Onze buitenlandsche en
militaire politiek
Wat er wel en wat er niet
beloofd werd.
nciMBai
Arbeid ac
lelt.
Landbouwweekblad
Voor eo c
oor de Landbouwers
1
onder voogdij van Frankrijk
Roosevelt wint het
tegen de "Holdings»
Orgaan der Landbouwersvereeniging Redt U Zeiven
ZONDAG 23 FEBRUARI 1936.
Prfl» 23 een tien
18de JAARGANG Nr 895
Abonnementsprijs 12 fr. 's jaars.
Men schrijft in op ons
Bureel en op alle postkantoren.
Het overnemen van artikelen
zonder aanduiding der bron
is streng verboden.
Bestuurder en verantwoordelijke Opstelier
O. CAUDRON.
Bareel en Redactie t De Vilanderstraat, 4, Aalst.
De medewerkers zijn
verantwoordelijk voor hunne
bijdragen.
Aankondigingen volgens
akkoord.
De gebeurtenissen dezer jongste da-
gen toonen ontegensprekelijk aan dat de
ontworpen dienstverlenging een louter
uitvloeisel is van het Fransch-Belgisch
militair accoord, dat niet alleen het
Vlaamsche volk doch insgelijks Fransch-
talige middens, welke nog open oog
hebben voor de Belgische zelfstandig
heid en waardigheid, bestrijden als nood
lottig omdat het fataal op ons land den
verschrikkelijken gruwel van een nieu
wen oorlog moet trekken in 't voordeel
der Fransche machtspolitiek over
Europa.
In ons nummer van 25 Oogst 1935
en 26 Januari 1.1. hebben we aangetoond
dat het Fransch-Belgisch militair ak
koord door zijn eenzijdigheid ons bij het
ontstaan van een Europeesch conflict
noodzakelijk in den doodendans moet
betrekken, daar wij ons op voorhand
hebben geschaard onder de vlag van
een bepaalde statengroepeering.
Die groepeering nu welke Frankrijk
dezen laatsten tijd met verdubbelden
ijver uitbreidt omvat juist de landen die
door hun streven, door hun ligging,
door hun ethnische samenstelling haar
den zijn van onrust en een bestendig ge
vaar voor den Europeeschen vrede.
Frankrijk heeft een militair akkoord
gesloten met Rusland, dat onlangs werd
bekrachtigd. Welnu, Sow jet-Rusland
streeft er naar in gansch Europa en zelfs
in andere werelddeelen de bestaande
orde omver te werpen en te vervangen
door de bloedige dictatuur van het pro
letariaat. Wat het vroeger trachtte te
doen met geweldmethoden, beproeft
Sow jet-Rusland thans met de listige
middelen der diplomatie 1 De ontredde
ring verwekt door een nieuwen wereld
oorlog zou toch de geschikte gelegen
heid bieden om het Sowjet-regiem in
andere landen in te voeren.
Tusschen de bondgenooten van
Frankrijk vinden wij nog de Balkan-
staten, het wespennest van Europa. In
1914 werd in een dezer landen het ver
treksein gegeven tot den gruwelijken
wereldoorlog. Thans nog zijn deze lan
den door hunne imperialistische strek
kingen, hunne onverdraagzaamheid te
genover de naburige landen het bus
kruitvat van Europa 1
Door militaire pakten met al deze sta
ten heeft Frankrijk rond Duitschland
een gordel getrokken dat eerst genoemd
land beschouwt als een veiligheidsgor
del, doch dat Duitschland niet ten on
rechte bestempelt als een omsingeling
met vijandelijke doeleinden.
België behoort ongelukkiglijk ook tot
dezen gordel tot handhaving van den-
welke het bloed onzer Vlaamsche jon
gens door onze Belgische regeerders
knechten van Frankrijk werd ver
pand.
Het is immers geen toeval dat na de
vertegenwoordigers van Tsjeco-Slowa-
kije, Roemenië, Zuld-Slavië en Sowjet-
Rusland en zijn acht Waalsche hand
langers naar Parijs werden ontboden
als vertegenwoordigers der Belgische
Regeering om er de noodige onderrich
tingen te ontvangen inzake de te volgen
politiek op buitenlandsch en militair ge
bied.
De Belgische vertegenwoordigers
hebben zich te Parijs gedragen als
knechten van Frankrijk. Toen de Presi
dent der Fransche Republiek en andere
ofHcieele woordvoerders België be
schouwden als een verlengstuk van
Frankrijk, als een lid der "familie Gau-
loise,, hebben zij als slavenzielen toege
juicht.
Zij hebben een les van waardigheid
en zelfstandigheid moeten ontvangen
van den vertegenwoordiger van het
kleine Luxemburg, Minister Beck, die
tenminste durfde verklaren dat het de
glorie is van zijn klein vaderland zich
zelve te zijn gebleven.
De Fransche persa 'entschappen en
bladen melden ons dat de hoofdschotel
van de besprekingen Van Zeeland-
Flandin het militair vraagstuk was.Men
wil dus de banden welke ons op militair
gebied aan Frankrijk hechten nog nau
wer toehalen. De Fransche Regeering
wordt ter hulp geroepen door de Bel
gische versjacheraars van het Vlaam
sche bloed tegen de reactie hier te lande
tegen het militair akkoord.
Deze gebeurtenissen hebben evenwel
ook dit nut opgeleverd dat zij een einde
stellen aan de hatelijke dubbelzinnig
heden welke rond de draagwijdte van
het Fransch-Belgisch militair verdrag
en de verlenging van den diensttijd wor
den geweven.
Terwijl Minister De Schrijver het
strekt hem niet tot eer zijne Vlaam
sche kiezers wijs maakte dat het
Fransch-Belgisch militair akkoord ge
dekt is door het Locarno-pakt en hier
door de gevaren zijner eenzijdigheid on
schadelijk zijn gemaakt, verklaarde de
Waalsche Minister Bovesse dat bedoeld
akkoord niet heelemaal gedekt is door 't
Locarnopakt en dat men verre van het
militair akkoord op te zeggen, er inte
gendeel een betere uitwerking moest
van verzekeren. Ook Minister Devèze
verklaarde dat er niets veranderd is aan
het defensief akkoord geteekend in 1920.
De memorie van toelichting over het
wetsontwerp op de dienstverlenging
zegt toch uitdrukkelijk dat ons leger als
tweede doeleinde moet hebben te belet
ten dat een gebeurlijk aanvaller zich van
ons grondgebied zou bedienen om dat
van een door zijn aanval bedoeld aan
grenzend land te bereiken. Dit land hier
bedoeld is Frankrijk.
Wij verdedigen dus onze oostelijke
grens om te verhinderen dat een gebeur
lijke Duitsche aanval tegen Frankrijk
gericht de noordelijke grenzen van dit
land zou kunnen bereiken.
Kan duidelijker gezegd dat België
geen zelfstandige militaire politiek meer
heeft en dat onze landsverdediging een
uitvloeisel is van de Fransch-Belgische
militaire afspraak van 1920.
Deze eenzijdigheid nu is formeel in
strijd, zooals wij hier vroeger aantoon
den, met de verplichtingen welke België
op zich heeft genomen bij afsluiting van
het Locarno-pakt. Immers in uitvoering
van dit pakt kan België Duitschland
hulp moeten bieden moest het bloot
staan aan een niet uitgelokten aanval
van Frankrijk.
Onze betreurde vorst Koning Albert
heeft nooit willen hooren van een lands
verdediging die zou berekend zijn op
een samenvoeging van de Belgische
strijdkrachten met de strijdkrachten van
een vreemde mogendheid. Hij wilde een
zelfstandige legerorganisatie.
De huidige Regeerders hebben deze
opvatting verworpen, zij zoeken steeds
steviger banden met Frankrijk. Onder
Waalschen invloed willen zij een volle
dige aanleuning bij Frankrijk op buiten
landsch en militair gebied.
Bij een nieuwen oorlog zal het kinder
rijke Vlaanderen opnieuw 70 °/o solda
ten aan België leveren. Nu reeds zullen
onze lastenbetalers hunne zuurgewon
nen penningen moeten afdragen tot dek
king der steeds stijgende militaire uitga
ven. Dit alles niet om wille der verde
diging onzer onafhankelijkheid en zelf
standigheid, doch omwille van het
uitstervende Frankrijk.
Handen af, lakeien van Frankrijk
Onze boerenzonen willen niet naar
de slachtbank geleid worden voor
vreemde belangen 1
Met de Vlaamsche Oud-Strijders die
weten wat een oorlog voor de bescha
ving en het bestaansrecht der kleine
volkeren beteekent, roepen wij "Los
van Frankrijk 1
Op 22 Maart a.s. zullen onze land
bouwers betoogen voor de opzegging
van het Fransch-Belgisch bloedaccoord
en voor de proklamatie der neutraliteit
van België.
Aan de politiekers die de militaris
tische plannen van Devèze en de hand
having van het militair akkoord steunen,
roepen wij nu reeds EruitOmdat zij
tegenover hun volk het meest afschu
welijk verraad plegen 1
I
We hebben onlangs hier enkele arti
kelen gewijd aan de processen ingespan
nen tegen de A.A.A., die allen zonder
uitzondering in 't nadeel van Roosevelt
en zijn New-Deal zijn uitgevallen.Thans
komt het Hoogste Gerechtshof der
Vereeni.jde Staten weer een vonnis te
vellen, ditmaal inzake de Tennessee
Valley Authority en ten gunste van de
Regeering.
Het heeft zijn belang deze kwestie,
alhoewel ze de landbouwers niet in de
eerste plaats interesseert, even onder
oogen te zien.
Het moet niet meer gezegd worden
Amerika is het land der trusten en der
monopolen, en het is dan ook vanzelf
sprekend dat deze op en top Ameri
kaansche geaardheid alles zeer groot te
doen zich op het gebied van electriciteit
niet onbetuigd liet. De gas- en electrici-
teitsmaatschappijen groeiden tot hetgeen
men in beurstermen "Holdings,, pleegt
te noemen.
Zoo groepeert een dezer "Holdings,,
240, een andere 212 en een derde 175
verschillende gas- en electriciteitsmaat-
schappijen. Dat deze machten, want dat
zijn ze in den zuiversten zin van het
woord, niet altijd in 't belang van het
algemeen handelden, laat zich gemakke
lijk begrijpen.
In 1928 reeds teekende een beweging
zich af tegen de "Holdings», die deden
alsof de anti-trustwetten niet voor hen
gemaakt waren, 't Hielp weinig. Inte
gendeel. Hun macht groeide nog van
jaar tot jaar en hun winsten bereikten,
zelfs volop in de crisis, nog fenomenale
cijfers.
Het kon niets anders of Roosevelt
moest hier tusschenbeide komen, en hij
deed het met zijn gekende daadkrachtig
heid. Hij werkte een plan uit om een
verlaging der electriciteitsprijzen, voor
namelijk voor huishoudelijk verbruik, in
de hand te werken.
Gelijk u het wellicht weet, wordt een
aanzienlijk deel der gebezigde electrische
kracht bekomen door het opvangen van
de hydraulische energie der rivieren en
waterloopen.
In 1932 ontwikkelden de hydro-elec-
trische instellingen niet minder dan
15 1/2 milliard PK. Naar raming, echter,
kan mits een meer rationeele uitbating
der waterloopen, dit cijfer gemakkelijk
verdrievoudigd worden.
Hier was dus voor Roosevelt een
eenige gelegenheid weggelegd. En onder
den dekmantel een grooter aantal werk-
loozen een bezigheid te bezorgen, is men
thans op verschillige plaatsen bezig
stuwdammen en vergaarbakken op te
richten. En zoo is o.m. onder de bena
ming van Tennessee Valley Authority
een staatsorganisme tot stand gekomen
dat niets minder beoogt dan de wateren
van de Tennesse-rivier te benutten voor
het voortbrengen van electrische kracht.
Met staatsgelden is een federale electri-
citeitsfabriek opgericht, die in staat is
2400 steden en dorpen met een gezamen
lijke bevolking van twee millioen zielen
van electrische kracht te voorzien.
Roosevelt wil weten in hoever de
electriciteitstarieven, die door de Hol
dings aan het publiek worden aange
rekend, overdreven zijn. Kost wat kost
wilt hij een verlaging der electriciteits
tarieven uitlokken, en indien deze eerste
proef niet bij machte is de Holdings
tot rede te brengen, zal het experiment
worden doorgedreven overal waar het
eenigszins mogelijk is.
Het kon niets anders of deze proef
neming moest vanwege de belangheb
bende maatschappijen een heftig verzet
uitlokken. Mac Carter, de president van
The Edison Electric Institute, die, naar
het schijnt, 80 °/0 van de bestaande elec-
triciteitmaatschappijen groepeert, heeft
daartegen 't eerst protest aangeteekend.
En hij heeft dit gedaan in naam van het
groote publiek... dat zijn spaarpenningen
in electric.'teitacties heeft belegd. Andere
tegenstanders weer doen het voorkomen
(Zie vervolg onderaan 4de kol.)
li.
Een oud en eerlijk gebleven volks
vertegenwoordiger verklaarde ons eens
oprecht te gelooven, dat de knechten
mentaliteit van de parlementsleden be
smettelijk is en dat men door den hemel
op bijzondere wijze moet begenadigd
zijn om in de politiek niet alle beginsel
vastheid en eerlijkheid te verliezen.
Dit streng oordeel zal wel niet zoo
heel ver van de waarheid afwijken. In
de regeeringspartijen zijn immers de
kansen om zaakjes te doen, en om elke
gewetenskwestie zoo duur mogelijk te
verkoopen, zoo talrijk, dat er op onze
dagen nog betrekkelijk weinig manda
tarissen gevonden worden welke, in op
zicht van politieke eerlijkheid, vrij uit
gaan. De persberichten over zuiverings
actie in de partijen zijn, in dit verband,
niet zonder beteekenis.
Het kan misschien wel verdienstelijk
zijn de politiek-financiëele wandaden
aan te klagen, maar waartoe kan zulks
dienen, wanneer de oorzaken van het
kwaad niet weggenomen worden
Met het huidig demokratisch parle
mentair regiem dat verworden is tot een
spotbeeld van zijn ideaal wezen, is alle
ernstig beleid uitgesloten, omdat geen
enkele daad van belang kan gesteld
worden zonder loven en bieden, en
omdat zelfs de beste staatsmanskunst
niet opgewassen is tegen het kleinzielig
partijgekibbel.
In een goed geordenden staat moeten
de eerlijkheid, de bekwaamheid en het
verantwoordelijkheidsgevoel van de
wetgevers onaanvechtbaar en zelfs bo
ven allen twijfel verheven zijn. Noch de
eenvoudigste redevoering, noch de
moeilijkst uit te voeren daad van de
regeerders, mag dubbelzinnigheid ver
wekken, noch werkelijke aanleiding ge
ven tot verdachtmaking van hun goede
trouw en onpartijdigheid.
Het slagwoord "Eerbied voor de
wet,, kan bij de massa maar ingang vin
den, wanneer de wetgevers zelf heel en
al doordrongen zijn van de zedelijke
waarde der wetten en van haar billijke
toepassing in en voor alles.
De politieke eerlijkheidhoe het daar
mede gesteld is behoeven we hier niet
meer te verklaren. In dit opzicht hebben
de partijbonzen reeds lang het volks
vertrouwen verbeurd.
De bekwaamheid Om den eenvou-
digen post van briefdrager te kunnen
bekleeden wordt er een tamelijk ernstig
onderzoek naar de bekwaamheid inge
steld. Maar om wetgever te worden, om
te helpen beschikken over het lot van
alsof de maatregelen van Roosevelt op
dit gebied weer een schakel te meer
was in de algemeene socialisatie van de
Amerikaansche economie. Tot het ge
schil, gelijk het betaamt, door de Albama
Powers voor de rechtbank werd ge
bracht. Rechter Grubb van Birmingham,
in Alabama, heeft in een eerste vonnis
verklaard dat de regeering het recht be
zit de hydraulische kracht der rivieren
uit te baten, het is te zeggen electrische
kracht voort te brengen, maar hij ontzegt
haar het recht deze voor eigen rekening
te verkoopen. Morgan, de leider van de
Tennessee Valley Authority, teekende
daartegen beroep aan. De Federal
Court of Appeals stelde rechter Grubb
in 't gelijk, zoodat het vraagstuk voor het
Hoogste Gerechtshof werd gebracht.
Maandag 17 Februari, nadat de zaak
ongeveer een jaar in beraad werd ge
houden, viel het vonnis. Het Hoogste
Gerechtshof besliste, dat er geen grond
wettelijke bedenkingen bestaan tegen
den bouw van den Wilson-dam en dat
ook tegen den verkoop van aldaar voort
gebrachte electrische kracht niets kan
worden aangevoerd.
Deze beslissing, die formeel slechts
den bouw van den Wilson-dam betreft,
wordt nochtans algemeen als een toon
aangevende beslissing in het geheele
programma der Tennessee Valley
Authority opgevat. In bevoegde kringen
is men overtuigd, dat de uitspraak voor
het geheele programma der instelling
Zie vervolg 2de bladzijde.
gansch een volk, wordt er niet de minste
bevoegdheid, zelfs niet een hooge zede
lijke waarde vereischt. Het pleit niet ten
voordeele van onze beschaving dat
zulke toestanden nog mogelijk zijn.
Zelfs in den meest demokratischen
staat ware het o. i. toch maar billijk, dat
van de kandidaten-volksvertegenwoor
digers tenminste eenig inzicht in de wet
en in de sociale wetenschappen vereischt
werd.
Zulk een maatregel zou veel tijdver
lies en dwaasheid in de parlementaire
debatten voorkomen hij zou het pres
tige van den wetgever verhoogen en een
waarborg vormen voor de degelijkheid
van de gestemde wetten.
Het verantwoordelijkheidsgevoel
In plaats daarvan wordt door de
meerderheid der afgevaardigden het
kuddegevoel en het persoonlijk belang
vertegenwoordigd. Daarbij wordt er
voortdurend gespeculeerd op de licht-
geloovigheid en de onwetendheid van
de massa.
Hoe dikwijls wordt er in de Kamers
niet gestemd tegen de eigen overtuiging
van den stemmer en tegen alle kiesbe-
loften in, omdat hun partijbelang het
belang van het land zulks vereischt
juist wanneer het belang van het land
door die lafhartige stemming verraden
wordt Wanneer de geldmacht of "das
militar spreken, dan komen recht, of
waarheid, of volksbelang niet meer in
aanmerking.
Heeft er ooit een enkele van de zoo
gezegde vlaamsche volksvertegenwoor
digers of ministers de verantwoordelijk
heid van het fransch-belgisch militair
akkoord op zich durven nemen Heeft
er één enkele van hen in verkiezingstijd
dit akkoord durven verdedigen Daar
toe hadden ze den moed niet. Zelfs heb
ben ze het bestaan ervan geloochend
en toch hebben ze hun toestemming aan
dit monsterverbond verleend en blijven
ze het dulden, alhoewel gedurende de
laatste dagen meer dan ooit gebleken is
dat dit akkoord een rechtstreeksche
moordaanslag is op het leven van onze
kinderen.
En wanneer het waar is dat België
financiëele verplichtingen op zich heeft
geladen inzake de spoorwegen van het
Gr. Hert. Luxemburg, en zulks enkel en
alleen ten gerieve van het fransch mili
tarisme, zullen de kiesdravers dan die
daad bij hun kiezers verantwoorden
In den laatsten tijd zijn er in de pers
nogal stemmen opgegaan om het aantal
volksvertegenwoordigers te vermeerde
ren, om reden dat de bevolking sedert
de laatste regeling al te zeer is toege
nomen.
Vooral van Vlaamsche zijde wordt er
op die vermeerdering aangedrongen,
zoogezegd om de machtspositie van de
Vlamingen in het parlement te verster
ken.
We meenen die getalsverhooging ge
makkelijk te kunnen ontberen ten eer
ste, omdat er al budjetvreters genoeg
zijn, en ten tweede, omdat de kwaliteit
van het parlement er niets bij verliezen
zou, indien het aantal leden tot op de
helft verminderd werd.
Alleen dient er gezorgd dat Walen
en Vlamingen percentsgewijze vertegen
woordigd zijn volgens het getal kiezers
van ieder volk.
Wat de oplossing van het Vlaamsch
vraagstuk betreft, zou deze wel gebaat
worden door de aanwezigheid van nog
een dozijn vlaamsche lammelingen meer
in de Kamer Wij gelooven het niet.
Een staat die boven zijn krachten
paradeert met een groot aantal ministers,
volksvertegenwoordigers en generaals,
beteekent voor den gewonen burger
niets anders dan een overvloed van be
lastingen, van miserie en van kiesbe-
loften.
De landbouwers vooral hebben er
belang bij te weten dat het huidig parle
mentair stelsel afgedaan heeftde kor-
poratieve staat, waarin de boeren ook
waarlijk zouden vertegenwoordigd zijn,
ziedaar voor ons de eenig aanneembare
I oplossing.
TELEFOON 267.
Amerikaansche toestanden
De uitspraak inzake het
Tennessee Valley Authority.
