Temsche. Armbestuur, van Aspelare. Leven en Dood. Aan de kiezers van Oultre. Voor de Boeren Zondag 11. viel mij het manifest der socialis ten onder de ooge.i, zij vielen hevig uit op de Kristene Demokraten. zelfs vroegen zij naar de daden der Demokraten. Waarlijk ge moet maar socialist heettn om zoo iels te schrijven, op het hert der socialisten moet niets anders nestelen, dan walgelijken haat en nijd, zelfs nog meer om de Demokraten zulke woorden naar het hoofd te slingeren. Laat ons zien, wat zijn de daden der Demokraten 1° De oorzaak geweest van het invoeren van het minimum van dagloon in de gemeentewer ken. 2° Het stichten van een Onderlingen bij stand welke in vollen bloei is, en zoovele dien sten heeft bewezen aan de zieke leden, zelfs zijn de bewaarders uit de Akkerstraat verplicht geweest, 90 fr. gedurende 3 maanden te beta len hetgeen vroeger 72 fr. bedroeg. Werklieden oordeeld of het waarheid is, ja of neen. 3° Aauhoudend gewerkt door verzoekschriften en persoonlijke aanvragen, om de afschaffing der echtscheiding in 't hospitaal te bekomen, het welk is toegestaan, en nu leven onze oudjes in onze Apostelhuizekens op eene vreedzame wij ze. 4° Hoe heeft Van Borm niet gewerkt voor het bekomen der avondschool. Hoe heeft hij ge werkt voor den franschen leergang, die nu zul ke schoone vruchten draagt. Onderhoort daar over de leerlingeo, Dierickx, Merlens, Castelyn, enz. enz. Het is niet noodig verdere opsommingen te doen. Heeren socialisten, ik vraag van mijnen kant, waar zijn uwe daden Het manneken zijn daden zijnhier propa ganda te maken om in 't oog te springen der kopstukken van Vooruit of Le Peuple om zoo later 'n winstgevend postje in handen te krijgen (zooals hij zelf aan een zijner geheime vrien den heeft bekend), zooala hij nu een klein postje heeft te St. Nikolaas. Ziedaar de daden en het streven van het klein stout manneken. Twee dagen later sprak ik over het manifest aan een Demokraat en gaf mij tot antwoord: Mijn vriend dit manifest laat ons onverschillig, wij kennen het manneke: het vat geeft uit wat het in heeft. Inderdaad ik moest de demokraat gelijk geven Een Onafhankelijke. (Getrokken uil het Oordjeskeersken, Kiezingsblad vau Aspelare). Iedereen weet in wiens handen het bestuur van den armen vroeger was. Onnoodig dus daarop te druk keu. In 1896 ging het over aan onze mannen. Luistert nu De rekening van 1895 sloot met een baat van 798.58 fr. Er was daarbij nog te ontvangen 290,84 fr. zijnde dus nog een beschikbaar fonds van 1089,42 tr. Maar in 1896 betaalde de armen nog 1359,41 fr aan schulden die in 1895 moesten voldaan zijn geweest. In plaats van boni of te goed van 1089,42 fr. was er een wezenlijk te kort van 269,99 fr. On ze mannen vonden dus schuld. In 1897 verminderden de inkomsten van den armen met 342,63 fr. zijede de verminderingen der pachten die eindigden den 1 Januari 1897 en aangegaan waren op de openbare verpachting op't einde van 1895 gehouden. 41 O P door JULES MARY. De gevangene ontsnapt 1 vroeg de schildwacht onthutst. O Zeker, Slaapkop. Als ik rapport van maakte dat gij op uwen post stond te slapen, dan zag het er kwaad voor u uit. De gevangene loopt daar ginds. De soldaat schoot zijn geweer af in de richting die Schuller aanwees. Eenige soldaten kwamen op het schot toegeloopen, men zocht in den geheelen omtrek, maar de vluchteling was verdwenen. Gauthier had het bosch van Saint-Gucufa bereikt. Den volgenden morgen moest Frans Schuller bij zijn commandant rapport gaan inbrengen omtrent het gebeurde van dien nacht. Hij wierp de schuld van het gebeurde geheel op het slot van de deur. o Het slot is oud en slecht, de gevangene heeft het door een forschen ruk verbroken. De schildwacht zag hem door het veld vlukten en zond hem een kogel na. Het schot schijnt echter gemist te hebben, want geen spoor is er van den vluchteling ontdekt. Ik heb onmiddellijk den geheelen omtrek laten doorzoeken, maar te vergeefs. De vrijschutter was verdwenen, De commandant voer heftig tegen den sergeant uit, verweet hem zijn plichtverzuim en maakte zich zoo woedend dat hij hem een slag in het gezicht gal'. Het bloed vloog Frans Schuller naar het hoofd, krampachtig balde hij zijne vuisten en hij gevoelde De rekeniDg van 1897 werd gesloten met eenen te goed van 1577,11 fr. Er bleef op 1897 nog te ontvangen 268,00 fr. Dus bleef er 1845,11 fr. over. In 1898 betaalde men nog voor 1897 de som van 1512,54 fr. Er bleef dus een overschot Yan 332,57 op 't jaar 1897. In 1898 blijtt er een overschot vaa 1844,29 fr. Hoeveel er in 1899 betaald is voor blijven de schuld vau 1898 is nog niet vastgesteld maar als wij de vorige jaren inzien zal er voor 1898 een waar batig slot blijven. Men zingt op alle tonen dat de Arme in schul den komt. Dat is waar. Het armbureel heeft hier en daar te Brussel, te Brugge, te Antwerpen behoeftige zieken te onderhouden en dit kost jaarlijks ruim 1600 fr. aan den armen. In vroegere jaren heeft het armbureel nooit dergelijke sommen te betalen gehad op den vreemden. Ook dienen er dringende maatrege len te worden genomen om die ongewone uitgaven te keer te gaan. Maar wie is de schuld van dit alles Klaar en duidelijk zeggen wij dat dit de schuld is van onze vroegere besturen. De behoeftigen, die wij te Brussel, te* Ant werpen, te Brugge moeten onderhouden zijn in boorlingen van Aspelaere of kinderen van deze laatste. Al wie drij jaren de gemeente verlaten heeft en van de bevolkingsregister is geschreven, ver liest zijn onderstandswoonst en wint ze op do plaats waar hij drij jaren is gevestigd gewees'i. De personen die te Brussel, te An werpen, te Bruggd onderhouden worden hebben de eene dertig,de andere twintig, de andere acht tot tien jaren de gemeente Aspelaere verlateu, maar onze vroegere bestuurders hadden ze nagela'en van de bevolkingsregister te schrabben. Zoo bleven zij hunne onderstandswoonst in Aspelaere behouden en zoo blijven zij ook ten laste van de gemeente. En die wakkere schrijvers van vroeger, die betaald wierden om hunne taak behoorlijk te vervullen, die nalatingen hebben gepleegd, waarvan de gemeente nu de gevolgen moet dra gen durven aan hel tegenwoordig armbestuur het verwijt toebrengen, dat zij de kas van den arme uitputten. Achteruit, leugenaars en komt dit verwijt eens toebrengen, ln'i openbaar. Daar zal men u den laster en de leugen terug in de keel stoo- ten, en van schaamte zal men udoen loopen ge lijk over vier jaren. Maar ten slotte van de rekening, zijn de arme raenschen de slachtoffers van de nalatigheid en van het gemis van oppassenheid van de vroe gere helden die de boeken van de bevolking uiet goed hebben Onderhouden on hunno pl !en verwaarloosd. Morgen 15 October wordt ge weer ter stembus geroepen om 4 gemeenteraadsleden te kiezen. Voor wien gaat ge stemmen Voor onze tegenstrevers de uitredende leden met de kazakkeerder aan 't hoofd, die over 4 jaar, zijn eigen vrienden verraadde, of die ge al aan 't werk hebt gezien en allen voor hunne kunst in in 't zwijgen en 't knikken hebt moeten bewonde ren Of voor de 4 volksjongens welk^zicli aan uwe slem komen aanbevelen, en welke evenals he grootste getal van u weten wat er dient voor den kleiDen man gedaan te worden. een onbedwingbaren lust om den onbeschaamden officier bij de keel te grijpen, maar gelukkig wist hij zijne woede te onderdrukken en vergenoegde hij zich hem een blik vol gramschap toe te werpen. In sombere stemming keerde hij naar zijn kwar tier terug. In den gang ontmoette hij Lucienne. Zij scheen reeds te weten dat de gevangene ontvlucht was, want zij naderde hem, stak hem hare hand toe en zeide o Heb dank voor hetgeen gij gedaan hebt, mijnheer gij hebt getoond een edel hart te hebben i>. Ik heb niets gedaan, antwoordde hij barsch, zon- der haar hand aan te nemen, ik weet niet wat ge a bedoelt. Toen zij daarop de huiskamer binnentrad, vond zjj er Jean de Montmaveur alleen. Gauthier Bourreille is dezen nacht gevlucht, zeide hij. Ja, zijn leven is gered, antwoordde zij op ver heugden toon. Die tijding schijnt u aangenaam to verrassen, zeide Jean achterdochtig. Zeker, wanneer hij door den den kop was ge- schoten geworden, zou ik mij zijn dood te verwijten gehad hebben, want ik heb liem uitgeleverd. a Ge stelt dus nog belang in hem a Hij is een landgenoot en als zulkdanig verheugt a het mij dat hij aan den dood is ontkomen. Hij zag haar wantrouwend aan. Vertrouwt ge me nog niet, Jean 1 vroeg zij. Heeft het bewijs van liefde dat ik u gegeven heb, u nog a niet overtuigd 11k heb het leven van Gauthier opge- olferd om het uwe te redden, het uwe was mij dus kostbaarder. Als dit bewijs nog voldoende is, welk bewijs verlangt ge dan nog van mij 1 Met gefronste wenkbrauwen verliet hij het ver trek. Daar het ons onmogelijk is eiken kiezer te ko men spreken zullen wij eenige punten vooruit- zetten, hetgene wij zullen trachten te verwr zent- lijken eenmaal gekozen door de Boeren. 't Is heel schoon zeker het dorp met schoone vierkante steeuen te kalseiden, maar onze buiten wijken, zooals Eychem, Muylem, Lerbeke. enz., die ook belasting belalen liggen sinds jaren in de modder te poelen, vooral 's winters, en no it wordt erop gedacht dan wanneer het kiezing is. Hewel dit moet eindigen. Gelijkheid voor elk is onze leus Ook op 't dorp zelve, de wegen die naar het veld lelden waar nochtans de boer zijn brood ligt, morden vergeten en worden echte afgronden die moeten verbeterd worden. Is er wel iets dat onrechtvaardiger is dan de belasting op de honden die beestjes die ons zoo groolen dienst bewijzen met onze kruiwagen door de modderpoelen te sleepen, zijn hiervoor gestraft geweest door onze oude pekens uit den gemeenteraad, w;r t men heeft ze belast, terwijl ze de paarden, (die ook trekdieren zijn) totaal vrij lieten. Die afschaflen, zal ons eepste werk zijn. Ook de buurtwegen van een meter en die nu elk jaar worden vernietigd, dat er geen meusch door kan, moet geëerbiedigd worden. Vroeger werd er alle winters voorzien in kleer- en brandstoffen men deelde sargiën en bedde goed, en nu niets Ware 'l niet schoon en edel moedig kon men die liefdadige ondersteuning weer invoeren ook rust volgens ons op de ge meenteraadsleden den plicht, in 't begin van den winter zich eens zelf van den toestand der arme menschen te gaan overtuigen opdat ze kun nen zien waar 't noodig is onderstand aan de ongelukkige arme menschen gegeven worde. Ziedaar, Vrienden kiezers, eenige puDten, waarop wij uwe aandacht roepen voor wier ver wezenlijking we zullen zorgen, 't Moet hier uit zijn met die zwijgerspolitiek. Met opene deuren zullen we op 't gemeentehuis beraadslagen, en als er ons iemand,'t zij hulp, raad of inlichtingeo te vragen zal hebben, aa i de deur van niet een der 4 kandidaten is eene bel gehangen, elk, arm en rijk zal zonder kloppen mogen binnenkomen en aanhoord en geholpen worden. Dus vrienden Kiezers allen voor de 4 Volks mannen gesterad help allen mede tot het ver wezenlijken van ods demokratisch programa stemt allen onder het cijfer Nr. 2 maakt het rondeken zwart van het vierkant onder Nr. 2 en ge ziet na niets andersom geen mengeling de volle lijst moet 't ordewoord wezen en op deze wijze zal de 15 October voor ons dorp een echte feestdag wezen. STEMT ONDER Nr 2. voor de kaudidalen De Sadeleer J.-B. De Smet P. Lambrecht Fr. Van der Malen J.-B. (Vervolg der redevoering van Ducatillon). De boeren zijn Barbaren I roepen de ovei winnaars vanOndurman uit, die de gewonde Madhisten (op het slagveld afmaakten en het graf van den Madhi onteer- den en dezes gebeente verstrooiden op bevel van lord Kitchener van Karthoum. Barbaren 1 Wanneer Jame son met zijne flibustiers als een baanstrooper in 1897 Transvaal binnenviel met medeplichtigheid van Cecil Rhodes en Chamberlain te Krügersdorp de witte vlag moest hijschen, dan riep de beschaafde wereld Die bandieten hebben den kogel verdiend 1 En wat deed Krüger Hij liet die struikroovers vertrekken, hij liet Neen, dit bewijs was hem niet voldoende. Zijn leven was haar kostbaarder dan dat van Gauthier, maar waarom 1 Was het wel liefde die zijn leven in haar oog zooveel waarde deed hebben, of was het, omdat bij zijn dood het bewijs voor de onschuld van Doriat zou verdwijnen 1 Hij kon het wantrouwen tegen haar niet van zich wegwerpen en met een (somber, dreigend gebaar, mompelde hij O 1 wanneer zij mij eens bedroog, wee haar 1 MOEDERSMART. Alle dorpen ic den omtrek van Parijs waren tijdens het beleg in legerkampen, de huizen in kazernen her schapen. Het duitsche leger werd voortdurend ver sterkt, alle legerafdeelidgen die in Frankrijk waren, werden voor Parijs samengetrokken. De vrijschutters zaten inmiddels niet stil. Dagelijks werd nu hier dan daar een onverhoedsche aanval op den vijand gedaan. Een korps vrijschutters, waartoe ook de beide Do- riats behoorden, had een aanval gedaan op den trein nabij Meudon. Met dezen trein werden eenige batail- Iods hulptroepen Daar het legei' gezonden. De vrijschutters werden echter door eene afdeeling uhlanen overvallen, de meeste werden gedood of ge wond, slechts weinigen ontkwamen en deze werden met verbittering nagezet. Die in handen van den vijand viel werd onmiddelijk neergesabeld. Pascal Doriat bevond zich onder hen die ontkomen waren. Wel werd hy door de uhlanen nagezeten,maar het gelukte hem een bosch te bereikeB en door het kreupelhout te ontkomen, waar de ruiters hem na tuurlijk niet konden volgen. Henri Doriat was niet bij den aanval op ded trein ze over aan hunne oneer en schande 1 Hoe barbaarsch I Geen grieven. De goudmijnen vroegen verlagingen op den prijs van dynamiet en 't vervoer op den spoorweg. De boeren stonden den helft hunner vragen toe. Wat barbaren Chamberlain vroeg dat de mijndislrikten afgevaar digden naar den Volksraad mochten zenden, 't Werd toegestaan. Chamberlain vroeg dat het ver blijf der Uitlanders van 14 op 5 jaar zou gebracht worden, 't Werd nog toegestaan. Dan vroeg hij dat de Engelsche taal gelijke rechten als de Vlaamsche zou hebben om de inpalming des te rasser te bewerken. Dan weigerden de Boeren-barbaren En op hunne beurt stelden zij voor de betwiste pun ten aan een scheidsgerecht te onderwerpen, doch Cham berlain verschool zich achtereen hoop drogredenen en weigerde. Is dit achteruitboeren van Chamberlain geen bewijs dat Engeland een scheidsgerecht vreest, dus dat de consciëntie zwaar beladen is en dat de scheidsrechter, het valsche maar trotsche Albion, in 't ongelijk zou kunnen stellen, wat eene zedelijke nederlaag zou zijn voor het almachtig britsche rijk 1 Niet alleen is het hollandseh clement dus een doorn in den voet van Engeland, wiens droom is Egypte met de kaap te verbinden, maar de gouddorst der kapita listen is vooral de oorzaak der crisis. De goudmijnen. Wij hebben gezegd dat de bodem van Transvaal on gemeen rijk is. Inderdaad de grond gelegen benoorden Johannisburg, Witwatersrond, is op 16 milliard ge schat III Die schatting is niet overdreven als men nagaat dat de opbrengst van het goud beliep In 1897 150 millioen fr. In 1898 200 millioen fr. ln de zes eerste maanden van 1899 reeds 115 mil lioen I Het wezenlijk kapitaal der verschillende maat schappijen bedraagt anderhalf milliard. Beursdieven hebben de waarden verschrikkelijk opgejaagd van 1 milliard 500 millioen tot meer dan zes milliard. Aan- deelen van 25 fs. golden 1000 fr. 1 Barnate, Eckstein, Rotschild hebben dan plotselings kolossale fortuinen gewonnen. Doch de krach kwam als een bliksemschicht in den blauwen hemel.En wat bankroet 1 2 milliard 400 mil lioen, meestal van kleine lieden werden in de goud mijnen verzwolgen. Frankrijk alleen verloor een mil liard zooveel niet als in de Panaraazaak 1 Nu nog zijn vele mijneD, die slecht en kwistig beheerd worden den ondergang nabij. Slechts 37 0/0 van het kapitaal wordt gebruikt. De overschot, hetzij 900 millioen, werpt geen kroos op een nieuwe bankroet is weer in 't verschiet, eene bankroet die ditmaal machtige ka pitalen zal treffen. Deze hopen nu dat een oorlog geen kwaad zal doenintegendeel, die haaien visschen gearne in troebel water en zij hopen dat het regiem zou verbeteren onder een Engelsch protectoraat, wat te betwijfeleu is aangezien in Rhodesia de mijnbelas- ting veel, veel hooger is dan in Transvaal The Chartered Company. Wie nog den oorlog wil is de Chartered Compagny. Deze maatschappij is gesticht geweest... om de Ma tabelen te beschaven... met kogels en andere pruira- steenen. Zij soherrewegde inderdaad de uitgestrekte landen benoorden de Limpopo en stichtte de Rhodesia. Jammer dat dit land eene woestenij was, die de in trest van de 50 millioen frank niet kon opbrengen, het kapitaal der maatschappij De maatschappij is half bankroet doch zou gered kunnen worden door den scherreweg van Transvaal. Wat mear is, het bankroet zou de schande zijn van den hoogen adel van geld en geboorte van Engeland. De voorzitter der maatschappij is de hertog van Aber- corn en de grootste actionarissen zijn Cecil Rhodes en de hertog van Fife, schoonzoon van den hertog van Wallis, toekomende koning van Engelan i I Dit schan daal moet vermeden wornen, een oorlog moet uitbar sten, Transvaal moet de eigendom der Chartered wor den en dan ziet do de prins van Wallis goud in de geldkoffers van zijnen schoonzoon stroomen. tegenwoordig geweest. Hij had van den kommandant opdracht gekregen naar Garcbes te gaan ten einde zich te vergewissen omtrent het woord van Gauthier Bourreille, die nog niet bij het korps teruggekeerd was. Zoodra het donker was geworden, begaf Henri zich naar Garches. Hij ging niet langs den openbaren weg, waar hij elk oogenblik Pruisen ontmoeten kon, maar nam het bosch van Sointe Cucufa en ging dwars door het veld naar de woning van zijne moeder. Er waren bij Marie Doriat slechts twee officieren ingekwartierd. Henri kwam door de achterdeur in den tuin. Hij sloop om het huis. In de voorkamer brandde licht. Hij zag naar binnen. De officieren zaten aan tafel, er was dus noggeene mogelijkheid voor hem om ongemerkt het huis binnen te sluipen. Hij verborg zich in eene serre en wachtte totdat de officieren van tafel zouden opstaan. Dit duurde niet zeer lang, weldra stonden de offi cieren op, staken sigaren aan en gingen naar buiten. Henri hoorde hun sabels op de straatsteenen rinkelen totdat zij geheel verdwenen waren. a Het zou toch onvoorzichtig zijn, wanneer ik in huis ging mompelde Henri. Ik zou er gemakkelijk een Pruis kunnen ontmoeten. Ik zal moeder een tee- u ken geven Er brandde licht in de kamer van Marie Doriat. Henri nam een handvol zand en wierp het tegen het venster. Weldra werd het gordijn weggeschoven, het venster geopend en Marie Doriat zag naar buiten. Moeder, ik ben het, Henri I riep hij met ver doofde stem. Vervolgt.

Digitaal krantenarchief - Stadsarchief Aalst

Klokke Roeland | 1899 | | pagina 2