SAVOOIFEESTEN 1984
BRACHT HET NUMMER 13
GELUK OF ONGELUK?
VRIJDAG
ZONDAG
MAANDAG
beter publiek
Een traditie wil dat als de Kazzen
Het is weer zover: de Savooifeesten
zijn voorbij en het enige wat wij er
nog van overhouden is een kater, en
daar moet ik nu een artikel van ma
ken. De beloofde backstaqe kaart heb
ik ook niet gekregen, dus geen inter
views met Paul Roelandt, Patrick Ne-
bel of andere Jimmy's. En de feesten
1984 zelf dan Wel, deze zullen de
geschiedenis ingaan als de feesten
van de technische problemen; ten
eerste als er een beetje volk op het
pleintje was, konden de tapinstalla
ties alweer niet volgen en ten ergste:
de Werkgroep had bespaard op de licht
en geluidsinstallatie, met als gevolg
dat een stelletje beginnelingen (of
"knoeiers" zoals Willy De Corte zei)
het hele programma naar de botten
hielp. Men geraakte elke dag hope
loos achterop op het tijdschema ten
gevolge van langdurige soundchecks,
om dan achteraf vast te stellen dat
het geluid slecht afgesteld was. De
ganse vrijdagavond produceerden de
boxen een bromgeluid en op zaterdag
kregen wij als neusje van de zalm een
defekt. Langs deze weg wil ik dan ook
Firmin Timmermans bedanken, die aan
deze knoeiers kwam uitleggen en tonen
hoe zij met hun gerief moeten werken.
Goede waar prijst zichzelf, is een
gekend gezegde en de artiesten en
het publiek kunnen alleen maar voor
deel hebben met goede waar. Nu nog
even de organisatoren op een fout
wijzen, want zij waren vergeten om
de zondag een naam op de affiche te
zetten die volk lokt (er was die dag
dan ook weinig publiek), en dan kun
nen wij aan de details beginnen.
Gewoontegetrouw was er de vrijdaga
vond weinig volk. Ook andere tradities
werden in ere gehouden, zoals bijv.
Aimé Van Den Berghe die zich die dag
steeds herinnert dat hij voorzitter is
van het wijkkomitee en dus de feesten
moet openen. Hij vertelde zoals elk
jaar in een nietszeggende speech dat
de Savooi feesten blijven doorgaan
(herhaal dit zes a zeven keer eri je
hebt je speech voor volgend jaar,voor-
zitter)
Toen was het de beurt aan de keizer
van het Ninoofse lied, DANNY VAN H00-
REBEKE. Hij bracht, begeleid door
Marcel De Neve, enkele fletse ver
sies van Ierse en Schotse folksongs,
gevolgd door enkele van zijn eigen
komposities (ik bedoel natuurlijk
bestaande melodieën door hem voor
zien van nen ninofsken tekst). De
twee gitaren zorgden zo ongeveer voor
de juiste klank, maar het was vooral
de stem van Danny die het niet deed,
soms zong hij gewoonweg vals en op
andere momenten trachtte hij toon
hoogten te halen die zijn beperkte
stem nooit zullen aankunnen. Waar
schijnlijk heeft het amateurisme van
de P.A.-mensen hier ook heel wat mee
te maken, want Rufijn zijn stem klonk
niet zoals wij dat van hem gewoon zijn
en op deze manier heb ik de link ge
legd naar de volgende paragraaf.
VOLJEIR is ook zo een van die tradi
ties, reeds jaren staan zij minstens
één keer op de affiche. Zij zijn te
ruggekeerd naar de oorspronkelijke,
akkoestische bezetting Marcel, Oswin
en Rufijn. Ondanks het feit dat zij
heel wat nieuwe liedjes erbij hebben,
blijft het geheel toch nog ongeveer
hetzelfde als reeds zoveel jaren te
rug en persoonlijk ben ik dan ook een
beetje moe gehoord. Volgend jaar zal
ik dan ook gebruik maken van hun op
treden om thuis vlug de afwas te
gaan doen.
Tijd dan voor een nieuw ingrediënt voor
de vrijdagse feesten, het "bal popu
lair" met Paul Roelandt en de Hitmas-
ters. Het optreden startte al onmid
dellijk met technische problemen, iets
wat later nog enkele keren voorviel.
Maar dan zette Paul Roelandt zijn
tanden in "Ik Hou van mijn Dorpje"
waar hij direkt ook een vermenigvul-
digingsdans van maakte, het publiek
was echter zo verliefd op zijn stoel
dat het na één liedje de dansvloer
weer verliet, en hoe de zanger zich
ook inzette om het publiek bij zijn
show te betrekken en hen aan het dan
sen te krijgen, een echte bal-popu-
1 airsfeer bleef uit. Weten ze daar
al de kanten van'tstrotjen nog wel
hoe men een bal populair moet beleven,
of durven zij zich op HUN feesten niet
uitleven Ik denk niet dat men de
fout bij Paul Roelandt of de Hitmas-
ters moet gaan zoeken, want zij brach
ten wat van hen verwacht werd, en on
danks de technische storingen konden
wij constateren dat een bal populair
zeker past in de sfeer van de Savooi-
feesten, maar dan liefst met wat meer
e
al van het podium waren alvorens de
verveling kon toeslaan.
FOR SALE of enkele ninoofse scouts
kwamen dan aan de beurt, deze mogen
hun naam gerust op hun instrumenten
hangen, misschien zal dan iemand ze
kopen die er kan mee omgaan. Als dit
de muziek is die men heden ten dage
aan het kampvuur hoort, dan verbied
ik mijn kinderen om bij de scouts te
gaan.
Over de KRIS DE BRUYNE BAND kan ik
niet veel zeggen, in het begin kon
men hem niet verstaan, hem een ande
re micro geven baatte niet, verande
ren van kanaal al evenmin; uiteinde
lijk bleek er een cross-over doorge
brand en het duurde nog meer dan een
uur voor dit probleem opgelost geraak
te. Nadien vervolledigde Kris De
Bruyne moedig zijn optreden, maar in
dergelijke omstandigheden een sfeer
creëren is natuurlijk onmogelijk.
Hij zal zich de avant-première van
zijn nieuwste show wel anders voor
gesteld hebben.
ge versie, dan nog twee liedjes die
bijna een voldoende haalden (Novoco
Syntaca en Beats of Love), maar de
rest was het aanhoren niet waard.
Nacht Und Nebel moest de publiektrek-
ker zijn voor de zaterdag, daar zijn
zij heel goed in geslaagd, maar dat
wil dan wel zeggen dat zij zijn afge
gaan als een gieter voor een groot
publ iek.
En dan te bedenken dat ik voor dit
optreden nog erger vreesde.
Tgssen het muzikaal gedeelte in kon
men die dag ook nog meedoen met de
kwis "Kendj a Ninofs", en ook nog
heel veel luisteren naar "één, twee,
micro, test, test".
Tussendoor kregen wij ook nog de tra
vestieshow van Marie Simonne, het
pleintje is zeker geen ideaal decor
voor zo'n show en ook de sfeer is er
niet intiem genoeg; maar toch kon men
met een beetje goede wil best genieten
van het qebodene. Welke dames er al
lemaal uitgebeeld werden heb ik niet
genoteerd, daarvoor verwijs ik jullie
naar Mark Siroyt, want wij gaan nu
naar de
ZATERDAG
En al direct goed nieuws: de jongens
van de P.A. hadden dan toch het geronk
uit de boxen weten te halen, maar fier
hoeven zij daarover niet te zijn. Het
vrij podium dan maar, eerst kregen wij
MODERN VISION, een groep uit Tollem-
beek die uitpakte met Cold Wave mu
ziek. Alhoewel zij wat meer afwisse
ling in hun muziek mochten stoppen,
was hun optreden toch goed te noemen,
dit dank zij het feit dat zij maar
een bijzonder korte set hadden en dus
ergens in een groep speelt, deze al
tijd naar de feesten komt, dit jaar
noemt zijn groep THE WHAMMER JAMMERS.
Nostalgie troef bij deze jongens
want zij coverden een reeks sukses-
sen uit de sixties, met vooral de
nadruk op The Stones, zodat de Kaz
zen zijn Mick Jagger-allures kon
bovenhalen.Van de meeste nummers die
zij brachten heb ik al betere versies
gehoord, wat niet wil zeggen dat zij
geen goede muziek brachten. Op bepaal
de momenten swingde het zelfs lekker
de savooi pan uit en dit vooral toen
de Kazzen zijn mondharmonika boven
haalde. Maar het blijven natuurlijk
altijd covers, en of het jongere
publiek hier iets aan heeft, weet ik
ook niet.
En het jongere volkje was in grote
getale opgekomen om NACHT UND NEBEL
aan het werk te zien en te horen. De
Heer Nebel kreeg dan toch de voldoe
ning om ergens een keertje top of the
bill te staan, spijtig genoeg heeft
hij dat op het podium niet laten blij
ken. Alleen Zafari kreeg een prachti-
Het wordt hoog tijd dat de mensen ook
nog eens naar een vrij podium komen
kijken. Want het beste dat wij dit
jaar te horen kregen, waren de vrij-
podiumgroepen van zondag. Eerst de
Leuvense C-CUPS. een kleine Big Band
die uitpakte met covers van o.a. Roxy
Music, Frankie Miller en Michel Pol-
nareff. Hun muziek was echt om eens
te mogen terug komen als er wel volk
is.
Het GROTE GILBERT ENSEMBLE zorgde na
dien voor de humoristische noot, en
deze noot was dan nog degelijk mu
zikaal ingekleed. Echt spijtig dat
deze groepen moesten optreden voor
een leeg pleintje, op enkele mede
werkers en ondergetekende^ na natuur
lijk.
In navolging van The Last Waltz van
The Band, gaf ook Luc Van Den Berghe
(lees: Luksken Bras) met enkele vrien
den een afscheidsconcert en dit on
der de naam LUC FRIENDS. Zij hadden
beloofd Rock Roll te spelen maar
zij gingen al vlug het Hardrockpad
op en aangezien ik de stille hoop
koester om ooit nog voor Humo te kun
nen werken, ben ik verplicht om dit
niet goed te vinden.
Het METASTATISCH NOTEKRAKERS GEZWEL
SCHAP (what's in a name, zou Shake
speare gezegd hebben) zorgde dan
voor een ware overbevolking van de
kiosk. Hun repertoire bestaat vooral
uit operettemuziek vermoed ik, en het
is heel goed mogelijk dat hier enke
le muziekvirtuozen tussen zitten,
maar persoonlijk vraag ik mij wel af
wat die mensen op de Savooifeesten
kwamen doen, volgens mij past hun
muziek beter in één of ander Paleis
voor Schone KUnsten dan op een kermis.
Kermismuziek kregen wij dan wel van
L'EXPRESS CAJUN. Deze groep heeft de
lepels en de wasborden vervangen door
modernere instrumenten. Dit zorgt wel
voor een vollere sound maar aan de
andere kant zijn zij wel wat verder
verwijderd van hun roots. Maar Kris-
tof Steenhaut laat dit niet aan zijn
trekzak komen en zorgt zoveel mogelijk
voor sfeervolle muziek.
De tussendoortjes dan nog, eerst
kwam Johnn.y The Clown ons een beetje
vermaken tot men hem een bloemenrui-
ker gaf in de hoop dat hij er zodanig
van gepakt zou zijn dat hij niet
meer zou kunnen zingen. Ook Willy De
Corte is ons een tijdje komen verve
len, gelukkig zorgden Mamera en Kome-
ra nog voor een leuk Komerenpraatje.
Naar gewoonte begon deze avond met
de zoveelste "Stampen en Dagen"-imi-
tatie, dit keer luisterden die mensen
naar de naam TROL en zij deden het
Jimmy's grandioze one man show haalde ook nu weer de prijs van het publiek
214 stemmen.
vervolg pag. 11
