Arbeid adelt
Voedsel voor mensehen,
dieren en planten.
Vetten voor den Oogst.
Kiezing, Kerstmis
Landbouwweekblad
DE TEM WE
ZONDAG 27 JUNI 1920.
Prijs 6 centiemen.
2de JAARGANG. Nr79
Bureel en Redactie GROOTE MARKT, 8, AALST
Verantwoordelijke Opsteller ORTA1RE CAUDRON,
Burchtstraat, 3, Aalst.
Aankond gingen volgens akkoord.
Abonnementsprijs
3,50 frank 's jaars.
De medewerkers zijn verantwoordelijk voor hunne bijdragen
Ongeteekende stukken worden niet opgenomen.
Niet opgenomen handschriften worden niet teruggegeven.
Een goede huisvrouw zal weten wat
er in den kookpot moet om het eten sma
kelijk te maken. Peper, zout. kaneel, sui
ker, water, melk, bloem en wat weet ik
al, zal zij weten te gebruiken om aan
hare huisgenoten een goed eetmaal te
kunnen opdienen. De mensch heeft ge
brek aan vele verschillende stoffen om
te kunnen leven en deze stoffen moeten
zich in ons eten bevinden.
Ook de dieren leven onder dezelfde
wetten. Hier zullen verschillende soorten
aangetroffen worden, die elk afzonder
lijk eten vereischen. De hond eet brood
en geen gras. De koe eet gras en geen
vleesch. Het paard eet haver en geen
soep, enzoovoorts.
De landbouwer weet dit heel goed en
zal aan elk dier het gepaste voedsel we
ten te geven.
Hetzelfde geldt ook voor de planten.
Dezen hebben noch soep, noch melk,
noch vleesch, noch brood noodig, maar
wel meststoffen.
Zij hebben hoofdzakelijk behoefte
aan stikstof, aan potasch, aan phos-
phoorzuur en kalk.
Zooals bij de dieren is het ook niet
gelijk welke soort voedsel iedere plant
noodig heeft en daar ligt de kunst dit te
weten.
Een landbouwer die weet dat zijne
koe moet klavers hebben, weet dikwijls
niet welk voedsel hij aan zijne klavers
moet toedienen.En zoo ziet men dik
wijls dat sommige vruchten geen tier
hebben. De oorzaak is dikwijls onget
kend. Ik zal u verzekeren dat het op
100 gevallen 90 maal is bij gebrek aan
gepast voedsel
Misschien zult gij mij uitlachen, maar
ik zeg u dat ge dikwijls de klavers aan
uwen hond geeft en de melk aan uw
paardDat ge niet weet wat gij aan
uwe aardappelen, aan uwe klavers, aan
uwe beeten, aan uwe verschillende
vruchten moet toedienen.
Daarvoor is er natuurlijk studie ver-
eischt en zullen alle landbouwers goed
doen door allerlei middelen deze kennis
sen aan te leeren.
Ik kan u hier echter eenige kleine
trekken geven van de inhoud der ver
schillende meststoffen en de behoefte der
vruchten.
Mest behelst stikstof, potasch, phos-
phoorzuur en kalk en is bijgevolg een
volledig mest. Voor sommige vruchten
echter die veel phosphoor en weinig
stikstof, ofwel veel stikstof en weinig
phosphoor vragen zal men van de een
of andere vetstof moeten bijgeven.
Beer heeft dezelfde hoedanigheden,
maar bevat meer stikstof.
Nitraat behelst 15 tot 16 nitrische
stikstof.
Ammoniak bevat 20 tot 21 ammo-
niakale stikstof.
Cyanamide bevat 12 tot 20 orga
nieke stikstof.
Superphosphaat bevat van 8 tot 20%
phosphoorzuur.
IJzerslakken bevatten van 8 tot 20
phosphoorzuur.
Kaïniet bevat 13 tot 14 potasch.
Kalk bevat kalkstof en magnesia.
Dan hebt ge nog meer meststoffen
met verschillende namen en verschillende
hoedanigheden. De vier hoofdbestand-
deelen van het eten der planten zijn dus
stikstof, phosphoorzuur, potasch
kalk.
en
Hoe zal men nu deze stoffen op ge-
pasten tijde en aan de verschillende teel
ten geven Daar ligt de knoop en dit
moeten alle landbouwers absoluut weten.
Men moet den aard van den grond
nagaan. Iets wat zeker is, dat is dat men
moet zorgen dat deze vier hoofddeelen
genoegzaam in den grond voorhanden
zijn en dat voor speciale teelten men
bijzonder bijvoegt wat deze teelt het
meest noodig heeft.
Begint dus met te onderzoeken of uwe
grond kalk genoeg heeft, phosphoorzuur
genoeg heeft (door gebruik van super
phosphaat of ijzerslakken) en potasch
(door gebruik van kaïniet).
Wanneer uw' grond deze stoften in
zijn bodem krijgt, moet ge enkel gepaste
stikstof toevoegen (beer, nitraat of am
moniak) en uwe vrucht zal zeker geluk
ken.
Sterven uwe klavers uit, dat is een
teeken dat uwe grond te arm is aan pot
asch en bijzonder aan phosphuur, dus
geeft hem kaïniet en superphosphaat of
staalslakken. Zijn uwe tarwekorrels on
volgroeid dat wil zeggen dat uwe grond
aan dezelfde ziekte lijdt.
Zijn uwe aardappelen gerapt en slecht
van smaak en de knollen klein, te weinig
phosphoor en potasch.
Zijn uwe rapen weggegaan door knol
of wert, gebrek aan 't zelfste voedsel
superphosphaat. Zijn uwe weiden zuur
en staan ze vol slechte planten, gebruikt
ijzerslakken, want er is daar armoe aan
phosphoorzuur.
Men spreekt van gronden die geen
klavers kunnen dragen. Dat bestaat niet
als men gerioeg van twee jaar te voren
superphosphaat en kaïniet gebruikt.
Er zijn misschien nog wel menschen,
die spreken van vieze klodden en
nieuwe heiligen Deze laten we in
hunne oude wijsheid en vragen aan al
wie meegaat met den tijd deze zaken
eens goed te studeeren.
Als men met twintig boeren spreekt,
zijn er al vijftien die noch superphos
phaat noch kaïniet kennen en die niets
anders weten, dan van zout (nitraat) en
ammoniak.
Wat baat het anders niets te gebrui
ken om uwe planten te voeden, gij ver
geet het zout op uwe spijzen te doen en
het peper op uw vleesch Gij geeft aan
uw paard het eten van uw zwijn 1 Iedere
partij land moet ten minste alle twee
jaar bestrooid worden met 1 kilo super
phosphaat per roede Men moet op tijd
eens kalken en ook kaïniet gebruiken.
Alle weiden vragen alle drij of vier jaar
400 kilos ijzerslakken per hectare.
En zeggen dat er boeren zijn die noch
het een noch het andere kennen noch
gebruiken Is het dan te verwonderen
dat men geen klavers wint, loof heeft
met wratten, slechte en weinig opbren
gende aardappels, de tarwe of rogge
geen scheut geeft Gebruikt min stik
stof en meer phosphoor, potasch en kalk
en uwe oogsten zullen verdubbelde op
brengst hebben 1 Wat meer is, deze
laatste meststoffen kosten het minst van
al
Zaait geenè enkele partij rapen, zon
der eenen zak superphosphaat per dag-
wand te geven. De opbrengst en de hoe
danigheid uwer rapen zal u drijdubbel
de onkosten vergelden. Die het niet ge
looft, doet me eens het plezier eene
kleine maar juiste proefneming te nemen!
SANDER.
De terwe ziet er zuiver uit
Alsof heur korenaren
Geboren uit den binnenwand
Van Peru's velden waren.
Zoo geluwe is ze, en goud geliik
De stammen staan genegen
En honderdduizend, blinken ze. in
Den zoelen zonnenregen
't Zijn priemen gouds, die dragend zijn
Den last elk, en de zware.
De dikke, volle onschatbaarheid
Der gouden korenare
Gods zegen op de velden viel.
God zegent u, gij boeren.
Die peerdenwagens koren zult
Dit jaar, ten vlegel voeren
Guido Gezelle.
PLANTGOED VAN EEHSTE-
LINGEN UT HOLLAND.
Landbouwers die plantgoed van Eer
stelingen of Moeselinnen begeeren, moe
ten onverwijld hunne inschrijvingen
inzenden. De prijs kan nog niet bepaald
worden, daar de aankoopen nog niet
gedaan zijn. Dit is echter geen rede om
niet in te schrijven, want het zou anders
kunnen te laat zijn.
Onze planters van verleden jaar die
nu bijna allen geroeid zijn, gaven het
bewijs van de echtheid der soort. Hunne
opbrengst was onovertroffen. Schrijf in
zonder wachten
Het is hoog tijd om in te schrij
ven voor Nitraat en Superphos
phaat, voor den aanstaanden
oogst. Alle schrijvers der bonden
zenden zoo rap mogelijk hunne
inschrijvingen binnen, opdat het
bestuur op tijd de noodigeaankotv
pen kunne doen.
Wij zullen trachten alles zooveel
mogelijk op de dichtgelegene sjta-
tie te doen verzenden ofwel het ter
beschikking houden in magazijn.
De prijzen kunnen nog niet be
paald worden, aangezien er nog
niet gekocht is De leden mogen
echter vertrouwelijk inschrijven.
Van heden af zal het magazijn
ook altijd sterk voorzien zijn voor
dezen die hun gerief voor den
oogst hier weghalen.
Voorziet u allen op tijd en dqet
uwe inschrijvingen vbor heel den
oogst. Het Bestuur.
Hoe komen die twee hemelsbreedver-
schillende namen bij elkander, vraagt
wellicht een lezer. En toch zijn die twee
tijdstippen dikwijls in innig verband
voor menig landbouwer, zooals blijken
zal uit het volgend verhaal.
Krabbers Wannes was een pachter,
die goede zaken deed, alhoewel hij hof
en landerijen huren moest. De pacht
was hoog 300 fr. voor de hoeve en 80
fr. per dagwand voor de landerijen.
Toch hield hij jaarlijks nog een net som
metje over. Hij was op de hoogte van
zijn vak zijne vier jongens waren op
passende kerels en het geluk was met
hem.
Mijnhe«r kwam Wannes eens in
't jaar bezoeken dat was gewoonlijk
zoo rond Kerstmis verders had Wan
nes er geen last van.
Maar Mijnheer stierf... De hoeve, die
tusschen haakjes gezegd, zonder voor
waarden verhuurd wasj werd het eigen
dom van mijnheer den schoonzoon, een
verwaand en politiek ventje. Met Kerst
mis kwam de nieuwe eigenaar, zooals
vroeger de oude deed, tot bij Wannes
hij was zeer vriendelijk en alles bleef ge
lijk voorheen
t Volgend jaar was t kiezing. De
strijd was hevig. Er werd beloofd, ge-'
dreigd.
Krabbers ook kreeg onverwachts het
bezoek van 't mijnheertje.
-Hoe gaat het op de boerderij.
Wannes
Opperbest, mijnheer.
Des te beter, 't Zal u dan ook niet
moeilijk vallen mij een klein plezier te
doen.
Zeker niet. Wat verlangt mijn
heer
Ge weet wat er Zondag a.s. ge
beurt. t Kan op één stem aankomen en
gij hebt er drie. Zoudt ge voor mijne
partij niet willen stemmen
De aap komt uit de mouw, dacht
Wannes en luidop
Dat is wat anders, mijnheer. Ik
zou het graag doen, maar ik kan nietik
ben een man van overtuiging en ik stem
zooals ik gewoon ben. Mijnheer zal dat
toch niet kwalijk nemen, hoop ik.
Wij zullen zien
Dat was alles, mijnheer vertrok met
een zuur gezicht.
In het gezin van Wannes werd er be
raadslaagd, overlegd, getwist, maar bij
slot van rekening stemde de pachter
zooals zijn vader zaliger en hij zelf altijd
gestemd hadden.
Men naderde Kerstmis. Daags voor
het groote feest bracht de deurwaarder-
een opzeg bij Krabbers. Gejammer,
woede en daarna kalme gelatenheid,
maar wrok in t hart.
't Is goed, 'k zal morgen mijn
schoenen eens aansteken en naar iets
beter uitzien, zei de baas. Er zijn meer
hoeven dan kerken. Ik ben blij dat ik
mijn gedacht gedaan heb, ik wil vrij
man zijn en vrij blijven.
Veertien dagen later teekende Krab
bers een akt,waardoor hij eigenaar werd
issaaaBnour
De
oorn