mm
De Dictatuur van de
Geldmacht
Hoe staal het met den
Landbouw?
m
Arbeid adelt»
Landbouwweekblad
Orgaan der Landbouwersvereeniging Redt L
Voor en d
oor de Landbouwers
Berekening
van Rantsoenen
I
De Melk- en Boterprijzen
Het Hoekje van
onzen Deskundige
1 Zelven
I;.®
mn
am
ZONDAG 12 NOV. 1939.
Frfls 35 e&ntle»
21ste JAARGANG Nr 1088
Abonnementsprijs 15 Br. 's jaars.
Men schrijft in op ons
Bureel en op alle postkantoren.
Het overnemen van artikelen
zonder aanduiding der bron
is streng verboden.
Bestmnrder en verantwoordelijke Opateller
O. CAUDRON
Bareel en Redactie i Zeebergkaai, 4» Aalst.
De medewerkers zijn
verantwoordelijk voor hnnne
bijdragen.
Aankondigingen volgens
akkoord.
Terwijl onze arme veekweekers onmogelijk de twee eindjes
van 't jaar kunnen aaneenknoopen en met verlies moeten werken.
Terwijl hun verkoopprijzen beloerd worden door regeering en
bevolking.
Terwijl er een algemeenen drang bestaat om het leven goed
koop te houden (ten koste der kleine boeren).
Gaan de kolenbazen hun gang .Ze verdienen veel geld, maar
schijnen nog niet tevreden te zijn.
We lezen in "De Dag„ van 7 Nov.
De Kolenprijzen.
Zooals te verwachten was, hebben de kolenmijnbazen besloten de prijzen
van alle kolensoorten met 1 2 ten honderd te verhoogen-
Deze beslissing zou veroorzaakt zijn door de jongste loonsverhooging en
door de ptijsvermeerdering van het materiaal dat in de mijnen gebruikt wordt
Ziedaar hoe, met toestemming van onze regeering, de kool
mijnen, die in handen zijn van de groote bankiers en geldmagnaten,
de kolen met minstens 3 fr. de 100 kg. in prijs verhoogen
Die maatschappijen hebben het broodnoodig om hun prijzen
zóo geweldig te verhoogen, want ze winnen geen millioenen genoeg.
Ziehier wat we vinden in hetzelde nummer van "De Dag»
Kolenmijnen Llmbourg-Meuse
De totale inkomsten hebben tijdens het afgeloopen dienstjaar 51 mil-
lloen 659.962 fr. bedragen tegen 45.632.018 fr. in het voorafgaande
dienstjaar. Rekening houdend van kosten en lasten en van afschrijvingen ten
bedrage van 23.076.090 fr. blijft er een netto-winst over van 26.425.477
fr. tegen 18.496 563 fr.
Deze mijn geeft 8 millioen meer winst aan dan vorig jaar, maar
schijnt niet verzadigd, ze moet meer verdienen op de kosten van
de gemeenschap.
Zoodat we eens te meer moeten besluiten dat onze
democratische Règeering het leven goedkoop wil houden,
enkel op den rug der kleine boeren.
Hoelang nog?
Rusland en Polen.
Hervormingen en uitslagen van het Sovjet-systeem
Het tweede geval was gelukkig niet
zoo nadeelig voor den kweeker in kwes
tie, omdat tijdig werd ingegrepen.Maar
de verkeerde berekening van de rant
soenen is toch iets dat zoo veelvuldig
voorkomt, dat de schade die de geza
menlijke leden van R.U.Z. als gevolg
van deze handelwijze zichzelf berokke
nen zeker vele honderdduizenden fran
ken beloopt.
Een van de leden, een groote en trou
we verbruiker van de voeders R.U.Z.,
die altijd zeer deskundig voedert, be
stelde dezer dagen voeders, die een af
wijking gaven en waardoor hij zeker
verkeerde rantsoenen zou samenstellen.
Dit werd mij medegedeeld en daarom
ging ik er persoonlijk heen om eens te
onderzoeken wat daarvan de oorzaak
was.
Daarbij bleek mij weer eens, dat men
altijd geneigd is in vroegere gewoonten
te vervallen, ook al heeft men daarvan
het nadeel met eigen oogen en door
eigen proeven gezien, en dat men nog
niet algemeen de gewoonte heeft aange
nomen om bij noodzakelijke of vermeend
noodzakelijke veranderingen ons oor
deel in te winnen en onze voorlichtin
gen te vragen over de best te volgen
doenwijze.
Want hiervoor is een grondige reden.
Men is al zoo vaak gepakt door raad
gevingen, die alleen in het belang van
den raadgever zijn, dat men de gewoonte
heeft aangenomen het maar op eigen
gedacht te doen met alle risico's die er
aan verbonden zijn.
Maar ook dit is beslist verkeerd I
Men moet nu eenmaal goed uit de
oogen zien, doch daarbij vertrouwen
hebben in die het verdienen.
En Redt U Zelven, de eigen boeren-
organisatie. heeft recht op dat vertrou
wen, dus vraagt men haar altijd rustig
om raad en past men daarop dus die ge
woonte nimmer toe.
Wat was nu hier de kwestie
De betrokken landbouwer had onge
veer 50.C00 kg. aardappelen, die hij
meende voordeeliger te vervoederen
dan te verkoopen.
Hij was daarbij van de meening uitge
gaan, dat 3 kg. aardappelen gelijk zijn
in voederwaarde aan 1 kg. meel. dus
dat bij de tegenwoordige prijzen van het
voeder aardappelen ongeveer 50 fr. per
100 kg. zouden moeten opbrengen. Men
bood hem echter ongeveer 40 fr. per
100 kg., zoodat hij besloot niet te ver
koopen maar te vervoederen.
Dit vervoederen moest ook geschie
den aan zijn koeien.
Hij bestelde daarom, teneinde het
tekort aan eiwit aan te vullen, eenige
voeders met een hoog doch onvolledig
eiwit en meende zoo het allerbest zijn
belangen te hebben gediend.
Zulks was echter geheel onjuist.
Omdat ten eerste de voederwaarde
van 3 kg. aardappelen niet is gelijk te
stellen met 1 kilo meel, DOCH
SLECHTS MET HOOGSTENS EEN
HALVE KILO MEEL. Hijsteldedus
de waarde van de aardappelen veel te
hoog en maakte zoo een verkeerde
rekening.
De tweede fout die hij maakte, was
het bestellen van eenige enkelvoudige
eiwitrijke voeders om de tekorten aan te
vullen. Hij wist niet, toen hij meende met
voordeel aardappelen te kunnen voede
ren, welke voeders hij daarnevens moest
gebruiken.
Ik heb genoemd lid, die een knap
vakman is. die wel degelijk verstaat wat
volledig voeder is, overtuigd dat hij een
verkeerde weg opging. Hij besloot da
delijk al zijne goede eetaardappelen te
verkoopen. Verder gaf ik hem de ge
paste aanduidingen om zijne kleine aard
appelen op de voordeeligste manier als
voeder te gebruiken, met de aanvullende
(Zie vervolg onderaan 3de kol.).
Nu millioenen Polen, meestal katho
lieke boeren, onder het regiem van Rus
land zijn komen te leven, stelt zich
menigeen de vraag "V^at zal het lot
zijn dezer boerenbevolking Daarom
zal een artikel over het Russisch land
bouwsysteem onze lezers zeker welkom
zijn.
Socialisten en communisten hebben
zeer goed begrepen dat de socialisatie
der ondernemingen (d.w.z. het brengen
der productiemiddelen aan den Staat)
niet verwezenlijkt kan worden als ze
ook niet toegepast wordt in het land
bouwbedrijf. Doch de boeren hebben
zich steeds tegen deze socialistische ge
dachte verzet. De boer houdt aan zijn
grond. De concentratie, door Karl
Marx aangekondigd, is in den landbouw
bijna nergens werkelijkheid geworden.
Integendeel, na den oorlog is in Europa
een sterke drang waargenomen naar
eigen-bedrijf. De gedachte der collec
tieve exploitatie, waarbij elke boer zijn
grond, vee en materiaal afstaat aan de
gemeenschap, heeft bij de landbouwers
geen bijval gevonden. Ook de gematig
de socialisten, die voorloopig den grond
nog in het bezit der particulieren willen
laten, hebben niet het gedroomde succes
gehad. En dat is maar goed ook, want
het bezit van grond bevordert bij den
landbouwer de gehechtheid aan den
grond en de liefde voor zijn beroep.
Het voorbeeld van Rusland heeft hier
velen gewaarschuwd. Dit is het eenige
land waar de socialisatie der bedrijven
in het groot is toegepast. Ofschoon de
communisten daar in 1917 een ontevre
den boerenstand aantroffen is hun opzet
toch nog niet volledig kunnen slagen.
Het proefkonijn, dat de communisten
in het Russische volk meenden te vinden,
heeft de proef niet willen doorstaan. Om
de geschiedenis van Rusland in deze te
begrijpen moet men eerst den toestand
kennen waarin het land zich in 1917
bevond toen de revolutie uitbrak.
Vóór den grooten oorlog was de
grond in Rusland bijna geheel in handen
van den adel. Eigen boeren waren er
weinig. De lijfeigenschap was in 1861
door Tsar Alexander II afgeschaft.
Doch in plaats van den grond aan den
boer zelf te doen toekomen vertrouwde
men hem toe aan de gemeenten die alle
I krachtvoeders die er mee pasten.
Ieder die "De Koornbloem,, aandach-
drie of vier jaren tot een nieuwe verdee
ling overgingen, hetgeen tot gevolg had
dat de boer weinig geprikkeld werd om
het land goed te bebouwen. Stolypine,
Minister van Landbouw, stelde in 1906
voor den grond in het bezit der boeren
te brengen. Deze verdienstelijke staats
man werd echter in 1911 vermoord en
van zijn veelbelovende hervorming
kwam niets terecht. Ondanks het feit
dat de Russische boer in 1917 zeer onte
vreden was en zijn werk slecht werd be
loond, heeft hij zich toch steeds tegen
het communisme verzet.
We kunnen de geschiedenis van het
Sovjet-regiem ten aanzien van den land
bouw in drie tijdvakken vcrdeelen.
Eerste tijdvak 1917-1921 Heel de
grond wordt tot staatseigendom ver
klaard. De boer, die nu als knecht voor
den Staat moest werken, voelde er wei
nig voor zich moe te maken met het ge
volg de verschrikkelijke hongersnood
van 1921 die aan tien millioen Russen
het leven heeft gekost. De Staat bleef
uitvoeren, ondanks den geringen en on
voldoenden oogst, om vreemde valuta
te krijgen.
Tweede tijdvak 1921-1928 Lenin
zag in dat hij te ver was gegaan en liet
weer den particulieren handel, de ver
pachting der gronden en het gebruik van
personeel toe. Hierdoor ontstonden de
Koulaks, een nieuwe klasse van gegoede
boeren die een sterke oppositie gingen
voeren tegen het communistisch regiem.
Derde tijdvak na 1928 De Sovjet
besluit tot het vijfjarenplan dat onuit
voerbaar was zonder een bloeienden
landbouw want, wilde men vreemde
valuta (de Russische roebel was niets
meer waard) binnen krijgen dan moest
vooral veel graan worden uitgevoerd.
Nu werden groote staatsboerderijen op
gericht met technische leiders en de
meest moderne machines.
Deze staatsboerderijen dragen den
naam van Sovkhozes. In de dorpen
echter werden landbouwcoöperaties ge
vormd (Kolkhozes) aan dewelke alle
gronden, vee, paarden en materiaal
moesten worden afgestaan als gemeen
schappelijk eigendom. Om dit plan door
te voeren verklaarde Stalin den oorlog
aan de Koulaks (gegoede boeren) en
dwong alle boeren tot de nieuwe coö
peraties toe te treden pp straf van zware
belasting, verbeurdverklaring hunner
goederen of ballingschap naar Siberië
of duivelseiland.
tig leest weet dat reeds voor eenige
weken voeders werden samengesteld
waarmede aardappelen aan de varkens
kunnen gevoederd worden en goede
uitslagen bereikt. Hierbij wil ik er echter
op wijzen, speciaal voor hen, die een
ander gedacht hadden, dat er voorloo
pig alleen mede werd bedoeld het ver-
voederen van voor menschelijke voeding
ongeschikte aardappelen. Het vervoe
deren van goede aardappelen is momen
teel veel te onvoordeelig en daarbij
voorloopig van algemeen standpunt be
slist af te keuren.
Teneinde ieder in de gelegenheid te
stellen zelf goed de waarde van aard
appelen te bepalen, zal ik spoedig een
artikeltje schrijven waarbij de voedings
waarde van aardappelen tegenover die
van eenige andere voeders wordt verge
leken.
Voorloopig ver voedert men dus alleen
kleine en voor menschenvoeding onge
schikte en gekookte aardappelen naast
het Varkensmeel N° 6, voor varkens
van 30 tot 80 kg., en N° 7, voor varkens
boven de 80 kilo. Als men goede aard
appelen gaat vervoederen of er het ver
keerde meel naast geeft, dan gooit men
onnoodig voedsel weg en benadeelt
zichzelf en ook in de tegenwoordige
omstandigheden de geheele gemeen
schap. d. V
Hoe ziet zulk een Russische staats
boerderij (Sovkhoze) er uit Als een
groote graanfabriek met een geweldige
oppervlakte. Sommige zijn van 100.000
Ha. De grootste is zelfs 220.000 Ha. Ze
zijn alle verbonden met een centrale
staatsorganisatie die den naam draagt
van Graantrust. Deze beheert meer dan
12 millioen Ha. De regeering heeft bui-
tenlandsche techniekers, meestal Ame
rikanen, ontboden om de Sovkhozes te
organiseeren. In het centrum van het
reusachtige bedrijf, liggen magazijnen,
ateliers en kantoren. Men gebruikt de
nieuwste machines als vervoermiddel en
als landbouwwerktuig. De grootste
staatsboerderij is de Gigant. Ze is be
gonnen met 220.000 Ha. doch telt nu
nog 150.000 Ha. De veestapel is er van
geen beteekenis. Men vindt op dit reuze-
bedrijf slechts 12 stieren, 112 koeien en
177 paarden. Daartegenover beschikt de
exploitatie over een heel regiment trac
tors. 136 van het type Caterpillar 48/
60, 16 van het Caterpillar type 20/25,
60 van het type Stalingrad. Een Cater
pillar 48/60 bewerkt een hectare per uur,
een Stalingrad een halve Ha. per uur
De maai-dorschmachine van t type
Combine bewerkt 2 1/2 Ha. per uur.
Alles wordt voortbewogen door tractors.
Het personeel bestaat uit 5 directe uren,
30 landbouwbrigadiers, 172 tractoristen,
300 mecaniciens, 3 inspecteurs, 42 sta-
tistiekers, 1580 arbeiders en arbeidsters,
400 jongens van 14 tot 18 jaar, 1618
seizoenarbeiders.
Op de Gigant wonen 10.000 zielen
als men de kinderen der betrokkenen
meetelt.
Technisch gezien hebben deze onder
nemingen veel van de grootbedrijven in
Canada. In 'n uitgestrekte vlakte kunnen
tractors natuurlijk voordeelen bieden.
Men voelt echter dat men terug moet
tot een meer intensieve bebouwing. Als
in heel de wereld op deze wijze ver
bouwd werd, zegt Noilhan, dan zou de
totale productie van den landbouw, ver
minderen met twee derden. Overigens
zit de onderneming voortdurend vast
wegens gebrek aan kapitaal en gebrek
aan kennis bij het personeel.
Hoe ziet een collectief dorp of Kolk-
hoze er uit
De Kolkhoze is een landbouwcoöpe
ratie waartoe alle boeren moeten toe
treden als ze geen kennis willen maken
met de strengheid van het Sovjet-regiem.
Elke boer kan zijn woning behouden
benevens zijn konijnen, kippen en een
kleine groentetuin. Al de rest zooals
landerijen, werktuigen, veestapel enz.
moeten worden ingebracht in de coöpe
ratie. De Kolkhoze moet de helft der
productie leveren aan den Staat en ont
vangt in ruil daarvoor tractors, gereed
schappen en soms geselecteerd zaaigoed.
Hoe wordt 't werk verdeeld op zulk een
Kolkhoze In theorie kan ieder kiezen,
de mannen tractor- of spanvoerder, de
vrouwen stal of keuken van 't restaurant.
Maar in werkelijkheid gaat het precies
als in een kazerne. Ieder krijgt zijn cor-
vée. Eiken morgen krijgt ieder zijn
werkboekje. Alles gaat per ploeg of per
brigade. Elke ploeg heeft een ploegbaas,
elke brigade een brigadier. Elke brigade
krijgt een genummerd perceel toegewe
zen, ook het vee is genummerd. Beta
ling geschiedt in stukloon d.w.z. zooveel
per Ha. of zooveel per koe, per produc
tie-eenheid enz. Volgens officieele ge
gevens zouden 60 °/o van de Russische
boeren zoo coöperatief werken.
Al heeft men hierdoor eenige tech
nische vooruitgang bereikt, de boer is
dit regiem van bureaucratie en milita
risme doodmoe en hij mist den heilza-
men prikkel van het eigen bezit. Daarom
zijn, als verzet tegen de hooge eischen
van den Staat, de Kolkhozes hun op
brengst zelf gaan houden en het vee
gaan slachten zoodat de Regeering in
1932 opnieuw concessies heeft moeten
doen. Ze heeft het gedeelte van de op
brengst, dat ze opvorderde, verminderd
en de boeren toegestaan gedeeltelijk ook
buiten de Kolkhoze te werken tegen
storting van een gedeelte van hun ver
diensten in de gemeenschappelijke kas.
Zoo heeft de Staat voortdurend moeten
capituleeren voor het verzet der boeren
die absoluut gekant zijn tegen collectieve
productie en die nu eenmaal geen socia
listische of communistische ziel hebben.
In Frankrijk heeft het pogen van het
socialisme en communisme gefaald wijl
twee derden van den grond heuvelland
is waar men met tractors weinig kan be
ginnen. De menschelijke hoogmoed zal
hier nog meer als in Rusland onder
vinden dat hij wel veel kan uitdenken,
doch dat hij halt moet houden voor de
wet der natuur. In 't arme Polen zal Sta
lin echter gemakkelijk werk hebben om
dat een volk onder het dreigend geweld
van een bezettingsleger tot alles kan
worden gedwongen. Reeds is hij begon
nen met de grondeigenaars te vermoor
den en het land onder de boeren te ver
deden, om straks zijn plan des te beter
te kunnen uitvoeren. Met de onteige
ning van alle gronden zal ook daar niet
lang worden gewacht. Dat Duitschland
zooiets mogelijk maakte na een zesjarige
zgn. campagne tegen 't communisme is
zijn ongelijk en zijn schande.
Ons artikel over
is wegens onvoorziene omstandigheden
verschoven tot toekomende week
ViW
ul
M'
•v
y.y
IV
ry.vyy
W^ÊÊÊttk
mmm
TELEFOON i 267.
Jk
•v ,*,vXv >>v.v.v.\y v.vXv.\v!v v.-.-'-.-'
