De Vlaamsche Landbouw
Landbouwers aan het Woord
1
Arbeid adelt*
Landbouwweekblad
Orgaan der Landbouwersvereeniging Redt U Zei ven
Voor cd door de Landbouwers
Eene stem uit
Frankrijk.
ZITDAG
ZONDAG 21 OCTOBER 193-5.
Prijs 25 centiem
16de JAARGANG Nr 825
mmm
Abonnementsprijs 12 fr. 'sjaars.
Men schrijft in op ons
Bureel en op alle postkantoren.
Het overnemen van artikelen
zonder aanduiding der bron
is streng verboden.
Bestuurder en verantwoordelijke opsteller
O. CAUDRON.
Bureel en Redactie t De Vilanderstraat» 4, Aalst.
De medewerkers zijn
verantwoordelijk voor hunne
bijdragen.
Aankondigingen volgens
akkoord.
en de Algemeene Belgische Politiek
Te Kortrijk vergaderde op 1
October j l. het textielkomiteit, om
te protesteeren tegen de houding
der regeering, inzake deze bij uit
stek Vlaamsche nijverheid, en om
middelen te beramen tegen de im
mer stijgende moeilijkheden in dit
bedrijf.
Een senator en een volksverte
genwoordiger voerden er 't woord:
er werd gejammerd en geklaagd
en gehoopt op ministerieele belof
ten. Daarmede werd er echter niets
veranderd en al de schoone rede
voeringen, welke daar uitgespro
ken werden, zullen de 60 werk-
loozen in het textielbedrijf en de
duizenden vlaskweekers geen baat
bijbrengen.
De inrichters dezer vergadering
hebben het niet aangedurfd de
hoofdoorzaak van de bestaande
ellende in het V/estland aan hun
toehoorders uiteen te zetten, oor
zaak die ook ons aanbelangt, om
dat zij eveneens doodend werkt
op de kuituren van tabak en hop,
en in 't algemeen op alle Vlaam
sche verbouwingen.
Het was die inrichters, in de
huidige omstandigheden, nochtans
zeer gemakkelijk de achteruitstel
ling van het Vlaamsch belang door
de regeering duidelijk te maken,
nu de Waalsche koolmijnbazen
een geschenk ontvingen van dertig
miljoen en dat de banken en de
groote nijverheidstrusten er boven
op geholpen werden door een ba
gatel van twee miljard...
Door de eeuwen heen was
Vlaanderen, bij de kleinste periode
van rust en vrede, een welvarend
en voorspoedig land, door eigen
nijverheid en landbouw, die steeds
innig verbonden waren en elkan
der aanvulden.
Niet alleen in den tijd der gilden
en ambachten kon Vlaanderen
ruimschoots door eigen werk in
zijn behoeften voorzien zulks kon
het altijd wanneer zijn bodem van
vreemde legers gevrijwaard bleef
Zoo heerschte er hier o. m. ten
tijde van Maria Theresia een bui
tengewone ekonomische bedrijvig
heid en, hoe ongelooflijk het ook
moge klinken, de veestapel was
toen in Vlaanderen merkelijk rijker
ge politiek bleven niet uitbij ge
brek aan ernstige studie en aan
werkelijke poging tot veredeling
onzer voornaamste gewassen in
bet ministerie van landbouw, ont
aardden belangrijke kuituren, en
op het einde der vorige eeuw was
de aardappelteelt in meerdere
streken van ons land niet meer
winstgevendde oude plaatselijke
variëteiten waren versleten. Vlas
en hop werden zoowel op onze
eigen- als op de buitenlandsche
markten verdrongen door vreemde
produkten van betere hoedanig-
het oog wij bedoelen de bescher-
mings-en afzonderingspolitiek der
groote landen en de algemeene
krizis. In de vóóroorlogsche jaren
bestonden deze belemmeringen
niet en de toestand van den klei
nen of middelmatigen landbouwer
was dan toch ook verre van schit
terend.
In Duitschland, waar de oorlog
en de krizis veel dieper dan bij
ons in het ekonomisch leven heb
ben ingegrepen, staan de landbou
wers er den laatsten tijd veel beter
voor dan hier dat hebben we op
onze reis aan den Rijn persoonlijk
kunnen vaststellen en dat blijkt
ook overvloedig uit de bijdrage
van een ander medewerker, in ons
blad van 7 October j.l. Een
jaar nationaal-socialistische land-
In verband met
slecht
Een remedie tegen de crisis
heid. -----
Bij elk rampspoedig jaar heersch- bouwpolitiek
te er in Vlaanderen ware hongers- over2'cht wfr het aan
nood. zonder dat de staat eenigen ^eze ernstige studie nog eens aan
steun aan de boeren verleende j ac l9 e Zondag a.s.)
onze grootouders moesten maar ÏSS,jgggSfllBS(g>j|1gjgBHiiag*i»ie!'ii8®«ii8aa(r
hun plan trekken de eenige hulp,
welke in 1845 een staatsman aan
de Vlaamsche boeren kon aanbie
den, bestond in den kosteloozen
raad dat onze meisjes naar Wal
lonië zouden trekken om ginder
meid te gaan spelen.
Vandaar kwam het dat tiendui-
zende kleine boeren en werklieden
jaarlijks naar de Waalsche mijnen
en fabrieken trokken, of naar
Frankrijk om er als slaven te wer
ken en er, om de wille van het be
staan van vrouw en kinderen, een
echt hondenleven leden. De eigen
bodem bood hen noch werk noch
brood
Ondertusschen breidden de ste-
dencomplexen in het Walenland
zich nog verder uit en de levens
voorwaarden werden er steeds
gunstiger. Het algemeen onder
wijs en vooral het vakonderwijs
werden er gemeengoed voor het
volk.
De Waalsche landbouw met
zijn groote boerderijen, met zijn
rijke gronden en zijn voordeelige
kuituren, kon gelijken tred houden
met de nijverheid, terwijl de boe
renstand in Vlaanderen ten onder
ging aan onwetendheid en ar
moede.
Omstreeks het begin dezer eeuw
werd de toestand hier eenigszins
gunstiger, doordat het Vlaamsche
volk meer zichzelf en meer ont
wikkeld werd, en omdat men er
in aantal stuks dan op onze dagen. dus noodgedwongen meer belang-
Daarbij mag men niet vergeten dat stelling moest aan wijden. Dat
het bevolkingscijfer maar de helft dc nijverheid zich meer en meer
bedroeg van dat van heden. naar het Noorden verplaatste,
De kuituren van vlas, tabak en bleef ook niet zonder uitwerksel
hop, alsook de voortbrengst van op dcn landbouw aldaar,
vleesch en zuivel kenden hier tijd- Doeltreffend was echter de
perken van buitengewonen bloei, staatstusschenkomst voor den
De groote ommekeer ontstond kleinen, dus voor denVlaamschen
na 1830. Van toen af werd de Bel- landbouwer nooiteen vergehj-
gische economie meer en meer ge- king van de begrooting van land-
concentreerd op de waalsche kool- bouw met deze van andere depar-
mijnen en op de nijverheden daar- tementen spreekt daaromtrent
mede in verband, niet zoozeer om boekdeelen. Daarbij komt nog de
politieke redenen misschien, als wel al te zeer doorgedreven verkave-
omdat de regeeringsbazen en hun ling onzer gronden, die voldoende
vriendjes er alle belang bij hadden mekanisatie uitsluit,
de winsten in de Waalsche indu- De Vlaamsche boer staat dus
strie te zien stijgen. De Vlaamsche stoffelijk minderwaardig tegen-
landbouw werd niet uitgeschreven over zijn vakgenooten uit onze
in aandeelen en was niet geschikt buurstaten en spijts overtollige
om de Brusselsche banken werk werkuren biedt de landbouw ons
en geld te bezorgen; bij kon dus geen bestaan dat men waarlijk
alle belangstelling van hoogerhand menschwaardig mag noemen,
ontberen Hierbij verliezen wij de huidige
De gevolgen van deze eenzijdi- moeilijke omstandigheden niet uit
Een lid van Redt U Zeiven die sedert
vele jaren op eene hoeve in Frankrijk
vertoeft, schrijft ons een briefje met bede
hetzelve in De Koornbloem bekend
te maken.
We doen het volgaarne, dit om aan
onze lezers de landbouwtoestanden in
Frankrijk voor oogen te brengen en
ook om voor zooveel we kunnen mee
te helpen om verandering te doen bren
gen in het voordeel der landbouwers,
waaronder vele landgenooten.
Als voorlichting dient gezegd dat de
officieele prijs der tarwe aldaar circa
120fr. is (fransch geld), doch dat vele
molenaars gebruik maken van de geld
nood van sommige boeren om de tarwe
te koopen aan 80 tot 90 frank.
De officieele leveringen blijven soms
lang uit en de landbouwer moet achter
het geld van zijn oogsten wachten.
We geven hier het schrijven in oor-
spronkelijken vorm
Amigny Rony, 16 Oct. 1934.
Geen enkelen boer heeft al tarwe
gedorschen tenzij voor wat zaaigraan.
Tot hiertoe is er geen gelegenheid tarwe
te ver koopen, de oude oogst moet eerst
weg zijn voor ze hier nieuwe mogen
koopen.
En dan zullen de boeren met 10 zak
ken seffens mogen leveren, maar zonder
betaling, ze moeten dan wachten totdat
het aan de heeren maalders belieft.
En als er menschen zijn die absoluut
geld moeten hebben dan zal de bank
zeker verschieten tegen intrest van
4,50 fr. °lo en dit op ons eigen waar.
Wat zegt ge daar van
En als iemand gaat vragen wanneer
ze zullen tarwe koopen, dan trekken ze
de schouders op.
Nu mogen de menschen zelfs geen
2 keeren tarwe zaaien op 't zelfde land,
of ze krijgen 500 fr. boet en niet meer
dan li4 van de totale oppervlakte van
het bedrijf. Dit omdat er tarwe te veel is
in Frankrijk.
En nu vragen we ons af waarom de
belgische maalders hier geen tarwe
koopen in plaats van alleen in Amerika?
De beeten moeten we ook leveren,
doch ook geen geld bij. Als we nu ons
tarwe niet kunnen ver koopen, hebben
we niets in de kas, want de varkens
worden hier ook tegen 4,40 tot 4,80 fr.
per kilo betaald.
De melk kost hier 0.60 fr. de liter en
de eieren 0,40 fr. LI ziet dat het hier
ook niet te vet is. Alleen de pacht is
goedkoop. Deze gaat van 100 tot 250fr.
de hectare.
Zoo zijn de toestanden voor de boe
ren in Frankrijk.
Beste groeten. J. V. S.
es»»,.»*» nas» aiiM»
van Rechtskundige Dienst wordt ge
houden op Zondag 4 Nov. van
10 tot 3 uur, in onze bureelen De
Vilanderstraat, Aalst.
In het zoeken naar middelen om aan
deze crisis een einde te stellen, voeren
de economisten, bankiers en politiekers
het hoogste woord. Precies of ze in deze
aangelegenheid het verstand alleen in
pacht hadden. Naast Keynes en Irving
om slechts de eerste-rangsterren on
der de economisten te noemen hebben
Kessler van de Royal Dutch en Lord
Melchett van de Imperial Chemical In
dustries hun systeem pas klaar. Kort
heidshalve zwijgen we over de politie
kers als Caillaux, de bankiers als Fran-
qui, de vele would-be economisten, die
het over de daken uitkraaien, dat ze in
staat zijn om de geweldigste aller crisis
sen in een handomdraaien den adem af
te snijden.
Het werd hoog tijd dat dc landbou
wers, gekend om hun klaren kijk op de
zaken, eens hun woord zouden meepra
ten. En eindelijk is dit gebeurd. Twee
Fransche landbouwers, de heeren A. en
Ch.Vilain, hebben bij Hachette te Parijs
een boekje uitgegeven onder den titel
De Wereldcrisis en de Werkloosheid.
De oplossing En al is het maar een
boekje, ten minste in vergelijking met
hetgeen de economisten gewoonlijk
over dit zware onderwerp aan papier
zwart maken, toch is het volledig, en,
wat meer en beter is, klaar en duidelijk
gesteld, zoodat een gewoon sterveling
er ook iets aan heeft.
Ten gerieve van de lezers van De
koornbloem willen we de uiteenzetting
van de schrijvers hier laten volgen.
Ze gaan 't accoord over de algemeen
aangenomen vooropzetting, dat de
grondoorzaken van deze crisis moeten
gezocht worden, eenerzijds, in de cata
strofale inzinking der wereldprijzen en,
anderzijds, in de verminderde vraag naar
andbouwproducten. Niemand zal er iets
op aan te merken hebben. Het werd
hier reeds meermaals betoogd dat de in
zinking der landbouwprijzen reeds be
gonnen was voor de eigenlijke crisis
zich in 1929 voordeed. De statistieken
laten daaromtrent niet den minsten twij
fel. Sindsdien ging het van kwaad tot
erger. In Canada betaalt men de tarwe,
bij den boer aan huis genomen, 28 frank
de 100 kilos, tegen 160 frank in 1929.
In Argentinië is de prijs voor 100 kilos
tarwe nog 25 frank, tegen 125 frank in
1929. Noemt me eens een enkel indu
strieel product waarvan de waarde in
dezelfde mate is gedaald En hetgeen
waar is voor de tarwe, is ook waar voor
de andere graansoorten.
Het gevolg dier geweldige prijsinzin-
king laat zich gemakkelijk raden de
koopkracht van de landbouwers is onder
nul gedaald. En met reden leggen de
schrijvers fel nadruk op het feit dat de
bevolking der wereld voor minstens 3/4
uit landbouwers bestaat. Van de onge
veer 2 milliard menschen, welke op de
aarde leven, zijn er ongeveer 1 milliard
600.000 000 landbouwers. Is het te ver
wonderen dat de vermindering aan koop
kracht van anderhalf milliard menschen
een noodlottigen invloed op de nijver
heid uitoefende Geenszins, niet waar
Bij gebrek aan een koopkrachtig publiek
vielen de fabrieken stil en werden er, in
de blanke wereld alleen, 30.000.000 nij
verheidsarbeiders afgedankt. Met hun
gezinnen gerekend maakt dat 120 mil-
lioen menschen, die alle koopkracht heb
ben verloren. Doch ook de aan den
arbeid gebleven werklieden loopen on
der de gevolgen van de crisis zwaar ge
bukt. Ze werken nog slechts om beurt,
ze zagen hun loonen dalen, enz. Het is
hier nu de plaats niet daarover uit te
wijden, nochtans, niemand zal me tegen
spreken wanneer ik betoog, dat het
grootste gedeelte der werklieden, op dit
oogenblik, slechts met moeite, velen zelfs
ten koste van groote ontberingen, rond
komen.
Het is een geheim voor niemand dat
de nijverheid is ingericht voor een intens
gebruik van al de menschen. Wie kan
er den dag van vandaag nog koopen ge
lijk over vijf jaar? De rijke menschen
en ze doen het daarom altijd niet en
de bedienden van de openbare besturen.
Hier doelen de schrijvers bijzonder op de
Fransche toestanden. Nochtans, samen
genomen vormen ze slechts een miniem
gedeelte der bevolking, wellicht amper
5 t. h.
Totnogtoe is er op de redeneering der
schrijvers niets af te dingen. Ze hebben
overschot van gelijk. De crisis, ten
minste de lange duur der crisis, is aan de
verarming der bevolking toe te schrij
ven. Deze uitleg mag voor velen te sim
pel schijnen. Is het niet gewaagd van ar
moede te spreken als wanneer de rijk
dommen zich over gar.sch de wereld op
stapelen? Kijk even de dagbladen in.
Het graan wordt verwoest, de koffie in
zee geworpen, enz. Ongetwijfeld is een
zekere overproductie aan dien stand van
zaken niet vreemd, nochtans, de hoofd-
oorzaak ligt in het feit dat de menschen
niet langer kunnen koopen gelijk het zou
moeten. Handelaars, nijveraars, land
bouwers. renteniers, arbeiders, ze klagen
allen steen en been. Geleden verliezen,
geen afzet, verminderde interesten,
loonsaftrekkingen, werkloosheid, enz.,
maken het leven zuur voor de meeste
menschen.
Hetgeen er dus, in de allereerste
plaats moet gedaan worden, is de koop
kracht van de bevolking te herstellen.
Indien men practisch wil te werk gaan
moeten de landbouwers het eerst aan de
beurt komen, omdat ze het talrijkst zijn
en omdat een verbetering in hun toe
stand onvermijdelijk een algemeene ver
betering voor gevolg heeft. De onder
vinding is daar om dit te bewijzen.
Volgens de schrijvers bestaat daartoe
maar één middelhet landbouwbedrijf
terug loonend maken door een verhoo
ging der landbouwprijzen te bewerk
stelligen.
Hoe zal men dit het best aan boord
leggen
Het systeem de bezaaide oppervlak
ten in te krimpen telt op dit oogenblik
veel aanhangers. In Amerika werd het
trouwens reeds ingevoerd. Schrijvers
zijn voor dit middel niet te vinden, gelijk
weinige boeren er voor te vinden zijn.
Is het niet God geklaagd schoon en
vruchtbaar land braak te laten liggen
Daarbij, bevragen de schrijvers zich, is
de tarweproductie werkelijk te groot?
Ze meenen daarop ontkennend te moe
ten antwoorden. De productie is voor
zeker gestegen maar slechts in de mate
van den bevolkingsaangroei. Van 1.028
millioen kwintalen in 1910 is ze tot 1.263
millioen kwintalen in 1933 gestegen.
Dat is niet overdreven. Weliswaar zijn
de stocks gestadig grooter geworden
68 millioen kwintalen in 1927 tot 155
millioen kwintalen in 1934. En dat dit
cijfer niet grooter is, is te danken aan
den slechten oogst. Wat moet men
daaruit besluiten Dat de consumptie,
per hoofd gerekend, gedaald is eener
zijds, omdat de levensstandaard geste
gen is en dat de menschen aan het leven
hooger eischen stellen dan voorheen, en,
anderzijds, omdat de kwaliteit van het
brood in vele landen veel te wenschen
overlaat. Dit is geen losse bewering,
maar de waarheid. Vele geleerden heb
ben zich daarover, in den laatsten tijd,
duidelijk uitgesproken. Hoevele dokters
waarschuwen hun zieken niet tegen het
verbruik van brood
Vooraleer de productie in te krim
pen, besluiten de schrijvers, ware het
geraadzamer eerst te beproeven het
verbruik te vermeerderen. Én wie zal
hen in het ongelijk stellen De oplos
sing van de schrijvers bestaat er dus in
de kwaliteit van het brood te verbete
ren, waardoor de consumptie zal ver»
hoogen, hetgeen een daling van de
stocks en een verhooging der prijzen
voor gevolg zal hebben. Practisch komt
het er dus op aan een internationaal
accoord te sluiten, waarbij de bloem
enkel volgens haar voedingswaarde mag
verkocht worden. Hier treden de schrij-
ivers in technische uiteenzettingen no
pens de methoden die reeds in zwang
zijn voor het vaststellen van de voe
dingswaarde van de bloem. Zoover
kunnen we ze niet volgen. Het heeft
trouwens geen nut. We hadden enkel
ten doel hun kijk op de zaken en hun
oplossing samen te vatten.
Wat moeten we daarover denken
i
IUC11 lil laauuvivn r I wmivviw
I -
