VROEGER EN NU
Wereldontwrichting en Wereldherstel
ZITDAG
PLICHT
Arbeid ac
lelt*
Landbouwweekblad
Voor cd door de Landbouwers
Dc huidige toestand onzer
eiervoortbrengst en het
merken der eieren.
Orgaan
der Landbouwersvereeniging Redt U Zelven
Een actueel Vraagstuk
ZONDAG 7 JANUARI 1934.
Prijs 25 centiem
16de JAARGANG Nr 784
Abonnementsprijs 12 fr. 's jaars.
Men schrijft in op ons
Bureel en op alle postkantoren.
Het overnemen van artikelen
zonder aanduiding der bron
is streng verboden.
Bestuurder en verantwoordelijke Opsteller
O. CAUDRON.
Bureel en Redactie t De Vilanderstraat, 4, Aalst.
De medewerkers zijn
verantwoordelijk voor hunne
bijdragen.
Aankondigingen volgens
akkoord.
De geschiedenis is een eeuwige
herhaling,,. Die waarheid wordt in deze
tijden van financieele en politieke
schandalen bijzonder bevestigd.
Wij hebben maar even het beleid
der Fransche koningen uit de 17e en 18e
eeuw na te pluizen, om dezelfde erger
lijke wantoestanden te ontdekken als
deze welke nu ten dage de verontwaar
diging der volkeren doen opwellen.
Het Fransche koningdom was rijk
aan zedeloosheid, aan politieke intrigues
en bijzonder gekenmerkt door de wraak
roepende uitbating der lagere standen.
Vooral aan het hof van Lodewijk
XV heerschte een volstrekte bande
loosheid en een openljjke verkwisting
van de staatsfondsen, waarvoor boer en
arbeider tot op het been uitgezogen
werden. De ellende op den buiten en in
de voorsteden van Parijs was ver
schrikkelijk. Uitgehongerde en half
naakte menschen liepen en kreveerden
langs de straat, terwijl de adel in Ver
sailles zich overgaf aan de buitenspo-
rigste braspartijen en uitspattingen.
Lodewijk XV voorzag wel dat zulke
toestanden niet konden bestendigd blij
ven en vroeg of laat de wraak van het
volk moesten uitlokken maar de ellende
der massa w?.s de minste zijner bekom
mernissen. t Zal toch mijn tijd wel
duren,, verklaarde hij, toen men hem
wees op het opstandig vuur dat in de
achterbuurten der c steden begon
te smeulen.
En een Minister van Lodewijk XVI,
van het uitgehongerde volk sprekende,
riep uit"als ze geen brood hebben,
dat ze dan ho*i eten,,.
Doch het volk at geen hooihet ver
kropte zoo lang mogelijk zijn woede,
tot in 1789 de omwenteling losbarstte,
zoo verschrikkelijk en zoo bloedig, dat
gansch Europa er met vrees en afschuw
door geslagen werd.
Dagelijks vielen tientallen hoofden
van edelen op het schavotschuldigen
en onschuldigen werden in massa ge-
halsrecht en hun goederen verbeurd
verklaard.
Bij het beoordeelen dezer verschrik
kelijke periode uit de Fransche geschie
denis mag men echter niet vergeten dat
de volksklasse, zoowel dezè der land
bouwers als deze der arbeiders, eeuwen
van onnoembare verdrukking en uit
buiting te wreken had en dat de volks
woede, eens losgebroken, niet zoo ge
makkelijk in te dijken valt en de palen
der wettelijkheid te buiten gaat. Dit
kon men ook bij de Russische revolutie
vaststellen, die juist dezelfde oorzaken
en dus onvermijdelijk dezelfde gevolgen
had als de Fransche commune.
In beide gevallen vielen enkele hon
derden edelen en grooten der aarde als
slachtoffer voor het feit, dat tienduizen
den uit bet volk langzaam vermoord
werden.
Tot daar de geschiedenis van het
verleden. Welk verband hebben die
feiten met de bestuurlijke en sociale toe
standen op onze dagen
Dat verband is niet ver te zoeken. Nu
ook immers, even als toen, wordt de
volksmassa schandelijk uitgeperst, be
logen en bestolen. Men kan enkel dit
verschil waarnemen, dat de bankiers en
de politiekers nu, gansch de wereld
door, de rol spelen van de toenmalige
Fransche koningen en Russische keizers.
Hoev»»l miljarden werden met voor-
opgezecten wil aan de kleine spaarders
ontstelen door de stabilisatie, en daarna
door de beursspeculatie, waartoe de
onwetende massa door de geldgieren
gedreven werd. Deskundigen schatten
dit bedrag voor ons land op 40 miljard.
En de kleine landbouwer, die met
slavenarbeid nauwelijks aan den kost
komt, en dien men spijts de verwezen
lijk' stortingen zijn pensioentje ont
rooft, wat moet die man denken wan
neer hij in de dagbladen leest, dat een
politiekommissaris 115.000 fr. in het
jaar verdient en dat men aan een ge
meentesecretaris uit de Brusselsche om
geving een pensioen van 84,000 fr. uit
betaalt
Zulke verkwistingen voeren het land
evenzeer naar den afgrond als de uit
spattingen der koningen uit de 17een
18' eeuw en nu ook moeten ze den las-
tenbetaler tot in het diepste zijner ziel
verbitteren.
In de ministeriën bestaat een afzon-
lijke dienst voor statistieken. De heeren
die daar het schoon weder maken en
over de noodige gegevens beschikken,
moesten eens een lijst publiceeren van
alle personen in den lande, die 75,000 fr.
of meer in het jaar aan loon opstrijken.
Wij meenen dat dit een aardige reeks
zou worden, veel langer dan iemand
vermoeden kan.
Hoe belangrijk de diensten, door de
ambtenaars aan het land bewezen, ook
zijn mogen, meenen wij toch dat nie
mand meer dan 50,000 fr. verdienen
moet. Al het hoogere is verkwisting en
hij die het met deze som niet stellen kan,
zal met het dubbel ook niet rondkomen.
Er loopen thans geleerden genoeg, die
het ernstigste en moeilijkste werk voor
veel min zouden uitvoeren de groote
budjetvreters konden het dan maar
afstappen.
Door deze enkele feiten wordt slechts
een onbeduidend hoekje van de staats-
verkwistingen belicht, namelijk dat der
overdreven wedden. Wat zou het zijn
moesten al de wantoestanden gepubli
ceerd worden, die bij de bespreking der
verschillende begrootingen aan het licht
gekomen zijn ons weekblad ware er te
klein voor.
t Is dan ook geen wonder dat de
katholieke oud-minister Crockaert in
den Senaat verklaarde dat ons land om
sloten is door een geldmuur en geplun
derd wordt door de banken.
Men schermt tegenwoordig te pas en
te onpas met de woorden "vaderland,,
en "vaderlandsliefde,,.
Men zou echter aan hoogerhand
moeten weten dat in een land, waar de
eene helft der bevolking de andere
helft verdrukt en uitzuigt, geen ware
vaderlandsliefde mogelijk is de eersten
zijn profiteurs zonder geweten of plicht
besef; de laatsten hebben weinig of niets
te verdedigen en verwachten dikwijls te
veel van een eventueele verandering.
Dat de heeren uit Brussel nadenken 1
Een volk kan lang zweeten en bloeden;
maar gansch doodbloeden doet het
nooit. Dat werd in het verleden bewezen
en dat zal de toekomst leeren.
(Vervolg).
In ons vorig nummer gaven wij een
samenvatting van de belangwekkende
voordracht gehouden door den geken-
den specialist Mannes, den 8 Novem
ber 1933 op de vergadering van de Sc-
ciété Centrale d'Agriculture.
Na zijn gedocumenteerd overzicht
over den huidigen stand der afzetgebie
den voor onze eieren in het buitenland,
deed de heer Mannes het gewichtig be
lang uitschijnen van het behoud der
binnenlandscne markt voor onze hoen
derteelt.
Reeds in meerdere bijdragen van dit
blad hebben wij de noodzakelijkheid
aangetoond van maatregelen die de vol
strekte eerlijkheid in den eierhandel
verzekeren.
Reeds in 1930, toen de wet tot regle
menteering van den eierhandel het licht
zag, hebben wij betoogd dat de afge
kondigde maatregelen onvolledig waren
omdat zij het verplichtend stempelen
der koeleieren niet invoerden.
De gebeurtenissen hebben ons in 't
gelijk gesteld, want de zwendel met
koeleieren heeft tot heden op groote
schaal voortgeduurd en merkelijk nadeel
berokkend, zoowel aan de verbruikers
als aan onze hoenderkweekers.
Reeds vroeger hebben wij hier ook
de meening uitgedrukt dat de eenige
uitkomst voor onze hoenderkweekers
is, door wetenschappelijke inrichting
van hun bedrijf de hoogst mogelijke
eierproductie van goede hoedanigheid
te bekomen tegen voortbrengstkosten
teruggebracht tot een minimum.
Er blijft echter verstaan dat de Re
geering dit streven onzer hoenderkwee
kers moet mogelijk maken, door het
verhinderen van den overtolligen invoer
van vreemde eieren tegen dumpings-
prijzen.
De afgekondigde contingenteering
heeft dezen ongebreidelden invoer thans
onmogelijk gemaakt, indien zij tijdig en
doeltreffend wordt toegepast door onze
Regeering.
Het -s ons aangenaam vast te stellen
dat de Heer Mannes onze zienswijze
deelt.
Ziehier enkele zijner beschouwingen
over het stempelen der eieren
De juiste hoedanigheid der eieren,
zegt hij, bevordert hun verbruik en een
behoorlijke wetgeving op den eierhan
del is dan ook nuttig en onmisbaar om
den verbruiker te beschermen tegen be
drog en tevens aan onze hoenderteelt
een zekeren en bestendigen afzet te be
zorgen voor hare producten.
Ziehier de zienswijze van den heer
Mannes over de thans in voege zijnde
officieele reglementeering
De wet van 14 Juli 1930 regelt den
invoer, den doorvoer en den uitvoer
van eieren en geeft aan de Regeering de
noodige bevoegdheid om het toezicht
uit te oefenen op den buitenlandschen
handel.
Het Koninklijk Besluit van 13 No
vember 1930 stelt het stempelen der
ingevoerde eieren verplichtend en ver
hindert aldus de vermengeling van
vreemde eieren met inlandsche.
Deze schikkingen verhinderen den
verkoop niet van vreemde eieren, doch
het stempelen stelt den verbruiker in
gelegenheid na te gaan of men hem
vreemde eieren verkoopt en te oordeelen
of de hoedanigheid en de prijs hem be
vallen.
Wat den handel van eieren in het
binnenland betreft, deze is onderwor
pen aan de wet van 4 Augustus 1930
tot beteugeling van het bedrog in voe
dingswaren.
Het toezicht op den buitenlandschen
handel wordt uitgeoefend door de
ambtenaren van het Ministerie van
Landbouw en dit op den binnenland-
schen handel door de beambten van het
Ministerie van Volksgezondheid en
Sociale Voorzorg en door de gemeente
lijke beamten gelast met het toezicht op
de eetwaren.
Terecht stelt de heer Mannes vast
dat het binnenlandsche toezicht onvol
doende en ondoeltreffend is, wegens het
gebrek aan wettelijke maatregelen tot
reglementeering van den handel in in
gelegde en koeleieren. 30 tot 40 millioen
koeleieren werden aldus gedurende de
laatste 10 weken verkocht als versche
eieren, omdat zij niet gestempeld waren.
Deze zwendel heeft den verbruiker duur
gekost, omdat hij deze eieren betaald
had aan den prijs van versche, dan
wanneer de juiste prijs van gekoelde en
ingelegde eieren enkel 40 tot 55 centiem
bedroeg.
Tegen de opwerpingen uitgaande
van de bestrijders van het verplichtend
stempelen brengt de heer Mannes in
dat het publiek geen afkeer voelt voor
gestempelde eieren, vermits de statis
tieken uitwijzen dat 23 millioen vreemde
eieren met het stempel bekleed, ver
kocht werden in ons land, 15 tot 20
millioen eieren in de kalk bewaard die
niet kunnen verkoeht worden als versche
eieren gestempeld werden en aan den
man gebracht werden.
Bovendien werd vastgesteld dat de
verkoop van koeleieren als dusdanig
aangeduid groote uitbreiding heeft ge
nomen overal waar deze verkoop plaats
had in normale voorwaarden en tegen
een voordeeligen prijs voor den ver
bruiker.
Hier betoogt de heer Mannes zoo
als wij het vroeger in ons blad reeds
deden dat het onbegrijpelijk is dat
het wetsvoorstel behelzende het ver
plichtend stempelen der koeleieren en
ingelegde eieren, welk door den mini
ster van Landbouw bij den Senaat over
enkelen tijd werd ingediend, uit politie-
ke overwegingen niet in behandeling
werd genomen, doch naar de commis
sie werd terug gezonden.
Nochtans betreft het eene wet met
een moreel en economisch karakter, die
de massa aanbelangt. Wij voegen erbij
dat ons parlement dikwijls tijd over
heeft voor beuzelarijen die noch econo-
(Zie vervolg 2e btadz. Ie kol.)
(Slot)
Uit de vorige artikels is het klaar en
duidelijk gebleken, dat het een utopie is,
de heropbloei van de nijverheid voor
afzienbaren tijd in het verschiet te stel
len, gelijk het te vaak gebeurt bijzonder
in de conservatie bladen.
Gelijk we gezien hebben zijn daar
voor verschillende redenen.
Eerstens de machienen, die millioe-
nen arbeiders uit de fabrieken hebben
gejaagd. De machine, gelijk ze in het
tegenwoordig economisch stelsel wordt
uitgebaat, is de vijand van den arbeider.
Zelfs indien we voor een oogenblik aan
nemen dat de crisis morgen, als bij too-
verslag, zou opgelost zijn, dan nog zou
den niet het 1/3 der werkloozen terug in
het arbeidsproces opgenomen worden.
Het is uitgerekend geworden dat Ame
rika in zulke mate overgeindustrialiseerd
is dat zelfs indien Roosevelt de 30 uren
week in voege brengt millioenen arbei
ders werkloos zullen blijven. Voor Wes
telijk Europa kan alhoewel in mindere
mate hetzelfde gezegd worden.
Ten tweede is het onmiskenbaar dat
het wereldcentrum bezig is zich te ver
plaatsen. Bevond zich dit, om met zeeën
te spreken, in de laatste decennia zeker
rondom den Atlantischen Oceaan, er
zijn alle aanwijzingen dat dit zich wel
licht reeds spoedig naar den Stillen
Oceaan zal verplaatsen. Europa is als
het ware een stervend werelddeel.
De derde reden waarom de herop
bloei der nijverheid niet in het verschiet
mag gesteld worden is de aanstuwing
der Europeesche landen op autarkie. Ze
laten geen middel onverlet om zich door
eigen krachten van alles te voorzien,
zoowel in grondstoffen als levensmidde
len, zonder echter hun eisch op uitvoer
op te geven. En bij de doorzetting van
dien eisch komen de belangen der on
derlinge Europeesche landen dikwijls
geweldig in botsing.
En we hebben nu wel gezien dat
Frankrijk, Italië, Engeland, Duitschland
accoord gaan om den kostprijs der ge-
manugactureerde goederen te verminde
ren en de rationalisatie der bedrijven
verder door te drijvefl! Maar dat is
juist een averechts middel. Want de uit
slag daarvan zal zijn dat de nieuwe
machienen nieuwe arbeiders zullen ont
slagen en dat de arbeiders, die in dienst
gebleven zijn, aan een hongerloon zullen
moeten arbeiden. In dat geval zal den
levensstandaard van den Europeeschen
arbeider kunnen vergeleken worden bij
dien van den Japanschen arbeider, en
zou de Europeesche beschaving een
eeuw achteruitgaan.
Neen, in plaats van de rationalisatie
verder door te drij ven en de hoop op
uitkomst op nieuwe uitvindingen te stel
len, moeten de ondernemingen, die te
grooten omvang namen, afgebouwd
worden en dient het heil gezocht in de
uitbating van kleinere bedrijven en in
het ambachtwezen. De opwerping dat
daardoor de prijzen zouden verdubbelen
houdt geen steek. De crisis heeft bewe- j
zen dat het de kleine bedrijven niet zijn
die het ergst onder de crisis te lijden heb
ben, maar wel de groote bedrijven, die
aan rente overbelast zijn en ten gronde
gaan.
Na den afbouw moet het middel dat
Roosevelt in Amerika toepast tot Europa
worden uitgebreid, namelijk de vermin
dering van de acht en veertigurenwerk
week, tot hoogstens veertig uren. We
weten wel dat dit bijzonder vanwege de
nijveraars wordt bestreden, maar niette
min is het noodzakelijk dat de landen
het daarover eens worden. In een vol
gend artikel zullen we dit vraagstuk ver
der uitdiepen.
Verder zijn er nog andere hulpmid
delen die kunnen toegepast worden om
de nood der werkeloozen te verlichten
het uitschrijven van openbare werken,
die veel handenarbeid eischen, en voor
de jonge werkloozenarbeidsdienst
plicht, voor het uitvoeren van werken
die niet productief zijn, maar van alge
meen belang.
Blijft nog een laatste middel, dat
i spijtig genoeg hier in België van weinig
belang is, namelijk de landbouwers-
i
zonen en de buitenbevolking, die in de
voorbije voorspoedige jaren het land
verlieten om in de steden aan verlokke
lijke hooge loonen te gaan arbeiden,
terug naar het land te roepen.
Dit staat vastde verhouding tus-
schen de bevolking van het platteland
en dit der steden is verbroken, en die
verhouding moet hersteld worden. De
eenige hoop op uitkomst ligt in een ra-
dikale hervorming van de politiek, die
het huidig industrieel stelsel in voege
bracht. In vele landen waar nog plaats
is voor kolonisatie, is die beweging aan
gang, bijzonder in Duitschland en Ame
rika. Nu wil het niet zeggen dat het
land in korten tijd millioenen stadsar-
beiders zal kunnen opslorpen en dat
diegenen, die gehoor geven aan den
oproep en zich terug op het land vesti
gen, daar fortuin zullen maken. Verre
vandaar. Maar ze zullen tenminste van
dat enerveerend nietsdoen verlost zijn
en hun eigen bestaan verdienen.
In Amerika zijn het voornamelijk de
katholieken die op die oplossing aan
sturen. In een manifest, dat door hen
uitgegeven werd, lezen we het volgende
"We hebben te lang onverschillig ge
staan tegenover de landbouwpolitiek en
we hebben onzen landbouw laten verin-
dustrialiseeren. Kleine boeren, die op
het land amper een bestaan vonden, heb
ben we zonder een hand uit te steken
naar de stad laten vertrekken. En we
hebben toegezien dat de landbouwers
steeds maar hun landerijen uitbreiden en
van hun hoeven fabrieken maakten.
Totdat het te laat was. Willen we de
wereldmisére te boven komen dan moe
ten er doortastende maatregelen geno
men worden. Het industrieel stelsel moet
veranderd worden en de boeren moeten
terug naar het land. Zulke verandering
in het leven van duizenden en duizenden
menschen brengen, staat gelijk met een
revolutie, maar ze is noodzakelijk om de
verbroken verhouding tusschen de lan
delijke en stadsche bevolking van Ame
rika te herstellen. Maar eens doorge
voerd zal ze een radikale hervorming
van onze beschaving meebrengen. De
jacht naar het geld zal ophouden, en
iedereen zal tevreden zijn met wat hij
heeft, indien het voldoende is om te
leven. En daartoe biedt Amerika toch
ruimschoots gelegenheid...
We hebben den landbouw verwaar
loosd. De nijverheid heeft den voorrang
gekregen op den landbouw, en de nij
verheid heeft enkel haar eigen en on
middellijke voordeelen op het oog ge
houden en het algemeen op het achter
plan geschoven.
Daarvoor moeten we nu boeten.
Wat de groot-nijverheid en het groot
kapitalisme verkorven hebben, moet de
landbouw weer goedmaken. En het
wordt hoog tijd dat de volkeren dit in
zien.... en dat niet langer verkeerde we
gen worden bewandeld en den land
bouw aan de nijverheid wordt achter-
uitgesteld.
We hebben de les duur genoeg be
taald
van Rechtskundige Dienst wordt ge
houden op Zondag 7 Januari van
10 tot 3 uur.
is het voor lederen
Redtuzelver zooveel
mogelijk abonnenten
aan te werven op De
Koornbloem.
Nu is het de gepaste tijd.
Spreekt vrienden en kennis
sen aan.
--
