Ons Congres van Antwerpen
Raaskallen
De Vrijheid
Iets over het
gelukkige Oostenrijk
Een onmens&helijke
wedstrijd
De Verhuizing
altoos iets van overblijven, is bij onze der kleine burgerij eerst en vooral te
bewarende
geworden.
pers
een tweede natuur
F. Lambreoht.
Omtrent al de vlaamsche arrondisse
menten van het land hadden afgeveer-
digden gezonden.
's Morgens om n ure greep de
betooging ter eer onzer twee Kamer
leden plaats. De zaal van 't Volkshuis
was berstens vol. Redevoeringen wer
den uitgesproken door den voorzitter
M. Winskens, door priester Fonteyne,
advokaat Lebon, advokaat Debacker,
en priester Daens. Allen waren vol
geestdrift voor de toekomstige werkrng
der partij en de zaal juichte ze dapper
toe.
Prachtige betooging dus en waarvan
iedereen het geheugen zal blijven be
waren.
In de bijeenkomst van den namiddag
werd de inrichting der partij hoofd
zakelijk besproken TVerschillige voor
stellen werden gedaan doch de meer
derheid sloot zich aan bij het gedacht
van M\ De Backer. Deze vroeg de
samenstelling van een voorloopig
midden-cómiteit gelast met 't beleggen
van een congres. Al de vertegenwoor
digde arrondissementen gingen dus op
hun eigen over tot het aand*iden van
een lid voor het comiteit en ook van
een plaatsvervanger.
Het Congres zal plaats hebben op
Tweeden Kerstdag. Het zal het voor
naamste zijn dat de christene volks
partij nog zal ingericht hebben. Onze
vrienden moeten er zich goed op voor
bereiden om met rijpen raad op te
zoeken waar onze werking mank g;
en hoe zij op goeden voet kan gebracht
worden.
Samenstelling van het voorloopig
Midden-Comiteit
ANTWERPEN E. H. Fonteyne;
plaatsvervanger M. Weekers (Boom).
BRUSSEL M. Verloes plaats
vervanger M. Vanden Bosch (Ander-
lecht).
LEUVEN M. Caeyaerts plaats
vervanger M. Janssens.
BRUGGE M. Moeyaert plaats
vervanger M. Thys.
MECHELENM. Dekeersmaecker;
plaatsvervanger M. B. Perck.
AALST M. Lambrecht plaats
vervanger M. Van Schu}denbergh.
GENT M. Plancquaert plaats
vervanger R. Lamon.
S. NI KOL A AS: M. Van Goethem;
plaatsvervanger M. Arnold.
't Is oprecht prettig om de bewaren
de bladen te zien praten over ons
Congres van Antwerpen, zij beelden
zich in, elk volgens zijne goesting, hoe
het daar gegaan is en schrijven maar
rijp en groen van einden in, zij geven
onder andwr verslag van allerhande
redevoeringen en betwistingen waarvan
men op het Congres geen enkel woord
gehoord heeft.
't Is zoo dat er, naar 't lezen der
bladen, eene schrikkelijke kijvagie zou
ontstaan hebben over de kleine burgerij
en de kiezing van Brussel. En wilt gij
weten wat er van dit alles is Eene
enkele onderbreking waartegen de
gansche zaal protesteerde, meer niet.
Het Laatste Nieuws geeft niettemin
een verslag alsof men op 't congres
van omtrent niets anders gehandeld
had. Het draait maar zonder omzien
in zijn artikel ai hetgeen wat een zijner
opstellers pou willen hebben dat er ou
gebeid \ijn maar dat er nooit gezeid
werd. 't Is een uitgevonden spel tegen
de democraten.
De Patrie neemt natuurlijk met
allerhaast het schrijven van het liberaal
blad over. 't Is in hare gewoonte de
slechte goddelooze bladen te gelooven
en bij te springen telkens zij op de
democraten losgaan. Zij is er overigens
ook niet mede verlegen wanneer de
liberale gazetten ievers goed van ons
schrijven. Dan zou zij ook wel eens
hunne artikels overnemen maar het is
dan om te toonen hoe diep die zoo-
gezeide christenen gevallen zijn
daar zij de lof betuiging der kerkver-
volgers verdienen. Die dubbelzinnige
handelwijze gaat bij de bewaarders
door voor eerlijke pennelekkerij.
Steunende op het zwanzeverslag
van Het Laatste Nieuws verklaart de
Patrie aan hare lezers dat de christene
democraten de werklieden verlaten om
zich te werpen op de kleine burgerij,
hetgeen zij kwalijk neemt.
Is het belachelijk, ja of neen Heb
"ben de christene democraten van den
eersten dag van hun ontstaan de
kleine Burgerij en harë belangen niet
verdedigd Nooit hielden zij eene
meeting, nooit gaven zij een blad uit,
nooit overzagen zij hun programma,
of de kleine burgerij kwam er te berde.
Om maar van een enkel punt te
spreken de belastingen hebben de
democraten ooit opgehouden te toonen
hoe het de kleine neringdoener en
landbouwer zijn die schandelijk ge
troffen worden terwijl de kapitalisten
het wel beter hebben En is het
wijten is aan het kapitalism
En dan komt de Patrie schrijven
alsof de democraten nu voor het eerst
de kleine burgerij ter hulp wilden
snellen
En waar den drommel heeft het
blad dan gezien dat wij de werklieden
laten schieten Waar Waar Wij
zijn zelfs benieuwd het te weten, want
volgens wij zien, spreken onze bladen
nog steeds gelijk den eersten dag voor
werker van stad en land. En het ware
zeker wel eene aardige volkspartij deze
die van geen werkman meer zou ge
wagen Gij moet dus ten allerminste
zot zijn om in de Patrie te schrijven.
En het is nochtans met al zulke
lollekens dat de edele lezers van dit
blad zich getroosten
■■■TiiTffHTr»"
De Ga^et van Antwerpen kloeg
putten in den grond omdat het fransch
staatsbestuur sommige kloosterscholen
sluit,"en zij trekt ten oorloge met den
strijdkreet van Leve de vrijheid
liet slagwoord is schojDn, prachtig
en wij zullen er altijd bij zijn om de
vrijheid der burgers te verdedigen, 't is
gelijk wie zij zijn, pater of non, libe
raal of katholiek, socialist of demo-
kraat, 't is al gelijk, burger is burger,
en zijn recht en zijne vrijheid moeten
geëerbiedigd worden
Maar Leve de vrijheid dat
woord klinkt zoo valsch in den mond
van de mannen der Ga^et^an Ant
werpen't klinkt als een vloek Onze
katholieke bewaarders die spreken van
;an lachen,
van gezien
vrijheid! 'tis om teberstj
Wij hebben daar staal
in den laatsten kiesstrijd
Getuige Eêckeren-Donck, waar de
barons met hunne jachtwakers en eene
bende uitgekochte slaven, eenige arme
demokraten, die tot het volk wilden
spreken, eene uur lang hebben uitge
jouwd, beleedigd, bedreigd te slaan,
eene ware bende wilde beesten, men
zou gezegd hebben het schuim der
wereld en dat waren edelmans
Geen woord mogen spreken tot het
volk Leve de vrijheid
Tot Wyneghem was het niet veel
beter. Daar stond de burgemeester,
Meeus, de geneverkoningdie zijn
werkvolk, zegt men, nog geen twee
frank betaalt en wiens prachtpaarden
eene krib hebben van geslepen marber,
daar stond dus de burgemeester, met
zijne twee fijne welopgevoede zoons
aan het hoofd der lawijtmakers En
daar waren nog de kleine kinderen
der katholieke scholen, de knechtjes
en meisjes, bijgeroepen, om de groote
rijke mannen te helpen tegen 3*4
machtelooze demokraten Leve de
vrijheid
Tot Wommelghem, de burgemeester
had de samenscholingen van meer dan
5 personen verbodenDe lokaalhouder
mocht zijne zaal niet geven op bedrei
ging van broodroof Alle middels
waren goed om de demokraten te be
letten een enkel woord te spreken
En het was daar nog veel beter het
was de pastoor, de herder der parochie
die de demokraten zou beletten een
woord te spreken Roepen en tieren
en bulderen, hij had eene krop als een
Savoi Leve de vrijheid
Hoe menigmaal hebben die ver
dedigers van de vrijheid hetzelfde
niet betracht in den kiesstrijd Als
wij onbedachtzonder voorzorgen
alleen optrokken, het spel der ver
dediging der vrijheid was aan den
gang! Wij hebben eindelijk onze voor
zorgen genomen, en zullen het voort
aan altijd doen, men mag er zeker van
zijn! Maar nog eens, leve de vrijheid!
Een vloek in den mond onzer bewaar
ders Voor te roepen leve het alge
meen stemrecht men schiet u dood.
Nu heerschen zij goed, maar het rad
draait en moet het hier ook eens
worden oog voor oog, tand voor
tand ik zou ze beklagen, maar zij
zouden het niet gestolen hebben.
Pr> F.
De Oostenrijksche bladen geven
droevig nieuws over den toestand van
de landelijke bevolking van Galicien,
de armste streek van heel Oostenrijk.
Daar zijn de arbeiders onlangs in
opstand gekomen en waarlijk 't moet
ons niet verwonderen als wij de honger-
loonen zien die de arme zwoegers ver
dienen. De regeering heeft in 1893 een
onderzoek ingesteld, en heeft 't verslag
over de loonen openbaar gemaakt, 't Is
waarlijk droevig, bijzonderlijk in het
oostelijk gedeelte van Galicien.
Wat verdienen die arme slaven
Van Januari tot Mei van 40 tot
90 centiemen.
In Juni van 5o tot i3o c.
In Juli van 5o tot 140 c.
In October van 60 tot 180 c.
In November van 44 tot 90 c.
In December van 40 tot 90 c.
En dat zijn de loonen van 't groot
mannevolk, en van die loonen moeten
zij nog hun eigen kost betalen 1
De loonen der vrouwen en der
Als men die loonen nagaat, men zal
wel kunnen denken dat er voor die
dompelaars niet veel op tafel komt.
Bij honderd duizenden en honderd
duizenden die maar 5g - 60 centiemen
daags verdienen Leeft daarmeê, met
mam en vrouw en kinderen
Zekere 01esk®uween leeraar
geeft er een klein gedacht van. De
rijken alleen, schrijft hij, mogen ge
heel 't jaar door brood eten. De armen
hebben er geen een heelen tijd voor
dat de oogst binnenkomt. Dan is het
regelmatig hongersnood in 't land. Het
arme volk vult dan den buik met eene
soort van watersoep en dat nog maar
eens daags. Voor het overige trachten
zij hunnen honger te stillen met alle
soorten van planten, zooals zurkel,
campernoeliën, bladen van beetrapen,
enz. Men doet ook gemalen strooi bij
het meel. En meerandere voedsels dat
men hier aan de boesten geeft.
De sterfte onder het volk, als gevolg
van de slechte voeding, is verschrikke
lijk. Men beweeit dat er jaarlijks in
Galicie, 50,000 menschen sterven van
honger 't IsHiertverscheurend en
bijna OBgeU^WP»; maar men zal het
wel moeten ^n'eerdën,?^^^^ andere-;
schrijvers zoo&L^, Oleskouw, schatte®
dit cijfer benedln dê^waarheid^en
rekenen wel tot ioo,©Q# de martMaars
die jaarlijks van hongër en eliende be
zwijken in Galicie
Als men Galicie vergelijkt aan ons
Vlaanderen,, hoe erg 't van de kasteel-
heeren wordt uitgebuit en uitgezogen,
wij moeten toch bekennen dat het hier
nog beter gaat als in Oostenrijk.
Het is waar, het landsche werkvolk
wint hier ©ok maar 70 tot 80 centiemen
daags, maar zij hebben daarbij nog
den kost bij den boer. Het is toch
zooveel vooruit.
Maar dat is al wonder in de wereld!
Galicie en Vlaanderen zijn van de
katholiekste streken der wereld.
Flier en daar, 't zijn groote rijke
kasteelheeren die meester zijn en
heerschen over het volk.
Volgens de christelijke leering
moeten zij het werkvolk behandelen
als broeders hun deftige loonen be
talen, waardig van den mensch, kind
van God zij moeten hunne arme
broeders vooruit helpen, altijd hooger
en hooger brengen. Dat is de schoone
leering van Christus. Wat doen de
groote katholieke meesters dan met den
Katechismus Het grootste deel ge
bruiken en misbruiken den godsdienst
om het arme kristene volk onder den
hiel te houden... en uit te buiten.
Priester Fonteyne.
Voor 23 Augustus werd aangekon
digd een internationale raid tusschen
Brussel en Oostende een loopstrijd
voor bereden paarden op een afstand
van i35 kilometers, meer dan zes-en-
twintig mijlen
Het is eenige jaren geleden dat
zulke loopstrijd plaats had in Duitsch
land de paarden, welke onderweg
niet bezweken, zijn in een allerellen-
digsten toestand aangekomen, en dat
ten koste van overgroot lijden Ver
scheidene heeft men moeten slachten
Te allen kante werd protest aange-
teekend tegen dit wreede sportspel.
En zulk verderfelijk voorbeeld wil
men in Belgie navolgen
Wij verzetten ons krachtdadig tegen
dezen wilden en wreeden loopstrijd.
Wij teekenen verzet aan namens de
wet, die de wreede daden jegens de
dieren straft.
Wij teekenen verzet aan namens de
beschaving en de menschelijkheid.
Het is wreed, dat men door middel
van zweepslagen, zonder eenige nood
zakelijkheid, 't laatste greintje kracht
dadigheid uit een arm paard hale.
Hebben wij niet reeds te veel
wreede schouwtooneelen Duiven
schietingen, kampstrijden met blind-
gemaakte vogelen, hanengevechten en
dergelijke meer 1
Er bestaat genoeg wilde onbe
schaafdheid, genoeg barbaarschheid.
Ja, meer dan genoeg voor de eer
van ons land
spant zich en snelt verder opnieuw.
De pijn scherpt zijne laatste krachten
en met razernij springt het vooruit.
Het zweet zijpelt hem van het lijf en
zijn schokkende adem maakt zijn tril
lende neusgaten wit. Schuim kleeft
aan den breidel en de wind neemt
lange strepen bruis met zich mede.
Zijn oog onderscheidt niet meer. Alles
vliegt nevens hem voorbij als in een
eentonigen nevel, welken de zwarte
trönken der boomen van de baan
regelmatig klieven. De sporen slaan
in zijne huid, de wanhoop beklemt
hem. Het snelt verder opnieuw. De
onmeedoogende zweep valt en hervalt,
immer heviger, op zijn hijgende flan
ken. En de mensch verblind door
zijn onzinnigen drift, denkt niet meer,
redeneert niet meer, voelt niet meer
Alles is in hem verstompt. En in zijnen
geest is maar een gedachte meer, die
hem leidt, hem aanhitst, hem woedend
maakt Aankomen Aankomen, kost
wat kost, aankomen voor de anderen
aankomen en dat is al Laat ons
die onmenschelijke schepsels beklagen,
die hunne krachten in zulke ij dele
pogingen en zulke misdadige' hande
lingen verspillen
■>- Het paard valt ten gronde.
Het is gedaan. De wedstrijd is ver
loren. Dg mensch slaat, stampt en de
gramscffep ontneemt het laatste grein
tje oordeel en verstand.
Ofwel het pa$rd valt aan den voet
van den eindpaal. Doch dat is niets
de roem valt den gelukken moorde
naar immers ten deel
Overdrijf ik
Zulke wedstrijden in Duitschland
hebben bewezen, dat een groot getal
paarden onderweg bezweken zijn en
dat de andere het meerendeel wej
te verstaan uit medelijden bij
Wat hebben wij u misdaan? Welke
reden hebt gij om mijne vrouw en mijne
kinderen in ellende te dompelen He-
wel, spot nu eens 1 Nu kan men u'
antwoorden.
M. Valcke wierp een smeekenden
blik op den knecht doch deze scheen
genoegen te vinden in dit klein tooneel.
Rieks' jongentje, ziende dat zijn
vader kwaad was, ging aan 't schreien.
Als Riek 't geschrei van zijn kind
hoorde, werd hij als zinneloos. Zijne
vrouw, die hij zoo dikwijls in stilte
had zien weenen, zijne kinderen die
hij zoo dikwijls met de tranen in de
oogen had gezien als zij vader en
moeder droevig en vol kommer hadden
zien zitten sprekende over hunne duis
tere toekomst, dat alles vloog Riek
voor de oogen.
Een groote vloek ontsnapte zijnen
mond en de zware vuist van den vlaam-
schen boer viel neer op den kop van
M. Valcke.
Gelukkig had de knecht, die zijn
baas woedend ziendëgvoor ongelukken
vreesde, den slag gedeeltelijk afgeweerd,
Slechts de rand van M. Valcke's
hoed was'getroffen.
Met een wip sprong èjjb Valcke over
den gracht. Flij zonk door zijn knieën
van schrik, de handen hingen hem be-
weegloos langs het lijf, mond en oogen
stonden wijd open gespikkeld, en zijn
gezicht, nog verleelijlgj door 't ver
wrongen zijn van aandoening, kreeg
alle kleuren.
MÜn priesterkleed, eerbiedig mijn
priekfërkleed gilde de lafaard.
Gij zijthet niet waardig tierde
Riek en ^ij-sprong M. Valcke teweeg
aC#rna knecht weerhield hem.
Baas, baas, stil u, denk op uwe
,i u.
^|Vrouw, welk verdriet voor haar als
1 l i. 1 uj ctüb zij moest hooren dat gij een priester
aankomst moesten geslacht word<$g geslagen hebt priester
En kan men het celooven Znlke nr. -d- i
1 oen Riek van zijn vrouw hoorde
spreken, weerhield hij zich eenigzins.
Hij wist hoe onze priesters er een
schromelijk kwaad van maken als men
de hand op hen legt zelfs als zij het
F pluizend malen verdiend hebben. Zij
ffTzorgen er immers zeer goed voor de
geloovigen de gedachten in te prenten
die hun eigen verheffen en beschermen.
Om mijn vrouw en kinderens wil
zal ik u ditmaal laten gaan sprak
Riek nog immer bevend van woede,
doch wee u zoo ik u nog op mijnen
weg vind. En al met eens Dolf ken,
die bij hem te schreien stond, tot
zich trekkende
Zie kind zegde Riel^Tziet ge
daar dien zwarten man
Ja, vader snik&rfet kind.
jongens staan nog een derde en
oveiigens niet waar dat de ondergang j tijds den helft lager
Wie verbeeldt zich de erge wreed
heid, waarmede zulke proefnemingen
gepaard gaan
Als men de arme beesten en de
ruiters over de oneffen banen ziet
voortsnellen, dan vraagt men zich af,
met angst, wie het wilde beest is, dat
nog niet door de hoogere beschaving
verfijnd werd de mensch die met de
zweep ten bloede slaat, of het paard
dat gehoorzaamt Het zweetend ros
slaat de straatsteenen of de kantzoden
met zijne klinkende hoeven het is
prachtig voorzeker in onstuimigen
galop; het hoort enkel de helsche aan
hitsingen van zijn meesteren 't springt
vooruit, zonder het doel te kennen
terwijl het alle vermoeienis vergeet.
Doch de baan is te lang en het verliest
zijne krachten. Het oogenblik naakt
waarop zijne pooten niet sterk genoeg
zullen zijn, en zijn loop wordt onregel
matig. Maar de mensch heeft
sterkte van het dier gemeten
de zweep in de hoogte. Het
En kan men het gelooven Zulke
spelen zullen in ons Belgenland toegi
laten worden
Wat mij betreft, ik kan maar niet
begrijpen der wereld logica wij zijn
ontroerd als wij twee dronkaards zien
vechten, doch zijn verheugd als wi
langzaam paarden doodmartelen of
duiven doodschieten of zingvogels
voor eeuwig blindmaken...
De harten omhoog, Fleeren Uw
gemaakte vreugde doet al te veel
lijden. Een weinig medelijden voor
de lagere wezens Een weinig waar
digheid ook En laat ons toch be
wijzen dat wij hooger staan Jan de
dieren. Waarom moet er alnpl ge
sproken worden van zwakke menschen -
harten Eén raid is een monsterachtig
ding. Laat ons denken en w#ten dat
onze geest moet breed zijn.
Onze geest moet denken en breed
zijn, en de bestrijding dier nuttelooze
loopstrijden zal onze verstandige ziel,
die maar al te veel sluimert, van ver-
ontweerdiging doen opschieten. Wij j
behooren tot onzen tijd. Ik wil op uw
hart geen verder beroep maken. Al
die vraagstukken behooren tot den
zedelijken mensch en ik spreek nu tot
uwen geest. Wij kunnen die onmensche
lijke spelen" nog niet beletten, maar,
ten minste, laat ons ze niet aanmoedi
gen door onze ongezonde nieuwsgie
righeid. Laat ons de oogen openen
dergenen, die door drift en onwetend
heid worden geleid. En de afschaffing
zal van zelf komen.
Dat is het eenige middel om ons
doel te bereiken. Laat ons geen belang
hechten aan al die martelspelen z.ooals
ons eeuwige zwakheid maar al te dik
wijls doet. Laat ons eene ernstige
poging doen en tegenover ons eigen die
zege vol goedheden behalen, eene
wonderbare zege, die voor altijd ons
hooger dan het dier zal plaatsen. Met
niet veel moeite zullen wij ze behalen
en onze ziel, onrustig gemaakt door
het misbruik van sterke aandoeningen
door ongewone driften, zal een weinig
van den verloren vrede, die de men
schen van den zoeten goeden tijd
genoten, terug bekomen.
Wij vernemen dat een plakbrief
welke in het gansche land verspreid
werd, tegen den internationalen raid
ten hevigste protesteert. Hij
vele handteekens en zal zonder twijfel
een goed uitwerksel hebben op onze
zoo bij uitstek deftige Belgische be
volking.
ik&j-h
t Is hij» die moJ&er deze laatste
maanden zoo dikwip-s doen weenen,
en vader ongelukkiglijk zoo dikwijls
doen vloeken heeft, 't is hjj die u en
uw broertjes en uw zustertjes van de
hoeve hunner voorouders naar den
vreemde verjaagt, Dolfken, steek uw
vuist naar hem uit
Riek balde de
volgde hem na.
Vloek op den zwarten man,
brulde Riek, heesch van woede.
Vloek op den zwarten man, her-,
haalde het kind met zijne fijne kinder
stem, waar nog tranen in lagen.
Hij heeft vader verjaagd, moeder
doen weenen, onschuldigen gemarteld,
vloek.
Vloek op den zwarten man,
klonk de kinderstem wederom.
Riek ging voort aan 't verwijten en
Dolf ken, vader boos ziende, werd zon
der te weten ook boos en schreeuwde
steeds luider
Vloek op den zwarten man.
M- Valcke was gevlucht hij ging
ginder ver met haastigen stap hoe
hard en ongevoelig zijn hart ook was als
't zijn hoogmoed en zijne dorpspolitiek
gold, toch hadden de vervloekingen
van den verjaagden boer en vooral van
zijn kind indruk op hem gemaakt; het
zweet liep hem van 't aangezicht.
Toen hij een 2ootal meters ver was,
bleef hij staan, droogde 't zweet van
zijn voorhoofd-en keek nog eens om.
De verhuiswagen beklom langzaam
een kleine heuvel en na hem ging Riek
met den kleinen Dolf op den arm die
nog altijd zijn klein vuistjen uitstak in
de richting van den onderpastor.
't Scheen deze dat de vervloekingen
van het kind hem nog eens door de
ooren sneed en hij verhaastte zich naar
zijn huis.
(SLOT)
Als M. Valcke zijn slachtoffer zag,
verhardde hij nog de natuurlijke hard
heid van zijn wezen. Met strakken,
hoogmoedigen blik zag hij naar Riek
Sanders op, doch nauwelijks had hij
gezien hoe Rieks' oogen vlammen
schoten en hoe zijn handen hem jokten
of onrust en schrik bevingen hem.
Gij zijt de oorzaak van 't ongeluk
van mijn huisgezin brulde Riek,
zich naar M. Valcke schietende.
M. Valcke bleef staan, de oogen
strak in de oogen van Riek gericht en
door den schrik als aan den grond
genageld.
De held, nu hij niet meer buiten
gevaar in zijn predikstoel voor bange,
de laffe of bijgeloovige menschen stond,
Hij heft had al zijn moed en barschheid ver-
paard loren en beefde als een riet.
i
vuist en Dolfken
Binnen kort zullen wij nog een
schetsjen geven uit ons toekomstig
boek. t Zal eene Liefdegeschiedenis
ofwel een Pastoors-diner zijn.
In de Gendarmerie
Sinds eenige dagen zijn al de gen
darmen met Browningrevolvers ge
wapend. Deze revolvers zijn uitmun
tende wapens die 400 meters ver en
juist schieten zij worden met zeven
kardoezen geladen en kosten 5o frank
't stuk. Binnen kort zullen de Albini-
karabienen der gendarmen door Mau
sermusketten, waarmede de ruiterij
van 't leger reeds gewapend is, ver-
vangen worden. De ouderwetsche ba
jonet zal dan ook verdwijnen en plaats
maken voor den yatagan
