XiIIde Wereldpluimveecongres
DE SLACHTHUIZEN
te Kiev-Rusland - 15-21 augustus 1966
WEEKBLAD VOOR DE ONTWIKKELING EN DE STANDSVERDEDIGING VAN DE LANDBOUWERS
ARBEID ADELT
ia ons land.
n '-**W a
Een aangelegenheid van groot belang
voor onze veekwekers?.
We waren in de gelegenheid om aan het
13e wereldcongres voor pluimvee deel te
nemen. Uit 53 verschillende landen waren
niet minder dan 2500 congressisten opge
komen. België was er zeer sterk vertegen
woordigd, we waren er immers met 66.
Verschillende mensen, die vooraf hoor
den dat we naar Rusland zouden gaan,
hebben ons angstig aangekeken en heel
nuchter de opmerking gemaakt als de
Russen u nog maar terug laten komen
Wij hebben er nooit aan getwijfeld dat
het daar goed zou zijn, dat niet elke
vreemdeling door een geheim agent zou
achtervolgd worden en dat we met een
goede indruk van daar zouden terugkeren.
Rusland tracht immers het toerisme te
stimuleren om keiharde dollars binnen te
krijgen. Een speciaal bureau «/NTOU-
RIST werd opgericht om de toerist het
zo gemakkelijk mogelijk te maken. Ze heb
ben goed geschoold personeel dat ofwel
Engels, Duits of Frans spreekt. Wij Vla
mingen kwamen op die manier overal te
recht. Dat alles nog niet gesmeerd loopt
is nochtans een feit dat we reeds bij onze
aankomst in Moskou konden ervaren.
Hier waren slechts een drietal juffrouwen
aanwezig om de congressisten, die in één
uur tijd met drie vliegtuigen aankwamen
op te vangen. Als ge dan weet wat al for
maliteiten moeten vervuld worden, dan is
het ook niet te verwonderen dat we slechts
om 3.30 u. 's morgens in bed waren, al
hoewel we 's avonds om 10 u. waren aan
gekomen. Door deze chaos op het vlieg
veld in Moskou zijn enkele valiezen nooit
in KIEV aangekomen. Deze zijn pas na
afloop van het congres bij de terugkomst
in Moskou teruggevonden. Gestolen waren
die immers niet. Want'in Rusland wordt
niet gestolen zo beweren althans de
bedienden van Intourist. Wat in Rusland
niet mag, gebeurt ook niet). Wat die va
liezen betreft hadden ze gelijk. Men hoeft
alleen maar geduld te hebben veel ge
duld --- dat hebben we daar geleerd
GEDULD hebben. Denk maar eens even
na
ledereen werkt duur voor de staat, ver
dient niet te veel, woont in een apparte
ment van de staat en koopt in een groot
warenhuis van de staat. Wordt hij ziek of
oud dan zorgt de staat weer voor hem.
Geld sparen kan men niet (zelfs niet
als men zijn tweeën werkt). Met spaarcen
ten kan men niets doen want die brengen
geen interest op. Een eigen huis hebben
is theoretisch mogelijk, maar moeilijk uit
voerbaar, men kan het niet verhuren en
aangezien geen erfenisrecht bestaat kun
nen de nakomelingen het niet erven.
Het gemiddeld loon schommelt rond de
5000 F. per maand. De eieren kosten 6 F.
per stuk, koffie 250 F./kg, schoenen 1500
F., een nylon hemd 600 F, een Volga met
benzinemotor 220.000 F. Normaal gaat de
man en de vrouw werken. Ze doen het
zelfde werk voor hetzelfde loon. De kin
deren worden in de kinderkribbe afgele
verd. De studies zijn gratis, maar een dok
ter verdient maar zoveel als een werk
man. Alleen grote specialisten, kunste
naars en wiskundigen (ruimtevaart specia
listen) verdienen veel geld, kunnen zich
een luxe-appartement en een mooie wa
gen veroorloven. Het geld dat op hun
bankrekening staat, gaat achteraf terug
naar de staat.
Uit voorgaande blijkt duidelijk dat hier
niemand initiatief zal nemen. Niemand
heeft er belang bij om met industrie of
met handel te beginnen en kan dat ook
niet. Concurrentie bestaat niet. Men kan
hetzelfde produkt overal aan dezelfde
prijs kopen. Aan reklame wordt dus niet
(Zie vervolg 2de bladzijde le kolom)
Het paleis
van de
oktober
revolutie
waar
het
Congres
plaatsgreep.
Zaterdag 8 oktober 1966
f
45ste jaargang Nr 2249
Jaarabonnement 120 F
Postrekening nr 1425 93
van S.V. «REDT U ZELVEN» Aalst
Handelsregister Aalst nr 145
Het overnemen van artikelen
is toegelaten mits vermelding
van de bron
Uitgegeven
door de
Landbouwers
vereniging
REDT U
ZELVEN
stichter
O. CAUDRON
Beheer
Zeebergkaai 5
Aalst
Tel. 053/24 267
nBBanBHBMBnanHBHi
Niemand zal ons tegenspreken wan
neer wij staande houden dat ons
weekblad zich steeds beijverd heeft
en er ook prat op gaat in de lange loop
van zijn bestaan de meest aktuele en
meest brandende vraagstukken te be
spreken en vrijuit zijn eigen mening
daarover neer te pennen zonder aan
zien van personen noch klassen, en
uitsluitend bedacht op de welbegre
pen belangen van de landbouwers.
Dat dit wel niet altijd gesmeerd kan
lopen is begrijpelijk voor een week
blad, dat niet over de mogelijkheden
van een dagblad kan beschikken als er
iets gebeurt om er als de kippen bij te
zijn, en dit hoeft werkelijk geen be
toog voor wie een ogenblik hierover
nadenkt.
Toch brengen we in dit artikel weer
iets heet van de naald, namelijk de
toestand van de slachthuizen in ons
land en deze beschouwd in verband
met de Europese Ekonomische Ge
meenschap en met de belangen van
onze veekwekers.
Van alle kanten heeft men onze
landbouwers en tuinders de levieten
gelezen dat ze zich moesten klaarma
ken voor het van kracht worden van
deze gemeenschap om in staat te zijn
het hoofd te kunnen bieden aan de
concurrentie van onze partners in de
EEG.
We vinden het dan ook doodjammer
inzake belangen die rechtstreeks onze
veehouders raken, te moeten vaststel
len dat zij die vermanend naar onze
boeren de vinger opstaken zo schan
delijk zijn te kort geschoten in de
voorzieningen die ze hadden moeten
nemen op West-Europees ekonomisch
vlak.
Wat is er namelijk aan de hand
Sinds maanden wisten wij dat tal van
slachthuizen, onder meer te Antwer
pen, aan geen uitvoer bij onze EEG-
partners meer konden doen, omdat zij
vanwege de Europese instanties geen
ovale exportstempel meer konden
verkrijgen wegens het feit dat, onder
oogpunt van gezondheidszorgen, de
toestand van die slachthuizen niet aan
de gestelde normen beantwoordt.
Het nieuws nu over deze aangelegen
heid is in zoverre aktueel dat, luidens
een mededeling van de nieuwe burge
meester van Anderlecht, ook dat
slachthuis geen aldaar geslachte die
ren meer kan uitvoeren.
Dit feit is eenvoudig verbijsterend
en van groot belang natuurlijk voor
onze veehouders, wanneer men be
denkt dat er in Anderlecht per jaar
zo maar even 300.000 dieren worden
geslacht, waarvan een groot deel re
gelmatig worden uitgevoerd. Groot-
Brussel pronkt wat graag met zijn kos
mopolitisch karakter en zou graag de
hoofdstad worden van West-Europa en
de zetel van de Europese organisaties.
Alleen reeds zijn benepen taalpoli
tiek maakt het daartoe ongeschikt
maar ook andere faktoren, als deze,
zijn beschamend voor zijn pretentie.
Het is goed dat er iemand gevonden
werd om de kat de bel aan te hangen
ofschoon partijpolitieke belangen hier
aan niet vreemd schijnen te zijn. Wij
zelf doen aan geen politiek en kunnen
daarom onbevangen de feiten onder
ogen zien en objectief onze mening
zeggen.
Het blijkt nu dat de erbarmelijke
toestand van het slachthuis van An
derlecht, wat de gezondheidsvoor-
waarden betreft, niet van gisteren da-
(Zie vervolg 2' bladzijde 3' kolom)
