Na de Nationale Conferentie van
den Landbouw.
GERAAKTHEID.
Arbeid adelt
LANDBOUWWEEKBLAD
Voor en door de
Landbouwers
AALST 26 JANUARI 1947.
Verschijnt iederen Zondag
26ste JAARGANG Nr 1234
Abonnementsprijs
50 fr. 's jaars.
Bureelen
Zeebergkaai, 5, Aalst
Telefoon Nr 267.
Postcheckr. 1425.93.
Handelsr. Aalst 145.
Orgaan der S. M. REDT U ZELVEN.
Het overnemen vanartikelei
der bron is streng
a zonder aanduiding
verboden.
De medewerkers zijn verantwoordelijk
voor hunne bijdragen.
Aankondigingen volgens akkoord.
Enkele nuchtere beschouwingen.
1n onze nummers van 22 December
en 12 Januari 1.1. gaven wij een be
knopte samenvatting der belangrijk
ste punten van de verslagen, uitge
bracht op de Nationale Conferentie
van den Landbouw.
Gebrek aan plaatsruimte verhin
derde ons vroeger onze zienswijze
mee te deelen over het nut van deze
conferentie. Wij willen dit doen in
deze bijdrage.
Vooreerst meenen wij dat de re
geering een overdreven beroep doet
op allerlei nieuwe conferenties, com
missies en soortgelijke organismen,
welke voortdurend worden opgericht
voor de studie van de economische,
sociale en andere vraagstukken. Der
gelijke handelwijze wekt den indruk,
dat de regeering terugdeinst voor de
oplossing van deze vraagstukken. Dat
de bevoegde middens geraadpleegd
worden in belangrijke aangelegenhe
den is uitstekend. Doch zulks mag
geen middel zijn om de oplossing op
de lange baan te schuiven en de ver
antwoordelijkheid der te treffen maat
regelen af te wentelen op organismen
waarvan de oprichting of bevoegd
heid niet zijn voorzien door onze wet
geving. Dit euvel nu werd dezen laat-
sten tijd al te dikwijls vastgesteld.
Indien de regeering door de bijeen
roeping der conferentie enkel beoogd
heeft den landbouw een blijk van be
langstelling te betuigen, welke het
tegenwicht moet vormen voor de be
langstelling door haar betoond aan
den arbeid en den handel, welke reeds
tevoren hunne conferentie hebben ge
had, dan heeft de Nationale Confe
rentie van den Landbouw enkel een
theoretische of hoogstens een moreele
beteekenis.
Op de Nationale Conferentie van
den Landbouw hebben bevoegde
ambtenaars van het Ministerie van
Landbouw ons, aan de hand van
overvloedige statistieken, een toestand
geschetst der verschillende takken van
den landbouw. Uit hunne verslagen
bleek, dat deze toestand niet roos
kleurig is. Zij hebben ook de midde
len aangewezen, welke dienen aange
wend, om de welvaart van den land
bouw te herstellen en het hoofd te
bieden aan de mededinging van het
buitenland. Deze middelen waren op
voering der productie en verlaging
der voortbrengingskosten door ver
betering der uitbatingsmethoden.
Indien de conferentie als doel had
de openbare meening in te lichten
nopens den toestand van den land
bouw, heeft zij een betrekkelijk en
onrechtstreeksch nut opgeleverd.
Voor de landbouwmiddens zelf heeft
zij op dit gebied weinig nieuws ge
bracht. Al kunnen zij het niet zoo ge
leerd uitleggen als de verslaggevers,
toch kennen onze landbouwers, in-
zonderlijk omdat zij hem aan den lijve
gevoelen, den benarden toestand van
hun bedrijf. Zij beseffen ook dat het
heil van den landbouw gelegen is in
de verhooging der voortbrenging, de
verlaging der productiekosten, door
verbetering en rationalisatie der uit
batingsmethodes. Doch de toepassing
dezer methodes vergt geld, veel geld
en onze boeren stellen zich de vraag
waar zij dit, met de huidige opbrengst
van hun bedrijf, moeten halen.
Men verlieze immers niet uit het
oog
1) dat onze landbouwers zich be
vinden voor uitgeputte gronden, voor
versleten materiaal, voor een inge
krompen veestapel, zonder hierbij te
spreken van de oorlogsgeteisterden,
wier gebouwen en gronden werden
verwoest. De heer Ing' Grooten, een
der verslaggevers, schatte de oorlogs
schade aangericht aan den landbouw
op 5.952 millioen
2) dat de uitzonderlijke belastingen
en de geldblokkeering Gutt, hen heb
ben beroofd van het grootste gedeelte
hunner beschikbare gelden, welke
meestal geen winsten vertegenwoor
digen, maar wel de tegenwaarde van
hun onmisbaar bedrijfskapitaal.
De prijzen waartegen zij thans de
meeste hunner producten gedwongen
moeten leveren, laten hen niet toe de
door de verslaggevers aangewezen
verbeterde uitbatingsmethodes toe te
passen, daar zij niet eens den kost
prijs dekken.
\Vij besluiten dan ook met de vol
gende zakelijke beschouwingen
De Nationale Conferentie van den
Landbouw kan voor onzen landbouw
enkel nut afwerpen, indien zij den in
zet vormt van een breed opgevatte,
logische en daadwerkelijke landbouw
politiek der regeering.
Zie vervolg 2bladzijde 1'kolom.)
(Vervolg).
Het VERLOOP is zeer verschil
lend en men maakt daarom onder
scheid tusschen drie gevallen
Eerst heeft men de zeer milde
vorm, waarbij de urine slechts licht
jes gekleurd is, en de bewegings
stoornissen bijna onmerkbaar, alleen
is de gang een beetje pijnlijk en stijf.
Na een of twee dagen merkt men
niets meer.
Bij de tweede vorm is het verloop
meest typisch vlug na het verschij
nen der hierbovenbeschreven voor
teekenen treedt verlamming op het
paard smijt en stampt, zweet gewel
dig, de ademhaling en pols zijn ver
sneld. Het optreden der genezing
meldt zich aan door het loozen van
een groote hoeveelheid bruine urine,
het ophouden van zweeten, het ver
tragen van ademhaling en pols en
het kalm worden. Na vier en twintig
uren of meest na twee of drie dagen
en soms wel na acht dagen is de ge
nezing volledig.
Dit verloop komt gewoonlijk voor.
wat betreft den afloop ervan, gezien
het hoog sterftecijfer (30 °/o) en de
menigvuldige ongelukken en verwik
kelingen en het mogelijk hervallen.
En wat nu de behandeling betreft
uit het opnoemen der oorzaken kunt
ge dus reeds afleiden dat
1. Gedurende de rustdagen enkel
een onderhoudsrantsoen toedienen en
zeker geen melassevoeders noch sui
kerbieten.
2. Regelmatig lichte purgaties ge
ven.
3. Wanneer de paarden gedwon
gen moeten op stal blijven, ze 's mor
gens en 's avonds eens buiten pakken,
zij het dan maar voor een vijftal mi
nuten.
4. Dat de stal zeer luchtig moet
zijn een warme stal is uit den booze
voor een paard. Geen paarden in den
koeienstal.
5. Volbloedige paarden mag men
gerust een vijftal liter bloed aftappen
en bij sommigen moet dit om het jaar
gebeuren.
En wanneer de ziekte zich nu ver-
wanneer men het paard heeft stil ge- openbaard heeft, dan moet men be
houden na het optreden der eerste
stoornissen. Het kan nochtans gebeu
ren, dat het paard hervalt en wel tot
drie maal toe in veertien dagen.
Maar weet dat de genezing niet
altijd volledig is, om reden van de
veelvuldige verwikkelingen, die kun
nen voortkomen ligwonden met be
smettingen en bloedvergiftigingen
ontstekingen van de zenuwen die door
de gezwollen spiermassa's verdrukt
waren, met het gevolg dat de spier
groepen, die door die zenuwen ge
commandeerd worden, ook verlamd
grijpen, dat men van de spierstoor-
nissen, die zich wel te verstaan, reeds
hebben voorgedaan, enkel hun uit
breiding kan tegen houden, waarvan
dan ook gansch het verloop der ziekte
afhangt, en dat geen enkel genees
middel deze spierontaarding kan her
stellen. Enkel een zeer langzaam her
stel kan de ontaarde spier weer bren
gen, zooals zfj te voren was. Wan
neer zeer veel spiergroepen zijn aan
getast, is het lijden praktisch onge
neeslijk. Dus kan men alleen trachten
verdere voortgang van de spieront-
geraken en als wegteren en geduren- aarding te voorkomen en daarom
de een vijftal maanden het paard doen ABSOLUTE RUST want iedere
manken beenderbreuken, hetzij van
het bekken, hetzij van de dij zijn even
min uitgesloten.
Bij de doodelijk verloopende vorm
kan de dood optreden, hetzij na een
tiental uren, hetzij na drie of vier da
gen het zieke dier slaat geweldig
met de pooten, de ademhaling is kla
gend en de slijmvliezen purperrood
gekleurd, de uiteinden der pooten en
ooren voelen koud. De dood is dik
wijls het gevolg van de hoogerbe-
schreven pisvergiftiging, ofwel van
bloedvergiftiging ten gevolge van be- voorkomen. r,ve.
Wannppr Hf> nrinc Paard forceeren.
smette ligwonden. Wanneer de urine
bruinrood gekleurd blijft of wanneer
het paard den derde dag nog niet
rechtstaat is het verloop meestal doo
delijk. Zooals men ziet, moet men dus
zeer gereserveerd zijn bij deze ziekte,
spiercontractie bij een uitgevoerde
beweging leidt tot scheuring der ont
aarde spiervezels men spant het
paard ter plaats zelf uit en brengt het
in een stal, indien er een te vinden is
in de naaste omgeving, is er geen kort
bij, dan laat men het staan waar het
staat. Men voorziet het paard van een
dik stroobed en een warme dekking.
Vervoer per wagen is eveneens te
mijden, omdat dit vanwege het zieke
paard altijd een zekere spierwerking
vereischt, die men tot eiken prijs moet
voorkomen. Evenmin moet men het
om op te staan
en is het gebruik van een broek voor
al in het begin ongewenscht. Om de
drie uur zal men het paard op een an
dere zijde leggen, om de gevaarlijke
(Zie vervolg 2' bladzijde 1' kolom)
De
Soornb!
loem
