mmêmhoti esiczei
interventie
centnum
Niemandsland
19
Toen ik mij rond kwart voor acht
naar de polyvalente sporthal van
het PTI begaf voor het konsert
van Jan De Wilde en de Centimeters
vond ik tot mijn niet geringe
verbazing de ongeveer 250 toe
schouwers opeengedrumd voor een
nog gesloten deur. Maar geen pa
niek, de redenen waren dat Jan
De Wilde nog uitzonderlijk lang
en laat de sound aan 1t checken
was er dat Stoy stoffel en nog
steeds pogingen ondernam zijn
houten kop weg ye kamoufleren.
Even later mocht de zaal toch
bestormd, en met maar 20 minu
ten vertraging verscheen "De
bende van Jan De "ilde" op het
pocnum om met deze gelijkna
mige titelsong van de laatste
elpee de set op gang te schie
ten. Maar 20 minuten vertraging,
het moet waarschijnlijk een na
oorlogs rekord zijn voor muziek
optredens in 't Ninoofse. Hope
lijk hebben die paar aanwezige
paardekoppen van de jeugdklup
dat ook begrepen en stappen
ze eindelijk af van hun al ja
renlang in eigen midden gehan
teerde politiek van "We zetten
20 uur als beginuur op onze
affiche en zorgen dat tegen
een uur of 10 toch ongeveer de
instrumenten goed en wel uit
gepakt op 't podium staan.
Eerlijk gezegd viel het eerste
deel wat tegen. Jan De Wilde
speelde zeker niet op nivo zo
als wij hem vroeger al hadden
mogen savoureren. De niet-hele-
maal- optimale - akoestiek in
de zaal (veel te lomp was die,
veel te kil en bijgevolg sfeer
loos, veel te groot ook voor een
dergelijk gebeuren waarop je nu
eenmaal niet meer dan 300 men
sen mag verwachten) zal hier
wel voor iets tussengezeten heb
ben. Maar toch was het ook dui
delijk dat de Centimeters (ofte
de ex-begeleidingsgroep van Ray
mond Van het Groenewoud, zijnde
Jean Blaute, Stoy Stoffelen en
Mich Verbelen) niet echt hun
"draai vonden. jgiet
dat het allemaal echt slecht was.
Jan De Wilde putte vooral uit zijn
vroegere repertoire, en het deed
deugd, hem al die oude liedjes
(en Jan maakt liedjes, in de ech
te Van Dale-betekenis van dat
woord) te horen kwelen in een
vernieuwde, stimulerende en toch
stevige begeleiding vanwege de
centimeters. We onthouden het
verrassend ingezette "Joke"
(met Jean op akkordeon),het
zeer grappig ingeleide, plusmi
nus 50" (opgedragen aan ae orga
nisatoren van 50 jaar KSA, de
ouwe rocker. Knuffelme", het
semipornografische "Mieke Crick",
er waren de covers. "W.aren-Buda"
van Delia Bossiers (dit klonk als
jazz) en Fanfare van r.onger en
dor.,t" van Lieven Tavernier, een
fel onderschat, maar door Jan
oprecht bewonderd artiest; zeer
sober' gespeeld overigens en prach
tig gezongen.
Toen werd het pauze. bij KSA
is dat altijd het hoogtepunt van
de avond") en de pinten moeten
gesmaakt hebben, want wat men
ons in het 2de deel serveerde,
was heel andere koek. Dit was
wat wij het eerste uur hadden ge
mist; Jan en zijn band in grote
"form". De recente elpee werd
haast integraal doorgejaagd (Al
leen "Bij het gebulder van kanon
nen" inderdaad een zeer dubieus
De Wilde- nummer, lijkt door zelf
censuur uit het oeuvre te zijn
gebannnen. Het moge duidelijk
wezen: Jan De Wilde blijft een
groot kleinkunstenaar, zonder
twijfel de origineelste in zijn
genre, en waarschijnlijk de meest
invloedrijke voor zijn kleine
nroep.Vlaamse kollega's "De bende
van... bevat stellig enkele
mijlpalen in Jan's carriere:
het onvolprezen "Kommunisten"
die slotzin is een Literair Hoog
tepunt), het incietogen en zeer
gedurfde ""De Westvlaamsche leeuw"
het ontroerende "Anneke Weemaes"
de kolder van Sint-Maarten",
Tekstueel blijft Jan De Wilde
jeven ironisch, sarkastisch of
absurd als een kleine 20 jaar
geleden; muzikaal lijkt er wel
wat meer beweging in te zitten,
enkele nieuwe stijlen worden
aangehoord.
Ook in het 2de deel: het akoes
tisch gebrachte"Walter, ballade
van een goudvis" (een lang num
mer van onschatbare, misschien
wel de allermooiste parel over
zijn zoal rijkgevulde liedjes-
kroon), het Dylaneske "H 23ste
droom" en natuurlijk "Het vrolijk
lentelied" beter bekend als
"Daar is de Lente" (enzovoort),
stormachtig meegeklap door
:het publiek, onder aanvoering
van 2 halfzatte KSA'ers uit
Lede. Met Otomobiel kwam een
einde aan dit 2de deel, dat ons
jhet zwakke begin al lang had te
doen vergeten. Toen was er zelfs
al een hele poos sfeer (met grote
S) in die kille rockteugel geko
men. Een 4-tal bisnummers (één
meer dan het scenario van een
normaal De Wilde-Konsert het wil;
dat zegt genoeg) voldeden aan het
geroep om meer: "Na Nieuwjaar",
'zussen' dan een van de 2 liedjes
die hij ooit over zijn woon
plaats Aaigem heeft gemaakt(kan
iemand mij de titel even vertel-
'len want die ontsnapt me; 't was
-in elk geval zeer lang, zeer grap
pig, zeer goed, en zoals al ge-
zegd- zeer onaangekondigd, want
•zelfs de Centimeters kenden het
niet, zodat Jan het dan maar he
lemaal alleen deed, althans toch
de eerste strofen). Jan eindigde
|met dat waarmee het indertijd
allemaal begon: "Ik kan het,ma"
Jan De Wilde kan het inderdaad
nog altijd, en moet zeker nog e
eens terug komen naar Nienof.
graag weer met de centimeters,
liefst in een kleinere gezelliger
zaal; en als 't effe kan met een
orkest dat vanaf de eerste
trommelslag voor de gepaste
schwung zorgt.
8«t'; kri siscer.trun 'Nie- L:
sland' zoekt vrij wil -
glilgisrs om 's avonds of:::
S&rlkèle uren van het week-
SëhÖ:: mee te werken.
isl&l-j? mand sland 1 is een
iki&jsisinterventiecen-
lljpib, 24 op 24 uur bereik-
dat een direkte op-
biedt aan mensen in
SSöi&lsituaties. Het heeft
S.lö doel een tijdelijke
jSéShis" te zijn waar je
tijd en de steun krijgt
ijjjlg^lf en je situatie te
jg&fci j ken en er iets mee
..t-é doen. Het kiest hier
bij voor een kleinschali
ge formule, waar deskun
digheid en medemenselij k-
xhëliï naast elkaar kunnen
jSèéitaan.
I^Ü^ere informatie bij
iK&ïleen Ovare op het tel.
nr, 053/774748.
Benny.
