cardoen
Een tijdje weg
Sommfc.
MET NINAFRI NAAR EN NIGER
'fl
mammmk
stoffen voor mode Si interieur
ka ai schoolstraat 17 ninove
Maar nooit hebben wij
Georges uit ons dagelijks
bestaan kunnen bannen.
De tijd vervaagt het beeld,
maar in ons huisgezin,
is dit beeld nooit ver
dwenen.
Later, ben ik nog op to
neel verschenen, en met mij,
goeie jongens, zelfs pracht
kerels als Gaby Van Lon-
derzele, Roger Van Ael-
broeck en zonen, Danny en Erik
Omer Vervliet, Marcel De
Schrijver,enz. ter gelegen
heid van Karnaval-Revues.
Ik heb nog mijn uiterste
best gedaan, om mede met
voornoemde mannen, het volk
aan het lachen te brengen.
Meestal zijn wij daarin ge
lukt, en was het publiek
zeer tevreden.
Maar dat heilig vuur, dat bij
mij niet meer aanwezig was
Ook bij publieke mani -
festaties, als bals, soupers
enz. trok ik mij stilaan achter
uit. Ik schakelde dan over
naar het schrijven van
kleine artikels, in
Aan alles komt een einde
Zonder de sentimentele kant
op te gaan wil ik graag
toegeven, dat ik door de
dood van Georges de helft
van "mijn pluimen" verloor.
Het leven ging voort, en
mede met "dat leven", ver
schenen er andere dinaen.
"'t Klokzjiel" en na enige
tijd, vond ik daarin 't ge
noegen en 't verzet, dat
ieder mens, zowat nodig heeft.
Zes jaar lang, heb ik maandelijks
getracht, U het wel en het
wee te brengen van een simpele
ninoofse volksjongen.
Ik heb nooit de ambitie oehad.
superieur werk af te leveren.
Daarvoor is mijn Dréin en mijn
kennis te beperkt. Toch heb ik
trachten aan te tonen, dat het
leven mooie kanten heeft.
Dat men kan leven met mooie
herinneringen.
Ik heb in mijn leven vele
vrienden gehad en nu nog
komen er goddank velen aan
huis. Vriendschap is het leven.
Ik heb prachtmensen gekend.
Jef Arents en Alfons Stan-
daert waren er een paar van.
Oudere mensen weten waarom ik
dit aanhaal. Mede met hun
vriendschap, gaven ze soms hun
bloed voor hun evenaaste,
en niet uit financiële over
wegingen.
Dat zijn er een paar, uit de
"goeie ouwe tijd".
Maar kom, genoeg daarover.
Ik neem afscheid van de
lezers, van '"t Klokzjiël"
Ik hoop dat ik U enkele
jaren, het lief en het leed
van ninoofse "elementen"
heb gebracht. Ik hoop dat
U er van genoten hebt, en
somtijds eens hartelijk ge
lachen.
Al wat ik verteld heb is re
gel recht" uit mijnen bik" ge
vloeid. Ik heb nooit getracht
iets te verbloemen.
Mocht ik gelukt zijn, in dat
gene wat ik betrachtte, dat
is dan voor mij een grote
voldoening.
Ik blijf met hart en ziel
verknocht aan het '"t Klok
zjiël'!, en roep dan ook aan
de lezers toe, dit blad
trouw te blijven.
Ikzelf zeg tegen '"t Klok
zjiël" en zijn redaktie-
raad, dank voor onze vrien-
schap. Ze was mooi en onbaat
zuchtig.
Daarom dat ik sluit met de
woorden - tot weerziens, wat
dus geen vaarwel betekend.
MARCEL CARDOEN.
vervolg van pagina 7
verhouding met het Afrikaans konti
nent. Ik heb er vroeger veel gereisd
en er verschrikkelijk veel armoede,
honger en onrecht gezien. Uit de
refleks om daar iets aan te doen,
heb ik enkele mensen samengebracht
hier in Nonove, die ook voelden dat
er een veel direktere aanpak voor
veel problemen in het kader van de
ontwikkelingssamenwerking diende
te komen. Wie de toestand in Afrika
een beetje kent, weet dat veel hulp
strandt eens die ergens in het land
aanwezig is.
Onze organisatie is a-politiek, waar
niemand zich persoonlijk mag aan
verrijken.Dat zien we helaas maar al
te dikwijls bij vele organisaties
een vetbetaalde bureaukratie die
van op afstand de projekten laat uit
voeren
Zo weet ik van een projekt, dat aan
de Belgische staat al 17 miljoen ge
kost heeft, terwijl de eerste steen
er nog altijd moet van gelegd worden.
En waarom je!t dan uiteindelijk doet.
Dat is een soort mikrobe die je hebt,
een bezetenheid.Waarom doet een po
litieker aan politiek, dat is onge
veer hetzelfde. We houden ons met
Ninafri bezig, (gniffelend) anderen
gaan op kaffee of lopen achter de
vrouwen.
Jean M. De groep die uit Ninafri
is opgestapt deed dat uit eigen be
weging. Die mensen konden het niet
aan. Ze hadden te veel losse idee-
en en beseften niet dat een derge
lijke organisatie meer is dan la
chen en pinten pakken. Tijdens zo'n
reis zijn er altijd spanningen.
En er worden soms wel beslissingen
genomen die in het verkeerd keel
gat terechtkomen. Maar je leert
de mensen maar kennen als je er
mee handelt. Ze hebben gelukkig
zelf ingezien dat hun plaats niet
in Ninafri was.
Jean M.: Wel, we waren stylo's
aan het uitdelen aan de kinde
ren. Maar die bengels wilden na
tuurlijk niet in het rijtje blij
ven staan tot ze allemaal het hun
ne gekregen hadden. Ze verdrongen
elkaar, ik moest ze wel weggooien
of er gingen accidenten gebeuren.
KL.: Denk je dat het de juiste ma
nier is waarop
Jean M.: Nu, het is beter de sty
lo's aan het stamhoofd te geven
die ze dan zelf kan uitdelen.
Jean M. "Neen we zijn voor de stad
natuurlijk gelijk aan alle andere
verenigingen alhoewel er, naar we
uit de coulissen vernomen hebbèn,
iets aan het broeden is, zodat we
ook vandaar extra financiële steun
zouden krijgen.
dig hebt. Het is allen samen tegen
die overweldigende natuur, de tech
nische problemen met de auto's...
Paris-Dakar? Vakantie? Laat me niet
lachen. Als we in de woestijn 400 km
per dag halen is dat zeer veel.
Soms is het er maar 100.
Toen we eens dagen na elkaar bij
een temperatuur van -15°C aan een
grenspost hebben moeten wachten, eer
pnze formulieren in orde waren, heb
ben er weinigen van ons het woord
vakantie in de mond genomen.
Weet ook dat we onze reis zelf be
talen. Een dergelijke onderneming
vraagt enorm veel inzet en een goede
fysieke konditie. Om met ons mee te
gaan moet ge ne man zijn met kloten
aan zijn lijf."
NEUCKERMANS H.
Verschalk de fiskus en stort mini
mum 1060 F op nCR 000-1483809-97
van Ninafri. Ook alle andere hulp
is natuurlijk welkom.
Wattez
Marcel Cardoen en Georges Cassiman op
jacht teBlankenberge.
KL.: De sfeer tussen de verschillende
leden van Ninafri was na de terug
komst van de eerste expeditie snel
vertroebeld. Een aantal mensen heb
ben zich zelfs van Ninafri gedistan-
cieerd en waren niet te spreken over
de manier ivaarop het er aan toe
ging.
KL.: Op de videobeelden die je
van één van je expedities mee
bracht, staan beelden waarop je
iets staat uit te strooien, waar
de negerkinderen elkaar bijna ver
trappelen om het op te rapen. Voel-
de je je '-oen de rijke nonkel uit
Amerika?
KL.: Ik bedoelde eigenlijk wel
iets anders.
KLJe hebt de medewerking van
vele firma's in Ninove, krijg je
ook steun van het stadsbestuur
KLEr is, of tenminste er was,
nogal wat kritiek op jullie avontuur
lijke onderneming. In de zin van
enkele stoere kerels op humanitaire
zending naar Afrika in een surrogaat
Paris-Dakar. Hoe reageer je daarop
Jean M. "Dat is inderdaad een kri-
tiek die we bij onze eerste expidi-
tie veel hebben gehoord. Maar hope
lijk ziet men het nu in dat we het
echt menen. Wat weiniqen weten is
welke voorbereidingen zoiets vergt.
Uiteraard is er voor ons iets avontuur
lijks aan. Wie het nooit heeft mee
gemaakt, kan zich die fantastische
vriendschappelijke ambiance in de
woestijn niet voorstellen. Daar kom
je werkelijk alleen vrienden tegen.
Iedereen voelt dat je elkaar er no
tex-trend
Ninafri-voorzitter
een receptie naast
gische ambassadeur
Jean Moreau,tijdens
Dirk Lettens,Bel-
in Niger.
