cardoen
Pynte 's
crochet
Over de hond van Pynte, "DIVA" ge
noemd, zou ik ellenlange verhalen
kunnen vertellen. Het was waarlijk
één van de slimste dieren die ik
ooit gekend heb. Een van zijn spe
cialiteiten was het zoeken naar de
geldbeugel van..Margriet.de vrouw
van Pynte.
ZOEK DE FLIPPERS, DIVA
Als wij de nacht deden, trokken wij
nog al dikwijls eens de woning bin
nen van een van de beide agenten.
Soms bij mij, soms bij Pynte. Nor
maal dronken wij dan een tas kof
fie, en trokken na enkele minuten
verder. Bij Pynte lag dat anders.
Als wij bij Pynte binnentrokken,en
dat is meermaals gebeurd, zei
Pynte tegen DIVA"zoek de flippers".
De hond begon direkt te snuffelen
aan alles en nog wat, en men mocht
zeker zijn dat hij na enkele ogen
blikken de porte-monnai of porte
feuille van Margriet gevonden had.
Stiekum nam Pynte wat hij nodig
had, en deed de geldbeugel weer op
zijn plaats alsof er niets gebeurd
was. Tientallen malen hebben wij
daarmee gelachen. Nadien nam Pynte
iets te eten, wat het ook zij en
wij trokken verder. Om uw appetijt
te scherpen wil ik slechts aanhalen,
dat ik nog gezien heb, dat Pynte
twee sneden peperkoek nam, daar
een plak spek en een opgelegde
haring tussen lei, en zo al bijten
weer de straat op ging.
Al de andere collega's kunnen ge
tuigen dat Pynte kon eten lijk
een wolf, en dat het hem allemaal
gelijk was, als hij maar kon eten.
Ik heb dikwijls tegen hem gezegd
dat hij een maag had gelijk een
akkordeon en darmen lijk de mouwen
van een hemd.
Toen DIVA gestorven is, heeft Pynte
veel verdriet gehad. Ik heb hem
verscheidene malen zien schreien
als een kind.En toch was het de
fout van Pynte zelf. Hij deed na
melijk DIVA door een klein raampje
springen in de deur van het politie-
bureel. Dat raampje was juist groot
genoeg om DIVA door te kunnen. Doch
daar het dier er steeds vlug door
sprong werd hij op den duur ge
kwetst, aan zijn manne..hondelijk-
heid. Ik heb Pynte er dikwijls op
gewezen dat dit gevaarlijk was voor
het dier. Maar neen, Pynte liet de
hond maar steeds springen, zodat
hij op den duur, ongeneeslijk ge
kwetst geraakte en een bijgeroepen
veearts Pynte aanraadde, om alle
gevaar van besmetting te vermijden,
het dier naar Veeweyde te laten
doen, teneinde het pijnloos te
doden. Zoals ik reeds gezegd
heb, Pynte heeft daar veel ver
driet in gehad, en hij niet alleen.
Het leven ging echter voort, en
na een tijd kwam zijn lef en zijn
farcerij weer naar voren. Het
dient gezegd dat ik ook steeds
op loer lag om hem de das aan te
doen. Eén van de mooiste loeren,
hebben ik en Georges Cassiman hem
gedraaid.
KORTSLUITING IN DE SOUFFLEURBAK
Het zat namelijk zo, dat Pynte
steeds bij ons was wanneer er voor
één of andere revue gerepeteerd
werd. Nu was het grote repetitie
(een paar dagen voor de revue)
en Pynte had in de Souffleurbak
plaats genomen. Wij repeteerden in
de zaal "Roxy" en Mi el Coppens
was toendertijd daar de uitbater
van. Terloops wil ik zeggen dat
Mil Coppens nog een echte "Bels"
was, waarmee wij ook veel plezier
gehad hebben. Miel Coppens was
een van de steunpilaren van het
andere toneelgezelschap "Hooger Op".
Maar niettegenstaande dat, was
Miel, ons zeer verknocht.
Nu terzake, Pynte zat zodus in de
souffleurbak en om leuk te doen
rookte hij een dikke sigaar, mid-
derwijl allerlei grimassen trek
kende zodat de spelers moeite
hadden om zich serieus te houden.
Uit de souffleurbak kwam dan ook
de rook van Pynte's sigaar.
Ik roep Georges terzijde, en zeg
dat hij Miel Coppens moet verwit
tigen dat er heel zeker kortslui
ting in de souffleurbak is, ge
zien er rook uitkomt. Georges
gaat in het café van Mil en licht
hem in over de "toestand".
Mil speelt het spel mee, komt in
"paniek" met een grote emmer wa
ter de zaal binnengelopen, de
scene op en giet de emmer water
zo vlug hij kan in de souffleurbak.
Mensenlief men had Pynte beteuterd
en kletsnat moeten zien uit de
souffleurbak kruipen. Mil, gaf
de "indruk" nog het meest verwon
derd te zijn, (niettegenstaande
hij alles op voorhand van Georges
wist). Jongens, jongens, is er
daar gelachen en bizonder toen
Mil dan Pynte wou uitleggen, dat
hij dacht dat er brand was.
Mil, was ook een geboren toneel
speler. Na enkele ogenblikken
lachte Pynte dan ook mee, zodat
de leute die avond niet op kon.
Ter waarheidswille, dient gezegd
dat wij die "skets"in onze revue
niet herhaald hebben, niettegen
staande zij daar goed op haar
plaats zou geweest zijn.
CROCHET CRYSTAL
En enkele weken later, werden wij
door onze ondervoorzitter Jules
Merckx, gevraagd om deel te nemen
aan een "crochet" en dit in een
kleine brasserie namelijk, "De
Crystal" rond het Poelaertplein
te Brussel. Jules was namelijk be
vriend geraakt met de uitbater van
"De Crystal" en ter gelegenheid
van een "crochet" aldaar gegeven,
ging Jules Merckx eens tonen wat
vlees hij in zijn kuip, laat staan
wat artisten hij in zijn vereniging
had. Nu,al vorens wij zover waren,
dient nog een gans relaas recht
gezet.
Het zat namelijk zo
Ik lig, niettegenstaande het rond
11 uur in de voormiddag is, nog in
mijn bed (ik had namelijk nacht
dienst gehad). Wanneer ik Fred
Coppens, de vroegere belleman hoor
bellen, en nadien aan de ninovie-
ters bekend maken, dat ze heden
avond, gratis, en dit met het re
vuegezelschap "Jeugd en'Vreugd"
naar Brussel kunnen, waar er een
grote crochet plaats heeft. Bijeen
komst om 7 uur 's avonds in het
café Jules Coster, Geraardsbergse-
straat (ons lokaal) alhier.
Het is alsof ik het in Keulen hoor
donderen. Ik sta op, en na mij
gekleed en gewassen te hebben,
ga ik naar de markt bij Georges,
hem vragen wat dat betekent (want
wij wisten van niets). Terwijl wij
daar onkundig, over de ware toe
dracht van de zaak staan te praten,
komt Jules Merckx, daar binnenge
vlogen en brengt eindelijk klare
wijn over gans de zaak. Wij kunnen
Jules natuurlijk niet weigeren,
temeer daar hij voor onze groep
juist een nieuw vaandel gekocht
heeft. Cm kort te zijn, die avond
vertrekken wij met twee bussen
supporters, en ons "revuegezel
schap" naar Brussel. Angèle (de
vrouw van Georges) enLijneArlij
(alias Alice Tuypens, de vrouw van
Antoine Evenepoel) gaan deelnemen
aan het "crochet".
BIJ DE DRIE EERSTEN
Ik, Georges, en Pynte zitten bijeen
en met een knipoog naar Georges,
zeg ik zo langs mijn neus dat
moest Pynte willen deelnemen aan
de wedstrijd, hij zeker bij de
prijswinners zou zijn.
Georges, weet direkt waar ik naar
toe wil, en beaamt dan ook wat ik
daar kom te vertellen.
Daar wij uit ondervinding weten
dat er voor dat soort "crochets"
redelijke hoge eisen worden ge
steld, aangaande capaciteiten en
personage, willen wij er Pynte
eens goed laten inlopen. Voor
dat soort optredens is het niet
alleen genoeg "een toffe knul" te
zijn, men moet ook over het no
dige talent beschikken.
zijn eenzelvigheid en beroep,zegt
Pynte (om nooit te vergeten) "Je
m'appelle Nestor Martin, Je suis
boxeur".
Wanneer de speaker vraagt wat hij
(Pynte) gaat zingen antwoordt deze:
"L'amour est passé prés de vous".
Ik en Georges houden ons hart vast
wanneer Pynte begint te zingen.
Wij knikken naar elkaar onzeker
en afwachtend. Tot wanneer Georges
tegen mij zegt "Petjen, hij
brengt het redelijk goed af". De
woorden van Georges zijn nog niet
goed koud, of Pynte haalt mij
daar een paar valse noten naar
boven om onze kater jaloers te
maken. Wat ik verwacht had, gebeurt
Een paar verbruikers beginnen zich
te roeren en rinkelen met hun
glas. Op een paar ogenblikken rin
kelen er vijf..„tien, ten teken
dat ze er genoeg van hebben.
Pynte, niet wetende wat dit be
duidt, zingt stoïcijns voort.
Daar vliegen een paar kaartjes wel
ke onder het bierglas liggen naar
de scene, en meer naar Pynte toe.
Nog steeds zingt Pynte van
"l'amour est passé prés de vous,
un soir dans la rue, n'importe ou",
tot op zeker ogenblik twintig,
dertig kaartjes naar Pynte vlie
gen en de speaker het nuttig
oordeelt Pynte de "crochet"rond
de hals te leggen en hem zo van
de scene te trekken.
Ik zou willen vertellen, wat er
midderwijl tussen mij en Georges
voorviel, maar ik kan niet. Wij
Hoe dan ook, nen duw van mij,
nen duw van Georges en wanneer
wij horen dat Pynte niet afkerig
staat, om deel te nemen, zeggen
wij met uitgestreken gelaat, dat
hij zeker bij de drie eersten
gaat eindigen. Slotsom is dat
Pynte bereid is, deel te nemen
aan het "Festival".
CROCHETEREN
Wanneer gans het gezelschap ter
plaatse komt en dit onder leiding
van Jules De Coster, de vroegere
caféhouder, aan de hoek van
Savooi straat-Geraardsbergsestraat
is de hilariteit niet uit de
lucht. De "brasserie" is bomvol,
wanneer het spektakel begint. Er
worden redelijke hoge eisen ge
steld aan de deelnemers, want
niet zelden wordt een deelnemer,
en dit op aandringen van het pu
bliek, van de scene "gecrocheteerd"
Dat gebeurt bij middel van een
lange haak, dewelke door de
speaker wordt gehanteerd, en met
dewelke hij de optredende van de
scene trekt.
Angèle, en en Lijne Arlij, doen
het briljant en oogsten, daverend
sukses bij het publiek. En eindelijk
de clou van de avond. Het is de
beurt aan Pynte. Wanneer de speaker
hem enige vragen stelt aangaande
hebben gelachen..gelachen tot
dagen..weken, maanden en jaren
nadien. Wanneer Pynte zo wit als
een lijk, voor ons stond, (nadat
hij van de scene was gehaald)
en ons de vuist toestak en ons
serieus verweet van"sm...ha, ik
kom uit de drie eersten niet",
"ha...het kon niet falen", wel
dan dacht ik dat ik de zoetste
dood ging sterven, namelijk
zich dood lachen.
PYNTE'S VISIE
Naderhand, wanneer Pynte "gekal
meerd" was en ons vertelde zoals
hij het "gevoeld" had, wel dat
was de"top".
Hij dacht namelijk, dat het pu
bliek zo enthousiast was, dat
ze met hun glas rinkelden. Wan
neer er een paar kaartjes naar
zijn hoofd kwamen, had hij (vol
gens zijn visie) nog steeds geen
flauw benul dat er iets misliep.
Maar wanneer er dan zoveel ineens
toe kwamen en zag (volgens hij dan
schalks voortvertelde)dat er
één persoon met een assebak ging
werpen, begon zijn kaars te bran
den en wist hij hoe laat het was.
Wat er ook van zij, nooit heb ik
vervolg pag. 11
Wattez *83
Het trio Spaghetti .- drie gelukkige mensen.
