kortverhaal
PILL PILI
*(14
there is always t.me for
Jackie's Ragtime
THE INT IN AALST
FREDS VIDEOCLUB
Vlaanderens grootste
videoclub met meer dan
3000 leden en meer dan
13000 cassettes in alle
systemen
Verhuur van movieboxen
aan de laagste prijzen
Opmaken van reportages
in alle systemen
FREDS VIDEO: DE CLUB^WAARl
ELKEEN ZICH THUISVOELT
10
F "DEL SOL MUSIC"
CENTRUMLAAN A6, 9400 NIN0VE
P. CORNELISKAAI 2, 9300*AALST
TEL. 054/336105
TEL. 054/78.33.55
Behalve een kale lange spichtige
persoon die vanaf zijn schouders
tot zijn kruin een treffende ge-i
lijken is met een gier vertoonde,
de vriendelijke barkeeper en de
hoogzwangere lapjeskat, was de
kroeg leeg. De chrysanten op de
tong, flets en stervend, zaten
onder bruine vlekjes, Rookslier
ten gleden traag langs het informa-
tierek, botsen tegen de 'homo
krant' en verdwenen in een woel ige
duik onder de versleten groene
zitbank langsheen de muur, waar
onder een kleverige duisternis
vond. Hij kneep het theezakje uit,
en slingerde het tegen de zoldering
waar het met een smak bleef hangen.
De radio hijgde je t'aime, Moi
non plus... Bovenaan in een hoek
aan het plafond achter de toog rol
den waterdruppels van de muur. De
gier verscheen terug gehuld in een
onzichtbare wolk van slechtverluchte
toiletten. Jef spoelde zijn volle
pint ineens door, en 1 iet zijn le
ver zwemmen.
Het werd nu vroeg donker, en het
sneeuwde hevig. Doorheen dikke vlok
ken ontwaarde Jef de vage vormen
heerste die zich stilaan met de
jaren als een vlies van sigaret -
tenteer over het ganse café had
verspreid. Doorheen een rond
venstergat boven de ingang, daar
waar vroeger de ventilator had
gezeten, weende en kloeg de no
vemberwind. Met de houding van
ridder der droevige figuur',
leunde Hector tegen de tapkast
wachtend op het uur der verrijzenis
van klanten allerhande soort. De
dolle en bonte anarchie die wel
eer de caféruimte vulde was ver
stomd. Zuipen vrijen en einde
loos geklets hadden plaats ge
ruimd voor een kerkhofsfeer. De
klok wees halfvier.
Jef streelde de kat. Zij keek hem
zachtspinnend aan met de ogen
vol van nakende broedzorg. De
gier pikte zijn wisselgeld van
de toog en hupte de trap op naar
het toilet. De man aan de tap ver
dween achteraan in een rommelig
keukentje. Er klonk een plastie
ken gekraak uit Hectors broekzak.
Jef kende dit. Het was het begin
van Hectors eenakter, de opvoering
van zijn pillendrama. Uit zijn mi
niatuurapotheek toverde hij een
mozaiek van roze, witte, ronde en
ovale pilletjes, die hij met een
korte snelle beweging van de hand
palm in zijn mond gooide. De ganse
troep schoof naar binnen met een
kwak lauwe thee. Hector trok een.
grimas van iemand die op het punt
stónd iets te willen uitleggen maar
die het dan plots toch onbelangrijk
van het Libanese restaurant aan de
overkant van de straat. Hij meende
oosterse kruiden te ruiken. Jef
Sloot de ogen, en in gedachten
proefde hij van pikante schotels
en heerlijke wijnen. Het gerommel
van een vallende ketel in de keu
ken sloeg zijn beeld aan stukken.
'Hector' zei Jef met klem, 'ditmaal
is het gras toch groener aan de
overzijde' terwijl hij zijn wijsvin
ger in Hectors pens duwde. Afwezig
fronste Hector de wenkbrauwen, riep
de man uit de keuken en bestelde
een fles rode wijn en twee glazen.
'Suicide is painless, it brings on
many changes...' kraakte de radio
box. Ineens voelde Jef een schrij
nend verlangen naar zon, naar naakte
vrijheid, naar liefde. Doorheen de
nevels in zijn geest wenkte en lach
te een bloot negerinnetje naar hem.
'Ik wordt nog stapelgek' dacht Jef.
Om de sfeer gezelliger te maken
vroeg Jef ty/ee kaarsen, plaatste ze
op een tafel en schonk de wijn in.
De wijngeest in de glazen 1 ichtte op
in een rode gloed als van een onder
gaande zon. Hector schudde zijn
hoofd en begon te lachen, echter
zonder geluid. De gier pikte het
vel van rond een droge worst. Op
een bierviltje schreef Jef:
'Ik ben nu terug in de hoofdstad,
met haar sneeuw en haar schoonheid.
Stad jij verkleumde hart.
Ik gevangen schip der flessen.'
Johan Cordier
YOU IN
Advertentie
THE WONDERFULL WORLD OF
GERAARDSBERGSESTRAAT 22
NIMOVE
Fonoplaten, audiocassettes,
compact disc enz...
advertenti e
Vrijdag 7 februari betekende dit
jaar de vrijdag net voor karnaval
Aalst en dat betekent gewoontege
trouw dat de Grote Markt en de Ko
renmarkt voor een groot gedeelte in
genomen was door kermisattrakties
met het gevolg dat ik een heel eind
moest wandelen alvorens aan de zaal
Madeion te komen en die dag was het
ijzig koud en tot overmaat van ramp
werd ik onderweg tot driemaal toe
tegengehouden door getuigen van je
hova of zoiets, je zal dus wel be
grijpen dat ik in geen al te goede
stemming was toen ik de zaal betrad.
Mijn bezoek had echter niets te ma
ken met karnavalmaar meer met
het feit dat ik toevallig was te
weten gekomen dat er die avond een
optreden was met The Int, een Aals-
terse groep met in hun midden ook
een Ninovieter. Gezien de geringe
opkomst veronderstel ik dat niet
veel mensen op de hoogte waren van
dit optreden en zelf was ik ook ver
wonderd toen ik vernam dat dit reeds
het vijfde optreden op rij was in
een serie van vrijdagrock concerten,
ook voorgaande avonden bleken flop
pen geweest te zijn (zelfs Modern
Vision haalde geen volk), alleen
met Mensen Blaffen hebben ze daar
reeds een kassukses gehaald, het
is dus duidelijk dat er daar iets
schort op het gebied van publiciteit.
Aangezien ik om 20.30u stipt aan
wezig was is het normaal dat het
optreden maar begon om iets na
half tien, het optreden bestond
uit een dertiental nummers en duur
de alles bijeen een goeie 40 minuten
(dat is wel wat weinig voor lOOfr
vind ik).
Dan nu een en ander over The Int
hun optreden zelf: deze vijfmans
formatie is nog op zoek naar een
eigen sound, want hetgeen ze nu
brachten deed teveel denken
aan T.C. Matic en vooral de Hintjens-
manieren van de zanger liepen soms
de spuigaten uit (op een Arno kun
nen we als Belgen fier zijn, maar
een is echt genoeg hoor), en als
ik het dan toch over de zanger
heb,het duurde tot het vijfde lied
je voor we die zijn stem degelijk
konden horen, maar dat is natuurlijk
de schuld van de P.A. mensen. De
muziek dan, wel daar stond vooral
de synthesiser centraal en de gita
rist beperkte zich meestal tot slag
gitaar of het naspelen van de synthe-
siserakkoorden, als geheel gaf dit
een nogal vrij kale klank, wat in
de zaal absoluut geen sfeer bracht,
maar misschien was dat anders geweest
met publiek in de zaal. Op het eer
ste zicht een verloren avond dus,
maar dat was niet het geval want
er waren toch een paar nummers die
wel goed klonken en het grote plus
punt was de uitmuntende, ritmesektie
waar veel beters mee aan te vangen
is.
Al bij al kan ik zelfs besluiten
dat The Int hun toekomst voor hen
ligt (echt waar), indien ze willen
verder komen,dan moeten ze nog veel
repeteren om een vollere sound te
bekomen en vooral op zoek gaan naar
een eigen geluid. Deze groep is nog
niet klaar om op te treden op echte
festivals, maar op een wijkkermis
zoals de Savooifeesten verdienen
ze toch wel een kans.
Achteraf heb ik me zelfs die 100 Fr.
ingang niet beklaagd want in de Kings
moest ik nog 50 Fr. bijopleggen om
aan een Bacardi te komen.
BRUCE"BACARDI" PALMER.
p.v.b.a.
Advertentie
ri'-;.
■•-TV
JXSHtfo
