Dc Slavernij en haar Geschiedenis.
(Vervolg van 1
tuurlijke omstandigheden in zoge
naamde koloniehokjes buiten groot
geworden en intussen legrijpe die
ren verhuisd zijn naar de leghok
ken. We spreken dikwijls over de
gevoeligheid, welke vogels in het
algemeen blijken te bezitten voor
zich plotseling wijzigende omstan
digheden en denken in het bijzon
der aan voersamenstelling en huis
vesting, daar we uit ervaring maar
al te goed weten, welke grote in
vloeden hiervan kunnen uitgaan
Het starten van de leg is in het
levensproces van de kip een niet
geringe gebeurtenis en de dieren
blijken onder die omstandigheden
actiever te zijn, ook in de voor ons
ongunstige zin wat het veren- en
bloedpikken betreft. Komt een de
gelijk pas opgesloten koppel snel
in productie of schiet de produc
tie boven de normale legprestaties
van 70 75 °/o uit, dan blijkt evenre
dig hiermede de kans op pikken
toe te nemen. Men zegt weieens
die nare pikkerij overvalt zomaar
een koppel Waarschijnlijk is ech
ter, dat de constitutie, lichaamsin
spanning en tal van omstandighe
den die we nog niet als zodanig
kennen, hierbij een rol spelen.
Preventieve maatregelen.
Vanouds heeft de opvatting ge
golden, dat bepaalde voedselte
korten, in het bijzonder aan mine
ralen, bij het optreden van een of
ander soort van pikkerij van door
slaggevende betekenis zouden zijn
en inderdaad is meer dan ééns ge
bleken, dat een beetje keukenzout
in het drinkwater of wat mangaan-
sulfaat extra in het mineralenmeng-
sel zichtbaar gunstig effect kan
veroorzaken. Het vervelende is
echter, dat het ons jaren geleden
reeds, toen we dachten alweer
een hele ontdekking te hebben ge
daan, herhaaldelijk is overkomen,
dat die extra zoutgift, voor menige
koppel reeds succesvol toegepast
in een bepaald geval in het geheel
of vrijwel geen resultaat te zien gaf
en deze zelfde practijkconclusie
hebben we ook opgedaan ten aan
zien van de in Nederland nogal
geldende mening, dat pikkerij ver
oorzaakt zou worden door voeder
gebrek in de vorm van een eiwit
tekort en wel speciaal-zo hoort
men vaak-te weinig dierlijk eiwit.
Onze ervaring is net als die met
een beetje meer mineralen soms
helpt het, maar ook weer lang niet
altijd.
Het is zelfs zo, dat ook het om-
qekeerde (minder eitwit door bij
voorbeeld het ochtendvoer half om
half te mengen met maïsmeel),
eveneens gunstige resultaten kan
geven. !Zou het ook kunnen zijn,
dat het vetgehalte van het voer te
zuinig is geworden Nog een op
merking beendermeel heeft ook
lange jarsn (althans in Nederland)
zeer onvoldoende aandachi bij de
officials in de pluimveemengvoe
derproblemen gehad. Wij maken
er onze lezers op attent, dat de
voorzichtigheid, waarmede wij oo
venstaande opmerkingen maken,
op zichzelf reeds bewijst, dat die
pikkerij twesties bij pluimvee ook
voor ons allerminst een open boek
qenoemd mogen worden, maai wel
menen we in de loop van ongeveer
dertig jaar praktijkervaring in de
pluimveewereld iets dichter bij de
oplossing te zijn gekomen. Een boer
echter-met zijn zo te waarderen
boerenverstandzegt «Eén proei
is geen proef Met andere woor
den ga niet over één nacht ijs. Als
voorbeeld het volgende. Een ex
e bladzijde).
pert in de fabricage van pluimvee
geneesmiddelen in West Duitsland
was bekend met mijn-voor me
zelf trouwens haast niet te gelo
ven—aanvankelijke tevredenheid
met zijn middel ter genezing of be
ter gezegd voorkoming voor leuco-
se. Toen ik echter naderhand zijn
verzoek ontving hieromtrent een
van mijn handtekening voorzien
attest te willen afgeven, moest ik
hem teleurstellen. Bij drie achter
eenvolgens aangetaste koppels
had ik meer of minder succes met
het toegepaste Leukosan kun
nen constateren, doch op een vier
de bedrijf ging mijn aanvankelijk
gekoesterde hoop toch weer ver
loren, want daar kwam in de
voortdurende sterfte na toepas
sing van het aanbevolen en door
mezelf verstrekte middel hoege
naamd geen zichtbare verbetering.
Eén proef is geen proef, maar
vier zijn soms ook nog te weinig
en zo dient men voort te gaan met
practisch experimenteren alvorens
met zekerheid te kunnen zeggen
Ik kan U pluimveehouder met
een zieke koppel een afdoend ad
vies verstrekken.
Maar, we zijn afgedwaald. Wat
die bestrijdingsmiddelen tegen pik
ken betreft, kan-maar ook weer
onder omstandigheden bijvoeren
met lichte haver zeer gunstig ef
fect hebben. A's prèventief middel
haver verbouwen de meeste
pluimveehouders toch immers zelf
-bij opgesloten jonge hennen af
en toe een paar haverschoven ver
strekken, achten wij uitstekend,
daar het bovendien bezigheid ver
schaft en eventueel ruwvezeltekor-
ten opheft, want ook die zijn bij de
huidige theorie (kippen moet men
binnen houden) lang niet denk
beeldig. We moeten er echter om
denken (en dat is een Amerikaan
se tip), dat we een tekort aan been-
kleur kunnen krijgen, doordat er
bij extra haververstrekking te wei
nig maïs (en dus carotine) wordt
gevoerd. Overigens moeten we op
merken een uitstekend aangeschre
ven Nederlands pluimveefokker te
kennen, die bij jonge dieren aan
havervoeding zeer hoge waarde
toekent en daarmede reeds jaren
lang bijzonder gunstige resultaten
verkrijgt.
We kunnen vanzelfsprekend de
bloedpikkerij ook wel enigszins te-
géngaan door bij voorbeeld de
vensters rood te verven en in Ame-
ka werkt men-zoals wij althans
bij kleine kuikens wel aansmeren
met groene zeep meteen bloed-
kleurig zalfje op de stuit, dat bit
ter is en dus de aankomende
kannibalen afschrikt, evenals dit
met stinkende dierolie of ook met
teer kan geschieden. Aanstrijken
met teer bij een begin van pikken
om een plotselinge algemene uit
braak tegen te gaan en de eerste
slachtoffers zoveel mogelijk te red
den lijkt ons uitstekend en het ver
dient aanbeveling hierbij royaal in
te kwasten, want het werkt gene
zend voor de opgelopen verwon
dingen en daar we op elke boer
derij of pluimveebedrijf deze stof
wel voorradig hebben, zou ik al
worden de Witte Leghornkuikens
er nu niet bepaald mooier van-
toch raden om geen speciaal en
vaak duurder zogenaamd Anti pik
preparaat hiervoor te bestellen.
Trouwens, de eerste hulp is de bes
te en we dienen onmiddellijk in te
grijpen.
De geschiedenis der slavernij be
hoort zeker niet tot de roemrijkste
bladzijden van het boek dat de
tocht van de mens, sinds zijn be
staan, over de aarde zou beschrij
ven, en we staan nog altijd met
verstomming geslagen dat, juist
honderd jaren geleden, in de Ve
renigde Staten van Amerika, een
bloedige oorlog gevoerd werd tus
sen Noord en Zuid, omdat de Zui
delijke Staten niet wilden overgaan
tot de afschaffing van het slaven
dom, dat daar toen nog weelderig
tierde.
Toch is de laatste strijd voor de
afschaffing van deze voor het
mensdom onterende plaag nog
niet gestreden. In de Arabische
landen van het Midden-Oosten be
staat nog steeds de slavernij, meer
bepaald in het land van Koning
Saoud. waar ieder jaar nog hon
derden slaven verhandeld worden
als mensenvlees op de slavenmark
ten van Ryad en Mekka. Het zijn
negers die uit het hartje van Afri
ka, maar vooral uit de Soudan, on
der allerlei voorwendsels naar het
land van deze moderne sprookjes
koning gesmokkeld worden. En
wie zou durven beweren dat in
Rusland, Siberië en China alle spo
ren van slavendom verdwenen
zijn. Is het kwistig omspringen met
politieke veroordelingen in deze
landen niet een van de middelen
om bepaalde onherbergzame ge
westen van mensenvee te voor
zien
De slavernij is bijna zo oud als
het mensdom, en zijn de heden
daagse toestanden niet meer te
vergelijken met wat er nog bestond
tot voor een kleine honderd jaar,
toch is de strijd voor de vrijmaking
van de mens nog niet helemaal uit
gestreden.
Ten tijde van de Cesars beschik
ten 2C.000 vrije Romeinen over een
menselijke veestapel van 400.000
stuks... te Spaita in Griekenland
stonden 220.000 heloten (lijfeige
nen) in dienst van 32.000 Spartanen-
de Egyptenaren trokken ten strijde
tegen de Joden en deden de tota
le bevolking van Palestina uitwij
ken naar Egypte om daar als sla
ven aan het werk gezet te worden.
Bloedige oorlogen werden in die
tijden gevoerd om zich te kunnen
meester maken van mensenvee.
De grote denkers van die tijd
Plato, Aristoteles, Cicero, wier ge
schriften nochtans getuigenis af
leggen van een zeei grote waarde
ring van de mens, hebben zich op
dit gebied niet weten los te maken
van de geest van hun tijd. De sla
ven waren voor hen geen ware,
geen volle mensen, het waren we
zens die stonden tussen de dieren
en de vrije burgens, iets meer dan
het dier, maar toch veel minder
dan de vrije man, die over hen
dan ook mocht beschikken naar
goeddunken.
De behandeling van de slaven
was dan ook alles behalve roos
kleurig. Velen waren verplicht ge
boeid hun arbeid te verrichten om
te beletten dat ze zouden ontsnap
pen, en voor de minste fout werden
ze gegeseld, gefolterd, gedood.
Keizer Domitianus deed een slaaf
in een brandende oven werpen
omdat deze voor hem een te warm
bad had klaargemaakt...
Onder invloed van de Kerk kwam
er stilaan, maar toch zeer lang
zaam verandering in die toestand.
Voor het eerst in de geschiedenis
werd de slaaf beschouwd als een
volwaardig mens, die, evenals zijn
meester deel mocht nemen aan de
godsdienstige plechtigheden, toe
gang had tot de sakramenten,
priester worden kon. recht had op
een kristelijke begravingsplechtig
heid. Maar het was voor de kerk
moeilijk om tegen stroom op te va
ren, en een ganse maatschappij die
op het slavendom gebouwd was
omver te werpen. Onder haar in
vloed werd de slaaf een menselij
ker lot beschoren, maar het systeem
bleef voortleven, en we vinden het
in de Middeleeuwen onder de vorm
van het lijfeigenschap. De lijfeige
ne heeft een menselijker bestaan
dan de slaaf, maar hij blijft gebon
den aan een stuk grond, en door
deze grond aan de meester. Hij is
geen vrij man.
In de twaafde en dertiende eeu
wen ontstonden er monnikenorden
die enkel als doel hadden slaven
te verlossen en vrij te kopen, het
is een van de roemrijke bladzijden
in de geschiedenis van de Kerk,
bladzijden die echter in de scha
duw gesteld worden (zij het dan in
omgekeerde zin) door hetgeen
een paar eeuwen later gebeurde
toen, na de ontdekking van Ame
rika, door de kristene volkeren
Portugezen, Spanjaarden, Fransen,
Engelsen en Hollanders, honderd
duizenden negers als slaven naar
de Nieuwe Wereld werden over
gebracht, waar hun afstammelin
gen tot op hedentoe, wel is waar
als vrije mensen, toch nog zware
problemen stellen voor de Verenig
de Staten van Amerika. Zeer kris-
telijk was dit alles niet
In de moderne tijden is het voor
al Engeland dat het grootste im
puls gegeven heeft aan de anti sla
vernij kampagne. Gedurende de
eerste helft van de 19e eeuw teken
de het land niet minder dan 28
overeenkomsten met verschillende
landen om de slavenhandel af te
schaffen, zodat er rond 1850 nog
slechts drie landen overbleven
waar slavernij geduld wordtSpan
je, Portugal en de Ver. Staten. Maar
ook deze landen draaiden ten slotte
bij. In Ameiikais het de grote Pre
sident Lincoln die de beslissende
stap zette, niet echter zonder een
bloedige broederstrijd tussen het
Noorden en het Zuiden, en ten
slotte met het offer van zijn eigen
leven, want hij werd loffelijk ver
moord in opdracht van Zuiderlin
gen, partijgangers van het slaven-
regiem.
We mogen deze korte uiteenzet
ting niet sluiten zonder eerste en
vooral hulde te brengen aan het
werk van ons land in Belgisch Kon
go, waar kordaat werd opgetre
den tegen iedere vorm van slaver
nij en slavenhandel een zaak
waarin Leopold II een zeer grote
humanitaire roi gespeeld heeft, en
zonder ten tweede de hoop uit te
drukken dat weldra ook in Arabië
en in Rusland iedere vorm van sla
venarbeid zal verdwijnen.
Naar het schijnt wordt de slaaf
in Saoud Arabië wel menselijk be
handeld, maar het feit dat daar
mensen nog als vee verkocht wor
den is niet meer iets voor onze tijd.
Wat Rusland betreft, zal dit land
wel beweren dat er bij hen geen
slavenarbeid bestaat., maar de be
handeling die de politieke veroor
deelden er ondergaan in de werk
kampen van Noord Rusland en Si
berië voeren ons toch terug naar
de zwartste bladzijden van de ge
schiedenis van het mensdom. Wel
licht zullen ook de Russen dat eens
inzien....
Uit Ons Vee
(Vervolg en s'ot toekomende week.)
