TENTOONSTELLING
LIEFERINGE .EEN TERUGBLIK.
IS RAYMOND
VAN HET GROENEWOUD TERUG?
waan Koop je
xy i
ism
BOEK(JE)
OVERWINNING AAN DE MIJNWERKERS
De tentoonstellingen van de Werkgroep
Leefmilieu beginnen stilaan een tra
ditie te worden. Na de tentoonstel
ling over Waterzuivering, kwam die
over Stadskernvernieuwing en deze
keer was Lieferinge en zijn paro
chiekerk aan de beurt. Ook tot de
traditie hoort het, dat een ruim
publiek deze aktiviteiten bijwoont.
Ook nu werden op dat vlak de ver
wachtingen overtroffen. Er boden
zich meer dan 400 bezoekers aan.
Zulke tentoonstelling vergt altijd
een korte, maar intense inspanning
van enkele personen (ditmaal Stefaan
Van den Haute, André De Vuyst,
Hubert Neuckermans en Dirk Van de
Perre). Er wordt met een minimum
aan financiële middelen gewerkt.
Er werd een budget van 5.000 F.
ingezet en de tentoonstelling adem
de de geest van amateuristisch
knutselwerk en improvisatie. Dat
heeft zijn charme en het publiek
lijkt zich daar weinig aan te sto
ren. Het heeft vooral aandacht en
waardering voor de geboden inhoud.
En inhoud was er voldoende. Op de
eerste plaats was er de kerk zelf.
Van buiten heel archaïsch aandoend,
van binnen een bevallig maar zeer
vervallen rococointerieur. Er wa
ren de talrijke reconstructieteke
ningen van Stefaah Van den Haute,
die gewaardeerd werden door leek en
deskundige. Er waren de vele nieuwe
gegevens over de geschiedenis van
Lieferinge en omstreken. Er waren
de meer dan 200 dia's over de kerk
en haar relatie tot de vroeggotiek
in de Denderstreek. En er was ook
de kleine, maar sterk gesmaakte
expositie van enkele kerkschatten
(zilverwerk, koper, gewaden...) in
de sacristie. André De Vuyst had
de dag voor de tentoonstelling het
zilver en koper nog wat opgepoetst.
WELKE TOEKOMST HEEFT
HET KERKGEBOUW VAN
LIEFERINGE
De kerk van Lieferinge heeft archi
tectonisch niet het belang van
bv. het belfort van Aalst of van de
kerk van 0.-L.-Vrouw-Lombeek, om
twee monumenten uit de voeggotiek
van de Denderstreek te noemen.
Toch biedt de kerk ons een leerzaam
voorbeeld van de evolutie van ro-
maans naar gotiek in de Dender
streek en van de wijze waarop in
de 18de eeuw oude kerken werden
aangepast aan de mode en noden
van de tijd. In de studie die we
voorbereiden (tegen 1986) hopen
we dat duidelijk aan te tonen.
Een leerzame kerk, door het feit
dat uit zoveel perioden belang
rijke fragmenten zijn bewaard qe-
bleven, zodat de evolutie van het
kerkplan in de Denderstreek, te
Lieferinge goed afleesbaar is.
Een leerzame kerk omwille van het
gebruik van de drie steensoorten
(breuksteen, zandsteen, baksteen).
Een leerzame kerk omwille van de
57 gebeeldhouwde fragmenten die
in de bouw zijn verwerkt. Een
kerk, die het restaureren waard
is, maar een restauratie die even
eens veel geld zal kosten en die
veel intelligentie en bekwaamheid
zal vergen. Een kerk restaureren,
het verleden heroppoetsen en be
waren, het is een boeiende bezig
heid. Maar we restaureren niet
voor het verleden, maar voor de
toekomst. Wat zijn de levenskan
sen voor Lieferinge in het jaar
2000 en nadien Lieferinge, amper
enkele tientallen huizen, met een
dalende en verouderde bevolking
(ca.280) is geen zelfstandige ge
meente meer. Ook parochiaal wordt
het marginaal. Het kerkhof is er
afgeschaft, de pastorij staat in
vervaleen beetje verder verkrot
het gemeentehuis en de gemeente
school. Wat zal met een dalende
bevolking en een stijgende ontker
stening binnenkort de parochiekerk
van Lieferinge SOCIAAL nog beteke
nen Misschien durft en kan nie
mand op deze vraag goed antwoorden.
Hoelang zal het parochiewezen (voor
al voor de kleinere parochies)
zoals wij het nu kennen, nog be
staan Indien wij niet voor de
doden restaureren maar voor de le
venden, zullen wij om deze vragen
niet heen kunnen. Niet dat men pes
simist moet zijn. Maar een blinde
struisvogelhouding biedt zeker
geen perspectieven. Hoe en wat van
Lieferinge en de kerk bewaren in
deze veranderende wereld Uitein
delijk zijn dit retorische vragen.
Want het restauratiedossier zal
traagzaam zijn onvermijdelijke weg
gaan. Commissies van deskundigen
zullen adviezen geven, uiteindelijk
zal er af en toe aan de kerk ge
werkt worden, totdat men vaststelt
dat het geld op is en het misschien
eigenlijk ook al te laat is om de
restauratie nog door te zetten. Wij
allen zullen toekijken, jaar na
jaar, en onze schouders ophalen
voor dingen en verantwoordelijkheden
die zo ongrijpbaar zijn.
Dirk Van de Perre
Op 9 november zocht ik naar Overboe-
lare, nu niet bepaald het einde
van de wereld, maar afgaand op de
wegen moet Overboelare zich wel in
de omgeving van het einde der be
schaving bevinden. Het doel van
mijn missie was een optreden van
Raymond Van Het Groenewoud en zijn
nieuwe groep bijwonen.Het gebeuren
had plaats tijdens de geloofsdagen
in het parochiaal centrum en aange
zien Raymond zijn levensopvattingen
nog niet veranderd zijn weet die
pastoor ginder nu ook hoe een dui
vel in een wijwatervat zich voelt.
Het optreden startte om 8 uur plaat
selijke tijd (bij ons is het dan
kwart voor negen), eerst kregen we
heelwat nieuwe liedjes te horen en
dat is muziek die niet onder een
of ander genre kan geklasseerd wor
den, een sterk gevarieerd program
ma dus, waarin zowel rock'n'roll,
reggae als foxtrot te horen was,
er was zelfs één nummertje dat
Raymond omschreef als "Het enige
hardrocknummer met brains"; ge
lukkig heeft hij dat verteld want
van die brains heb ik niets ge
hoord of gezien.Ook de oude sukses-
sen kwamen aan bod zoals o.a.
"Vlaanderen boven", "Joske","Maria,
ik hou van jou", "Meisjes" en
zelfs een op piano door Raymond
zelf begeleide versie van "Je veux
de 1'amour" en dan was er ook nog
die lange versie van "Brussels by
night" die was echt subliem.Dat
waren de feiten, nog mijn mening.
Raymond was op 9 november in een
godlasterende forme en ook al kan
hij het meesterschap van Jean Blaute
niet evenaren, toch bewees hij dat
hij met een gitaar uitstekend kan
omgaan, en zijn stem is nog hele-
meel dezelfde van vroeger. Ook op
vallend was zijn spitsvondigheid
(of is dat podiumervaring) waarmee
hij doodse momenten, zoals electri-
citeit op zijn micro of een electri-
sche piano die de geest geeft, op
vangt. Dan heeft Raymond nog steeds
de gewoonte om zijn teksten te ve
randeren, zo werd "Ze hield me over
eind" uit Joske "Ze hielp hem over
eind" en iets verder was hij zo
aan het fantaseren dat hij verplicht
was om "En daarop kan ik niet meer
rijmen" te zingen. Globaal gezien
was Raymond dus tussen goed en uit
stekend, blijft er dan nog zijn
nieuwe groep wel die jongens doen
gewoon wat er van hen verwacht wordt
en dat is zo goed als mogelijk mu
ziek maken. Het moet wel benadrukt
worden dat ze nu al een heel hechte
sound weten af te leveren.
Ze slagen er evenwel haast nooit
in om ons de Centimeters te doen
vergeten maar dat kan misschien
nog komen. Aan de ninoofse orga
nisatoren kan ik alleen maar zeggen
dat deze R.V.H.G.new look beslist
de moeite waard is (en hij is zelfs
nog bekend, tot in Overboelare toe),
maar geïntresseerden moeten wel
nota nemen van het feit dat deze
mensen de gewoonte hebben om voor
hun geluids- en lichtinstallatie
een beroep te doen op Mare Bissaert.
Bruce Palmer
Vervolg van pagina 4
'picketlines' negerend. Voor de
NCB zijn deze 'scabs' zo mogelijk
nog belangrijker. Ze zijn er im
mers het levende bewijs van dat al
le anderen liever lui dan moe zijn
en het bij het verkeerde eind heb
ben of nog: dat ze door hun vak
bondsleiders opgejut worden. Dit
bewijs is in de loop van de staking
zelfs héél belangrijk geworden, te
zien aan de massale politieverdedi-
ging zie ze 'genieten'. Om enkelen
in de mijn te loodsen, zet de rege
ring tientallen politieagenten en
tal van (gehuurde!) wagens in, van
uit het hele land bijeengetrommeld.
Niet alleen omdat er plaatselijk on
voldoende agenten in dienst zijn,
maar ook om te vermijden dat zij de
stakende werkers persoonlijk zouden
kennen... Toch heeft iemand eens
aan een picket zijn neef herkend,
die verondersteld werd zijn leger
dienst te vervullen. Dit wijst er
op dat zelfs militairen worden in
gezet, in politietenu! In één van
de mijnstadjes werd al eens ae
avondklok ingesteld!
Er is dus al heel wat gebeurd. De
regering gebruikt alle middelen om
haar plannen te realiseren en om de
tegenstanders ervan te 'neutralise
ren'. Niet alleen pijnlijke, maar
ook erg dure middelen. Daar is dan
blijkbaar wél geld voor, veel zelfs.
Het gevolg van dit langdurig en
bijna uitzichtloos konflikt is dat
de inzet van de staking niet alleen
meer het behoud van alle putten met
alle arbeidsplaatsen is. Door de
ruime stakingservaringen, het poli-
tievertoon, de internationale kon
takten en de daaruit voortvloeien-
enorme steun bracht de mijnwerkers
verruimende inzichten: het gaat
niet enkel om die éne mijn of om
de hele mijnindustrie; het gaat om
een hele samenlevingsvorm: het ka
pitalisme. En niet alleen hoe zich
dat in Engeland afspeelt, maar in
de hele wereld. Dit blijkt uit hoe
vele 'gewone' arbeiders zich inte
resseren voor en praten over wat
er overal gebeurt (derde wereld,
totalitaire regimes, militaire
konflikten, wapenwedloop, enz.).
En uit het inzicht dat het in we
zen steeds om hetzelfde gaat:
onderdrukking van velen door enke
len.
Voor hun eigen land willen de sta
kers -en dat verklaren ze onomwon
den- dat de regering Thatcher op
stapt. Waar deze voor staat en hoe
ze dat totnogtoe verdedigde, is on
aanvaardbaar gebleken.
In een volgende aflevering hoop ik
in te gaan op hoe de stakende mijn
werkers hun staking konkreet uit
bouwen. Hier is namelijk heel wat
over te vertellen: hoe duizenden
mensen zich zonder inkomen geduren
de een lange periode toch zo orga
niseren dat een min of meer mense
lijk (over)leven mogelijk blijft.
Zoals reeds aangehaald is de inter
nationale steun hierbij erg belang
rijk. Ook in onze streek (Ninove,
Geraardsbergen, Herzele, Zottegem)
is sinds enkele weken een komitee
'Victory to the miners' werkzaam.
Dit komitee wil begin '85 een kon
vooi voeding, kledij en speelgoed
naar Kent sturen. Wie wil meewer
ken of wil steunen, neemt kontakt
op met 't Klokhuis, met ivan de
jonge (054/330858), met benny (054/
339829) of met patho (054/339830).
Bij de lijst van onze verkoops-
punten vorige maand zijn we
een verkoper vergeten en nog
een van onze beste. Schande.
Onze welgemeende excuses. Hier
volgt hij
Boekhandel
HüTs ue Vidts
Dokter Behnplein
9400 Ninove
Lieferinge, een anachronisme
Een bezoeker wist ironisch op te
merken dat hij had vastgesteld dat
in Lieferinge alle klokken stil
stonden.
De organisatoren van de tenoon-
stelling danken E.H.De Sopper
en de kerkfabriek van Liefe
ringe voor hun welwillende mede
werking. Van vele zijden is ge
vraagd of de documentatie die op
de tentoonstelling te zien was,
kan bekomen worden. Het is ons
plan al deze gegevens te boek(je)
te stellen tegen einde 1986.
We zullen hierover tijdig infor
matie verstrekken. Er is ge
vraagd, nogmaals de diareeks te
vertonen. Begin 1985 wordt de
voordracht met de meer dan 200
dia's nog eens gepland.
H
onafhankelijk maandblad voor groot-ninove
dweia mor welgeilnjd
Verkrijgbaar in alle Groot-Ninoofse krantenwinkels,
veel kafees en jeugdhuizen
