^e^oop vansint-barbara
OVER POMPIERS EM COWBOYS EN DE O VAN ONNOZELAARS-
In het weekend dat deze stads
krant haar allerlaatste lay-out
mocht meemaken 5-6 december),
had ook het Stedelijk Vrijwil
lig Brandweerkorps één en ander
te vieren. Enerzijds haar jaar
lijks Sinte-Barbarafeest, ander
zijds een minder blijde gebeur
tenis: op sinterklaasdag was
het immers precies één jaar ge
leden dat in de Fabeltafabriek
een zwavelzuurtank lek sloeg.
De gevolgen daarvan waren zo
ernstig dat de pogingen om het
voorval in de bekende doof
pot te stoppen, nutteloos ble
ken. Nog afgezien van de scha
delijke milieugevolgen van de
ze bijna-ramp, waren er voor
al de twee brandweermannen die
ernstig gewond raakten. Komman-
dant Wil fried Bellemans -amper
een half jaar in funktie- lag
zelfs vele maanden in het OCMW-
ziekenhuis met zwavelzuurver
wondingen over het ganse li
chaam. Al die maanden werd lui
tenant Imbo benoemd tot opper
bevel hebber.
Sinsdien echter, maar eigenlijk
ook al daar voor, toen Belle-
mans nog in funktie was, is de
sfeer binnen het korps meer dan
verziekt. Enkele feiten illus
treren dit; we tekenden ze op
uit de mond van diverse brand
weerlui die - uit angst voor
mogelijke represailles vanwege
de korpsleiding - anoniem wil
len blijven.
ELITAIRE ONNOZELAARS
OF ONNOZELE ELITAIREN
.Het korps onderging een steviee
reorganisatie. Voortaan waren'
de brandweerlui onderverdeeld
in drie groepen: 0, 1 en 2.
De schikking was als volgt:
groep 0 zou de eerste 9 dagen
van de maand de wacht verzeke
ren, groep 1 de volgende 10
dagen, groep 2 de rest van de
maanddagen. Deze regeling was
een eerste steen des aanstoots
voor sommige pompiers. Waarom
mochten die van groep 0 maar
9 dagen wacht hebben, en die
van groep 2 10 of 11 dagen?
Vanwaar die discriminatie, ook
cp financieel vlak? (NVDR:
brandweermannen mogen dan wel
vrijwilligers zijn, voor elke
interventie worden ze vergoed,
dit d.m.v. aan de stad be
taalde belastingsgelden; bij
gevolg heeft iemand die 3 dagen
meer wacht heeft, 3 dagen meer
de kans om eventueel iets bij
te verdienen). Maar ook was
de verdeling van die groepen
op zichzelf weinig arbitrair
geschied.
Een brandweerman van groep 0:
PARAMILITAIRE TOESTAN
DEN
Ander punt van onvrede is de
uitermate dictatoriale manier
waarop Bellemans zijn korps
blijkt te regeren. Enkele voor
beelden hiervan, bijeengeschar-
reld via onze getuigen:
EINS ZWEI BIERPOMPËN
Door Be 11 ei-ans zijn een ganse
reeks nevenactiviteiten voor
de brandweermannen ingevoerd.
Die vallen enerzijds toe te
juichen; het is positief als
men de vriendschapsban
den wil verstevigen door 3 keer
per week kaffee te houden in
de kazerne of via pingpongavon-
den. Alleen moeder-de-vrouw,
voor wie de kazerne -laat staan
het kaffee- strikt verboden ter
rein is, kan tegen die activi
teiten bezwaar hebben, wegens
te veelvuldige uithuizigheid
van manlief. Maar wat als je
ook al verfavonden in de kazer
ne, of poetsnamiddagen, of ma-
teri aalonderhoudsvergaderi ngen
gaat beleggen?? -Weliswaar niet
verplicht, maar elk doét toch
een speciale inspanning om er
te zijn (misschien wordt je
dan wel bevorderd tot de elite
groep). Avonden die bovendien
betaald worden, en waarover het
stadsbestuur dan weer strui
kelt (zie verder).
De laatste maanden blijkt meer
dan eens te zijn gestolen in
de kazerne: er verdween geld
uit de kas van da kaffeetoog,
It»,
Ik heb zo de indruk dat alle
vriendjes van Bellemansalle
mouwvegers ook, zijn samenge-
stoken in groep 2. Zij zijn
zowat de elite van het korps,
de lievelingen van de komman-
dant. Ze houden feestjes in in
tieme kring, zelfs in kaffees
die normaal op zondagavond ge
sloten zijn, maar die zij dan
voor die avond afhuren" (NVDR:
bedoeld zou zijn:kaffee 'Sint
Annakamer' in de Biezenstraat)
Bij de overige groepsleden ver
wekt zoiets uiteraard wrevel,
in zoverre zelfs dat de mensen
van groep O naar zichzelf zijn
gaan refereren met de bijnaam:
O van Onnozelaars"
- Voor al^es en nog wat moet
men (schriftelijke) toestem
ming hebben. De kazerne (al
leen al het woord) binnengaan
kan niet zomaar: er is een nog
al ingewikkeld "intrederitueel
uitgewerkt met briefjes en
(half-openstaande deuren.
- Een overste met de (voor-)
naam aanspreken is taboe.
Het moet zijn: "Ja kommandant.
Neen kommandant.
- Na een interventie moeten de
klederen netjes in de kast
worden gehangen. Op een keer
had iemand hieraan verzaakt (al
dan niet vrijwillig?). De man
werd de dag nadien herhaalde
lijk via het oproeptoestel,
geappelleerd naar de kazerne
te komen. De man kon niet, want
hij was op zijn werk. En dus
ging tenslotte zijn broer -ook
pompier- de klus maar klaren.
Helaas, zonder "De Wil fried"
gerekend. De behulpzame broer
mocht de klederen niet aanraken
zijn slordige bloedverwant
moest dit maar zelf in hoogst
eigen persoon komen doen, en
bovendien moet hij zich per
soonlijk komen verontschuldigen
bij de heer kommandant. De man
in kwestie is achteraf bij
Bellemans geweest, niet met
ekskuseswel met zijn ontslag-
brief. "Als Bellemans weg is,
keer ik terug" zou hij achter
af hebben verklaardHij is
trouwens niet de enige geweest.
Op amper 1 jaar tijd namen 3
pompiers cnvslag "wegens on
vrede met de kommandant"
Een nooit gezien ontslagtempo.
- Verwijzen naar het privé-
leven van de kommandant re
sulteert in een verschijning
vóór de zg. "Groene tafeleen
soort van tribunaal voor
uit het gareel lopende brand
weerlieden. Die groene tafel
heeft altijd wel bestaan, maar
tijdens 1 jaar Bellemans is ze
waarschijnlijk al méér gebruikt
dan in de bijna 30 jaar dat het
korps werd geleid door André
Moeremans (die in maart '86 met
pensioen ging, en als brand-
weerkommandant door Bellemans
werd opgevolgd)
