De Boeren en de Politiek.
Iets over Penicilline.
Arbeid adelt
LANDBOUWWEEKBLAD
Voor en door de
Landbouwers
AALST JANUARI 31 1948.
Verschijnt iederen Zaterdag
27ste JAARGANG Nr 1287
Abonnementsprijs
50 fr. 's jaars.
Bureelen
Zeebergkaai, 5, Aalst
Telefoon Nr 267.
Postcheckr. 1425.93.
Handelsr. Aalst 145.
Orgaan der S. M. REDT U ZELVEN.
Het overnemen van artikelen zonder aanduiding
der bron is streng verboden
De medewerkers zijn verantwoordelijk
voor hunne bijdragen.
Aankondigingen volgens akkoord.
Politiek is voor veel mensen zoo 'n
liefhebberijtje geworden, zoo onge
veer in dezelfde zin als wanneer kin
deten voor groote mensen willen spe
len. En is men soms verplicht te luis
teren naar een verlichte geest, bv. in
een café of op de trein, terwijl hij zijn
meening uiteenzet, komt men allicht
tot het besluit dat politiek zoo onge
veer hetzelfde moet zijn als lange en
diepzinnige dingen te zeggen over za
ken waar men heelemaal niets van af
weet.
Daarin is misschien een reden te
vinden waarom onze boeren over 'tal-
gemeen zoo weinig aan politiek doen.
Blijkbaar is dat een uiting van hun
gezond verstand. Maar daar is nog
een andere reden. Is het te verwon
deren dat onze boeren tenslotte van
al dat gedoe gaan walgen, als men
nagaat wat er de laatste jaren zooal
werd uitgehaald, allemaal onder een
of andere slagzin, die alleen maar die
nen moet om de werkelijke oogmerken
te verstoppen.
Gelukkig hebben wij nog van die
spitsvondige menschen die door hun
humor zelfs de bitterste pillen weten
te vergulden. Of ze daarom geslikt
worden Dat is een andere kwestie.
Zoo kennen wij die vernuftige strijd
tegen het dure leven, waarvan wij de
sporen vinden op de locomotieven
van onze spoorwegmaatschappij. De
ze maatschappij voelt dat ze moet
mee doen aan die campagne. Om ie
dere brave burger daarvan te over
tuigen heeft ze haar tarieven onlangs
aangepast. Niet omlaag, beste lezer,
maar omhooger is maar 10 °/o
bijgekomen. Schaamte is toch iets
ouderwets.
Maar het genie gaat nog verder,
eindeloos zijn zijn vondsten. Ook op
het witte doek leeren ze ons hoe wij
ons niet mogen laten beetnemen; daar
heet het de kleine gids der koopers.
Precies of die filmmenschen onze moe
ders moeten leeren waar ze worden
beetgenomen. Zoo kregen wij on
langs een zieleroerend tooneel te zien
een uitgehongerde familie, die er
weer bovenop komt tegen de laagste
prijzen (die laten zich natuurlijk niet
beet nemen) heel eenvoudig door het
doelmatig gebruik, zooals ze dat op
de film u voordoen, van de onvolpre
zen, heerlijke, smakelijke melk in doo-
zen.
Ja, beste lezer, die laten zich niet
beetnemen, zooals onze dwaze huis
moeders, die liever versche melk heb
ben.
Die bittere gedachten zijn ons door
het hoofd gegaan bij het lezen in een
landbouwblad van het volgende
Al de landbouwersvereenigingen
gaan er over akkoord dat wij ons
heil moeten zoeken in de verhoo-
ging van de melkvoortbrengst, de
verlaging van de productiekosten,
de verbetering der hoedanigheid der
zuivelproducten, en de verhooging
van het binnenlandsch verbruik.
Maar, iedere regeering, die wij
sinds de bevrijding hebben gekend
heeft de voortbrengers ontmoedigd
«door onvoldoende verkoopprijzen,
heeft iedere technische vooruitgang
op de boerderij belet door de tus-
schenkomst van de fiscus, heeft de
standaardmelk voorgeschreven, die
elk streven naar beter negeert, heeft
tenslotte een intense propaganda
gevoerd om de verbruikers aan te
zetten buitenlandsche melk en zui-
velproducten te koopen.
Laat ons hier even bij stilstaan.
Men beweert dat wij in een democra
tisch land leven. Kan zijnMaar hoe
is het dan te verklarende boeren
zijn op zekere dag naar de stembus
gegaan. Zij hebben daar voor een
bepaalde partij gekozen, waarvan de
boeren veronderstelden, dat die hun
belangen ging verdedigen. Uit die
partij zijn dan de volksvertegenwoor
digers en de senatoren naar Brussel
getrokken, zooals ze zoo dikwijls heb
ben verzekerd om te strijden voor
hun dierbare boeren. Maar nadat ze
daar te Brussel al hun poer hebben
verschoten om er hun 180.000 fr.
door te krijgen, hebben zij hun dier
bare boerkens vergeten. De landbou
wersvereenigingen, die toch wel kun
nen weten wat er goed is voor de
boeren zijn van oordeel dat melkpro
ductie moet worden beschermd. In
Brussel weten ze dat beter en doen ze
juist het omgekeerde. Wat beteekent
dat eigenlijk Dienen de boeren dan
maar alleen om te stemmen en er na
dien de voeten aan te vegen En dan
moet men die heeren steeds hooren
wauwelen vande boerenstand is de
gezondste van de samenleving, het
vaderland moet er aan als onze boe
renstand verloren gaat, enz.
Wij waren heel sceptisch toen wij
met de voorgaande verkiezing die
mooie slagwoorden hebben gelezen
om onze boerkens in de doeken te
draaien. Zoo sterk, maar zoo volsla
gen stom hadden wij het echter niet
verwacht. Wie durft er nog te spre-
(Zie vervolg 2t bladzijde le kolom).
Het zal vele lezers verwonderen
dat Penicilline een stof is die afge
scheiden wordt door een bepaalde
schimmelsoort en wel van die soort
schimmels die wij op de confituur zien
groeien. Dus is het weeral eens ten
onrechte geweest dat wij zo dikwijls
de scheppingsdaad van den Heer heb
ben beknibbeldja, waarom moet dit
er zijn, waarom moeten die schimmels
er zijn En nu hebben wij moeten in
zien dat die schimmels er niet enkel
zijn om onvoorzichtige mensen darm
aandoeningen te bezorgen maar dat
nu, dank aan hun bestaan, duizenden
mensen het geluk hebben nog in le
ven te zijn. En als die Penicilline reeds
zoveel wonderen heeft verricht in de
menselijke geneeskunde, wat kan men
dan bereiken met diezelfde stof in de
diergeneeskunde.
Die stof heeft het grote voordeel
zijn werking enkel te beperken tot de
microben het legt de levensverrich
tingen der microben stil zodat de mi
croben zich dus niet meer kunnen ver
menigvuldigen en dus niet meer zoals
voorheen in steeds groteren getalle
heel het organisme kunnen overrom
pelen. Die microben die, op het ogen
blik dat de behandeling ingesteld
wordt met Penicilline, in het organis
me verblijven, gaan zich dus niet meer
vermenigvuldigen en zijn dus ook in
hun schadelijke werking geremd om
dat heel hun activiteit wordt lam ge
legd.
Die microben zijn er dus nog enkel
aanwezig als verlamde, verzwakte en
hulpeloze wezens die dan vlug door
de natuurlijke afweerkrachten van
het organisme uit den weg worden
geruimd. Penicilline beperkt dus zijn
verlammende werking tot de kiemen
en vernietigt niet tevens de celweef
sels, het protoplasma (deel van leven
de cel) en de witte bloedlichamen,
wat wel het geval was met de tot nog
toe gekende ontsmettingsstoffen o.a.
sulfamiden, waarmee men dus bereik
te dat men zowel bij den aanvaller als
bij den verdediger slachtoffers maakte.
Dank zij deze bijzondere eigen
schap en ook dank zij de blijvende
werkzaamheid zelfs bij zeer grote ver
dunning en ook dank zij zijn onge
looflijke werking en zijn gemakkelijke
oplosbaarheid, bezit men dus in Peni
cilline een uitstekend geneesmiddel.
Vooral nog dat men het organisme
van den patiënt tot in de laatste ve
zels kan verzadigen met penicilline
en dat de penicilline dus overal de
kiemen gaat aanpakken waar ze zich
ook bevinden. Alleen de hersenvlie
zen en de gewrichtvliezen bieden
min doorgankelijkheid voor penicil
line.
Vroeger had penicilline het nadeel
dat die stof bij Ó°C (nul graden Cel
sius) moest bewaard worden en dat
het ook niet langs den mond kon in
genomen worden. Die moeilijkheden
zijn nu uit den weg geruimd, sinds
men het penicilline in kristallijne vorm
heeft kunnen bereiden en men de pil
len, voor inwendig gebruik langs den
mond zodanig heeft weten te berei
den dat de zure maagsappen er geen
vat meer op hebben. De kristallijne
vorm laat het bewaren toe bij gewo
ne temperatuur, zonder dat het iets
van zijn werkkracht verliest.
De Penicilline, ingespoten onder
de huid of in de spieren vindt men na
enkele minuten in alle delen van het
lichaam, maar wordt ook vlug door
de nieren onveranderd uitgescheiden.
Men moet dus zeer dikwijls de in
spuitingen herhalen en voldoende in
spuiten om de vereischte concentratie
in het bloed te bewarendie verve
lende inspuitingen om de 3 uur heeft
men nu ook al vervangen door één
enkele inspuiting van penicilline op
gelost in een mengsel van olie en was:
dit mengsel laat de penicilline zeer
traag los maar kan soms abcessen
veroorzaken.
Kan Penicilline dan alle kiemen
doden Geenszins, enkel een bepaal
de reeks kiemen is gevoelig, en veel
andere kiemen weer niet. Zo zijn zeer
gevoelig de meeste kiemen welke bij
de koe uierontstekingen veroorzaken,
de kiemen van de landziekte (droes)
bij het paard en de kiemen welke in
de meeste abcessen voorkomen (kool).
Zo zijn de vlekziektebacillen, de te-
tanosbacillen (klem) in mindere mate
gevoelig, terwijl de tuberculosebacil-
len en de paratyphusbacillen (geel
water bij het kalf), de pasteurellose-
kiemen (viggenziekte en runderziekte)
en de brucellakiemen (besmettelijk
verwerpen van het rund) zelfs de pe
nicilline vernietigen.
Vermits penicilline de kiemen niet
doodt maar enkel verlamt moet men
het organisme dus den tijd gunnen
den strijd te kunnen uitvechten tegen
zijn belagers en moet men dus drie
dagen lang penicilline toedienen en
niet met een dag uitscheiden.
Het spreekt dus ook van zelf dat
men Penicilline slechts in bepaalde
ziektegevallen zal aanwenden. Zo is
(Zie vervolg 4' bladzijde l'kolom.)
De]
Koornb!
Loem
