^Wetsvoorstel tot vrijstelling van de landbouw- Handelsvrijheid en Staatstussenkomst
Arbeid adelt
factors van de belasting op motorvoertuigen»
Voor en door de
Landbouwers
lALST 28 JANUARI 1950.
Verschijnt iederen Zaterdag
29ste JAARGANG Nr 1391
Abonnementsprijs
50 fr. 's jaars.
Burelen
Zeebergkaai, 5, Aalst
Telefoon Nr 242.67,
Postcheckr. 1425.93.
Handelsr. Aalst 145.
LANDBOUWWEEKBLAD 1
Orgaan der S. M. Redt U Zei ven.
Iet overnemen van artikelen zonder aanduiding
der bron is streng verboden.
O. CAÜDRON.
De medewerkers zijn verantwoordelijk
voor hun bijdragen.
De heren volksvertegenwoordigers
alle ïiscry, Streel, Jacques, Masquelier en
rloos Couplet hebben bij de Kamer op 20
Jecember 1.1. een wetsvoorstel inge-
aandajiend dat voor doel heeft de land-
n) vaiouwtractors vrij te stellen van de
elasting op de motorvoertuigen,
g "Hó' De indieners van het voorstel moti-
)t 12 neren dit laatste alsvolgt
Höte De Regering heeft herhaaldelijk
10 toaar wil te kennen gegeven de na-
ionale productie op te voeren en de
Stel diJelgische voortbrengers in staat te
'an ICtellen met moderne middelen te strij-
en tegen de buitenlandse mededin-
ta, allejng door verlaging van de kostprij-
9 tofen van de landbouwproducten.
Onder die middelen kan men o. a.
36c mechanisering van de bedrijven
n het rationeel gebruik van land-
DUS ouwmachiaes rekenen. De benutti-
ZEN. in9 van sommige machines blijkt
ich tenveri9ens onkel mogelijk door het
ebruik van tractors.
De wet van 1923 op de met de
MHHirecte belastingen gelijkgestelde tak-
:n heeft de landbouwtractors onder-
■orpen aan het zelfde regime als de
lotorvoertuigen, o. m. de vrachtwa-
ens voor het vervoer van goederen.
Men moet toegeven dat op dit tijd-
ip het gebruik van de landbouw-
actor nog in het stadium van de
roefneming verkeerde en dat het
us niet voor de hand lag voor dit
)ort voertuig een bijzonder regime
overwegen.
Doch, nu op veel landbouwbedrij-
en het werk dat vroeger door paar-
en werd verricht gedeeltelijk door
'e tractor wordt uitgevoerd, is dit
:t vajiet meer het geval. Het is derhalve
IDENuidelijk dat de tractor niet zwaarder
rILDE>ag worden belast dan de paarden
SSEI/elke hij vervangt en die niet onder-
rorpen waren aan enige taxe.
Immers de wet verbiedt aan de
rovinciën en de gemeenten een taxe
J heffen op het vee, met inbegrip van
.gels e landbouwpaarden.
nten tfactor gebruikt in de land-
ouwbedrijven dient slechts bij uit-
190. 3nclering voor het vervoer van goe-
Q j eren op de weg hij is bijzonder ge-
Duwd voor het verkeer op de akkers
aor de vorm van de banden, de
>Vyiand van de wielen enz.
Nochtans moet de landbouwer, die
et meer over hetzelfde aantal paar-
-m* :n beschikt voor het vervoer van
Dederen voor en naar zijn bedrijf,
>ms zijn tractor gebruiken voor het
vervoer van sommige goederen op
de weg.
De memorie van toelichting van het
wetsvoorstel maakt verder melding
van bepaalde bestuurlijke onderrich
tingen, welke beoogden in beperkte
gevallen ontlasting te verlenen op de
landbouwtractors. Zo zijn volgens
het rondschrijven van het Bestuur in
dato 10 September 1938 niet belast
baar de tractors die uitsluitend die
nen voor het voorttrekken van land
bouwwerktuigen zoals ploegen, eg
gen, maaimachines enz., of die voor
het vervoer van de waren van het
veld naar de hoeve en omgekeerd,
geen gebruik maken van de openbare
weg.
Deze voorwaarden van ontlasting
zijn te beperkt, omdat de landbou
wers, op zeldzame uitzonderingen na,
ten minste één of meer openbare we
gen moeten oversteken of gebruiken
om hun oogst naar de hoeve of hun
meststoffen naar hun akkers te bren
gen.
Daar het aantal paarden ook bij
meerderen onder de landbouwers
verminderd is, moeten zij hun tractors
eveneens gebruiken om hun produc
ten naar de plaats van bestemming
(suikerfabrieken, stations, molens, enz)
te vervoeren, waardoor dan de taxe
op het vervoer invorderbaar wordt
en de kostprijs verzwaard wordt.
Wel voorziet het ministerieel rond
schrijven een vermindering van be
lasting voor dezen die hun tractors
op de wegen gebruiken voor het ver
voer van goederen gedurende minder
dan 12 of minder dan 90 dagen per
jaar, doch deze bepaling beoogt
slechts de zware tractors (meer dan
3.000 kg) en zij legt bovendien de
verplichting op een wegboekje te
houden, waarin elke verplaatsing van
het voertuig op de baan dient opge
tekend. Zulks nu kan in de practijk
niet verwezenlijkt worden in de land
bouwbedrijven.
Om die leemte van de wet van
1923 aan te vullen, wordt de intrek
king van de vervoertaxe op de land
bouwtractors voorgesteld.
De indieners betogen verder dat,
al is het bedrag van de belasting
hoog, de totale vermindering van de
ontvangsten die hieruit zal voortvloei
en niet belangrijk zal zijn, rekening
gehouden met het vrij gering aantal
gebruikte tractors in de landbouw en
(Zie vervolg 4' bladzijde 1' kolom.)
IV.
Wij komen hier terug op de vraag,
die wij stelden bij de aanvang van
deze reeks artikels Wat wenst ge
vrijheid of gebondenheid
Wij menen dat wij voldoende heb
ben aangetoond dat wij ons moeten
ontmaken van het waandenkbeeld
van de volledige onbeperkte vrijheid.
Onze samenleving is tegenwoordig
zo ingewikkeld en zo veelzijdig, dat
tal van voorschriften en regiementen
nodig zijn wil de boel niet in 't hon
derd lopen. De bewijzen hiervoor
liggen voor 't grijpen.
Langs de andere kant wensen wij
ook niet aan handen en voeten ge
bonden te liggen. Wat wij wensen is
een gulden middenweg.
Wij wensen niet de vrijheid zoals
zij werd voorgestaan in de liberale
economie. Wat zijn daar immers de
gevolgen van
Als onze boeren volledige vrijheid
opeisen, dan veronderstellen wij dat
ze die niet alleen voor zichzelf op
eisen. Dus ook de winkelier en de
handelaar moet volledig vrij zijn,
iedereen trouwens. Welnu, wat zou
een handelaar doen, tenminste als hij
daarin volledig vrij werd gelaten, als
hij in Denemarken varkens kan ko
pen aan 16 fr, terwijl hij hier in het
binnenland 22 fr zou moeten betalen
Waar denkt ge dat een handelaar
zou boter kopen als hij deze in Ne
derland 30 fr goekoper kan krijgen
dan hier in België Moest iedereen
vrij zijn van te kopen waar hij wil,
dan zou de landbouwer hier het eerste
slachtoffer zijn, want de verlopen ja
ren hebben wel aangetoond dat de
Belgische landbouwer zijn handen
vol heeft aan de buitenlandse concur
rentie.
Of willen onze boeren alleen de
vrijheid voor zichzelf en de beperkin
gen voor de anderen Dat zou onre
delijk zijn. Vragen zij dus beperking
van invoer, marktregeling, enz. ten
einde hun eigen produkten te be
schermen, dan hebben ze het recht
niet volledige vrijheid voor zichzelf
op te eisen, dan dienen zij zich ook te
onderwerpen aan de gansheid van de
economische reglementering.
Wij wensen zo weinig mogelijk
staatsinmenging. Wij zijn voorstan
der van een wel begrepen persoonlijk
initiatief van de enkeling. Maar de
beperkte krachten van de enkeling
belemmeren zijn ontwikkeling. Daar
om dient hij toe te treden tot een gro
ter verband, dat weliswaar gevaren
met zich sleept, maar dat toch veel
groter mogelijkheden biedt. Daar,
waar het privaat initiatief te kort
schiet is staatstussenkomst gewenst
en zelfs noodzakelijk.
Maar waar wij van staatswege
hulp verwachten dienen wij ook het
nodige te doen en de nodige voor
schriften te volgen om die staatshulp
mogelijk en vruchtbaar te maken. Een
paar jaren geleden deed zich een ge
val voor dat tekenend is voor het on
zinnig vasthouden aan een verkeerd
begrip van vrijheid.
Wij beschikken niet over de juiste
cijfers. Maar de zaak was dezezoals
alle jaren was er een land-en tuin-
bouwtelling voorgeschreven. De
openbare besturen hadden aan de
hand van deze telling uitgemaakt dat
het binnenland veel te weinig tomaten
had geplant om aan de behoeften van
de bevolking te voldoen. Want vol
gens de gedane telling was de beteel-
de oppervlakte tomaten veel te laag
om voldoende te zijn.
Te weinig tomaten in het binnen
land wil natuurlijk zeggenaankopen
in het buitenland, dus invoeren. Toen
echter de tomaten op de markt kwa
men bleek dat er eigenlijk, in plaats
van te weinig, veel te veel waren.
Hadden de heren uit Brussel zich
misrekend
Neenl Onze kwekers hadden zich
misrekend. Ze hadden, zoals ze dat
van de oorlog gewoon waren, veel te
lage cijfers aangegeven. Dat bij te
grote aanvoer de prijzen dalen is van
zelfsprekend. En door hun verkeerde
aangiften hadden de groentenkwe-
kers in hun eigen vingeren gesneden.
Niettegenstaande de kwekers in
deze kwestie een grote fout hadden
begaan, waren ze eensgezind om de
schuld op de invoerpolitiek van de
Regering te schuiven. Ja, wij weten
het, invoeren is soms een geliefkoosd
spelletje van sommige heren, maar
dat is nog geen reden om de zaak nog
erger te helpen maken.
Door bovenstaand voorbeeld wil
len wij aantonen dat het niet opgaat
langs de ene kant alle zeggenschap
van de openbare besturen te ontken
nen, om langs de andere kant hun
hulp in te roepen voor dezelfde zaken.
Willen wij hulp, dan moeten wij
meer blijk van vertrouwen geven en
degenen waarvan wij de hulp ver
wachten, de nodige inlichtingen ver
schaffen, opdat ze met kennis van za
ken zouden kunnen helpen.
(Zie vervolg 2' bladzijde l' kolom).
De
E£oornb
loem
STICHTER EN BESTUURDER
1
sel.
i geen
taald
,aat U
'nissen
zaken.
eim.
