DE PROEF OP DE SOM
RACISME IN DE NINOOFSE CAFÉ S
t PENSEELTJE
baas wou mij niet meer terug om
dat ik zomaar was weggegaan.
ALI 2: Ik heb ook nog zo'n zaken
meegemaakt. Dat ze bijvoorbeeld
poeder om in de handschoenen te
doen in mijn eten strooiden. Als
er in het fabriek een technische
werkloosheid was was dat ALTIJD
voor de Belgen.
ALI l:Toen ik een maand op mijn
werk waswas er in de fabriek ge
stolen. En zonder boe of ba werd
ik ontslagen hoewel ik niets ge
daan had. Ik werd dan achteraf wel
terug aangenomen en ondertussen zijn
er nieuwe bazen, enfin ik heb er ze
ker geen klagen. Mijn collega's noe
men me wel dagelijks "zwartekop"
maar dat is soms prejoratief bedoeld
en soms vriendelijk.
N.V.D.R.: Bij de vraag of ze in som
mige Ninoofse café's de deur gewezen
worden besloten wij, om alle discus
sie te vermijden, de proef op de
som te nemen. De resultaten kunt u
in nevenstaand artikel lezen.
ALI 1: Ja. Er is hier nog altijd min-
der racisme. Hier hebben wij toch
nog contact met sommige mensen en
wonen wij niet in getto's En moest
ik ooit Ninove verlaten dan ga ik
in Tollembeek of zoiets wonen
Daar woont er misschien 1 vreemdeling
en word je direkt door de gemeen
schap opgenomen.Het is veel gemak
kelijker ons hier te integreren. In
Ninove tolereert men ons tenminste
(ik heb niet gezegd aanvaardt men
oons)
ALI 2: De algemene idee van de men-
sen t.o.v. de vreemdelingen is dat
wij doppers zijn of op de ziekenkas
staan, dat wij altijd miserie zoeken;
enz. Niemand denkt eraan dat men
ons hierheen haalde om te werken.
Wij zijn gekomen, hebben ook onze
taksen op alles en nog wat betaald
en nog steeds) en nu wil men ons
terug buiten zetten. En wat moeten
wij gaan doen In Tunesië is er
voor ons ook geen werk meer en ook
geen dop, want daar hebben wij nooit
afgedragen aan iets. En onze kinde
ren die Vlaams spreken, en tussen 2
werelden gaan vallen als wij ze mee
terug nemen
AL I 11k zou er lang over nadenken
om te gaan stemmen, dat is het het -
zelfde als volledig Belg zijn.
ALI 2:Voor mij zou dat meer dan een
stap in de goede richting betekenen.
Ik zou zeker gaan stemmen. Wij heb
ben hier tot nu toe wel dezelfde
plichten als jullie maar niet dezelf
de rechten.
ALI 1: Ik zal jullie eens iets vertel-
len. Ik zie voor mijn ogen dikwijls
een tafereeltje in mijn dorp vissers
die terugkwamen in de haven en dan
hun waar aanprijsden aan de kopers.
Ik was toen nog een kind r.iaar ik zou
alles geven om dat nog eens te mogen
zien. Maar die wereld bestaat nu
ook niet meer, dat was 20 jaar gele
den. Nu zou Tunesië voor mij vreemd
geworden zijn. Ik blijf hier voor
mijn kinderen. Maar de heimwee' is
soms verschrikkelijk.
ALI 2: Ook ik heb heimwee. Ik denk
erover ooit nog terug te gaan. Maar
ik heb hier een kind met mijn ex-
vrouw.
Wij hopen hiermee een, minderheids
groep eens een spreekgestoelte ge
boden te hebben.Wij hopen ook dat
deze jongens door hun verhaal som
mige mensen de ogen geopend hebben.
Dat misplaatst superioriteitsgevoel
kunnen we best laten vallen. Super
ioriteitsgevoel, omdat zij nu een
maal een bruine huid hebben, en
zwarte krulletjes
Linda
Yves
Marlies
In het begin toen deze krant
verscheen, kon men nog op ver
scheidene Ninoofse café's en
dancings het hatelijke bordje:
"Interdit aux étrangers-Verbo-
den voor vreemdelingen" aantref
fen. Reeds in ons allereerste
nummer protesteerden we hier
tegen. Ondertussen is er een
wet die racistische praktij
ken en uitlatingen verbiedt.
De bordjes verdwenen op de ge
vels. Maar de racistische dis
criminatie verdween echter niet.
Ook kan men de vraag stellen
of de overheid de moeite doet
de wet te doen toepassen.
Onze Alis vertelden ons en
kele sterke staaltjes.
Een van hun vrienden kwam eens in
een Meerbeeks café dat ondertussen
gesloten is. Hij was in het gezel
schap van "inlandse" werkmakkers.
Iedereen werd besteld, behalve de
"vreemdeling". Toen zei hij ver
ontwaardigd dat dit onwettelijk
was, en hij de politie zou op de
hoogte stellen. De bazin voelde
zich zo sterk dat ze zelf de poli
tie belde.De kommissaris in hoogst
eigen persoon kwam ter plaatse,
greep echter niet in, maar zei en
kel dat als hij niet tevreden was,
hij maar klacht moest indienen.
Deze mensen zijn zo wantrouwig ge
worden tegenover al wat overheid
betreft dat ze in dat "klacht in
dienen" niet geloven. Hebben ze ge
lijk Misschien wel. Toch raden
we hen aan, al was het maar als
proef,eens de stap te zetten.
Ander verhaal. Onze Ali's wordt
de toegang ontzegd tot het bekende
café Gambrinus. Bij het buitenstap
pen botsen ze op burgemeester Cosijns.
Ze vertellen hem het gebeurde en vra
gen hem bij de baas te informeren
waarom ze niet binnen mogen. Onze bur
gervader doet dat en verneemt inder
daad dat vreemdelingen niet gewenst
zijn. Weer zonder gevolg. Als hoofd
van de politie en vertegenwoordiger
van de wet in de stad, zou hij noch
tans best kunnen ingrijpen.Maar
vreemdelingen hebben hier geen stem
recht nietwaar
Misschien gelooft ge niet wat deze
mensen vertellen en denkt ge dat ze
om persoonlijke redenen geweigerd
worden. Voor de sceptici maakten
we dan ook de proef op de som. Van
de lijst met café's waar onze Ali's
ooit geweigerd werden, pikten we
er vijf uit om te zien of het klopt.
Omwille van de objektiviteit spra
ken we af dat ik eerst zou binnen
stappen en iets bestellen; waarna
enkele "Ali's" zouden binnenkomen
en ik de reakties kon horen. Indien
ze geweigerd werden zou ik de baas
of bazin naar het waarom vragen.
Sommige bazen kenden me, andere
waarschijnlijk niet. In twee van
de vijf café's kregen de mannen toch
hun konsumptie. Kwam dat door onze
aanwezighied of die van andere klan
ten? We weten het niet en hopen dat
deze caféhouders blijvend van ge
dachte veranderd zijn. De drie an
dere "etablissementen" noemen we
bij naam, daar we vermoeden dat er
anders toch geen gevolg aan gege
ven wordt. U zult merken dat de
meeste cafébazen beweren dat ze
gedwongen of aangespoord worden
door hun klanten "zo te hande
len. Als dat al zo is, kunnen de
ruimdenkenden misschien hun in
vloed laten gelden. Hier gaan we.
Het eerste café dat ik binnenstap
is de Gambrinus op de Oudstrijders-
plaats. Er zit slechts een klein
gezelschap waarvan ik twee personen
ken. Ongelooflijk, het is al met
een raak. Terwijl ik me aan een ta
feltje zet spreekt één van hen me
aan en zegt dat ze net over de gast
arbeiders aan het praten zijn.Maar
dat ik wel een andere mening zal
zijn toegedaan. Ik vermijd voor
lopig de discussie voor wat komen
gaat. Ik vang iets op van: "Degene
die hier werken dat versta ik nog,
maar de andere..." waarna onze Noord-
Afrikanen binnen komen en beleefd
drie drankjes vragen aan de toog
Ik hoor de baas weigeren en letter-
lijk zeggen:"Interdit aux étrangers"
Een van de mannen oppert nog: "Mais
je suis beige". Maar niets mag ba
ten, het gaat duidelijk om hun huids
kleur. De jongens druipen af en ik
vraag uitleg aan de uitbater. Hij
zegt "Ik weet dat u dat niet zal
aanstaan, maar ze komen hier niet
binnen, geen sprake van, geen enke
le". "En daarbij", zeqt hij "de
mensen vragen daar ook niet naar"
Dan mengt de "zegsman" van het ge
zelschap zich in de discussie. Hij
schijnt geschrokken door de reali
teit, die nochtans een uitvloeisel
is van de cafépraat van daarnet.
Hij zegt dat de baas nu toch wel
te ver ging. Waarop die dan een
verhaal opdist van een serveerster
die daar ooit gestoord werd in haar
werkzaamheden door "vremde" en hij
sedertdien alle vreemden weigert in
zijn café. Stel je voor dat Ninovie-
ters dat hadden mispikkeld, zou er
dan geen enkel Ninovieter.
Ik stop mijn verontwaardiging niet
onder stoelen of banken en maak
aanstalten het café te verlaten
De man uit het gezelschap houdt
me tegen en vraagt extra mijn me
ning over de zaak. Ik zeg dat ik
het niet normaal vindt dat mensen
om hun huidskleur niet toegelaten
worden op een publieke plaats.
Waarop de uitbater replikeert:
"Ik ben hier cafébaas en laat
binnen wie ik wil
Volgende café: Rigoletto, hoek
Beverstraat en Biezenstraat.
Als de mannen binnen komen, ver
schijnt na een tijdje de hazin ach
ter de toog, wil in het frans begin
nen, komt niet uit haar woorden en
haalt er haar vennote(?) bij. "Zeg
hen eens dat we heri niet kunnen toe
laten, want dat ze hier met te velen
komen en de klanten voor hen
wegblijven". De andere jonge vrouw
doet dat, waarop de jongens antwoor-
den"maar we zijn hier maar met een
paar". Antwoord: "JaWar, vandaag
zijt ge met een paar, morgen met
zes en overmorgen met tien. De jon
ge meisjes durven dan niet meer ko
men en het kliënteel blijft weg.v.
Terwijl de "Ali's" vertrekken doet
ook de eerste bazin aanstalten om
terug naar achter te verdwijnen.
Ik kan alleen nog snel zeggen:
"Maar allez..." Ze snauwt me echter
af: "Ze komen hier niet binnen
en moei er u niet mee, gij
In de twee volgende café's kregen
ze dus wel hun drankje. Ik voelde
me in hun plaats al wat opgelucht.
Hoe vernederend moet dit niet zijn.
Het laatste café echter weer het
trieste verhaal: Café Koepoort in
de gelijknamige straat. Ik neem
plaats aan het uiteinde van de
toog waaraan nog wat jonge mensen
hangen. Bij de entree van onze
vrienden gaat de bazin naar achter
en keert terug met de baas. Die
haalt zijn schouders en hangende ar
men even op ten teken dat ze wel
weten dat ze hier niet bediend wor
den met de ondertoon van ik kan
er ook niet aan verhelpen. De jon
gens vertrekken, de baas gaat weer
naar achter.'Voorzichtig vraag ik
de bazin: "Mag ik u eens iets vra
gen? Waarom mogen die jongens hier
niet in". "Hebt ge soms iets mee
gemaakt met hen Antwoord: "Neen
en we zullen er ook niets mee te
genkomen, want ze komen er niet in".
Fameuze logika En hier ook weer
de bekende woorden: "De mensen vra
gen daar niet achter."
En daar draait schijnbaar alles rond
in deze onmenselijke zaak. De baas
verschuilt zich achter zijn klanten
alsof die zouden wegblijven, als er
Noord-Afrikanen in het café kwamen.
Dat kunnen we moeilijk geloven als
we zien hoe het toegaat in de café's
waar ze wel welkom zijn. En als dat
toch het geval zou zijn, gaat de
plicht van gastvrijheid niet vóór
op de grillen van verwaande klanten?
Deze zouden hetzelfde eens moeten
beleven op hun zuiderse vakanties.
Is Ninove nog waard een gastvrije
stad genoemd te worden
Rufijn De Decker.
TEKENEN
SCHILDEREN
HOBBY
Advertentie
"L'.Denken jullie dat de situatie hier
in Ninove beter is dan in Brussel of
andere grote steden
KLWat zouden jullie ervan denken
noest men hier in België, zoals in
Nederland, stemrecht voor migranten
invoeren
KLGaan jullie ooit nog terug naar
huis
KLBedankt
^REULEGEM 8
9400 NINOVE
TEL. 054^33 9244
