EDDY DE PAUW Sjafèftr
DE ATLEET VAN GOEDE WIL
O.L.V. VAN HAALTENT
HET BEGIN
GAAN WERKEN EN SPORTEN
ZWAAR WERKEN
LOPEN IN HET BUITEN
LAND
KAMPIOENSCHAPPEN
CROSS-CUP
EEN VERWARRENDE SITUA-
TÏE
PROFESSIONALISME.
broek af als blijkt dat Joseph de
zoon is van Moise Tsjombé.
Joseph Tsjombé is een echt bizarre
man, werkt momenteel in het Sheraton
Hotel in Brussel als huisbediende.
Hij bezoekt alle mogelijke bedevaarts
plaatsen.
Joseph "Sinds mijn vader door de
Moboetoeclan vermoord is in Algerië
is mijn familie echt uit elkaar ge
slagen. Moboetoe heeft daarna niet
alleen ons familiekapitaal ingelijfd,
maar ook nog mijn broer Jean weer
als minister binnengehaald (je ne
comprends pas comment c'était pos
sible!)
Dat heeft in onze familie een enor
me tweedracht gekreëerd. Wij lijde n
daar enorm onder. Daarom neem ik
mijn toevlucht tot Maria om ons
leven een andere wending te geven.
En natuurlijk ook öm onze eigendom
men terug te krijgen.!'
"Tijdens de bevalling van zijn zus
heeft het zelfs gespookt!" voegt
Lucienne die veel met Joseph optrekt
er met een spijtig gezicht aan toe.
Eddie en Elisabeth staan er onbegrij-
bij. De zoon van Tsjombé hier in hun
huizeken op bedevaart. Ze kunnen het
bijna niet geloven. En van geloven
daar kennen ze iets van.
HNl.
Een Ni novieter is hij geworden. Hij
woont op de Burchtdam Hij werkt
in het O.C.M.W. Is altijd goedge
mutst. Steeds vol goede wil om het
goed te doen. Van tegenslagen en
kwetsuren niet gespaard. Zijn sport
beoefende hij in zeer moeilijke om
standigheden. Toch is hij nu in de
atletiek een topper geworden en al
leen "Merckx" Rousseau mag zich in
België sterker noemen dan Eddy De
Pauw. De eeuwige tweede achter de
super, maar volgens ons met even
veel verdiensten. Daarom deze Sport-
spier over een atleet van onze stad.
In het P.T.I. liep Eddy school.Zijn
turnleraar vond dat hij wel geschikt
was voor de atletiek en op 12 jaar
kreeg Eddy zijn eerste spikes onder
de voeten. Zijn eerste klub, Ninove
Sportief zaliger, met Sergeant palter
en Trainer Muylaert. Later ging hij
bij ZOVA en nu heeft hij zijn per
soonlijke trainer, André De Wolf.
In 1979 werd hij kampioen bij de
juniores. Toen geraakte Eddy op de
sukkel met een resem kwetsuren, en
deemsterde wat weg.
Zijn kwetsuren, beweert Eddy, waren
een gevolg van overtrainig.
Destijds had trainer Muylaert hem
alleen. Daarna kwamen er nog andere
goede lopers. De training werd dan
kompetitie en zo geraakt men in
overbelasting en aan kwetsuren.Nu
hij weer een persoonlijke trainer
heeft die hem degelijk en ontspannen
naar zijn wedstrijden doet toeleven,
blijven ook de blessures weg.
Is het werk bij het O.G.M.W. te kom-
bineren met zijn sportloopbaan
Krijgt Eddy faciliteiten voor de
training of hoe richt hij zijn dag
in
De werkuren lopen van 8u tot I2u
en van I3u tot I6u30. Onder de mid
dag liep Eddy een half uur. Ging
snel even onder de douche. At in
een snel tempo en ging terug aan
het werk. Nu krijgt hij 's middags
een half uurtje bij, loopt drie kwar
tier en blijft 's avonds een half
uurtje langer op het werk. Na 17 uur
gaat Eddy weer de trainingstoer op.
In volle seizoen gaat hij tot 25 km
per dag. Dinsdag en donderdag gaat
het soms nog meer omdat dan een ander
trainingsschema wordt ingezet.
Wij vinden dat dit meer dan ge
noeg is. Temeer dat De Pauw ook
nog werkt. Het is nu wel zo dat hij
in het hoogseizoen verlof zonder
wedde heeft genomen zodat hij zijn
oefeningen meer kon regelen. Deson
danks is hij elke dag aan het lopen.
Hij loopt nu ook met sponsoring zo
dat hij gedurende een maand niet al
te veel geldverlies lijdt.
De oefening van een atleetloper is
hard. Maar nog harder zijn die zon
dagen na mekaar dat men in de win
ter aan crossen doet. Zwaar labeur,
zeker als men steeds mee in de top
wil draaien. Atletiek is een indivi
duele sport, zegt Eddy, daarom moet
men zichzelf een hele tucht kunnen
opleggen. Gedurende twee, drie maand
moet men tot de bodem kunnen gaan.
Einde maart komt dan wat verlichting.
Zeker, de trainingen gaan verder,
maar op een ander niveau. De reden
hiervoor is dat in april het piste
seizoen begint. Hier ook weer moet
men oefenen en nog oefenen.
Het aantal kilometers daalt wel. Het
goede weer maakt de zaak aangenamer.
Daartegenover staat dat een piste
meeting "nerveuser" is. Rapper en
intenser dan een cross.
Eddy loopt ook cross buiten de gren
zen. Hij wordt dit jaar zelfs veel
gevraagd. Deze reizen gaan langs de
Bond om. De uitnodiging komt langs
de Bond die voor alles zorgt.Indivi
dueel kan men natuurlijk ook gaan,
maar dat brengt dan weer een hoop
beslommeringen mee. Het is wel in
teressant aan buitenlandse koersen
deel te nemen omdat men daar kon-
takt opneemt of krijgt met de tegen
strevers die men op Europees of op
Wereldniveau moet bekampen.
Het kampioenschap van België gaat
op 9 maart 14 dagen later het We
reldkampioenschap in Neuchatel in
Zwitserland. Om echter hier aan deel
te nemen moet Eddy in de 9 eerste
lopen op 9 maart
Met zijn huidige palmares is hij nog
niet zeker om op de Wereldkampioen
schappen te kunnen lopen. Moest hij
bijvoorbeeld een slechte dag hebben
dan mag hij het vergeten.
Wij vinden dat dit nogal onrecht
vaardig overkomt. Men kan een gans
seizoen goed presteren en dan op die
éne cross de selektie verspelen.
Ja, zegt Eddy, maar dat komt ook om
dat men wil verhinderen dat sommigen
zouden afkomen met een hoop overwin
ningen die zij behaalden, daar waar
zij de gemakkelijkste koersen uit
kozen.
En de cross-cup vroegen wij. Dat
is toch een serieuze cross Dat
wel, antwoordt Eddy, maar niet ieder
een wordt er toegelaten. Zo lopen
Jef Gees of D'haenens niet mee, noch
tans zeer goede atleten.
Het zit echter zo dat de organisato
ren van de cross-cup de atleten een
kontrakt aanbieden. Sommigen gaan
daar niet op in of vinden het niet
genoeg. Van selektie is eigenlijk
geen sprake. Die mensen zoeken de
beste atleten en baseren zich op
prestaties. Zo gebeurde het dat Eddy
voor drie jaar de cross-cup won te
Roeselare, gekwetst raakte en niet
meer aan de bak kwam.
Het jaar daarop bood men hem een
kontrakt aan. Maar dat was bijna
niets. Toch liep hij alle crossen
en was daarna weer de goede kant op.
Er zijn ook atleten die liever in
het buitenland gaan lopen om meer
9eld op te rapen.
Een atleet die naar het buitenland
wil gaan, moet dat melden aan de
Bond. De buitenlandse organisatie
moet dan een zekere som storten aan
de Bond. Deze geeft dan een begelei
der mee met de atleet. Nu is het wel
zo dat deze begeleider moet instaan
voor de noden van 'de atleet. Het ge
beurt echter dat die man zich in va
kantie waant. Dat, zegt de organisa
tor, is verloren geld. De atleet
krijgt ook een willekeurige begelei
der mee, die de atleet niet kent,
maar hem toch moet zeggen hoe hij
moet lopen. Een echt verliezende si
tuatie die de prestatie van de at
leet niet ten goede komt.
...is nog altijd niet toegegelaten
in de atletiek. Nu weet iedereen dat
er wat van de tafel valt en dat het
soms dikke kruimels zijn. Maar dat
weegt niet op tegen het feit dat,
zoals bijvoorbeeld Eddy, men een
gans jong leven opoffert om alleen
maar een paar bekers en trofeeën te
bezitten. Wie aan topsport doet moet
kunnen beloond worden. Wij zien wel
een evolutie naar de profs komen.
Waar men sponsoring begint toe te
laten, komt vroeg of laat het pro
fessionalisme aan bod. Zo was het
in de wielrennerij, zo was het met
de basket, zo gaat het in de voet
bal.
Ja, zegt Eddy, het is wel waar. Wij
zitten wel in een eigenaardig schuit
je Wij moeten presteren maar het
brengt niets op. Neem nu de Fransen,
die worden stuk voor stuk gesponsord,
gaan een paar uur per dag werken,
maar kunnen daarna op alle vlakken
gerust gaan oefenen. Wij moeten wer
ken, oefenen, presteren.
Valt dan op internationaal vlak de
prestatie tegen, dan wordt er ge
zegd De Belgen kunnen niets. Dan
worden wij afgemaakt in de kranten,
maar niemand denkt een ogenblik na,
hoe het komt dat wij zoveel moeite
hebben om een prestatie te lukken.
Wij geloven van onze kant dat dit
de reden is waarom zoveel jonge at
leten hun sport vaarwel zeggen.
Zij zien meer brood in andere sport-
takken. Want wat men ook mag denken,
wij zijn de mening toegedaan dat
men langs de atletiek naar alle kan
ten uitkan op één voorwaarde men
moet eruit geraken.
Dit was het eerste deel van een lan
ge babbel die wij hadden met een
sportman van bij ons. Een jongen die
misschien teveel in de schaduw loopt.
Sportspier vond dat wij hem in de
zon mochten zetten, omdat hij ook
zeer interessante dingen vertelt.
In de volgende uitgave zetten wij
ons boompje verder op.
Lentulo.
Verdere informatie leert ons dat
Jean Tsjombé, nu DITEND TSJOMBÉ,
staatssekretaris is van Volksgezond
heid sinds februari 1985.
7 T T C.
vervolg van pag.5
Als een teken aan de wand:
de vredesduif tussen een
Kristus en twee duivels.
