Flip Kerieuzenees
EN HET HEUGELIJKE
MISVERSTAND
O
(SöQ
(l
BIOLOGISCHE
GROENTEN
s.v Boerkoois
8
M
LINTHOUDT ANDRE
DENDERHOUTEMBAAN 37
9400 NIN0VE
tel 054 7 33 60 52
DANA
Mijn moeder, taai en kranig on
danks haar 77 jaar, moest on
langs naar het ziekenhuis.
Tijdelijke opname, gelukkig met
spoedige beterschap. Tussen
de middagpauze van mijn werk
zocht ik haar op. En toen ik
de parking van het ziekenhuis
opreed, moest ik plots terug
denken aan die paniekerige
vrijdagavond, twintig jaar ge
leden. Waarover het volgende
verhaal
"Volgende week mag jij sturen,
Djék!", zei mijn vader nadat
mijn broer de wagen nogal
bruusk tot stilstand had ge
bracht. Wij hadden een lange
werkdag achter de rug. Mijn
vader had een kontrakt voor de
volledige elektrische instal
latie van een reeks villa's in
Ploegsteert, 35 km van ons
huis. Hij had het zodanig
gepland dat wij met de grote
vakantie dagelijks aan de
slag konden om het projekt
op tijd af te werken. Wij
deden niets liever want er
viel altijd wel wat te bele
ven. Ik hield van de geur van
nieuwbouw: drogende mortel,
bakstenen, dakpannen, pleis
terwerk. Wij luisterden on
der het werk naar Radio Dol
fijn, een van de eerste Pira
tenzenders. Op tijd en stond
hielden wij een sigaretten-
pauze, en er was altijd nog
een metsers-ploeg aan de slag
zodat wij een pintje konden
meepakken. Ik stond dan in
stille bewondering te kijken
hoe de meestergast het flesje
bier met de rand van zijn schop
ontkurkte, het flesje met ge
sloten ogen aan zijn mond
bracht en het dan in één lange
teug achterover kapte. Waarna
hij het schuim in onze rich
ting leegschudde en met een
knipoog, en een "Dedju!", vak
kundig een langgerekte boer uit
zijn maag liet opborrelen.
Wij lieten ons uit de wagen
glijden, klopten het stof uit
onze kleren en begonnen de kof
fer leeg te maken. Mijn vader
was reeds langs het tuinpad op
weg naar ons huis, toen ik
plots een vreemd gevoel kreeg.
Er hing een soort dreiging in
de lucht. Er mankeerde iets,
iets wat ik eerst niet kon
tot ik mijn broer
thui swi j zen
hoorde zeggen:
Bi ef s tuk-Fr i e t
eten in drie bedrijven
eerste lading is
biologisch de maau van
grondlaag voorzien. De
"Ha! Vrijdag!
1 Dat wordt weer
De
di erkundi g-
de lading is gastronomisch,
waarbij wij dus wéten wat wij
eten. En de derde lading is
gewoon "volpoeffen" (vullen
tot en met de bovenste maag-
rand.
Ik had echter geen oor voor
deze rake beschrijving want ik
miste de geur van de keuken.
Het drong duidelijk tot mij
door: er was iets met moeder!
Een paar sekonden later hoorden
wij vader roepen. Wij lieten
alles vallen en renden het
tuinpad op. Wat er dan gebeur
de was als in een angst-droom.
Ik zag mijn vader, krijtwit,
gebogen over mijn gevallen moe
der. Het bloed op de stenen,
de gapende wonde in haar hoofd.
Haar gesloten ogen. Hoelang
lag zij daar reeds? Het moest
tijdens het schuren gebeurd
zijn, want iets verder stonden
emmer en borstel met dweil.
"Dokter Maddens, snel!". Mijn
broer rende naar de telefoon.
Ik stond radeloos toe te zien
hoe mijn vader het levenloze
gezicht van moeder heen en weer
schudde en er enkele fikse
klappen op gaf. "Allez, Moe!
Dedju, Moe!" Een geur van
ether kondigde de komst van
de dokter aan. Hij mompelde
iets, boog zich.over mijn be
wusteloze moeder, keek naar de
met serum. De huizen flitsten
voorbij en de 900-wagen scheur
de door de bochten, dwars door
oranje en rode lichten. Mijn
moeder kwam langzaam bij en
kreunde de namen van mijn twee
zussen die al 10 jaar in Ame
rika woonden, en die zij sinds
dien niet meer had teruggezien.,
Ik probeerde er niet aan te
denken maar het spookte door
mijn hoofd: zij gaat dood, zij
haalt het niet!
In het ziekenhuis stond men
klaar. Het ging snel en doel
treffend en het laatste wat
ik zag was het bed op wieltjes
en het haar van mijn moeder
als een krans op het hoofd
kussen. En haar linkerhand,
slap bungelend langs het wit
te laken. Het volgende ogen
blik zat ik in een kantoortje
voor de verpleger van wacht.
Hij had een formulier voor
een
twee-
wonde, naar haar oren --een
hersenschudding, flitste het
door mijn hoofd -- schrok zicht
baar en zei kortaf: "De 900!
En snel
Ik kreeg een wee gevoel in
mijn maag en mijn knieen dreig-
den met staking. Maar daar
kregen zij de kans niet toe,
want ik had de opdracht om de
900-wagen te vergezellen, naar
het ziekenhuis. Vader zou met
de anderen onmiddellijk met
eigen wagen volgen. Alles
ging ontzettend snel, maar
ik herinner mij elke minuut.
De loeiende sirene, het blau
we zwaailicht, de draagberrie,
de geschrokken gezichten van
de buren, de gierende banden,
het zuurstofmasker en de fles
zich en probeerde mij gerust
te stellen. Enkele formali
teiten nog, alles komt goed,
een ongelukje, en hoe zou dit
gebeurd zijn?
Tja, dat wist ik niet. Wij
kwamen pas thuis, en daar lag
zij op het tuinpad, met haar
hoofd op een steen... De
verpleger luisterde geduldig
en maakte enkele korte noti
ties op het formulier. "Dus
uw moeder was aan het schuren,
en moet ergens over gestrui
keld zijn?" Zo was het, want
zij had haar gummi laarsjes
aan, en de emmer stond iets
verder en
"Goed. Wie is de huishoud
ster?"
"0, die is er vandaag blijk
baar niet geweest. Vakantie
zeker..."
"Tiens! Kwam die vaak?"
"Ja, toch een keer per week.
Gewoonlijk op vrijdag, maar
het kon ook op dinsdag."
De verpleger aarzelde even .en
vroeg toen: "Wat is zijn naam?"
"Haar naam bedoelt u? Ik ken
haar echte naam niet, hoor!
Wij noemen haar altijd bij
haar voornaam: Irene."
Mijn ondervrager keek verbaasd
op, klikte een paar keer met
zijn balpen en ging dapper
verder
"En wat kwam die Irene iedere
week doen?"
Vreemde vraag, maar vooruit
dan maar.
"Tja, zowat van alles. Zij
begon gewoonlijk met de win
kelruimte: schuren. En dan
zeemde ze de ramen, en dan
schuurde zij de badkamer en de
WC, en gewoonlijk moest de
koer nog een beurt krijgen.
Maar vandaag was zij er dus
niet geweest, dus wat voor be
lang heeft het te weten..."
Ik staakte mijn relaas want ik
kreeg steeds meer de indruk
dat mijn ondervrager ernstig
aan mijn geestesvermogens be
gon te twijfelen. Hij klikte
nog eens met zijn balpen, en
keek mij onderzoekend aan.
Ik begreep plotseling dat er
een misverstand in het spel
was en keek plots naar de bal
pen van de verpleger, die nog
steeds wachtte om verder te
noteren. En jawel hoor, de
brave man wachtte om de gege
vens in te vullen op de vol
gende lijn van het formulier.
Ik boog mijn hoofd voorover en
kon het echte onderwerp van
de vraag omgekeerd lezen:
"Huisdokter:
Mijn moeder is er met de
schrik, en gelukkig zonder
veel bloedverlies vanaf geko
men. Maar mijn zus, die als
verpleegster in diezelfde kli
niek werkte, heeft mij nog
jarenlang geplaagd met mijn
wild verhaal over onze huis
dokter, die plichtbewust iede
re week het huis kwam schrob
ben!
Bernard Lernout
A>
A
-
advertentie
DESPAUTEERSTRAAT
NINOVE
MAANDAG GESLOTEN
THE RÉ: IS ALWAYS TWE pfcfli
you m
ELKE VRIJDAG EN ZATERDAG
GROTE KEUZE AAN GROENTEN BIJ
LUT EN MARCEL
KEYLANDSTRAAT 3
9405 NEDERHASSELT
TEL 054/33.91.95
advertentie
LAAT JE VERWENNEN BIJ
V. I V -
§j SCHOONHEIDSINSTITUUT COIFFURE
PARFUMERIE SOLARIUM
V 1 n 'i V- '"'C.
'N -V' - T n \'cLV' -
- iN|,'o .'/s'/v- '-N-V'V \V
Denderhoutembaan 249
9400 NINOVE
Telefoon (054) 32.18.18
advertentie
Advertentie
