Iets over de Duiven.
liec hoekie dep Boefin.
i PARDESSUS
Hieis nieams
ondef de Zon
Naaimachienen.
SUPRA -
Tabakkerverij
Moedervreugde en Moederwee.
Hollandsche Koeien en
Vaarzen
1 LANDBOUWERS
Als de duivenmelkers dit opschrift zul
len lezen, zal hun hartje voorzeker pop-
pelen van nieuwsgierigheid. Ongeluk
kiglijk ik ben geen duivenmelker en
daarom ook zullen ze voorzeker in hunne
verwachtingen bedrogen zijn. En toch
schrijf ik vandaag over de duiven, ik
voel er mij toe getrokken. Ge moet we
ten, nog niet lang geleden hoorde ik een
vrouw zoodanig op de duiven afgeven
dat ik me wel afvroeg of die lieve bees
tjes dan toch zooveel smaad verdienden,
k Verstoutte me haar te vragen of haar
man ook duivenmelker was en toen ze
me ontkennend antwoordde moest ik
natuurlijk elders de oorzaak van al die
kwaadsprekerij gaan opsporen.
Van een vrouw wiens man duiven
melker is, zou me dat geenszins ver
wonderd hebben, dat is me reeds hon
derden malen voorgekomen. Ze zijn im
mers uiterst zeldzaam de vrouwen die
hun spaarpot durven aanspreken om op
scherreweg of poule iets bij te zetten en
nochtans rnoet 'ik bekennen dat deze
soms verre uit de slimste zijn en er geen
beter middel bestaat om den man het
duivenspel af te leeren, dau maar lustig
meê te spelen.
t Is niet over de gewone reisduif dat
vandaag spreken wou of't was ook niet
over deze duif dat de vrouw zooveel
kwaad aan t vertellen was. Vergeet
niet dat men meer dan 300 soorten van
duiven kent waaronder er zijn kleiner
dan de spreeuw en andere bijna zoo
groot als onze gewone leghen. Dat we
die niet allen in België aantreffen i- niet
spijtig voor ons. Ze zijn zoo wat ver
spreid over al de landen der wereld al
hoewel er misschien geen enkel land
bestaat waar het duivenspel zoo fel in
zwang is dan hier.
De duiven, alhoewel over 't algemeen
wat samengeduwd, zijn toch in 't geheel
niet lomp van uitzicht en 'k begrijp heel
goed dat liefhebbers er een waar genot
in vinden hun prachtigsten duiver en
mooiste duivin met uren soms te kunnen
aanstaren. Die fraaie tinten en dien glans
van metaal welke op hun gewaad speie-
ren en bijzonderlijk op de hahveeren
zijn alles behalve afstootelijk. Kanarie
vogels zijn 't nochtans io 't geheel niet
de duivers ronken wat en 't is er al mee,
maar bij dat geronk voegen ze zulke
aantrekkelijke bewegingen van den kop,
doen ze gedurig hun krop zwellen en ont-
zwelien en slijpsteerten daarbij, dat geen
enkele vogel zoo iets moois nabij komt.
De duivin zwijgt als vermoord of zit
wat te kneuteren, maar dat zwijgen en
dat zwijgen en dat kneuteren zeggen
niet min dan al't geweld en koddige
doeningen van den duiver.
De duiven zijn over 't algemeen goe-
de vliegers, dit kan men gemakkelijk
zien aan hun lange spitse vleugels, waar
in een tiental stevige slagpennen steken,
de steert bestaat bij onze inlandsche
soorten gewoonljjk uit 12 stuurpennen.
Ze bezitten ook echte looperspooten,
stevig geschubd met drie teenen naar
voren en een naar achter gericht. Dat
wordt hun soms al eens als een fout
aangewreven bijzonder bij de boschdui
ven die zich maar al te snel bewegen
kunnen als ze op onze velden vallen.
t Was van die boschduiven dat die
vrouw zulk een litanie jammerklachten
liet hooren, dat ik me ze nooit zoo scha
delijk had voorgesteld.Een groote boer
derij baat ze niet uit en die menschen
kunnen het dan ook moeilijker over hun
hartje krijgen, dat soms hun eenigen
akker, met tarwe bezaait, door gansche
benden boschduiven wordt bezocht.
Het is juist op t oogenblik van 't
ontkiemen der zaden dat ze die witte
keestjes van den wortelkiem en die
melkachtige stof der zaden zoo gretig
erlangen, ze zorgvuldig opsporen en zoo
behendig weten uit te rukken. Deze
groote, schoone vogel is overal gekend,
maar bijzonder in de streken waar spar-
rebosschen groeien, wa-.t hij verkiest
naaldhout boven loofhout. Ze verhui-
i zen wel naar t Zuiden toe als de Win-
i ter wat te streng wordt, maar 't is
slechts om plaats te maken voor andere
die meer uit 't Noorden komen, 't En is
niet gemakkelijk, zegde me die vrouw,
de boschduiven te naderen of te verras
sen want ze zijn uiterst schuw en wan-
trouwig van aard, ge moet weten dat
ze in de hooge boomen uiterst goede ob
servatieposten hebben gevonden en
vandaar alle naderende gevaar zitten af
te lonken. Het beste om ze binnen schot
te kunnen krijgen, is ze af te loeren en
na te gaan waar ze komen drinken op
den grond, ze komen gewoonlijk eiken
dag op hetzelfde plekje weder.
Er zijn plaatsten waar die duiven
waarlijk groot in getal zijn en daar zijn
ze dan ook i itermate schadelijk en de
boer die zijn graan, zijn erwten en vit-
sea ziet wegsmelten is er voorzeker niet
goed bij gevaren, 's Winters nochtans
hebben die duiven het zoo breed niet en
dan ontrien ze 't niet om de overgeble
vene kooien in den hof weg te rooveu.
In 't voorjaar gaan ze soms met knop
pen en bloesems van de boomen weg.
Alhoewel ik de duiven over 't alge
meen goed lijden kan en geen enkelen
hekel gevoel tegen de duivenliefheb-
bers, moest ik toch mijn verontwaardi
ging uitdrukken over de boschduiven en
ze verwenschen zoowel als die vrouw,
war.t ze stelen zoo onbeschaamd dat
t en echte schande is en ze geenszins
ons medelijden verdienen.
L. HAEMS.
Landbouwvoordrachtgever.
Het gewoon liedje van veel naieve en
smoorlijk verliefde meisjes ik zal mijn
man bekeeren eindigt veelal in eene
pijnlijke ontruchteriog in een wanhoops
klacht. Langzaam wordt het vrouwelijk
geweten, door kleine knakjes eerst, ver
zwakt en weldra verdoofd, en de vrouw
leeft in een staat van zondigheid, welke
zij hoopt af te schudden, als hare moe
derjaren voorbij zijn. Maar wie raadt
ooit hare onrust en haar ellende binst
dat tijdverloop, dat rijk zou moeten
overvloeien met de vreugden van haar
moederschap
Groot is het moederwee, wanneer de
dood den kouden grijparm legt op het
wiegje. Dan huilt de moeder lijk Rachel
vol ontroostbaarheid. Zij lijdt alsof men
een stuk sneed uit haar eigen vleesch.
Zelfs de christelijke moeder vraagt zich
in haar wanhoopsdrift af, waar zij zulk
een straf heeft verdiend. En de ontzag
gelijkheid van het moederwee, als ware
't maar een oogenblik, ook de christe
lijke moeder doet morren, tegen Gods
aanbiddelijken wil. Welke zal dan de
houding zijn van de onchristelijke moe
der, van die vrouw, die misschien maar
een kind heeft gewild en voor haar al
leen, als een speeltuig voor haar zelf
zucht en immer de ongeschonden slank
heid van haar bereukwerkt lichaam
tracht te behouden. In het blanketsel, de
rimpelloosheid van haar altijd jeugdig
vreuge-aangezicht
Doch, grooter is het moederwee,
wanneer in latere dagen, haar kind vol
groeid tot blonden zoon en kloeke
dochter, verloren loopt langs de paden
der ondeugd en ongeloof. Deze is im
mers de treurige ervaring in vele fa-
miliën is een zwart schaap. Hoe het
komt Niemand weet het. De moeder
heeft alles gedaan wat zij kon. Dagen
nacht hij zij gewaakt en gebeden. Zij
heeft haar kind gekoesterd met haar
wijzen raad en hare liefdevolste verma
ningen.
Hare andere kinderen blinken als pa
relen van haar moederkroon door den
glans van hun geloof en hun deugd.
Een echter heeft het ouderenhuis met
den lijve, of met den geest verlaten en
versjachert zich zelf met de slechte ge
zellen in zwijnendrab. Hij is de schande
van de familie en de wereld is zoo nijdig
zoo kleingeestig en schept vreugde in
ongeluk der geburen. De moeder volgt
haar kind op met hare machtelooze lief
de Zijn naam vernoemt ze nooit en
toch is hij gedurig op hare lippen. In
haar gewetensonderzoek vraagt zij zich
angstig af, of zij ook maar geen zierke
schuld heeft aan de verdwaaldheid van
haar kind. De oude dag van vele moe
ders is donker en somber. Er is een le
dige plaats in de kinderschaar rond haar
sterfbed, en de stervende moeder kijkt
staalstrak naar die ledige plaats. Och 1
Gods beproevingen zijn wonderbaar en
Zijne wegen zijn talrijk. Ook hier moet
de moeder de hand kunnen kussen die
haar slaat, en moeder blijven, lijk ook de
vader van den verloren zoon vader
bleef en den berouwhebbenden zoon
met feestgeschal onthaalde. Want, 't
kan niet anders of zelfs bij 't meest
ontaarde kind zal moeders beeld, vroeg i
of laat, spreken tot de ziel.
Eindelijk, wanneer de moeder den
kruisweg van haar moederschap ten i
einde is gegaan, en wanneer zij terug- i
blikkend over haar leven zich verheugt
omdat elk kind gelukkig is, wanneer zij
zich zelf vergetend zich geheel heeft ge-
geven aan het heil van haar kroost, o
dan gebeurt het zoo dikwijls dat zij ver- I
geien en vereenzaamd den ouden dag
doorsukkelt naar den dood. De kinder-
lijke liefde waar blijft ze De dankbaar-
heid en de behulpzaamheid spreken veel
schoone woorden, maar zij zijn gierig in
daden. Menige moeder lijdt armoede
dan voor de derde maal in haar leven.
Zij heeft nood geleden, als zij zelf kind
was zij leed nood als zij hare eigene
kinderen kweekte en zij lijdt nood nu
hare kinderen op hun beurt hunne kin
deren kweeken.
Menige moeder slijt haren ouden dag
als niemandsvriend in het koude oude-
vrouwkenshuis, bijzonder wanneer zij
zelf zich niet meer kan verhelpen. Er is
geen plaats meer voor haar in het huis
harer kinderen. Och in onze wereld
van zoo weinig liefde wordt men zoo
rap een last. Of toch, nemen de uitge
huwde kinderen hunne oude moeder in
hun huis in. Maar da£ is niet haar huis,
daarom is het geen tehuis. Zij voelt het
en men laat het haar gevoelen, want
jonge menschen denken dat er geen ge
voel meer huist in een uitgemergeld li
chaam. De moeder wordt niet zelden
kindermeid. Och 1 zij doet het geern. Zij
is altijd moeder en de kleinen zijn zoo
lief en zoet. Helaas zij wordt niet zel-
s den verafschuwd als een schoonmoeder,
j bijzonderlijk zoo zij geen ponke geld
heeft. Het geld is bij menig mensch de
eenige liefdeband 1
Zoo blijft het moederschap inderdaad
een levenslang martelaarschap.
Daarom is elke moeder een vrouw
van smarten in navolging van de groot
ste der moeders Mr^'a
Deze opvatting van het moederschap
is de onvervreemdbare eigendom
het christendom.
van
CONFECTIEHUIS
BLANCQUAERT-GOVAERT
TE LEDE
Groote keus van Pardessus en
Floeren kostumen, aan den
OUDEN PRIJS.
(Llit mijn voornoemd boek)
PAULA.
e Als twee menschen samenkomen dan
j vragen ze al voorafGeen nieuws
s Dat is een oude gewoontewant ik heb
me laten wijs maken dat de Romeinen in
hun tijd, als ze samenkwamen op hun
openbare plaats, hun forum, zooals de
j geleerden dat noemen, ook steeds be
gonnen met Niks nieuws onder de
j zon
Wij vragen alle dagen naar nieuws,
j maar daar is geen en we snakken naar
1 wat nieuws, En toch is er nieuws, oud
nieuws, dat ik u moet vertellen. Als ge 't
al weet is t geen nieuws meer en zoo
ge het niet wist, dan zou ik nog zeggen
dat het geen nieuws is.
Maak ik u niet nieuwsgierig, nieuws-
j gierig naar oud nieuws 't Is toch aardig
in s menschen leven. Hoe kunnen wij
naar oud nieuws trachten, ongelooflijk
j' en toch waar.
Ik weet in mijn diepste dat wat ik u
vertellen ga, u allen nieuwsgierig moet
j stemmen en ik ben dan ook benauwd
dat gij mij zult zeggen Gij haalt oude
koeien uit de gracht Maar als er geen
jonge inliggen, kan ik anders dan er
oude uithalen.
Ik heb wat gelezen, nieuws dat al drie
jaar en nog oud is ze zullen er min
stens alle jaren eens tneë voor de pin
nen komenAlle boeren trachten er naar
de heeren weten het en daarom komen
ze er zoo dikwijls meê voor de pinnen.
Ja, het schijnt dat het waar is, ik heb
het gelezen, in de Kamers werd het ver
teld en dan is het zeker waar. Het moet
wel waar zijn, want het was al een jaar
dat het gebeurd was
De Kamer gaat nog eens, voor de
hoeveelsten keer met het pachtwets-
voorstel Van Dievoet voor de pinnen
komen. Groot nieuws, maar oud, oud
Note-Kraker.
Anker
Kayser
Durkopp
Singer
Phoenix
Original
Victoria
Vesta
enz. enz.
Gebroeders VIDTS, Korte St Jaos-
straat, 25, (nabij het Park) Aalst.
I
Alle Woensdag aankomst van een
groot en transport hollandsche kalfkoei-
en en kalfvaarzen rechtstre-eksch uit de
quarantaine komende en aan de laagste
prijzen, aangezien wij ze zelf in Hollanu
koopen. Wed. Benoit De Wael en kin
deren, Botermelkstraat, 6£l. Aalst-Mjjl-
beke.
omploegde, dacht hij telkenmale, terwijl
hij vol vreugde zijn werk aanschouwde
Het is goed dat ik nooit op een col
lege geweest ben.
De jonge boer van Boekenhove zat
droefgeestig thuis in zijn kamer. Lisa
verbond zijn voet.
Met teedere zorgvuldigheid wiesch
zij de wonde uit, en als zij het heilzame
wolverleisap erop uitgoot, keek zij ang
stig naar Hendrik op, of het hem ook
geen al te groote smarten veroorzaakte.
Met behendige vingers legde zij het
verband aan.
Hendrik beschouwde het teeder en
lieftallig meisje. Zij was nu omtrent 17
jaar oud. Lichtblond haar viel langs bei
de kanten om het reine en witte voor
hoofd. Haar wezen was ietwat bleek.
Hendrik dacht er over na hoe teeder-
lijk Mathias zijn dochterje beminde, en
hij maakte het voornemen zijn geheele
leven lang vriendelijk met Lisaom te
gaan. Hij was overtuigd, dat alreeds de
dankbaarheid jegens Mathias, zijn groot
sten weldoener, dit van hem vereischte.
En de gedachte, dat Mathias zou ver
heugd zijn, indien hij goed en minzaam
was jegens Lisa, drong diep in zijn hart
op deze stonde. Tot nog toe had hij daar
nauwelijks aan gedacht. Nu kwam hem
een zware plicht te binnen.
Hij streelde zachte met zijn hand over
het hoofd van het meisje, dat daar ge
knield zat.
Ge zijt zoo goed voor mij, Lisa, ik
dank u 1
Dan bezag zij hem met haar blauwe
oogen, die straalden van voldoening, en
haar bleeke wangen kleurden een weinig
rood.
Ik doe dit heel gaarne, zeide zij
eenvoudig weg.
Op dit oogenblik keek Mathias door
het venster van het hof naar binnen.
Een oogenblik beschoude hij ze alle bei-
Het ontbonden phosphaat SUPRA
is een kunstmatige scheikundige mest
stof, samengesteld uit
16/18 Phosphoorzuur, waarvan 75
oplosbaar in alkalische citroenzuur, 20
Kiezel, oplosbaar in 2 citroenzuur
(oplossing Wagner) 40 tot 45% Kalk,
i tot 2% Potasch. Supra vervangt de
superfosfaten en metaalslakken.
i FIJNHEID 98%(met 5°/0 speelruim
te) op de zeef A Kahl 100.
j SUPRA verzekert de volledige op
neembaarheid door de wortels der plan
ten die buiten de andere voedende be
standdeelen ook een groote behoefte heb
ben aan de opneembare kiezels.
Gebruikwijze.
De SUPRA wordt geleverd in
fijnen poederigen toestand, is gemakkelijk
om uit te strooien en werkt doelmatig
voor ALLE GRONDEN en voor SOOR
TEN VAN GEWASSEN, zij kan ver
mengd worden met alle andere grondstof
fen tot mestbereiding, zooals potaschzou-
ten en stikstofmesten, bij uitzondering
evenwel van ammoniakmesten, wegens
hare loogachtige werking.
Deze meststof kan ook aangevraagd
worden in de Sam. Mij. Redt U Zeiven.
Wekelijks alle Vrijdagen snijdt men
tabak bij Frans Van Hauwermeiren, te
Lede, Dries.
den, en vertrok dan zonder spreken
Op het hof ging hij tegen een boom
leunen. De eerste knoppen waren open
gegaan, en zij schouwden hem aan als
sterren, die even opgestaan zijn.
De volgende dagen was Hendrik op
zijn kamer gebonden. Zijn voet was ge-
weldig gezollen.
Hij vroeg aan Lisa hem eenige van
zijn boeken te brengen.
Dat deed zij gaarne.
Als de boeken voor hem lagen, straal
den de oogen van den jongen boer van
Boekenhove, Het was alsof hij oude
vrienden wederzag.
Dan bracht de postbode een brief.
Het was van een goeden vriend uit Bres-
lau, een schojplmaat, die in de klasse ne
vens hem gezeten had en ook met hem in
hetzelfde gesticht had gewoond.
Met een jubelkreet ontving Hendrik
het schrijven en las het met glinsterende
oogen. Louter belangwekkende nieuws
tijdingen van lieden die hij goed kende.
En op het einde kwam het tafereel van
het leven en 't werken in de nieuwe
klasse.
Deze brief ontstak in 't hart van Hen
drik het heimwee, en wel zoo bitter en
hevig, als hij het vroeger nauwelijks ge
kend had. Hij keek rond. Was hij dan
niet thuis Was dit zijn kamer niet
Was dat daarbuiten de straat niet van
het vaderhuis Hoe kon hij heimwee
krijgen
Wat was toch de thuis
De jongeling wist het niet hij ge-
loofde nog altijd, dat de thuis een zicht-
bare, bepaalde plaats was.
Wat later, toen Mathias in de kamer
trad, zeide Hendrik
Mathias, ik verlang iets. Ik heb hier
een brie! ontvangen van een vriend, die
nu in de Opper-tweede is. Ik zou mij
gaarne de boeken dier nieuwe klasse
laten zenden. Ik stel_toch groot belang
in hetgene nu gebeurt, en daarbij ik zal
toch ook wel dikwijls tijd hebben, om
een weinig te leeren.
Ja, Hendrik, dat moogt ge heel wel,
indien ge verder wilt leeren.
Zoo kwam het dat de jonge boer van
Boekenhove een student bleef. Op al de
lange avonden zat hij bij zijn boeken,
en ook op de dagen dat het regende. En
zijn vlugge geest vatte de meeste zaken
goed op. Daarbij verzuimde hij niet den
landelijken arbeid aan te leeren en dit
ging ook heel wel, sedert hij den bedaar
den en verduldigen schaper tot zijn leer
meester genomen had. Wannes had er
niet kunnen in slagen hem met goeden
uitslag te onderrichten, omdat hij een te
opvliegend opleider was Zoo werd hem
zijn leeraarsambt ontnomen ten gevolge
van een familieraadsbesluit, en in die af
zetting gedroeg hij zich eerlijk.
10.
Uren en dagen spoeden snel henen.—
Wederom waren er jaren vervlogen,
vijf jaren, gedurende dewelke er weinig
veranderd was. Dezelfde thuis, de
zelfde menschen Alleenlijk waren de
kinderen volkomen groot geworden.
Boekenhove was ten volle wederop-
gebouwd en in onberispelijken toestand.
Het was grootscher en schooner dan
ooit. Zoo was de voorzegging van
Mathias waarheid geworden dat het
niet moeilijk zou zijn, de boerderij wede
rom op goeden voet te brengen.
Ook de steenbakkerij had aan de ver
wachting goed beantwoord. De leemlaag
in den heuvel was veel rijker en beter
bevonden geweest, dan men aanvanke
lijk verwacht had. Het bedrijf ging re
gelmatig en de verkoop was uitmun
tend. Zoo bracht de onderneming groo
te winsten op, en sommige menschen
rekenden uit, dat de boer van Boeken
hove met de steenbakkerij alleen een
schatrijk man moest worden.
Het werd mogelijk langzamerhand de
schulden af te korten. Hendrik wilde
volstrekt, dat Mathias Berg er zijn kroo-
zen en zijn aandeel in de "winsten der
steenbakkerij opstreek en voor Lisa be
legde. Hijzelf spaarde voor zijn zuster
Lene.
Alles stond dus goect. Geld is toch ten
slotte altijd gemakkelijk om te verdienen,
als men maar slim is.
Daarentegen hadden de Boekenhove-
naars maar weinig genegenheid gewon
nen bij hun medeburgers. Den stoffelij-
ken thuis hadden zij gered, de andere,
werkelijk, denkbeelidige thuis bleef hun
nog ontzegd.
Het is altijd moeilijk oude vooroor-
deeleq uit te roeien., em voornamelijk bij
eenvoudige landslieden. Daarbij kwam
nog, dat er gedurende al die jaren op
het dorp niets merkwaardig gebeurd
was. De zaak van den brand was nog
nooit opgehelderd, en die onzekerheid
prikkelde de gemoederen nog aan. Men
koesterde nog altijd een zwakke hoop,
dat er toch eenmaal licht zou komen in
die duistere zaak.
Men mag niet zeggen, dat geheel de
sc. kij. de dorpslieden lag. De Sile-
ziërs zijn over 't algemeen goede, ge
moedelijke menschen, niet barsch, droef
geestig of teruggetrokken, gelijk veelal
het volk in de groote vlakte van 't
Noorden, maar ze zijn gemakkelijk te
naderen, verzettig en gelijken beter op
de vroolijker Zuidduitschers. Voorna-
melijk het volk van 't gebergte is van
blijderen aard en heeft veel zon in de
ziel.
Zoo was 't ook hier op het dorp.
Maar de Boekenhovenaars leefden hee-
lemaal afgezonderd. Zij wilden bij de
menschen niet gaan om de betrekkingen
aan te knoopen, die zoo noodzakelijk
zijn voor den waren thuis, en er werd
hun geen vriendelijke uitnoodiging aan
geboden.
Mathias, Berger wist, dat nu nog in
vele huizen de oude nieuwsbladen be
waard bleven, waarin de verhandelin
gen van het geding over den brand
verhaald waren, en waarin zijn eerher
stelling aan Schraeger beschreven stond.
Het had eindelijk ook gehoord, dat
hij wegens zijn geld verdacht werd. Dan
had hij niet kunnen nalaten, Schraeger
een brief te schrijven, waarin hij hem
wat laat maar niettemin bedankte,
omdat hij hem eertijds 5 mark had laten
winnen, waarmede hij een gelukkig lot
gekocht had. Dit geld was dan juist toe
reikend geweest om Boekenhove te hou
den, dat ten anderen het eigendom van
den herbergier wel nutteloos zou ver
meerderd hebben. De brief werd nauwe
lijks beantwoord en dit met een nieuwe
beleediging. Schraeger had gedonderd
en gevloekt, en de dorpslieden hadden
de geschiedenis van de loterij niet ge
loofd, maar des te koortsachtiger gezocht
naar een heel avontuurlijke oplossing
van de vraag over Berger s vermogen,
Hendrik vond nog het minst
rechten weg alhoewel zijn gevoelige
ziel hem zocht Dikwijls weliswaar
trachtte hi, zichzelven te overtuigen, dat
hi, de betrekkingen met anderen niet
noodig had, dat hij immers een gezel
schap had op het hof, allen even vrien
delijke lieden, die het goed met hem
meenden. Doch hij kon de oude waar
heid uit zijn hoofd niet krijgen, dat de
mensch niet uitsluitend met dezelfde
menschen kan verkeeren. De zeelieden"
die langen tijd op hetzelfde schip nauw
samenleefden, gaan uiteen, als zij aan
land komen. Zij voelen toch eenmaal de
noodwendigheid, de oude en gewone
aangezichten voor eenige stonden niet
meer te zien. En daar zijn vele lieden
die op bureelen, werkwinkels, scholen
vreedzame en vriendelijk samen arbeiden
en die malkander toch in hun vrije ston
den niet gaarne ontmoeten of onderling
verkeeren, maar die liever vreemdelin-
lingen opzoeken of alleen zijn.
J
Rechtstreeks geleverd aan de kliënten door het
noofddepot der fabrieken aan buitengewoon lage
prijzen en met 10 JAAR WAARBORG op fak-
tuur, en gemak van betaling, worden ze nog ver
kocht zonder opslag.
Naaimachienen die tijdens den duur der waar
borg geen voldoening schenken, worden zonder
verlies vervangen of terugbetaald.
OCCASIEMACHIENEN van af 50, 75 en
100 fr. Naalden, olie en alle toebehoorten aan
lage prijzen. Herstellingen aan alle systemen.
Eenige depothouders
Let wel op het adres.
