Ganzcnkwcck voor
de Familietafel.
OP BAALM0LEN
Rechtskundige Dienst
V erzekeringen*
Kleinveeteelt
6
DE KOORNBLOEM 28 September 1947
Iedereen, op het platte land wo
nende, beschikt over eene woonst
waarvan hier of daar een klein per
ceel ongebruikt blijft. Zelfs de klein
ste werkman verkeert gewoonlijk in
dit geval. Velen kweeken dan een
varken, doch dit verslindt veel voed
sel en is dikwijls een bron van ergernis
voor de vrouw.
Er bestaat nog een andere kweek,
daarvoor volledig aangepast, welke
op verre na niet zooveel zorgen ver
eischt, daarenboven geen luchtje af
geeft en zoowel in het groot als in het
klein kan beoefend worden, namelijk
die van de gans, proper dier, wel
aartsdom, en ook wantrouwend, wat
niet altijd een nadeel is.
Men kan ook de gans kweeken
voor handelsdoeleinden, zooals dit
geschiedt in Engeland, Amerika en
andere landen, waar grootscheeps op
gezette kweekerijen een zeer goed be
staan verzekeren. Indien onze eischen
echter nog zoover niet gaan, is er
toch veel voordeel aan verbonden om
dezen kweek aan te vatten alleen met
de bedoeling op onze eigen huistafel
van tijd tot tijd een smakelijk te kun
nen opdienen.
In den winter is het spek en nog
eens spek, gezond maar op den duur
vervelend. Indien we dit konden af
wisselen met een malsch stukje gans
dan had onze tafel nog meer aantrek.
Dit is in het bereik van allen. Want
ganzenvleesch bewaart gemakkelijk
in zout of in eigen vet.
In den winter heeft de landman
bijzonder behoefte aan veel vetstof
fen. Wel, de gans is er zeer rijk aan.
Een gewone gans haalt gemakkelijk
een gewicht van 7 kg. Die van Tou
louse, in ons land zeer goed gekend,
brengt het tot 12 kg., geeft een zeer
gewaardeerd fijn vleesch, buitenge
woon goed vet en een lever om alle
fijnproevers te bekoren.
De kweek der gans is allereenvou
digst. Gewoonlijk worden de troepen
of toornen gevormd uit drie tot vijf
wijfjes en een gent(mannetje).
Wie, op den buiten zou zulk een toom
niet kunnen houden Als woonst een
voudig een kabaan van de simpelste
stof, desnoods stroo tussen een paar
paaltjes, van twee vierkante meter.
Daarbij een stuks gras waar ze den
ganschen dag kunnen weiden.
De gans voedt zich in hoofdzaak
met groen en allerhande planten. Dit
wil nu niet zeggen dat een gans kan
vetgemest worden met gras alleen,
doch men kan ze wel kweeken en voe
den enkel met groenvoer. Water om
te baden is niet absoluut vereischt.
Enkel tegen den legtijd (Februari -
April) verlangt ze water dat desnoods
in een oude emmer ingegraven kan
verstrekt worden. Drinkwater is altijd
vereischt.
Buiten haar vleesch geeft de gans
nog een dertigtal eieren van 150 tot
180 gram gedurende haar eerste leg-
jaar. Eene goede legster verdubbelt
die opbrengst reeds in haar tweede
jaar.
Wij zenden in den aanvang dat de
gans wantrouwend is. Zulk is bijzon
der het geval gedurende den leg. Een
vaste legplaats wil ze niet, uit wan
trouwen. De eieren worden op de
meest onmogelijke plaatsen gelegd en
daarom moet ze bewaakt worden. Ze
"Vergeet hare legplaatsen en keert er
dan ook nimmer terug. Indien men ze
dus laat betijen zijn die eieren verlo
ren.
Het broeien ervan (de gans is door
gaans geen slechte broedster), duurt
30 dagen, maar daar de gans zeer
dom is breekt ze al eens een ei, of ver
geet zelf te eten. Om ze van den hon
gersdood te redden, heeft men ze drie
maal per dag om haar te doen eten.
Komen de eerste kuikens uit, dan
trapt de gans het nest uit en laat de
rest aan zijn lot over. Om dit te voor
komen haalt men de uitgekomen kui
kens uit het nest en houdt ze in een
ander lokaal op een bed van wol of
katoen tot al de eieren zijn openge
broken.
Na een volle dag vasten, krijgen
de kuikens brood en melk op den
tweeden dag, den volgenden dag
hetzelfde met bijvoeging van zemelen
of meel, of gekookte en geplette aard
appelen. Dan stilaan wat groenvoer
dit alles minstens vijf maal per dag.
Na een week brengt men ze eiken
dag eens buiten, daarna tweemaal, en
weldra zullen ze den ganschen dag
buiten blijven en zelf hun kost zoeken.
Alsdan kunnen ze naar de weide.
Enkel wanneer het gaat regenen
worden ze in 't droog gebracht, daar
het nat zich in de veeren zuigt. Bij de
verdamping welke daarop volgt kun
nen ze nogal licht eene verkoudheid
opdoen.
Het is dus wel de moeite waard dit
interessant dier nader te leeren ken
nen en waardeeren. Zijn kweek is niet
moeilijker dan kiekens houden, en zijn
stevige natuur zal een beginneling
spoedig aanzetten om den kweek ook
voor de markt uit te breiden.
Onze rechtskundige dienst houdt
zijn zitdagen in ons lokaal "De Koorn-
bloem Groote Markt, Aalst, den
2° en 4° Zondag van elke maand van
9,30 tot 12 uur. Eerstkomende zitdag
Zondag 28 September.
Rij ksklein vcctceltschool
te Brussel.
Deze school die in 1936 gesticht
werd, zal haar deuren voor de twaalf
de maal heropenen op 28 September
e.k. te 9 uur, in de lokalen van 't Sint-
Thomas-gesticht, Nieuwland 198,
Brussel.
De lessen zijn kosteloos, toeganke
lijk voor dames en heren van af zes
tienjarigen ouderdom, en omvatten
een vlaamse en een franse afdeling.
Ze worden gegeven door leraars-spe
cialisten, iedere zondag van 9 tot 12
uur, vanaf 28/9/1947 tot 26/4/1948
inbegrepen.
Het programma omvat de theore
tische en practische studie van al de
punten die voorkomen op de program
ma's voor de examens van officiële
voordrachtgever en keurder in pluim
vee-, konijnen-, geiten en schapen
teelt, en de leerlingen zullen geïni
tieerd worden in de praktijk der uit
bating van de verschillende vakken
der kleinveekweek. Bezoeken aan
neerhofdierententoonstellingen en
kwekerijen zullen ingericht worden.
Een bekwaamheidsgetuigschrift zal
afgeleverd worden aan hen die slagen
in 't examen dat op 't einde van de
cursus zal plaats hebben.
De belangstellenden kunnen zich
laten inschrijven in de school zelf.
HEBT U reeds een abonnement
aangeworven voor ons blad
Een afgevaardigde van de verze
keringsmaatschappij N OORDST AR-
BOERHAAVE is alle le en 3e zater
dagen in ons lokaal van 10 tot 12 uur,
om U kosteloos inlichtingen te ver
strekken inzake verzekeringen Brand-
Ongevallen-Leven, waar hij voor
rekening van het hoofdagentschap
R.U.Z. de zaken behandelt.
54 MENGELWERK.
door
MINUS VAN LOOI.
En zij voelde zijn warmen adem,
zijn krevelende lippen die haar wang
beroerden. Gerust en veilig en met
voldaan gemoed, als in een heerlijken
droom, zonk zij weg in zijn warmen
greep, en sloot opnieuw haar oogen.
Dien nacht heeft Marie voor den
eersten keer van haar leven Gust
Ceusters zien weenen. Het was alsof
zij nu eerst elkander vonden. Want
eerlijk en oprecht biechte Marie op.
Gust las de waarheid in haar open,
eerlijke oogen, en voelde hoe zij in
haar harden strijd en haar koppig
verzet, boven hem was uitgegroeid
tot een heerlijke, trouwe, sterke vrouw
om wier bezit hij zich op dat oogen-
blik gelukkig voelde, blij en rijk. In
een huiver van vereering sloot hij
haar in zijn armen en kuste haar, fel
en innig.
Baalberg hoorde toe aan verschei-
denen. Het was een koppig eigendom,
onnuttig zonder einde. Wie het een
maal in zijn bezit had, hield het als
blok aan zijn been tot hij stierf.
Slechts door vererving kwam het aan
anderen, die er op hun beurt weer
last en krenksel van hadden, hun le
ven lang. Er was geen schup goede
labeurgrond op heel Baalberg. Het
was brem en heide en zwarte haag
doorn, met hier en daar een mager,
kreupel denneboomken en wat zilver
berk, dat vasten voet had gekregen
ergens in een spleet. Het had daar in
der eeuwigheid zoo gelegen en Ons
Heer alleen wist, hoelang het er nog
zou gelegen hebben, als er geen Bert
Volkaert geweest was. Want Bert
Volkaert zat geen oogenblik stil. Hij
kende Baalberg met zijn verloren uit
hoeken en kanten beter dan hij zijn
vrouw kende. Hij was er groot op
geworden, Hij kon er soms uren
staan op kijken. Jammer zei hij
dan voor niets te gebruiken.
Tot opeensHoe was dat in hem
gekomen Waar had hij die gedach
ten in zijn hoofd gehaald? Nergens.
Het begin, het allereerste, vóór dat
zijn gedachte vasten vorm had gekre
gen, was uit de pastorij gekomen. Er
was bij hem maar weinig noodig om
een aanknoopingspunt te vinden en
iets verdienstelijk te maken, teneinde
er geld uit te slaan. Ook zooals dien
keer op de pastorij.
Het was een buitengewone verga
dering geweest, danig belangrijk. Hij
had er als kerkmeester mee in den
raad gezeteld, er was een ernstige be
slissing gevallen. De gereedgemaakte
plannen waren voorgelegd, bestu
deerd en eindelijk goedgekeurd. De
groote meerderheid van den raad, met
den pastoor aan het hoofd, hadden
den slag thuisgehaald de kerk zou
vergroot worden. Het was noodig.
Het schip zou worden verruimd, twee
zijbeuken bijgebouwd. Maar de oude
bouwwijze moest worden gehand
haafd ook het oud-Gothische bin-
nenzicht in blooten, bruin-ruwen erts-
steen, moest bewaard blijven. Het
nieuwe moest worden als het oude.
Het was merkwaardig en meneer
Pastoor hield er aan. Iedereen was
het gaarne met hem eens.
In ruwen, blooten, bruinen ijzer
ertssteen, dacht Bert Volkaert, toen
hij van de zitting naar huis terugkeer
de. Onbewust keek hij op naar Baal
berg.
Ja... dat was het begin geweest, het
eerste. Hoe weinig en onbeduidend
ook, voor Bert Volkaert was het meer
dan voldoende. Op een avond was hij,
met hamer en beitels onder zijn klee-
ren, als een schelm Baalberg opge
klauterd. Hij had er een eenzaam,
verloren hoekje gezocht, er twee vol
slagen uren gewerkt, met zijn stalen
beitel gebikt in den betonharden berg
wand, er ten slotte een zwaren steen
losgekapt en hem als een moeizaam
veroverden buit mee naar huis geno
men. En zoo op verschillende plaat
sen, verscheidene avonden achtereen.
Geen mensch die er erg in had, of
wat het mocht beduiden, de twee
vreemde heeren die op een achter
middag, over de houten boogbrug
Volkaertmolen waren binnengestapt,
of Wat daar in verholenheid werd be
disseld. Maar Bert Volkaert keek ge
spannen uit. Hij wist wat hij deed en
wat hij wilde. Toen hij op een zon
dagachtermiddag, van in de Baalsche
straat waar hij stond, een van de ei
genaars van Baalberg daar zag slen
teren, hij had eerst nog eens rustig
aangesmoord, en was hem tegemoet
gewandeld.
Waarom Om nietsOm wat te
praten. Om zoo maar eens te zeggen
dat er geen voet labeurgrond op Baal
berg lag, dat hij voor de eigenaars
niets opbracht... niets, geen cent. Ja,
dat wist de eigenaar ook. Of meende
Bert Volkaert dat hij het alleen wist?
Het was maar kwestie hem kwijt te
geraken, iemand te vinden die er iets
voor geven wilde... iets, het kwam er
niet opaan hoeveel, elk aanbod was
op voorhand aangenomen.
Ja... had Bert Volkaert daar
schijnbaar onverschillig op geant
woord, als ge wilt van den last ver
lost zijn... als ge dat absoluut wilt, en
tegen een schappelijk prijsje...
