es
Wetsvoorstel tot verhoging der Handelsvrijheid en Staatstussenkomst.
Pachtprijzen tot het dubbele van 1939.
Arbeid adelt
ers
'ijs
Voor en door de
Landbouwers
ALST 21 JANUARI 1950
Verschijnt iederen Zaterdag
Abonnementsprijs
50 fr. 's jaars.
Burelen
Zeebergkaai, 5, Aalst
Telefoon Nr 242.67.
Postcheckr. 1425.93.
Handelsr. Aalst 145.
LANDBOUWWEEKBLAD
Orgaan der S. M. Redt U Zeiven.
maai
>rs en
uiten-
:t overnemen van artikelen zonder aanduiding
der bron is streng verboden.
O. CAUDRON.
Oe medewerkers zijn verantwoordelijk
voor hun bijdragen.
:n
D
Hpiy Zoals onze lezers weten, mogen de
.E/JLjjachtprijzen niet op een hoger bedrag
worden vastgesteld dan 140 °/0 van
a it normale pachtprijs van 1939 (dus
30 ten verhoging van 40 op de
to.tv). Qoor beren volksver tegenwoor-
er eeriigers Philippart, Marck, Merget,
UweSaspar en Lefere behorende tot de
3.V.P., werd op 17 November 1949
^^^tea wetsvoorstel ingediend dat voor
ioel heeft de verhoging van de pacht-
o prijs toe te laten tot 100°/ovande
pachtprijs van 1939.
In de memorie van toelichting dat
iet wetsvoorstel voorafgaat, motive
ren de indieners ervan hun voorstel
slsvolgtHet is eenvoudig onbillijk
j iat, vier jaar na de overwinning, de
pachtprijzen nog op 140 °/o van hun
11 róóroorlogs bedrag zijn blijven staan,
lerwijl de levensduurte-coefficiënt 375
leeft bereikt en de veld- en hoeve
producten coëfficiënt 4 benaderen
Deze motivering is onjuist, omdat
iet niet opgaat als basis te nemen de
Kleinhandelsprijzen voor land- en
tuinbouwproducten die doorgaans
merkelijk hoger liggen dan deze be
tomen door de voortbrenger. De be
wering dat de veld- en hoeveproduc
ten de coëfficiënt 4 benaderen is ook
uit de lucht gegrepen en het zou ons
niet moeilijk vallen meerdere land- en
tuinbouwproducten op te sommen,
welke zeer ver onder deze coëfficiënt
blijven. Ten slotte zouden de indie
ners van het wetsvoorstel moeten we
ten, dat om het rendement van eender
welk bedrijf, dus ook van de land
bouw, te bepalen men tegenover de
verkoopprijs ook de kostprijs van
het product moet stellen. Als zij dat
hadden gedaan, dan zouden zij tot de
bevinding zijn gekomen, dat meerdere
takken van onze land- en tuinbouw
tijdens de jongste maanden verlies
hebben veroorzaakt, zoals b.v.b. de
fruitteelt, sommige groenten, de var-
kenskweek.
Verder zeggen de auteurs van het
wetsvoorstel Daarom stellen tal
van pachters voor of nemen zij aan
dat de pacht ver boven het wettelijk
maximum gebracht wordt en ver
der Coëfficiënt 1,4 is niet in ver
houding, noch met de fiskale lasten
drukkende op de eigendom, noch met
de herstellingskosten van de gebou
wen, waarvan het bedrag cofficiënt 5
en meer bedraagt
Hier wensen wij aan te merken wat
'el.
119.
volgt op zich zelve is een verhoging
van 100 "Io op de pachtprijs van 1939
redelijk, doch herhaaldelijk moesten
wij op de zitdagen van onze rechts
kundige vaststellen, dat sommige ver
pachters, tegen de bepalingen der
huidige wet,zich niet te vreden stellen
met deze verhoging, doch tot drie en
viermaal de pachtprijs van 1939 af
dwingen van hunne pachters. Wan
neer onze rechtskundige dan het on
wettige der handelswijze van de eige
naar aan de pachter kenbaar maakte,
kreeg hij doorgaans als antwoord dat
de pachter tegen zijn eigenaar niet
durfde optreden uit angst opgezegd te
worden bij de eerste gelegenheid ge
boden door de pachtwetgeving.
Wij staan dan ook sceptisch tegen
over de bewering van de indieners
van het wetsvoorstel dat de pachters
voorstellen of uit vrije wil aannemen
dat de pacht VER boven het wette
lijk maximum gebracht wordt.
De werkelijkheid is, dat talrijke
pachters wegens de schaarste aan
beschikbare landbouwgronden ge
dwongen zijn de voorwaarden te
aanvaarden hun opgedrongen door
de verpachters tegen de wet in, om
dat hun bestaan als boer er van af
hangt. In werkelijkheid wordt de be
perking van de pachtprijs tot 140
van de prijs van 1940 op grote schaal
niet meer geëerbiedigd om de rede
nen hoger aangehaald.
Waar wij de verhoging van de
pachtprijs tot 100 °/o ten overstaan
van 1939 redelijk vinden, zouden wij
aan de indienérs van het wetsvoor
stel ook willen vragen zich in te zet
ten tot het spoedig stemmen van een
behoorlijke pachtwet die aan de
pachters voldoende bestaanszekerheid
waarborgt en hen beschermt tegen
willekeur van de eigenaar. Bij gebre
ke aan dergelijke pachtwet bestaat
het gevaar dat de beperking van
100 °/o welke zij als maximum van de
pachtprijs voorstellen dode letter
blijft voor de pachter, omdat hij de
zwakste partij is.
Wij aanvaarden het eigendoms
recht alsook het recht van de ver
pachter op een redelijke grondrente,
doch deze rente dient in evenredig
heid te zijn met de geldelijke op
brengst welke de grond, onmisbaar
arbeidsinstrument voor de landbou
wer, aan deze laatste kan geven. Bo
vendien moet aan de uitbating een
(Zie vervolg 4' bladzijde 1' kolom.)
III.
In onze vorige bijdrage schetsten
wij een vluchtige geschiedenis van de
beroepsverenigingen der middeleeu
wen de gilden. Terloops merken
wij daarbij op dat die gilden zich
hoofdzakelijk beperkten tot stielman
nen en neringdoeners. De landbou
wers uit die tijd namen aan dat vere
nigingsleven geen deel. Zij leefden op
de buiten en werkten gewoonlijk in
herendienst. Tot op heden hebben zij
die achterstand tegenover de am
bachtslieden nog niet kunnen inhalen,
bij zover dat ze zich nog nooit in het
openbare en vooral politieke leven
hebben kunnen doen gelden op de
manier waarop de arbeidersklasse dat
gedaan heeft en heden ten dage nog
doet.
Door innerlijke ontbinding en ook
door de verderfelijke werking van
buiten uit zijn de gilden steeds meer
en meer vervallen, misbruiken ont
stonden en tenslotte verdwenen deze
schone organisaties met de franse re
volutie, met het daaruit voortsprui
tend liberaal stelsel dat de volledige,
vrijheid in handel en nijverheid voor
stond.
Laat een kat vallen en ze komt op
haar poten terecht. Laat iedereen
maar doen en ge zult zien dat alles
wel in orde komtdat was het stelsel
van de volledige vrije economie.
Smith, de grondlegger van het eco
nomische liberalisme, formuleert, zijn
leer op bondige wijze
Iedere mens zoekt zijn eigen be
lang. Dat zit hem in 't bloed.
Iedereen weet best wat zijn
eigen belang is. Een vreemde moet u
dat niet komen vertellen.
Elke mens, als ge hem ten min
ste volledig vrij laat, zal dus best zijn
eigen belangen kunnen behartigen.
Wanneer wij dus iedereen, volgens
zijn eigen mening, zijn eigen belangen
laten verdedigen zal iedereen tevre
den zijn en iedereen zal daar wel bij
varen. En de samenleving, als som
van al die gelukkige enkelingen zal
dus een tijdperk van geluk en voor
spoed tegemoet gaan.
Op het eerste zicht was dat een
hele schone theorie. De werkelijkheid
echter was heel anders.
Wij als boeren weten zeer goed
dat in een nest varkens het ene ge
deelte steeds het eerst bij de bak is
en dat het andere gedeelte gewoonlijk
met de rest moet tevreden zijn. En
voor de zwakste en traagste van de
bende wordt het van slecht tot erger.
Doordat iedereen yrij was te doen
wat hij wilde, die middelen dus te ge
bruiken die hem het gemakkelijkst en
het zekerst naar zijn doel brachten
gingen wij een tijdperk tegemoet van
hebben is hebben en krijgen is de
kunst: een tijdperk van zedelijke ver
wildering en gewetenloosheid in het
economisch leven.
Het werd een echte wedloop in de
vrije concurrentie: wie het goed
koopst kon voortbrengen, die had
ook de grootste verkoop en verdiende
daardoor ook het meeste geld. Aan
vankelijk streefde men de goedkope
fabrikatie na op een eerlijke manier.
Wellicht was dat nog een nawerken
de invloed van de gilden. De mis
bruiken kropen echter algauw als
paddestoelen uit de grond.
Om de kostprijs van de koopwaar
te verminderen bestonden twee mid
delen die goed werktenenerzijds het
neerdrukken van de lonen der arbei
ders en anderzijds het verminderen
van de hoedanigheid tot het brutale
bedrog toe.
Het neerdrukken der lonen (des
tijds bestonden er nog geen sociale
wetten) hadden voor gevolgarbeids
dagen tot 16 uur, vrouwenarbeid (die
was immers nog goedkoper) met de
daaruit voortvloeiende ontbinding
van het familieleven, verwildering van
de jeugd, enz.
In alle twee de gevallen was het
grootste gedeelte van de bevolking
het slachtoffer van de "handigheid,,
en de "vrijheid,, van het andere, veel
kleinere gedeelte.
Deze vrije geestesgesteldheid stond
lijnrecht tegenover deze der gilden uit
de middeleeuwen. Uitbuiting van de
arbeid was daar uitgesloten en de
controle op de hoedanigheid van de
koopwaar was daar zeer streng. In
plaats van verbetering had de liberale
economie een warboel geschapen
waar enkelingen teerden op de kosten
van de grote massa. Zover hadden
die vrijheidsgedachten ons gebracht
en zij die ze aanvankelijk het meest
hadden toegejuigd, werden er de
slachtoffers van.
Het is dan ook'te begrijpen dat zeer
gauw stemmen opgingen om deze
stand van zaken aan te klagen. De
arbeiders, die de eerste slachtoffers
waren, begonnen zich te groeperen.
De Paus richtte zijn waarschuwing
tot de wereld in zijn wereldbrief Re-
rum Novarum, waar Hij de mistoe
standen aankloeg en de weg tot een
(Zie vervolg 2' bladzijde3 1' kolom).
De Koornbl Loeiï]
STICHTER EN BESTUURDER
;oop.
en
elf te
itig in
1 Uw
alst
klasse
ijk.
dissen
chap-
:aken.
ost.
Tl
4840V}achtpriis van 1939>-
