geloofwaardig zijn. Ik had
het over prioriteiten die dienden vastgelegd
te worden. Wereldvrede en broederschap onder
de volkeren, afbouw van de kapitalistische
produktiviteitsmoraal en persoonlijke vrij
heid om er enkele te noemen staan mij in
dit verband voor. Daarvoor dienen echter
veel leugens overwonnen te worden en een heus
tovermiddel bestaat hier niet voor. Een
maatschappij kan alleen zinvol van onderuit
veranderd worden en daar is veel werk en veel
geduld voor nodig - maar het is niet omdat de
ene weg te moeilijk en te omslachtig lijkt
dat men een andere moet nemen die zich steeds
meer van het gestelde doel verwijderd.
Een stadskrant als 't klokzjiël elke maand op
vrijwilligersbasis in mekaar boksen kost ook
tijd en moeite. Geen verloren moeite echter
op voorwaarde dat ze haar geloofwaardigheid
en menselijk gezicht niet verliest. Dit kan
veeleer door de drager te zijn van korrekte
informatie waar naar uitgekeken wordt en die
gesneden is op de maat van het gezond ver
stand, dan zich te hullen in een waas van een
of ander soor progressief dogmatisme.
Niet dat ik in 't klokzjiël sporen hiervan
meen te moeten waarnemen, maar ik acht een
dergelijk gevaar voor een progressieve krant
als deze toch nog steeds accuter dan het
gevaar dan het gevaar dat ons allen zou be
dreigen door de heruitgave van Hitiers
boek
Mijn wensen voor 't klokzjiël zijn dan ook
simpel, maar daarom niet gemakkelijker om
dragen Ga voort op de ingeslagen weg
en hou het nog lang vol.
D. DE WOLF - NINOVE
Dat hieraan grenzen zijn is mij ook duidelijk.
Ik kan mij best inbeelden dat een demonstratie
van sterkte, wanneer het om de verdediging
van rechten of principes gaat vaak positieve
gevolgen kan hebben. Veel zal echter van
de situatie zelf en de beoogde doeleinden
afhangen en moet in deze specifieke kontekst
begrepen en beoordeeld worden
