<ïi< komkom: mt i> si v
v
vsSLJ*
r\iTYC
leg een persoonlijke stempel
op uw werk
3000 KLEUREN
in doe - het - zeiver en specialiteitsverf
SIGMA- LEVIS- SIKKENS- GLASURIT
VERF VOOR VAKWERK
zekerheid van kwaliteit
zekerheid van resultaat
o,eu\eaetn
C V-r;;;.VCN'3,l(i'-'-T-
0 ',Vo-0 ^C^i'AV-r f-2 'jV
vv';'
opgevallen dat, ofschoon er zon
der microfoons werd gespeeld,
alles toch duidelijk verstaan
baar was
Verder waren belichting, grime
en kledij piekfijn in orde
maar verdient het sobere maar
smaakvolle decor een speciale
pluim. Mits een en ander in
acht te nemen, kan dit gezelschap
uitgroeien tot een model voor de
stad.
FURIUS
bedolven onder de misverstanden.
Die brengen weliswaar de zaal
aan het lachen maar kunnen toch
niet verhullen dat hier weinig
meer.wordt gedaan dan wat te
kijk stellen van burgerlijke
hypokrisie. Het is reeds de
derde maal dat een stuk van
Ayckbourn door deze groep
(Teedrie meegerekend) op de af
fiche werd gezet. Ik begrijp
niet goed waarom men zo sterk
aan deze auteur vasthoudt. Het
valt trouwens ook op dat alle
reeds gebrachte stukken uit het
Engels vertaald zijn. Het ge
zelschap is natuurlijk nog maar
Eric Van Aelbrouck muntte weer
uit in zijn typische onderkoelde
stijl in de rol van de wat oudere
gecomplexeerde jaloerse echtgenoot.
En tenslotte was er Marleen Dela
haye, het nieuwe element in het
gezelschap dat we vorig jaar in
Meerbeke voor het eerst aan het
werk zagen in een stuk dat Davids-
fonds en Dansana op de planken
zette. Ze moet hier zeker niet
onderdoen voor de anderen, inte
gendeel. Ze speelt heel vlot en
ongedwongen
De regie was weer in goede han
den bij Monique De Witte. Is u
M\no^e
Te\
advertentie
Drie zalen stampvol krijgen voor
een toneelstuk is in Ninove een
prestatie. Dat is KREJATER in
het weekend van 21 tot 23 novem
ber gelukt in de zaal van het
Ninoofse Atheneum. Dat is enigs
zins verrassend als men de voor
geschiedenis van de groep heeft
meegemaakt in de jeugdklup.
Daar was het immers dikwijls zie
lig om te zien hoe dunbezet de
zaal was bij hun laatste voorstel
ling en ook daarvóór toen deze
groep nog speelde onder de naam
Teedrie. Die forse vooruitgang
zal wel verschillende oorzaken
hebben de stijlvolle affiches
die Rik Wattez blijft maken, de
in etappes verschenen publici
teit in de advertentiebladen op
het stramien van de Heren van
Ninove (niet alle gezelschappen
krijgen die kans), de opvallen
de prestaties van Eric en Phi 1 -
lippe in andere stukken, o.a.
van het Ninoofs School gezel schap
en zo kom ik bij een niet te
onderschatten punt, namelijk de
ruggesteun die een school kan
betekenen voor wat in haar zaal
doorgaat.
Ikzelf was vooral benieuwd of de
belofte van "Knal", bijna twee
jaar geleden, opnieuw zou worden
ingelost. Hoewel hier veel be
ter werd gepresteerd dan in het
stuk van vorig jaar "Het ware
Westen", kwam die inlossing er
toch niet helemaal.
Eerst en vooral haalt het stuk
zelf van Alan Ayckbourn op verre
na niet het niveau van dat van
Bernard Keeffe. Hoewel het in
het hier besproken stuk om een
blijspel gaat en blijspelen dik
wijls rond misverstanden draaien,
was dit toch wel van het goede
teveel. Het stuk ligt waarlijk
enkele jaren bezig, toch moet
m.i. oppassen voor een eenzij
dige stempel.
Dat vertaalwerk brengt me bij mijn
tweede kritiek het taalgebruik.
Er is niet vermeld wie het stuk
vertaald heeft, maar het kan niet
anders dan een Hollander zijn.
Het stuk staat immers stijf van
de typisch Hollandse woorden en
uitdrukkingen. Daarbij komt nog
dat de akteurs de Hollandse uit
spraak trachtten te imiteren,
wat erg onnatuurlijk overkomt
Datwas bijkbaar niet mij alleen
opgevallen. Onder de pauze hoorde
ik er meermaals grapjes over ma
ken. Valt hieraan te verhelpen
Wil, als een gezelschap van bo
ven de Moerdijk een vertaling
onder handen zou krijgen die
even sterk Vlaams gekruid was,
dan mag je er zeker van zijn
(of donder op zeggen) dat zij het
stuk zouden aanpassen aan hun
taalgebruik. Waarom doe wij dan
hetzelfde niet Niet dat we er
een Vlaams dialektstuk moeten van
maken, maar beschaafd is toch niet
noodzakelijk Hollands Temeer
daar men wel de plaatsnamen en
eigennamen heeft aangepast (al
hoewel de afkortingen Phil voor
Philippe en Pie voor Peggy mij
toch ook wat raar in de oren
klinken)
Dit alles neemt niet weg dat hier
uitstekend geakteerd werd en de
vier spelers hadden zware rollen
te verwerken. Peggy De Brauwer
is enorm vooruitgegaan bij voor
gaande stukken. Als haar bewe
gingen nog wat soepeler worden,
komt zij m.i". tot nog betere pres
taties. Zij vormde een paar met
Philippe Van Der Haegen die met
zwier de hoofdrol vertolkte van
de zich bedrogen wanende jongeman.
"I x- Tv s I_S _-J I _V -"a XNIv/W\,\'^-s -
^/rTTLy.^ i s C T-1 -'" i
/- -x "/\N
l/>-\ - - 1 -
1 - I /X/
l\-l - O/ ,^>1.'
vtC-;
"J»'
\V
Foto: L. Van Muylem
v.l.n.r. Marleen Delahaye, Philippe Van Der Haegen, Peggy De Brouwer
en Eric Van Aelbrouck
xcHe®
Philippe Van Der Haegen en Peggy De Brouwer
Foto: L. Van Muylem
