■fe, B*
Onbegrijpelijke Toestanden.
Magazijnen
gesloten
Spanje heeft een zwaren
Winter achter den rug.
Teelt van Wortelen
Arbeid adelt*
Landbouwweekblad
Voor en c
oor de landbouwers
Over Zwijnen, Kiekens en Duiven
Orgaan der Landbotswersvereeniging Redt U Zelvea
ZONDAG 23 FEB. i941.
iPrfli 50 'aentlem
23Am/JkAMAAAO Ai 1147
Abonnementsprijs 20 fr. 's jaar»,
Men schrijft in op ons
Bureel en op alle postkantoren.
Het overnemen van artikelen
sender aanduiding der bron
is streng verboden.
Bestuurder en verantwoordelijke Opstellerj
O. CAUDRON.
Bareel en Redactie t Zeeberg kaai, 4» Aalst.
De medewerkers zijn
verantwoordelijk voor hunne
bijdragen,
Aankondigingen volgens
akkoord.
f Wat er heden in de moderne Belgi
sche samenleving omgaat, kan moeilijk
door ren gewoon sterveling worden
begrepen.
We weten dat van af Januari de ge
kende A.G.G.A. de voederverdeeling
heeft moeten afstaan voor de Nationale
Landbouw- en Voedingscorporatie, 4,
Warandebeug, te Brussel.
In Januari noch in Februari werd
door bedoelde korpcratie in de bedee
ling van de voeders niets voorzien voor
zwijnen en voor kiekens, en het werd
op vele tonen verkondigd dat er geen
eten was en... en dat deze huisdieren
noodzakelijkerwijze dienden afgeslacht.
Deze theoretische beschouwing werd
door de kweekers met een minachtend
schouderophalen beantwoord en men
trok zijn plan. Iedereen weet dat een
landbouwer zoo maar niet ineens alle
zwijnen kan afslachten er zitten er van
af 20 tot ICO kilo in het kot. magere
en volle zeugen, enz. Hetzelfde met de
lieve kiekens die toch nog enkele eieren
geven zoo onmisbaar en zoo gegeerd.
Daar was niets aan te doen, er was
geen eten voor deze dieren en daarmee
amen en uit.
Maar hoe wonder zal iedereen het
vinden in Volk en Bodem» van deze
week een artikeJ te lezen over het mis
dadig Afslachten van biggen
Van den eenen kant geen eten geven,
van den anderen kant niet mogen af
slechten
Een raadsel dat door de Nationale
Landbouw- en Voedingscorporatie ten
rapste dient opgelost.
Ziehier wat men onder meer schrijft
Uit vrees voor opeisching werden,
in de laatste maanden van 1940, dui
zenden varkens geslacht die nog niet
volwassen waren. Het vleesch werd
tegen woekerprijzen verkocht.
Nu wordt daarbij de teelt reeds in
de kiem gesmoord. De varkens worden
riet meer vetgemest. Biggen van 25
35 kg. komen niet meer in den handel.
Zij worden tegen 35 tot 40 fr. het kilo
verkocht aan spijshuizen van de groot
steden en ook aan particulieren. Deze
zwendel op groote schaal brengt duizen
den biggen op de slachtbank, dan wan
neer zij naar de stallen van onze boeren
moesten gaan. Het gebrek aan vleesch
maakt dezen sluikhandel begrijpelijk, zal
men opwerpen. Maar het voorbarig af
slachten van biggen brengt nog grootere
schaarschte met zich.
Wij onderzoeken dit verlies van
dichtbij. Een normaal, volwassen var
ken dat op de markt gebracht wordt,
weegt gemiddeld 120 kg. Wanneer wij
berekenen dat 10C0 biggen geslacht
worden wanneer zij een gewicht bereikt
hebben van 25 kg., dan komen wij tot
de vaststelling dat op 3 a 4 maanden
85 000 kg. vleesch verloren gaan, per
jaar ongeveer 340.000 kg. Hier spreken
wij over één duizendtal wij geven deze
cijfers alleen als voorbeeld, wantin wer
kelijkheid zijn zij veel hooger.
Er gaat niet alleen een ontzaglijke
hoeveelheid vleesch verloren die de
menschenvceding zou ten goede komen
indien de varkens normaal werden vet
gemest. Wat van even groot, zoo niet
van grooter belang is voor de landbouw
economie, is dat de teelt aan zulke prak
tijken ten onder gaat.
Tot daar Volk en Bodem
Kan ons iemand zeggen hoe een land
bouwer moet te werk gaan in deze ver
warde omstandigheden en hoe hij moet
klaar zien in onze moderne wanorde
Of denkt men te Brussel dat deze
viervoeters kunnen leven van theorieën
en bespiegelingen over hun noodzake
lijkheid voor de vleeschbevoorrading
van ons land
Neen, heeren van de Korporatie, er
moet voor onze zwijnen eten worden
gegeven, zooniet zal het varkensras,
niettegenstaande uwe weeklachten, op
korten tijd van het tooneel verdwijnen.
Duiven en Kiekens
Voor kiekens is er ook geen kilo eten
te bekomen, afslachten zal noodzakelijk
?ijn, vooral voor lieden die geen boer
derij hebben. Ook bij de boeren zal men
de afvalgranen moeten goed wegstop
pen cf bet zal evenmin gaan om onze
tweepooters te voeden.
De duiven echter mogen van meer
geluk spreken, ten minste als ze goed
gesyndikeerd zijn in den Belgischen
Duivenbond (lees Dui venlief hebbers-
bond). De werkliedersyndikaten wer
den ontbonden cn in de Fusie van
de Unie geunifieerd» en de lieve dierijes
die men duiven noemt, moeten in eenen
Belgischen duivenbond aangesloten zijn
om niet te verhongeren. Gelukkige
duifjes, lievelingen van de korporatie,
laatste bevoorrechten van de democra
tie 1 We lezen in "Volk en Staat» van
16-2-41:
De bevoorrading van onze
reisduiven.
Al is het voeder, dat we bekomen,
samengesteld uit grondstoffen die nog
te vinden waren en deels konden inge
voerd worden, toch is en blijft het onein
dig veel beter dan de "verdachte» meng
sels van twijfelachtige hoedanigheid die
in 't geniep tegen woekerprijzen van 8
tot 10 fr. werden verkocht.
Aangeboden onder den vorm van
korrel, zoo is het gebruik gemakkelijk
en voor liefhebbrr, en voor duiven.
De prijs vastgesteld door het Kom-
missariaat voor Prijzen en ^Loonenis
eenvormig dezelfde in het gansche land,
namelijk 4 fr. het kg.
Van nu af kunnen de duivenliefheb-
bers zich dit voeder bij hun gewonen
handelaar aanschaffen, maar tegen voor
legging van hun rantsoeneeringskaart
afgeleverd door den Belgischen Dui
venbond
De distributie geschiedt op basis van
1 kg. per duif en per maand en de mo
gelijkheid is niet uitgesloten dat dit
kwantum met 25 50 procent wordt
verhoogd tijdens den kweektijd.
Wat de samenstelling van dit voe
der betreft, de ontleding geeft aan
10 °/o ruw verteerbaar eiwit
4 °/o vet
50 °/o koolhydraten.
En verder s
Dank deze voeding is het voortbe
staan onzer liefhebberij verzekerd en dat
is het eenigste wat we wenschen kun
nen en ook het grootste en heerlijkste,
wat we ons hebben voorgesteld.
De liefhebberij kan nu haar gang
gaan en dat zal ze.
We zien met spijt dat de kiekens moe
ten sterven omdat ze niet gesyndikeerd
zijn in een Belgischen Kiekcnbond. We
noemen het een schande en moeten met
spijt toezien dat deze nuttige dieren het
slachtoffer worden van het alopetend
syndikalisme.
We gunnen het onze duifjes van harte,
maar meenen toch dat ook voor de kie
kens eenige kruimels mochten over
schieten.
Helaas, het noodlot heeft er anders
over beslist 1
Teneinde onze bestellingen ten
beste te kunnen uitvoeren zijn we
verplicht de magazijnen te sluiten
op volgende dagen
DINSDAG, gansch den dag.
DONDERDAG
ZATERDAG namiddag
van iedere week.
Die dagen zal onder geen enkel
voorwendsel besteld worden.
Men neme acht
Hier volgt nog een van de honderden
klaagbrieven welke we ontvingen
St Katherina-Lombeek, 17-2-'41.
Mijnheer de Bestuurder,
Ik neem de eerbiedige vrijheid om U
te vragen of het niet mogelijk zou zijn
mij een weinig kiekeneten te bezorgen
voor mijn 50 leghennen die ik nog heb.
Vroeger had ik 450 leghennen én ik heb
ze bijna allen moeten verkoopen bij ge'
brek aan voedsel.
In de maand November en Decern'
ber heb ik nog een weinig gekregen
maar voor de maanden Januari en Fe'
bruari ontving ik niets. Zou het niet
mogelijk zijn van mij een weinig eten te
bezorgen, of moet ik mijn 50 kiekens
ook ver koopen
In afwachting van een gunstig ant
woordje teeken ik met achting,
Petrus Sterck
Nieuwbaan, nr 10
St Katharina-Lombeek.
Het begrip van de Europeesche solidariteit In
praktijk gesteld.
de
Wortelen of peeën behooren tot de
groenten die men heel vrceg in het voor
jaar mag zaaien. Men heeft ze graag
samen met de^erwten, dus van begin
Juni af.
Er zijn heel wat variëteiten, maar de
meeste kunnen terzijde gelaten worden.
Men onderscheidt twee groepen ten
eerste de wortelen voor Lente en Zomer
welke in bosjes verkocht worden en di
rect na den oogst opgegeten worden
ten tweede de groote lange winterworte
len welke men bewaart en waarvan men
eet tot er weer nieuwe zijn.
Voor de Lente- en Zomerproductie
nemen we de
Halflange roode stomppuntige
van Nantes.
Deze variëteit is mooi rood, heeft geen
kern en is tot vanonder dik. De zaad
handelaars verkoopen hiervan een ras
voor lentezaaiingen en en een voor zo-
merzaaiingen.
Als winterwortel nemen we de
Betlikumer Winter,
een lange stomppuntige keukenwortel
met hooge opbrengst. Ze is zeer smake
lijk en kan den heelen winter bewaard
worden.
Met deze twee variëteiten kan men
bijna het heele jaar door wortelen uit
eigen tuin eten.
Grond.
Wortelen vragen een vruchtbaren,
humusrijken en waterhoudenden grond.
In lichten zandgrond kan men meestal
wel vroege wortelen kweeken, maar de
zomerwortelen gaan meestal verloren
door aantasting van de maden van de
peenvlieg. die gangen in de wortelen
vreten. Nochtans mag men in versch
met stalmest bemesten grond geen peeën
zaaien daar ze daarin sterk vertakken.
Beter is een perceel te nemen dat het
vorig jaar werd bemest of twee jaren te
voren.
Men moet het bed goed diep omspit
ten en alle kluiten verkruimelen. Ook
alle steenen, glasstukken en houtjes ver
wijdert men best omdat ze de verga ffe-
ling van de wortelen veroorzaken.
Bij de omspitting voor het zaaien
moeten bijkomende kunstmeststoffen ge
geven worden. Men gebruikt hiervoor
de een of andere volledige meststof en
hiervan meestal 800 gr. of 1 kilo per
10 vierkante meter. Ook kan men 700 of
800 gram Guano gebruiken. Gebruikt
men enkelvoudige meststoffen, dan bij
voorbeeld 400 gr. superfosfaat of Fer-
tiphos, 300 gram zwavelzure potasch en
300 gram zwavelzure ammoniak per
10 vierkante meter.
Sommige menschen zaaien hun worte
len nog breedwerpig. Wij keuren dit af,
omdat door het onvermijdelijk onre
gelmatig zaaien er plaats en zaad verlo
ren gaat en men later moeilijker kan
wieden dan wanneer op lijnen gezaaid
werd. Het is dus veel beter om op lijnen
te zaaien, trouwens voor bijna alle
groenten.
Men zaait voor de eerste keer gelijk
met de erwten, dus rond balf Februari
in lichte zandgronden en in Maart voor
zwaardere gronden.
Men laat 12 cm. tusschen de rijen,
i Zie vervolg 2** bladzijde.)
i
Voor den Spaanschen landbouw was
het jaar 1940 een der slechtste welke hij
ooit moest doormaken, en de Spaansche
bevolking zal den winter 1940-'41 laag
gedenken. Reeds sedert den herfst van
1939, hadden de Spaansche landbouwers
met droogte te kampen, waarbij, in 't
begin van 1940, gebrek aan meststoffen
en tekort aan arbeidskrachten de reeds
ongunstige vooruitzichten neg kwamen
verzwaren. Zooals voorzien viel de
tarweoogst vooral catastrofaal-slecht
uit Hij bleef beneden het laagste peil
ooit in den loop dezer eeuw bereikt 1
Wat dit wil zeggen, begïijpt men
eerst indien men weet, dat de Spar, j aard
een uitgesproken broodeter is. Een
maaltijd zonder brood is schier niet in te
denken. Trouwens, in de Witte-zone
was er onder den burgeroorlog nooit
tekort aan brood. En welk brood 1 Ner
gens bakt men zulk goed brood ^ls in
Spanje.
In normale jaren wint Spanje onge
veer 40 millioen dubbelcentenaars tarwe
en het verbruik bereikt ongeveer het
zelfde cijfer. Dit beteekent, dat Spanje
zich min of meer ze'f verzorgde voor
wat zijn bijzonderste voedingsmiddel
betreft. In 1940. echter, bedroeg de
oogst slechts 28 millioen dubbelcente
naars 1 In vredesjaren zou dit niet zoo
rampzalig zijn geweest. Thans, echter,
is door de Engelsche blokkade de invoer
bijna totaal afgesloten. Niettegenstaande
Spanje niet in dezen corlog betrokken
is, matigt Engeland zich het recht aan
den Spaanschen in- en uitvoer te con
troleeren en uit vrees dat er een "lek»
zou ontstaan, wordt Spanje schier den
hongersnood prijsgegeven. Want van
den oogst van 28 millioen dubbelcente
naars tarwe moesten er vooreerst 6 mil
lioen worden afgenomen voor de herfst-
en voorjaarszaaiingen en, ten tweede,
werd aan de tarweverbouwers toege
staan, voor eigen verbruik, 200 kg. per
hoofd van hun gezin achter te houden.
In een artikel verschenen in de "Solida-
ridad Nacional» rekende F. Baratrch
het aantal der zelfverzorgers op 10 mil
lioen, zoodat 20 millioen dubbelcente
naars tarwe door dezen maatregel niet
in den handel kwamen. Met wat er
overbleef amper 2 millioen dubbel-
centenaar moest de bevolking der
steden het trachten te stellen.
In de Spaansche pers werd dezen
alarmeerenden toestand openhartig be
sproken en ook de minister van buiten-
landsche zaken sprak herhaaldelijk in het
openbaar over den benarden stand van
zaken. Weliswaar werd er ook kritiek
uitgeoefend, vooral op het feit dat de
bevolking van Madrid schier regelmatig
haar rantsoen brood bekwam, terwijl
in vele steden de menschen dagen- en
wekenlang zonder brood bleven. Doch
dit euvel was niet alleen te wijten aan
een slechte organisatie. Het vraagstuk
van het vervoer stelt Spanje voor groote
moeilijkheden. In den loop van den bur
geroorlog werden niet minder dan 1300
lokomotieven van de 3000 welke Spanje
bezat, vernield, en het aantal wagons
waar Spanje te kort aan heeft, cijfert
zich in de duizenden. Van hetgeen nog
in dienst is, werd een groot deel gebruikt
voor het vervoer van den bederflijken
appelsienenoogst naar het buitenland.
Immers, dit jaar zooals alle andere jaren,
zijn de Spaansche appelsienen de groote
deviezeninbrengers 1 Ook aan vracht
wagens is er verder een nijpend tekort.
Tijdens den burgeroorlog werdea er
niet minder dan 15.000 buiten gebruik
gesteld, waarbij dan nog komt, dat uit
oorzaak van het tekort aan benzine, het
autovervoer zoo goed als lamgelegd
werd. Het spreekt van zelf, dat onder
zulke omstandigheden de verdeeling veel
te wenschen overlaat. Dit heeft men het
best ondervonden op het gebied van de
aardappelverdeeling. De aardappeloogst
was goed, doch dit belet niet dat enkele
provincies te lijden hebben onder het
gebrrk aan dit voedingsmiddel, alleen
omdat de noodige vervoermiddelen ont
breken.
De regeering heeft vanzelfsprekend
geen middel onverlet gelaten om redding
in den toestand te brengen. Met Argen
tinië werden groote contracten afgeslo
ten voor de levering van brood- en
voedergranen. De Eügelschen zijn ech
ter onverbiddelijk en de enkele schepen,
welke af en toe met ladingen graan, de
een cf andere Spaansche haven binnen
varen, kunnen weinig aan den toestand
verhelpen. Daarom zag de regeering
zich onlangs verplicht tot nieuwe maat
regelen haar toevlucht te nemen. Zoo
als men weet, had zij reeds in het mid
den van 1940 de broodrantsoenen mer
kelijk verminderd thacs werd besloten
aan de arbeidende massa hoogere rant
soenen te verstrekken, terwijl de ge
goeden zich nog met kleiner rantsoen
dan voorheen moeten tevreden stellen.
Sociaal gezien kan deze maatregel goed
gekeurd worden. De Spaansche arbeider
wordt zooals men weet zeer slecht be
taald, zoodat hij slechts in staat is zich
zeer goedkoope levensmiddelen aan te
schaffen. De gegoeden, daarentegen,
vinden op de markt nog vleesch en
eieren in voldoende hoeveelheid aan
wezig. Daar de rijstoogst dit jaar het
hoogterecord van 240 000 ton bereikte,
is er van dit voedzaam product meer
voorradig als ooit het geval was, te
meer daar de uitvoer ervan verboden
werd. Ook aanvluchten, vooral appel
sienen, is er geen tekort. Verleden jaar
bedroeg de oogst 800.000 ton, hetaeen
300 000 ton meer is dan in 1939. Zoo
als reeds gezegd viel de aardappeloogst
gunstig uit, terwijl er een tekort is aan
olijfolie, welke de Spanjaard schier nog
slechter kan missen dan brood. In nor
male jaren bedraagt de productie 3,2 tot
3,4 millioen dubbelcentenaars olijfolie,
waarvan er dan ongeveer 600.000 be
stemd zijn voor den uitvoer. De voort-
brengst van 1940 bedroeg amper 2 mil
lioen dubbelcentenaar. Daar Spanje
volstrekt deviezen noodig heeft, werd de
uitvoer van olijfolie niet stopgezet, zoo
dat de voorziening der eigen markt
eveneens veel te wenschen overlaat.
Ook aan suiker is er tekort niettegen
staande de bietenoogst dubbel zoo groot
was als in 1939. De Spaansche behoef
ten aan suiker konden slechts voor 2/3
gedekt worden.
Spanje heeft een zwaren winter achter
den rug en tot aan de nieuwe oogsten
zal de Spaansche bevolking zich nog vele
ontberingen moeten getroosten. Door
den uitvoer van appelsienen, druiven,
amandelen enz., tracht de Spaansche re
geering dat in te voeren, wat het meest
ontbreekt.
En zooals wij het ondervinden met
den eersten aanvoer van 80.000 ton
broodgraan uit Duitschland, heeft Span
je ook reeds ondervonden.dat het.begrip
Europeesche solidariteit geen ijdel
woord is. Duitschland en Italië helpen
Spanje daar waar het mogelijk is en in
dien het in Spanje, althans in enkele
arme provincies, nog niet erger gesteld
is, dan is dat juist aan de Duitsche en
Italiaansche hulp te dankea.
In afwachting maakt Spanje zich klaar
zijn taak in het nieuwe Europa te ver
vullen. Veel moet er gedaan worden op
allerlei gebied. Een tienjarenplan werd
ontworpen. Doch vooral moet de oogst
het komende seizoen verhoogd worden.
Einde December heeft de Madrileen-
sche regeering belangrijke contracten
afgesloten met de Chileensche regeering
voor de levering van 150.000 ton salpe
ter. In den loop van Januari werden
reeds 40.0C0 ton ingevoerd en voor ein
de Juli zal heel de hoeveelheid geleverd
zijn. Anderzijds kan Spanje rekenen op
Duitschland voor de levering van trac
tors en andere landbouwmachines, die
broodnoodig zijn, gezien het tekort aan
arbeidskrachten.
('t Vervolgt.)
DE
TELEFOON 267.
Zooals onze lezers weten is
thans de bevoorrading onzer dui
ven verzekerd. (Vetjes van ons. Red
Beste variëteiten.
Het zaaien.
