P/C/.
kortverhaal
VANDERPIJPEN
AjUf
SPECIALE
VANAF 15/1/87 tot 15/2/87
GROOTHANDEL IN ELEK. MATERIALEN
Jef stapte uit de voorhal van
het lege restaurant. Hij bleef
staan, sloeg zijn hoofd naar
achter, en opende zijn mond.
Boven hem speelde de wind blues
op snaren van wiegende electri-
citeitsdraden, de hese adem van
de stad spatte open in ontelba
re witte flarden muziek. Jef
hapte in de koude lucht. De
sneeuw streelde zijn aangezicht
en smolt in zijn keel. Het
was een hemels gevoel, hij werd
gewichtloos en kreeg vleugels.
Toen viel hij achterover, en
bleef languit liggen in de wat-
tige sneeuw. Minutenlang. De
koude betastte nieuwsgierig
zijn lijf. Jef schrok en krab
belde recht. Hij keek rond. Er
was niemand.
'Hemel ben ik nu helemaal sta
pelgek aan het worden Koud
dat het hier is. Zie mij daar
liggen. In feite ben ik niet
zo groot'. Jef keek naar zijn
afdruk in de sneeuw, en sprak
hardop verder 'Ik bevries
hier nog, kom ik loop even
langs een bar. Nee maar, ik
heb verdomme toch geen geld
genoeg meer.' Hij zuchtte,
stak zijn handen diep in zijn
zakken en liep door. Jef
volgde de boulevard, sloeg
de eerstvolgende straat links
in, liep rechtdoor langsheen
een tramroute, liep door een
park met een bevroren fontein,
stak een brede straat over,
ploeterde terug door een park
met bevroren vijvers, slapen
de eenden en versteende naak
te mensen, gleed uit en liep
toen links een zwakverlichte
straat in.
Bus nummer 76 reed traag voor
bij en stopte om de hoek. In
een stinkende wolk van diesel-
gassen en whisky waggelden
twee kleine gestalten weg van
de bushalte. Sneeuw sloeg
duizelend te pletter na een
eindeloze val op het stomdron
ken duo. 'You fucking bastards!'
klonk het rauw. 'Comen on Fag-
gy, get fucking up. Kiss my
fucki nq.
Jef stond voor het huis met
nummer 7. De gladde stoep en
het sneeuwtapijt droegen er ver
se sporen van menselijke onbe
holpenheid. Hij wrikte een lo
per gemaakt uit ijzerdraad in
het sleutelgat. Met een klik
sprong het slot open. Een don
kere gang gaapte. Het rook
naar aangebakken eieren. Vroe
ger maakte iedereen in nummer 7
zo'n loper, er waren immers
geen sleutels, en als die er
waren verdwenen die haast on
middellijk. Eigenlijk was niets
veranderd. In enkele stadskroe-
gen, maar ook buiten de stad,
kende men nummer 7 goed. In
'het asiel van madame D.' was
de huur hoog. Van de logés
had, behalve een zonderling
die Miele heette, geeneen
werk. Dus betaalde de voor
zienigheid als zij mild ge
stemd was. Het oude heren
huis, telde vijf verdiepingen.
Eerst had je de 'sous-sol',
dan de 'bel étage', vervolgens
kwam je in de wereld van 'Mie
le', dan langsheen 'de twee
kamers' die vroeger één geheel
vormden en gans boven twee man
sardes, die er vroeger drie
waren. De habitués van nummer
7 gebruikten dagelijks die be
namingen van het huisskelet
uitgedacht door madame D.
Het typische jargon van madame
D. imiterend, schertsten zij
ermee in een krijsend en kwet
terend toneel, maar met hetzelf
de bezorgde gezicht alsof zij
zelf aan het woord was. Het
spook van nummer 7 zorgde voor
permanente kwelling en ramp, en
grijze haren.
Jef sloot zacht de deur en knip
te het licht aan. De witte
marmeren trap in de hoge hal
was smerig en nat. Er lag van
daag geen post voor hem op de
trap. Tussen de ochtend, toen
hij nog slaperig en vol hoop
naar het interimbureau ging en
nu, lag een haast onwerkelijk
brok verleden. De dag liep ten
einde en Jef werd moe. De deur
van de 'sous-sol' stond open,
daar hokte dus niemand. Lang
zaam klom Jef de trap op. Bij
de 'bel étage' hing een ver
dachte gasgeur, verderop sput-
terden de steeds lekkende toi
letten, dan ging het op naar
Mieles vertrekken waar verpopte
vliegenlarven en schurftmijt
sluimerden tussen tonnen op
gestapelde tijdschriften, boe
ken en dagbladen, steeds hoger
op langs de twee kamers waar
een doordringende anijsgeur
zweefde en voorbij de bruine
uitgekristalliseerde pisbak aan
het venster met uitzicht op een
brusselse achterbuurt, tot aan
de kleerkast en de rommel vóór
de deur van Jefs zolderkamer.
Zeventig treden, het bloed
beukte in zijn halsslagaders.
Hij ontsloot het hangslot, en
wrikte met dezelfde loper de
deur open. Onderaan tegen de
bruinrode balatum klemde een
envelop. Hij was langs de bui
tenkant beschreven. Verwonderd
las hij af.
'Jef, dit is mijn eerste nacht
in Brussel. Wat hier gebeurt
is ongelooflijk. Gelukkig is
alles goed afgelopen, dat hoop
ik tenminste, want de nacht is
nog niet voorbij.
Ik moet weten waar ik aan toe
ben Daarom dit briefje.
Kan ik je morgen dinsdag zien
Toch woon ik hier graag. Ver
geet het niet, kom even langs.
Ri ta.
Beneden klikte slot open van
nummer 7. In een onverstaan
baar gevloek rolden twee
dwergachtige gestaltes naar
binnen. Het huis daverde onder
de klap van een toeslaande deur.
Bezorgdheid en nieuwsgierigheid
groefden Jefs gelaat
Wordt vervolgd.
Johan C.
Video - Radio - Hifi - TV - Huishoudtoestellen
pvba
Dreef 61, 9400 NINOVE - Tel. 054/33.34.39
Gratis levering - Eigen dienst na verkoop - Financiering ter plaatse
Ma.-vr. 8-12 u. en van 13-19.30 u.
Zaterd.8-12.U. en van 13-17 u.
Zond. gesloten
Advertentie
