De Koerier
van onze Soldaten.
Voor onze Soldaten
Berichten
AMMONIAKSULFAAT
iinauin
PU HOL
Ruwe huid
Snelle en aanhoudende Werking
Lidmaatschap
Belangrijk
Vrede
Krachtda-
digheid
Lagen
prijs
Een goede raad
Landbouwers
an £eeft*BLea«i
Het Hoekske van
Tijl Uilenspiegel
Zondag 3i Dec. 1>39.
Alle Redt U Zeivers onder de
wapens kunnen gratis ons blad
De Koornbloem» ontvangen.
Het zal ons een waar genoegen
zijn door middel van ons blad met
hen in voeling te blijven.
Ze hoeven hiervoor hun volle
dig militair adres op te geven op
onze bureelen.
We zijn ook ter beschikking
van onze soldaten, om hen te hel
pen of eenigszins ten dienste te
zijn.
Alle soldaten-jonggezellen die
nen onverwijld het adres hunner
OUDERS-LEDEN op te geven.
Indien ze zelf een landbouwbedrijf
bezitten hun eigen lidmaatschap.
We willen namelijk onderzoe
ken of we wel te doen hebben
met regelmatig ingeschreven leden
van Redt U Zeiven.
We drukken er op ons vol
ledig in te lichten over hun lid
maatschap van RedtU Zeiven.
De gemobiliseerde Redt U Zeivers,
welke ons hun militair adres opgaven,
om De Koornbloem te ontvangen,
mogen overtuigd zijn dat ze hen regel
matig wordt verzonden.
Indien ze ons blad niet wekelijks be
komen, moeten ze een klacht indienen
bij hunne militaire overheden of bij den
postbode van het kantonnement.
van onze Jongens
Pax homini'bus bon» voluntatis.
(Vrede den menschen van goeden wil.)
Vrede zij den mensch gegeven,
Aan den mensch van goeden wil.
't Is de sleutel van het leven,
Van 't geluk de ware spil.
Vrede, woordje niet zeer lange.
Vrede, maar 't bediedt zooveel,
Vrede, wie kan meer verlangen
Vrede zij ons. beste deel.
MAAR...
Menschen zijn maar menschen.
Met den goeden wil zoo raar,
Soms bezield met schoone wenschen,
Maar de daden blijven daar.
Menschen zouden moeten helpen
Menschen die er zijn in nood,
Menschen zouden moeten stelpen
.Menschen\it\Aeu toch zoo groot.
Plichten, allen zijn te s>preken
Over plicht, bij d'andren, ja.
Dat z'er zeiven aan ontbreken
Dat en zien zij zelfs niet na.
Plichten?dat zijn onbekenden,
Plichten werpt men over boord,
Plichten mag men elders zenden,
Plichten, wat een lastig woord.
Rechten, allen hebben rechten.
Zwakken, kleinen soms te veel,
Volkeren dagelijks nog vechten
Om te rooven andrens deel.
Rechten mag men niet verhindreu.
Rechten moet men allen biên,
Rechten vragen reeds de kindren,
Rechten vergen alle liên.
Deden allen hunne plichten,
Gaf men 't recht aan 't ware recht,
't Leven, menschen, zou verlichten,
't Ware vrede, waar en echt.
Plichten worden steeds verstoken,
Rechten worden vaak verkracht,
Menschen 't leven wreed verbroken,
Vrede, vrede blijft verwacht.
Callebaut Louis.
25 December 1939.
Te Velde.
VAN EEN RESERVIST.
1Geachte Heer Bestuurder,
Aan alle lezers en lezeressen een goe
den dag van ergens uit België.
Hier ben ik met wat soldatennieuws
en ik zal U ha bijzonderste maar eerst
vertellen.
Voor wat ons logement betreft, het is
hier heel moderne ingerichtEen oude
kast op 3 pooten waar de muizen van
achter in- en van voren uitkomen, en
J k
ons brood als kolenmijnen maken (ver
leden nacht was het hier echt bruilofts
feest op de tafel van die ongewenschte
gasten) een tafel, ik geloof dat het nog
een is uit den tijd van Julius Cesar, de
pooten zijn zoo dik als kleine boomen,
het blad van ouden eik. zoo hard als
been. De stoof ziet er wat oud en scheef
uit, maar ze brandt zoo goed dat we
som moeten deuren en vensters open
gooien, en dat is nog het bijzonderste.
Op de schouw staat een oud kruisbeeld,
twee kcfflidoozen, een vetpot, een bo
kaal. Op den grond liggen 4dikkestroo-
zakken of liever hooizakken. Dat het in
onze kamer niet al te proper is kunt ge
wel denken, alle dagen loopen we in en
uit met vuile schoenen en als de week
uit is kan de deur bijna niet meer toe
van al de aarde op den vloer. Dan
wordt het water en den bezem aange
sproken en een uur nadien zou men van
de tichels eten.
Om de overtollige bezoekers buiten te
houden, die zich dagelijks kwamen war
men (en die zijn er genoeg) hebben wij
een eenvoudig middel gebruikt. Wij heb
ben in groote letters op de deur geschre
ven doodsgevaar, springstof». Daar
de andere deur in den koestal uitkomt,
hebben we langs dien kant weinig last
omwille van den reuk.
Vóór enkele dagen moest ik samen
met een soldaat op karwei. Eerst reden
we naar de keuken, om de slechte oude
steekkar te halen. Vandaar naar 't ma
gazijn om prikkeldraad. Brrr... ik was
bang het goedje vast te nemen,want dat
steekt, maar we moesten het hebben op
het werk. En nu zoo gauw mogelijk met
onze vracht op weg. Als we zoo 2 of
3 maal gereden hadden, waren we al
tamelijk moe. Wat nu gedaan Eens
nagedacht... Ha ik had het Laat ons
bij Jef Lampet den kleinen ezel halen,
zei ik tegen mijn helper. En nog rapper
als tellen was mijnheer ingespannen. Ik
was voerman en mijn makker lader. En
of we fier waren. Eens de kar volgela-
laden kropen we er bovenop, en ju...
Daar reden we als twee die aan niemand
riskeerden door het dorp. Natuurlijk
hadden we onze spreuk "springstof„niet
vergeten te schrijven op het zijvlak van
de kar. De luitenant stond hartelijk te
lachen, toen we daar toekwamen, maar
daar gaven we niet om 1 Wij zorgden
alleen voor ons gemak 1
"Waar hebt ge dat nu weer gehaald»
vroeg de luitenant. Ha, sprak ik, bij
Jef Lampet». "Kunt ge met paarden rij
den vroeg hij toen. Neen, sprak ik,
enkel met ezels 1» Wat deed ge in 't
burgersleven vroeg nu de luitenant,
"Ha, antwoordde ik heel serieus, ik was
was hovenier op een oorlogschip
Zoo gaat de tijd verder, dan eens
droef, dan eens blij, maar aan ons hart
laten we het toch niet komen, daarom
houden we hier van tijd tot tijd eens ke
telmuziek, terwijl een van ons aan den
wafelslag is.
Ik ga eindigen, misschien tot volgen
den keer, als 't God belieft.
Serg. V. C B.
Ergens uit België. j
Te velde 17-12-39.
Geachte Heer Bestuurder,
Bij mijn laatste verlof las ik in "De
Koornbloem» dat de opgeroepen leden,
op aanvraag, gratis het blad konden
ontvangen. Hierbij doe ik daarvoor mijn
vraag. Het regelmatig ontvangen van
het blad is voorzeker het beste, zooniet
het eenige middel om met de vereeni-
ging in kontakt te blijven, die zoo moe
dig jp de bres staat voor de verdediging
van onze belangen als boer en als soldaat.
Ik ben alleen als manspersoon op een
hoeve van 6 7 Ha. met mijn vrouw en
2 kinderen, mijn moeder en mijn zuster.
Dat op een dergelijk bedrijf het 100/100
sukkeling is door mijn oproeping, kunt
U zich best voorstellen. De Baafmis
hebben ze thuis nog redelijk goed door-
sparteld, maar wat zal de Lente bren-
gen wanneer alle dagen hun eigen nieuw
werk brengen en dat zoo den heelen
Zomer door I
Het vriest flink hier in Limburg en ik
vraag me afzullen de beeten wel goed
gedekt zijn, en de aardappelen en de
planters Het is toch droef zich al zulke
dingen te moeten afvragen.
Tien dagen seizoenverlof heb ik ge
kregen, van 24 Nov. tot 4 Dec., en het
waren 10 regendagen. Daardoor verlies
ik nu mijn verlof van November dit
is wettelijk maar ook dat van De
cember. Men loochent nu het landbouw-
verlof het is een gunstverlof van twee
maand conclusie men solt overal met
de boeren.
En wat gaan we krijgen in de Lente
Wanneer men daaraan denkt, moet
men u niet de ooren van den kop
zagen met de woorden "goeden dienst
doen» en "plicht tegenover het Vader
land», men zou er wel den brui aan
geven
Het is misschien verkeerd wat ik U
nu vraag, maar vergeet niet dat ik sol
daat ben moest U eens een goede me-
rac/csiiic
ter ontmoeten die een soldaat in Lim
burg zou willen een aandenken zenden
ter gelegenheid van Kerstmis of Nieuw
jaar, doe dan een goed woordje voor
me, ik zal er U dankbaar om zijn, geloof
me vrij. Deze feestdagen die bij uitstek
familiedagen zijn, zullen voor mij droe
viger zijn dan de andere dagen, harder
en dieper zal het heimwee aan ons hartje
knagen.»
Ik moet eindigen, mijn brief wordt al
een heel epistel. Overtuigd kortelings
weer "De Koornbloem» te lezen, dank
ik U, Heer Bestuurder, zeer hartelijk bij
voorbaat en groet U uit het stille Lim
burg, met de meeste hoogachtinq.
R. V. W.
14' Reg. Geschut.
Te velde, den 21 Dec. '39.
Geachte Heer Bestuurder,
Toen ik den laatsten keer in verlof
ben geweest, heb ik met vreugde ver
nomen dat ook onze geliefde Vereeni-
ging haar gemobiliseerde vrienden niet
vergeet. Dit is iets wat haar ter eere
strekt en het bewijs geeft dat zij in alle
tijden en omstandigheden haar leden
wil behulpzaam zijn.
Ik zou het dan ook zeer op prijs stel
len, heer Bestuurder, zoo U de goedheid
zoudt willen hebben mij ook ons geliefd
orgaan "De Koornbloem» te willen op
sturen. Het is een schoone gelegenheid
om steeds in voeling te blijven met alles
wat het landbouwbedrijf aangaat. Het
zal me het genoegen verschaffen steeds
wat nieuws uit onze streek te vernemen
en op de hoogte te blijven van den strijd
dien ge tot ons aller welzijn voert.
Daar U ook vraagt naar ons adres
van thuis om aan mijn aanvraag te
kunnen voldoen, geef ik het U hier. Ik
ben ook lid van de Jeugdvereeniging
RUZ.
Ik durf verhopen, Heer Bestuurder,
dat U aan mijn vraag zult voldoen, en
bied U bij voorbaat mijn hartelijksten
dank.
Brigadier R L.
14' Artillerie V' Groep i
15' Batte rie.
Nieuwjaarsmijmeringen
uit ergens In België.
Ergens in België zit ik, mijne gedach
ten zijn tehuis, in mijne streek, bij vrien
den en vriendinnen. Ik denk aan vroe
gere nieuwjaarsdagen.
Een vel papier ligt voor me, de wil
bezield me een nieuwjaarsgroet aan on
ze Jeugd te sturen.
Gedachten op gedachten flitsen me
door het hoofd. Sterk voel ik het aan
wat een hemelsbreed verschil er ligt tus-
schen het verleden en het heden. Als ik
bedenk, hoe tehuis een leemte zal zijn
bij het vieren van oudejaarsavond. En
nochtans, hoeveel verhevener zullen on
ze wenschen niet klinken dan op andere
jaren. Wat al hoop en verwachtingen
worden er niet gebouwd met de intrede
van het nieuwe jaar.
Hartstochtelijk en welgemeend, zal
men elkander zijn verlangen, een ver
langen dat algemeen zal zijn toesturen.
Op elks wezen zal men dezelfde wen
schen kunnen zien. Millioenen en mil-
lioenen zullen aan elkander zeggen :God
geve dat dit jaar den vrede onder de
menschen moge terug brengen, dat wij
weldra verlost zijn van het wapenge
weld, dat om ons heen loeit als een
storm. Dat wij bevrijd zullen blijven uit
het akelige doodennet rondom ons ge
spannen door het niets ontziend, alles
vernietigend, machtig en goddeloos ka
pitalisme der wapen- en munitie(abri-
kanten degenen die de Kerstboodschap
met de voeten treden, zich verrijkend op
de doodbloedende menschheid.
Den wensch zullen we uiten dat onze
mannen, onze jongens, weldra naar hun
ne haardsteden, naar hunne moeder zul
len mogen terugkeeren.
Dat weldra een nieuw Europa moge
herschapen worden, gebouwd op ste
vige beginselen, waarin vrijheid en recht
voor alle volkeren heerschen, waarin
menschen wonen die intellectueel, hoog
staand en redelijk verheven, de macht
en de kracht bezitten den oorlogsgruwel
van hen af te weren.
Dat een nieuw Europa herboren
worde, waar landbouw en nijverheid
bloeien, waar de handel met de verschil
lende landen onderling, niet meer lam
gelegd is door de imperialistische strek
kingen van sommige naties, en van
machtige trusten in de handen der Joden,
uit haat tegenover andere volkeren.
Dat wij, boerenzoons en -dochters,
als het ons lust een eigen haard te stich
ten. er niet zullen moeten voor terug
deinzen een landbouwbedrijf over te
nemen, inplaats van in de nijverheid een
bestaan te zoeken.
Dat wij eens een machtige Vereeni
ging willen wezen, die onze lamlendige
Regeeringen zal kunnen dwingen een
goede landbouwpolitiek te volgen,
waardoor we voor onzen arbeid en
zorg zullen beloond worden zooals het
zijn moet.
Dat wij. leden der Jeugdvereeniging,
gauw weer voltallig zullen bijeen zijn,
om onze vroegere vermaken, onze fees
ten en uitstappen te kunnen vieren, zon
der die gedachten die onze zinnen be
nevelen, terug te moeten optrekken naar
de kantonnementen.
Deze en nog zooveel meer andere
wenschen willen besloten liggen in een
Nieuwjaarsgroet.
Moge dit maar bewaarheid worden,
moge deze wenschen als een bede op
stijgen tot God, beheerscher van gansch
de wereld, opdat hij zich ontferme over
de dwaze menschheid.
Mocht ieder deze wenschen uiten op
dat ze klinken als een vloek, over de
hoofden dergenen die ons misleiden.
Mocht weldra de zon weer schijnen,
vreugde en geluk brengend in het
nieuwe jaar.
Dit zijn mijn wenschen, die ik allen
toestuur, uit ganscher harte, voor het
nieuwe jaar 1940.
A. V. D.
2' Gidsen.
Te velde 17-12-39.
Waarde Heer Bestuurder,
Het is mij een waar genoegen geweest
door middel van "De Koornbloem» te
vernemen, dat U de belangen van de
gemobiliseerde soldaten ter harte neemt.
Het zal ons, als Vlaamsche opgeroe-
penen, van zeer groot nut zijn door ons
blad op tijd en stond te mogen verne
men, welke rechten wij in het leger heb
ben. Wij hebben er veel, tenminste
zooveel als de Walen, maar onze rech
ten worden nog op dezen oogenblik met
de voeten getreden. Volgend geval zal
het U duidelijk maken
Wij zijn hier in een Vlaamsch regi
ment, t.t.z. met 2 Vlaamsche bataljons
en 1 Fransch. In mijn kompagnie zijn de
4 officieren, dat zijn de Kommandant en
3 luitenanten. Walen.
Het bureel wordt door Walen opge
dreven, welke geen enkel woord
Vlaamsch verstaan. De fijne postjes
zijn alle voor de Walen, alleen het werk
en de korvee's zijn voor de Vlamingen.
Het geneeskundig onderzoek is ook vol
ledig in 't Fransch.
Kan "De Koornbloem» tegen zulke
wantoestanden geen protest aanteeke-
nen
Heer Bestuurder, het zal mij genoe
gen doen "De Koornbloem» in 't ver
volg in het leger te ontvangen, waarin
onze soldatenbelangen verdedigd wor
den, zooals ze de boerenbelangen ter
harte neemt.
Hopende dat mijn vraag een gunstig
onthaal zal genieten, dank ik U bfi
voorbaat.
Hoogachtend.
J.H.
39Linie-Regiment.
Onbekende Soldaat
Volgende brief kwam ons terug met
de meldingONBEKEND.
Mijnheer Alfons Siau,
2' Linie Reg. 3' Compagn.
TE VELDE.
Mijnheer Siau,
We ontvingen Uw schrijven van
20-12-39.
Om aan Uwe beide vragen te kunnen
voldoen, hebben we Uw volledig adres
als gemobiliseerde alsook het volledig
adres U wer ouders noodig.
Gelief ons dus zonder verwijl de beide
adressen te laten geworden.
Ontvang, Mijnheer Siau, onze op
rechte groeten.
Nieuwjaarswenschen van Tijl.
Beste en getrouwe lezers en lezeres
sen van ons dierbaar orgaan "De
Koornbloem„, ik wensch U allen een
zalig en gelukkig Nieuwjaar.
Het jaar 1939 is heengegaan, en, we
mogen het gerust zeggen, het is er geen
geweest waar we ook maar in eenige
mate fier hoeven over te zijn. Het heeft
ons den modernen geesel der mensch
heid, de oorlog, gebracht. De West-
Europeesche beschaving, alle redelijk
heid ten spijt, gaat onder in een poel
van vuur.
Voor 1940 wensch ik vooreerst aan
iedereen de grootste schat die men op
aarde bezitten kan een goede gezond
heid naar ziel en lichaam.
Aan onze boeren wensch ik een jaar
toe van voorspoed en welstand, opdat
eindelijk hun harde labeurwerk een wel
verdiende belooning vinden moge dat
de Voorzienigheid hen spare van on
voorziene tegenslagen in hun huisgezin
en in hun bedrijf.
Ik heb dit jaar nog andere wenschen,
en ik richt me voornamelijk tot onze ge
mobiliseerde Redt II Zeivers? die "er
gens in Belgiëde wacht houden opdat
geen vreemde mogendheid onze grenzen
schenden zou.
Jonge Vlaamsche boeren. Tijl Uilen
spiegel brengt U allen een diepgevoeld
eeresaluut I
Aan U gaan mijn oprechte wenschen,
opdat gij allen, dragers en voortbouwers
van den Vlaamschen boerenstand, weer
spoedig en voorgoed moogt terugkeeren
naar eigen huis en haard, naar uw stille
dorpkens ergens in ons schoon dierbaar
Vlaanderen. Voorgoed terugkeeren,
verlost van de militaire nachtmerrie,
naar al uw dierbaren die uw komst, met
ongeduld verbeiden. jgg
Jonge boerenkerels, buiten onze gren
zen raast het wreede oorlogsspook. Daar
heerschen dood en vernieling. Met U
hoop ik dat ons kleine lage landeke bij
de zee niet door den waanzinnigen oor-
logsstroom worde meegesleurd en dat
gij. jeugd van Vlaanderen, niet het offer
van uw jonge leven zult moeten plengen
op het bloedig altaar van den mensche-
lijken waanzin.
Verder wensch ik, dat niet alleen ons
land buiten het huidig konflikt zou blij
ven, maat ook, dat de donkere oorlogs
wolken welke sinds maanden den Euro-
peeschen gezichtseinder verduisterden
en thans in een woedend orkaan zijn
losgebarsten, zoo spoedig mogelijk zou
den afdrijven dat de zonne van een
duurzamen vrede schijnen moge en dat
de volkeren der wereld voortaan in
vriendschap zouden leven, zonder haat,
zonder wrok, zonder afgunst, maar in
een geest van rechtvaardigheid en van
onderling begrijpen en waardeeren.
Dat het nieuwe jaar 1940 ons aUen
heil en zege brenge l
TIJL II.
Goede raad is vaak onbetaalbaar,
zegt men wel eens en dat is waar
ook. Laatst ondervonden wij dat
nog, toen men ons de geschiedenis
van die beklagenswaardige familie
vertelde. Vader moest hard werken
voor vrouw en kinderen, doch al dat
zwoegen hielp hem niet want zijn
vrouw, die aan rhumatiek leed, gaf
groote sommen gelds uit aan genees
middelen zonder genezing te vinden.
Een vriendin gaf haar dan de raad
eens Aspirine te nemen en toen ze
dit ook deed stond ze verwonderd
over de bereikte resultaten. Reeds
een eerste proefneming deed hare
pijnen verzachten en het geregeld
gebruik van enkele Aspirine tablet
jes deed haar voor goed de rhuma-
thiek vergeten.
Schrale lippen
Gesprongen handen
verzacht-geneest
otheken
Voor een zelfde waarde vrucht
baarheid wordt de eenheid phos-
phoorzuur in het
"THOMASSLAKKENMEEL,
hedendaags 35 goedkooper
verkocht dan deze van andere
goede phosphoorzuurhoudende
meststoffen.
flnoezondan.)
«bonnanten aan voor Uw blad I
rtmrrynuMpBi
Doos 4 en /.50 fr.
em;* imsswmsmsssssmma
