cardoen
ZET 'T LICHT
OP GROEN
KUNST
ALS GESCHENK
Deegpoppetjes
maken
KOEPOORT NINDVE
Het was ook onder het burgemeester
schap van Omer Van Trimpont, dat be
gonnen werd aan het vernieuwen van
de twee bruggen, als daar waren, de
begijnbrug aan het Zusterhuis en
de noodbrug aan de oude kaai.
Teneinde het verkeer in goede doen
te houden werd daar tijdens de
werken gebruik gemaakt van verkeers
lichten.
Nu was het zo, dat die verkeers
lichten niet automatisch aangeslo
ten waren, wat meebracht dat daar
steeds een agent moest staan, om
de lichten beurtelings op rood en
groen te zetten, naargelang de
noodwendigheid van het verkeer
zulks eiste.
In het begin vonden wij dit leuk
en lieten wij gene of deze persoon,
naargelang hij ons genegen was,
een paar minuten wachten, alvorens
het licht op groen te zetten.
Wij zagen dan van in ons "baraksken1,
die persoon nerveus worden, steeds
naar de lichten kijken, naar zijn
horloge zien, enz.
Doch vlug waren wij allen dit kar
weitje beu, temeer dat wij daar
sommige dagen 2 en zelfs 3 maal 2
uren moesten gaan "knopken duwen"
naargelang er personeel op dienst
was
Het werd echt een streep door "onze
rekening". Wij hadden nooit meer de
tijd, om nog eens "iets anders" te
doen.
De koppen werden bijeengestoken en
daar het rond nieuwjaar liep en wij
ter dier gelegenheid steeds door
het stadsbestuur ontvangen werden,
zou ik onze "grieven" aan de hand
van een"gedicht"naar voren brengen.
Èn inderdaad op 2e nieuwjaarsdag
kwam ik met volgend "verslag" voor
de pinnen.
DE VERKIERSLICHTEN
Ik moen hier weer, 2 ieren stoan
Cm de lichten doen te goan
Ge zetj da spel goan zien marcheren
En na geberer giën maleren
Wa zoemen waailen hier zonder die
lichten goan beginnen
Hier oan de brigge doar verlies
d'a zinnen
Twee honderd otos da passeert er
hier per ier
En misschien wel 50 vraven mee en
kinnerenvatier
Getj do ba tein den tram me elektrik
en me mazoet
En ne kiër of dertig per dag dat
de brigge cmheug moet
En as se in 't gasthoasj elle
pesjoentje 'krauigen
Tein moeje de metjes en de petjes
hier ne kiër zat verbau zien drauiven
Alle t'es nog een chance da die
lichten hier stoan
Of ne mensj zoe der hem op den dier
nimmer oatj verstoan
Ik za aailen na ne kië trachten
t1 explikeren
Hoe dat die lichten just marcheren
Zienek ma scheunmoeier kctrmen
afgegoan
'k Zettet op reud, de die moe
blijven stoan
Ik loat tein allemoa de zwoar
vrachtautos deer
Misschien gerokt ze doar ne kië
onder, deis tein e maileer
Asse do tein en goei ier gestoan
heet zetteket op grien
D'ijs iën dak van gil den dag
nimme za zien
Kanter azeu e scheun masken af-
gerejjen per velo
Ma licht brandt weer reud, da
wiltj zeggen O
Batautj heet da masken da nie ge
zien
Ik doen eer tein stappen van eer
machien
'k Zeg iffraken past op ver de
volgende kiër
En tein zeisse, ik hermnet nie
gezien meniër
Man eugen woaren op a gericht
En 't es darmee dak gerejjen ben
deer t'reud licht
Van fiëreghaudj wetek nimme woar
dak stoan
En natierlaujk dak heer zonder
proces moa loat goan
Scmtaudj radj er azeu en domie
boerinne deer
De die weet 't verschil nie van
koleer
'k Roep madam letj op, 't stoat
op reud
De die verschitj eer bakanst deud
Ze stoat a doa tein gelaujk een
koej te bezien
En vroagt mochtek nie deer
misschien
Man, antwoerd klinkt tein vriëse-
laujk koad
Madam, gij wetj toch, hoe dat 't
goat
As 't reud es, zelfs op a halve
moan
Moet da man euk blijven stoan
Reud dat betjieëkent altijd dangeer
En tein mag er nimand nie deer
Kant den berreniëster afgegoan
Danen moe ver nimand nie blijven
stoan
Want lank veer datten da hee ge
zien
Stoan man lichten a op grien
't Es a plichten as agent
Dagge au wiëreld kent
Nie dak da ver tiën of 't ander
doen
Moar ge doetj auwen dienst toch
me fasjoen
En asse de champetters gekoezen
hemmen
Heet den berremiëster ver ma euk
moeten doen
In de wintjer est hier vriëselaujk
kaat
Waailen henmen hier giën houille of
euk geen aat
As ge jonk zetj es da niks moar ik
ben getraat
Ik kleffer tein op de paulj och
eiremen
Cm ma oan die lichten te verweiremen
Alleman radj tein deer, jonk en aa
Want ikzelf zien tein grien newoar
van de kaa
Anders zij mo zeker da kier geiren
lozjeer
In de wintjer zenj man roatjen
vervroezen en zieneker nie deer
De wendj vliegt hier zweizen deer
man barak
Ver ma te verweiremen steken man
voeten tein in manne zak
Moar alla, niks op de wiëeld es
volmokt
't Es spoatjeg da de brigge zeu neig
krokt
Santaudj radj den autobus hier zeu
ket verba
Datn man baraksken daaft opza
Tein kamt er a zeu iet in man kiël
pessies dak stik
Nie van den dest moar wel van de
schrik
Ik hem toch nen treust, onneuzelen
tist
Deis, dak hier geriëd stoan in man
kist
Maar alla, niemand op de wieeld es
nie kontent
Gaailen as berger, en ik as agent
En tes tein nog en chans dak hier
mag stoan
Want Pallemirre Chamber kaan die
lichten euk doen goan
Want aske moetj goan doppen dat es
euk iet
Doëraf ej 'honger en kou en verdriet
'tEs wel nimand nie, die a kanman-
deert
Moar getj altaudj ne platte zak
aske choneert
En na goamsn van die lichten mo
zwaujgen
Want ik za goan versterking kraujgen
Man 2 ieren zenj cm, ik geviel
ma weer kloek
't Stoander na e stik of tien op
maujnen boek
Marcel Cardoen goat hier na oan
En na kcmt Kazzeken hier stoan
De lichten brannen hier gil den dag
En azek auilen verwittigen mag
Da goat hier, zonder stamp of steut
Reud, Reud, wie da doeverkant es
deud.
Waftez 83
Zie mensen lief, het was of het in
Keulen donderde, daar werd gelachen
als nooit tevoren. De burgemeester
en schepenen liepen de tranen uit
de ogen.
Het spreekt vanzelf, dat ik ver
scheidene malen moest ophouden van
"voordragen" dit omdat ik steeds
onderbroken werd door het gelach.
Nadat ik er dan toch in gelukt
was, dit "manifest" tot "een goed
einde" te brengen gaf ik het
gedicht aan de burgemeester en
werd er geapplaudisseerd dat' horen
en zien verging.
Ik heb dat gedicht naderhand wel
100 maal moeten vervoudigen, omdat
allemal er een exemplaar wou van
hebben.
Nu, 35 jaar later, herhaal ik dit
gedicht wel eens op een of ander
feest, en steeds heeft het nog
"bijval". Al de vroegere- politie
mannen, hebben mij steeds dank be
toond, ter gelegenheid van deze
uitgave, want toeval of geen, maar
kort na deze "voordracht" werden
de lichten op automatisch overge
schakeld
Marcel Cardoen
Volgende maand nog
steeds
Van Trimpont en Cie
Bij het binnenkomen krijg ik een
briefje in de hand gestopt van
Ann Priem. Ze luisterde met de tal
rijke aanwezigen naar de openings
speech en nam enkele notities
waarvan ik nu dankbaar gebruik
maak.
Ann Priem is één van de zeven
kunstenaars die eigen werk tentoon
stellen. Haar zus Leen toont mij
hun beschilderde, zijden doeken,
kussens en wenskaarten die ze
vervaardigen.
Beide zussen leerden de kunst bij
Mevrouw Emi De Graeve, die zeker
geen onbekende meer is in het
Ninoofse. Talrijke Mensen leerden
spinnen, weven of kantklossen in
haar atelier "DEN DWARSLIGGER"
in DenderwindekeVandaag stelt
Mevrouw De Graeve werken voor uit
een voorbije periode geweven
wandtapijten, doeken en sjalen.
Onlangs nog liep ze cursus in
Engeland. Bij de Nigeriaan Kaffee
Fassett (architect-kunstenaar)
leerde ze, samen met 60 deelne
mers, een speciale breitechniek.
Mevrouw De Graeve legde de bezoe
kers een petitie voor waarin ze
aanwezigen uitnodigde zich achter
de idee van een academie in Ninove
te scharen.
Rufijn De Decker kennen we o.a.
van dit blad waarvan hij verant
woordelijke uitgever is en waarin
hij kartoons tekent.
Hij stelt hier enkele werken ten
toon die sterk van elkaar verschil
len kwa aangewende techniek en
engagementEr hangen een akwarel
een ets, tekeningen, een ontwerp
voor een affiche en schilderijen
van hem. Ik leer hem a.d.h.v.zijn
werken kennen als kunstenaar (de
akwarel, het schilderij van zijn
vrouw)kritikus (gewaagde spot
prent) en geëngageerd Ninovieter
(affiche Savooifeesten, etc)
Hilde Van Den Steen heeft een on-
vangrijk en homogeen oeuvre. Haar
werken nemen een hele wand van
de koepoort in beslag. Ik zie stil
levens en landschappen, bloemen
en bomen, licht en kleuren.
Ik sta een tijdje stil bij enkele
kleinere schilderijen en "haar"
vier seizoenen.
Een dame die haar kleurenpalet
beheerst
Zij vertelt mij over haar tentoon
stelling die vóór "kunst als ge
schenk" in de koepoort liep.
Rita Van den Hole -klei bewerken-
Raku. Annelies Buchardt leerde
haar deze kunst. Raku houdt verband
met de Japanse theeceremonie.
Een raku-theetas of raku-pot wordt
niet vervaardigd op de draaischijf,
maar opgebouwd met kleien worstjes
(met die andere lukt het niet)
De stukken worden geglazuurd op
1250°-1260°. Ik kan me het proces
niet helemaal duidelijk voorstellen.
Ik weet wel dat de inwerking van
lucht op de pot die uit de oven komt
een speciaal effect teweegbrengt
op de structuur van het voorwerp.
Het temperatuurverschil zorgt
voor de typische glazuurbarstjes
Ik zie potten, theetassen en va
zen. De overwegende kleur is
donkerbruin. Rita van den Hole kan
je zeker meer vertellen over het
volledige proces van Raku.
Ik eindig met de jongste van het
gezelschap: Patricia Kestens.
Dan bekijk ik haar deegpopjes.De
popjes lijken op mekaar kwa groot
te en vorm. De kleur is overwegend
zachtgeel. De aanblik speels en
prettig. Ik vraag me wel af of je
met die popjes kunt spelen...
Juffrouw P. Kestens volgt naast
hoger secundair onderwijs de
tekenacademie in Liedekerke. Ze
houdt van kleien en tekenen. Ze
hoopt van haar hobby haar werk
te maken.
Paul Barbé
Wegens het grote succes van de
deegpoppetjes, gemaakt door
Patricia Kestens (Roosdaal) en
tentoongesteld in de Koepoort
tijdens de maand december op
de tentoonstelling "KUNST ALS
GESCHENK"geven we hier het
recept van deze deeg. Misschien
lukt u er ook in om zelf nog
een nieuwjaarsgeschenk te bakken!
Recept speeldeeg
- 3 tassen bloem
- 1,5 tas water
- 1 tas zout
- (1 koffielepel glycerine)
Goed mengen tot één geheel, deeg
mag niet aan vingers kleven.
Kleine worsten rollen.
Eigeel opstrijken en bakken op
hoge t° 250°c 2uur.
Alles goed laten afkoelen
Eventueel verven met
- ecoline
- plakkaatverf
- waterverf
Veel succes ermee
Lieve
