40
©oösöitnsl, - llaikriauü, - urijljcii).
JAN CLERRER
Zondag; 2 October 1881.
Twee-en-Twintigste Jaargang.
asttsaBKesassBzï»
Bureel, Achterstraat.
Gewoone Aunoncen: 20 centiemen per regel. Aunoncen op de Tweede Bladzijde,
50 cent. den regel. Berichten ouder 't Nieuws, 1 frank den kleinen regel.
HET LAND
5 fr.'sjaars, vooraf betaalbaar. Inschrijvingen worden op alletijdstippen
genomen, rechtstreeks bij ons of door post of briefdragers.
VAN AELST
DE GEBEURTENISSEN.
De groote Vlaamsclie Schrijver, Hendrik Con
science is zondag le Brussel 't voorwerp geweest van
een grootsche en gansch buitengewone Volksbetoo-
ging... Voor 'ne Koning' zijn inhaling wordt zooveel
niet gedaan... 200 Sociëteiten waren met vlag en
ecreteckens en bloemruikers opgekomende Brusse
laars stonden hun oogen uit te kijken; op al dat
Volk! op die prachtige Standaards! op die reusach
tige bloemruikers, waarvan er waren die met 6 per
sonen moesten gedragen worden Antwerpen was
daar, met 6000 man Antwerpen, de mannen van 't
Handelsblad, van 't Recht, van de Vrijheid, de man
nen van de Meeting-Societciten! de ware en vrije Ant
werpenaren! ze spanden de straat af, met twee
groote witte wimpeis, waarop hun hulde aan Con
science en hunne liefde voor Moedertaal en Vader
land met groote letters stond uitgedruktze speelden
en zongen de Vlaamsche Leeüw en gaven aan de Be
tooging den stempel van ware Vlaamschgezindheid...
Verders waren de Negen Provinciën vertegenwoor
digd 't was 'ne Stoet, bijna zonder einde!... En dit
alles voor een Man, maar voor 'ne Man, die in zijn
Moedertaal heeft geschrevenConscience met al zijn
vernuft, hadde hij fransch geschreven, nooit zou hij
zulke groote beroemdheid verkregen hebben; de
verfranschte opvoeding is de dood van vele génius-
scn!... In zijn huis werd Conscience verwelkomd
door den heer Notaris Stroobant, in hartelijke woor
den, waarvan de laatste een bede waren tot den Al-
mogenden God. Conscience weende als een kind, bij
die woorden van zijnen ouden katholieken vriend...
En dan trok men naar de Beurs: Nooit zal Brussel
zooveel deftig volk bijeen zienge ziet nu wel, Brus
selaars, dal er nog Vlamingen beslaan; van op de
trappen der Beurs gezien, was 't een onbeschrijfelijk
schouwspel! Volk, dik opeengeprest zoo ver men
kon zien; de Stoel die een gebloemde weg maakte in
die zee van menschen! en eindelijk de Held van
't Feest, de Schrijver van den Leeuw van Vlaande
ren, in open rijtuig gezeten, dat bijna verdween on
der de bloemen; Conscience triomfantelijk de Beurs
ingebracht en aldaar met geschenken overladen, ge
loofd en gedankt in woord en in zang!... En de Man
was weerdig van zulk Feest, omdat hij, een Burgers-
zoon, door vlijt en vernuft zoo hoog is geklommen,
omdat hij 't Geloof en de Zeden van Vlaanderen niet
alleen heeft beschreven, geëerbiedigd, maar ook ver
dedigd en verheerlijkt! Conscience is groot gewor
den, omdat hij, met zijn machtige inbeelding en on
navolgbare vertellingskunst, de ware Vlamingen van
vroeger en van nu, op een weerdigo manier heeft be
schreven... Conscience, in zijn Honderd Boekdeelen,
heeft geen hairpijl toegegeven van den verderfclijken
tijdgeest, nooit heeft hij de slechte driften gestreeld,
nooit de Religie in iets te kort gedaan! En dat is
hem een onvergankelijke eer!... 's Avonds moest er
feest en verlichting op de Groote Markt zijn, maar
de regen is dit Feest komen stooren; op 't Stadhuis
waren de bijzonderste Vlamingen genoodigd, en de
metalen SlMachiel moet er van vreugde getrild hebben,
als hij hoorde dal in die oude muren van 't ver
franschte Brussel, de taal der Brabanders weerklonk;
de modderachtige geuzengazetjes van Brussel schre
ven daags nadien met arragie, dat de Ylaamsche
Leeuw er gezongen was.
Maandag had er in de Nieuwe Wereld een treffende
Volksbetooging plaats, ter cere van een ander Kind
des Volks, ter eere van den Boerenzoon GARFIELD,
President van Amerika geworden, en gestorven aan
de wonden hem door zekeren Guiteau toegebracht.Te
New-York,een menigte,geschat op 100,000 personen,
stond eerbiedig, blootshoofd geschaard op den weg
langswaar hel eerbicdweerdig lijk naar zijn begraaf
plaats moest gedragen worden. Eenvoudig was de
President geweest in zijn leven, doch d'Amerikanen
hebben aan zijn lijk en gedachtenis een buitenge
wone hulde willen bewijzen, 't Kerkhof ligt 5 mijlen
van de staden meer dan 5000 personen vergezel
tien den doodswagen, welken door 12 peerden, met
rouw omhuld,werd getrokken.Geen Kouing of Keizer
geniet bij zijn afsterven zulke oprechte treurnis; laat
ons niet te veel klagen over onzen tijd, als wij zien
hoe do ware verdienste geacht en verheerlijkt wordt.
Laat ons de Vrijheid ten goede gebruiken en ons
bereid maken lot de aanstaande Volksregeeringen.
Want veel Koningen en Keizers hebben 't hoogste ge
zag verworpen en de kroon van hun hoofd gerukt,—
hebben met hunne kroon in 't slijk geplonst en het
zweet en 't bloed van t Volk baldadiglijk opgeslorpt.
In vele zaken is Amerika vooruit; Landbouw en Han
del zijn niet overladen met lasten; de Loting ver
minkt er.de Familiën niet; is dit niet groolendeels te
danken aan den vorm zijner Regeering?... Guiteau
gaat als moordenaar voor d'Assisen verschijnenuit
vrees dal hij door 't Volk zou verscheurd zijn, zal hij
's nachts vervoerd worden... De Onderpresident van
Amerika regeert tot in 1885; zijn naam is M.Arthur;
de weduwe van M. Garfield is door vrijwillige in
schrijvingen rijk gepensionneerd.
In België is de Koninklijke Familie in Brussel te
rug. Zondag werdt het opgemerkt dat, terwijl de
Koning der Nederlanden een bijzondere gezant naar
Conscience stuurde, dat er geen enkele Belgische
Minister aanwezig was, zelfs hun hotels waren niet
bevlagdze zijn immers VAN DE PARTIJ DER
VREEMDELINGEN, die aan de Belgen hun kiesrecht
weigeren en Pruismans ter stemming toelaten... God
weet wat er onder die Iiberaalderij schuilt! Van de
Vrijmetselarij is hel zeker, dat zij de Nationaliteiten
schendt en scheurt om haren helschen drift te vol
doen, om hare slaven te beloonen... Een Rechter-
Vrij metselaar, zijn eerste eed heeft hij afgelegd, zijn
woord heeft hij verpand in de Logie... Hij zal oor
dcelen en vonnissen, volgens de bevelen van den
Grooten Oosten,.. Ongelukkige Volkeren, die door
Vrijmetsers geregeerd worden!
DUITSCHLAXD.
't Zijn de duitsche gazetten welke men deze week
lezen moest, om een opinie t'hebbcn van de vreugd
die aldaar heerscht. Wij kunnen ons daar geen ge
dacht van geven; maar't is een blijdschap, gelijk hier
in.Belgenland in de jaren 1801, als de kerken geo
pend werden, nadat 7 jaren langde Goddelijke Dienst
was belet geweest...In Diiitscbland zijn, wel is waar,
de Parochiale kerken niet gesloten geweest, maar op
veel kloosterkerken liggen de zegels, geen benoemin
gen van Onderpastoors, Pastoors, Dekens of Bisschop
pen werden gedaan; veel Parochiën zijn zonder Her
der, verscheidc Bisdommen zonder Kerkvoogd.
En nu, dank aan de wijze kloekmoedigheid der
Katholieke Duitschers, dank aan d'ceuwige kracht,
aan de goddelijke zending van 't Geloof, nu ziel Kei
zer Willem zijne dwaling in; sedert verscheide maan
den is hij in onderhandeling met den Pauzelijken
Stoel, en als een tceken van den aanstaanden Gods-
dienst-Vrede, zijn verscheide Bisschoppen benoemd,
en heeft o. a. de Bisschoppelijke stad Trier zijnen
Kerkvoogd ontvangen en ingehaald.
Nooit is er in Diiitschland zulke Feestviering ge
zien; de stad Trier werd door de Volkeren wegge
dragen; geen huis of't was bekroond en behangen;
zelfs al d'openbare gebouwen waren versierd; een
lange Stoet van al de Maatschappijen der Stad, zelfs
de schutters- en schermsocieteiten is den Kerkvoogd
gaan afhalen; er waren 40 rijtuigen; 's avonds was er
algemeenc verlichting, fakkeltocht van 2000 man,
kantatc door 500 zangers, en een onbeschrijfelijke
vreugd, niet alleen voor Trier, maar voor gansch
Duitschland... Eere aan de Katholieke Duitschers!
Zij treden als overwinnaars uit dien langen pijnlijken
strijd!... Merken wij hier nog aan, dat de Duitsche
liberalen zich uit al hunne macht en kracht tegen het
einde der Kerkvervolging verzetten.
De VAKANTIËN zijn uit; al de Collegium, Pension-
naten en ander Vrije Gestichten van Onderwijs zien
hunne leerlingen vermeerderen; en niet zonder rede:
Onderwijs, geleerd onderwijs kan de goddelooze of 1
onverschillige Slaat geven, ja,leeren lezen, schrijven,
cijfleren, levende en doodc talen; maar dat men milli-
ocu op millioen stapele, nooit zal er in die olliciéele
Gestichten een deugdelijke opvoeding kunnen gegeven
worden. D'ondervinding bewijst dat; sedert honderde
jaren heeft de meerderheid der Ouders zijne kiuders
toevertrouwd aan Gestichtendoor Religieusen bestuurd
of door menschen met 'ne sterke geest van Geloof; en
men is er wel meê gevarenDat ze spreken, de tegen
woordige liberalen, die in Katholieke Gollegiën zijn I
opgebracht!...Sedert eenige jaren hebben sommige li
berale Ouders hun kinderen aan Athenées, aan civiele
gestichten toevertrouwt; en ALLEN zijn van die reis
afgekomen, met een verscheurd hert; 't is een stalen
wet van 't menschdom: zoohaast een kind eenig begrip
heeft, 't wilt een rede hebben voor zijn doen en laten,
en als men niet diep in 't herte prent de groote rede,
d'eenigste rede omwelke de iueusch zijn driften moet
intoomen, de rede door 't Geloof gegeven, dan ziet
men rasse verdwalingcn, diepingrijpend bederf en
schandige afvalling van alles wat de mensch verheft
cn.de Familiën gelukkig maakt; in de zaak van Onder
wijs zou de Politiek moeten wegblijven; kiest liberaal,
als ge toch niet anders wilt, ondersteunt de partij die
den ondergang van 't Land is, maar eerbiedigt toch de
zie! uwer kinderen, trapt uw eigen geluk niet onder
de 'octen; want ge moogt rijker zijn als Rotschild,
v udc kinderen, ge zult ongelukkig wezen..
DezUlde rede sturen wij tot d'Aalstersche Fabrikanten
total dfgi'-n die, eilaas! op Onderenhartendrukken..
Ach, blijf toch geen beul, geen duivel voor die brave
werklieden! Indien een hoogere dan gij, u uwe kinde
reu kwam onttrekken, hoe zoudt gij niet opspringen!
De werklieden, dekleine burgers bijzonderlijk hebben
belang van brave kinderen le hebben, om in vrede te
leven; om vooruit te komen, om geen nagels van hun
doodkist op te brengen... De droefste zaak in onze
eeuw is dien dwang tegen de heiligste Rechten der
Oudet'S.
Inkwisitie, Guillotine, Leger en Geuzenscholen.
De dood met haar geraamte en hare zeissen, is zoo
afschuwelijk niet als d'Inkwisitie met haar getrek en
harenj toestel.
Als priesters en eerlijke lieden op de pijnbank van
d'inkwisitie zitten, dat heeten de Vrijdenkers Voor
uitgang en Vrijheid.
Het was ook in den naam van vooruitgang en
vrijheid, dat de Guillotienen in de Jaren Negentig
der voorledene eeuw te 1 arijs en elders op publieke
plaatsen van 's morgends tot 's avonds lonctioneer-
den, om de hoofden van duizenden en duizenden
Priesters en van andere eerlijke en deftige Lieden
af te kappen.
De zachtmoedige, deugdzame en gelukzalige
Lodewijk XVI, Koning van Frankrijk, is dan ook
den 21sren Januari 1793 in den ouderdom van 38
jaren en 4 maanden geguilotineerd.
Bijna al de vervolgers en booswichten van dien
tijd zijn, gelijk Voltaire, ellendig restorven.
Nu, iets over't leger en de geuzenscholen twee
machtige middels in d'handen van het Goeverne-
ment om de kinders en jonkheden god- en zedeloos
te maken.
Het moet overal gezeid, herzeid en uitgeplakt
worden, totdat menschen en kinders weten, dat het
Leger en het Geuzenonderwijs jaarlijks kosten per
persoon 20 Ir. per huishouden 100 lr. en per 1000
inwoners voor ieder gemeente 20,000 fr.
De gemeenten uit het kanton van Herzele moeten
dan jaarlijks betalen alsvolgt:
Aijgem
B:ambrugge
Borstbeke
Burst
Erembodegem
Haaltert
Hautem St. Lievens
Heldergem
Herzele
Kerkxken
Letterhautem
Ressegem
St. Antelinckx
Welle
Woubrechtege m
Zonnegem
35480
i556o
235oo
17740
85o8o
66960
42060
21320
40040
31000
20SÓ0
18760
19060
27400
17440
9940
te samen 492,260
Dit komt zeer na,op een half millioen franken voor
die 10 buitengemeenten. Wij willen hier geene be
merking maken; onze achtbare Lezers hebben ver
stand genoeg om t'oordeelen water hun te doen staat.
Het is de schuld van de Kiezers dat het Leger en
het Geuzenonderwijs zoo schrikkelijk veel geld
kosten
Het Volk en de Kiezers moeten overal roepen:Nie-
mand gedwongen soldaatniemand gedwongen
geuzenscholier! Weg met de loting! Weg met de
geuzenscholen
KERKELIJK NIEUWS. zondag, Feest
dag van den Roz.enkrans en t'Alllighem, wijding dei-
Nieuwe Kerk. Maandag, St Franciscus van As
sisen in St Marlenskerk gevierd en dijnsdag in de
Arme Claren. Woensdag, ten 10 ure, Mis van
den 11. Geest, voor al de Katholieke Scholen derstad
Aalst; na't Evangelie, Sermoen. Vrijdag, eerste
Vrijdag der Maand, 's avonds ten 8 ure, Sermoen en
Lof in de kapel van 't Collegio. Men gaat voort
's zondags na 't. Lof, met inschrijvingen op te nemen
voor 't Apostelschap des Gebcds.
Benoemingen. De Eerw. Heer Naessens, on
derpastoor te St Martens-Lierde, is aldaar pastoor
benoemd.
De E. H. Cools, oudprof. in St Gregorius te Le-
deberg, is coadjutor benoemd te Nedereenamc.
Aalst.-Middelbaar Onderwijs.
Er gaat hier ook gelijk in andere steden, eene Bis
schoppelijke Middelbare Jongensschool, bestuurd
door Priesters, ingericht worden. De opening der-
zelve zal met d'eerste dagen van October plaats heb
ben, in een voorloopig lokaal, Stoofstraat u. 41.
De prospectus zal eerlang verschijnen.
of de
laatste Binders ran Vlaanderen,
verhalen uit den Franschen Tijd,
(naar het uitgebreid werk van S. VAN DER GUCHT, Kunstschilder
te Aalst.) (16° Vervolg,
vu. Oude Kennissen. Naar Meire.
Meer dan eene maand was er verloopen sedert den mislukten
aanslag der Binders op het Valkensteen gepleegd. De Gendarmen
die zich nog altijd op Oordegem bevonden, hadden wel eenige
onbeduidende aanhoudingen gedaan, maar tevens ook een hunner
manschappen verloren; een gendarm was op een nachtronde in de
bosschen verraderlijk doodgeschoten Zulks was geen wonder, ver
mits zij dagelijks door de handlangers der Binders misleid en niet
talrijk genoeg waren om overal het hoofd te bieden. De Overheid
had de gendarms als handhavers der openbare rust, in bijna al de
kleine steden en dorpen der Departementen verdeeld, waar zij den
Roovcrs, ja wel opzicht baaaden. maar niet in staat waren al hunne
strooptochten te beletten of hun zoo spoedig mogelijk uit te roeien,
als men wel zou hebben gewenscht. In 't Land van Aalst was het
nu schijnbaar gerust, ten minsten voor wat de moorderijen aangaat,
want sluipdieften werden niet geteld;evenwel, langs Gent en Brugge
en wel bijzonderlijk in Brabant ging het inbreken, binden, branden
en moorden voort.
Jan Clerker had zich een maand lang stil gehouden, misnoegd en
verbitterd zijnde over al hetgeen hem door den Prokureur was
gezegd; binst dien tijd sprak hij veel met de gendarms en ging ook
meermaals Doctor Du Bien bezoeken; daar werd hij van Vader en
Dochter uiterst wel ontvangen; doch éene zaak smartte hem, name
lijk dat de Docteur gemeenschap bleef houden met den Notaris Vos-
selaer; hij sprak daarover aan Florida en kreeg voor antwoord, dat
haar Vader eene groote somme gelds bij den Notaris in bewaring
had, en eens deze zaak vereffend, dan zou de Kennis wel afgebroken
geraken.
Met een andere zaak was Jan Clerker bekommerd: de 100 goud
stukken van M. De Winter, uit Aalst, had hij nog in 't bezit; deze
som behoorde hem niet toe; ze moest terug naar den wettigen eige
naar,en een der laatste dagen der maand april, besloot de jongeling
van zich met die som naar Aalst te begeven. Zijn vader, een grij
saard en zijne teedere zuster verliet hij niet,zonder van de gendarms
de verzekering gekregen te hebben, dat zij met bijzondere zorg de
Hope van Vrede zouden bewaken.
Het was 7 uren voormiddag; de helder opkomende zon voor
spelde een schoone lentedag; reeds begonnen de boomen uitte botten
en de lentebloempjes met duizenden tusschen het groen gras te ont-
knoppen, terwijl de Leeuwerik met weiluidenden zang boven het
koornveld luchtwaarts steeg en de bot- en destelvinkcn in 't groene
loover kwikkeleerden.
Jan nam afscheid van Vader en Zuster, wapende zich met zijn
pistolen en rieten stok, riep MOOR want toevalliglijk met dien
naam uit te spreken, had hij gehoord dat de hond dien naam droeg;
een schoon sterk dier was het geworden, riep Moor, zeggen wij,
en Jan begaf zich op weg naar Aalst; u Over 5 weken, peinsde hij,
heb ik denzelfden weg bewandeld, ben ik bij denzelfden M. De
Winter gegaan, en wat is er sedertdien niet gebeurd! En gelijk
het gaat, als iemand alleen wandof, alles verrees en verscheen terug
voor zijnen geest; zoo diepdeakend was hij,dat hij op den steenweg
aan d'afspanning "DE ZWAAN, niet hoorde dat iemand op hem riep;
een tweede geroep trok hem uit zijn mijmeringjen wie zag hij daar?
Een cheese-rijtuig en daarneven M. De Winter van Aalst die er uit
gestapt was.
Te samen in d'herberg gegaan, hunne wederzijdsche verwonde
ring uitgedrukt en aan 't klappen gevallen van al de moorderijen
op dien dag gepleegd; van de groote somme gelds, welke men den
braven heer had afgeperst, en welke zijne vrouw ter goeder trouw
had gegeven, alhoewel het bleek een schurkerij te zijn, vermits daags
nadien die mannen hun ambt verloren; Jan vertelde hoe hij 100
goudstukken had achtergehouden, behandigde dezelve dadelijk aan
den koopman, welke hem rijkelijk wilde beloonen; doch Jan Cler
ker weigerde en deed hem zelfs verstaan dat die 49,000 franken niet
verloren was.
Niet verloren! riep M. De Winter; ach j'ongen, zekerlijk 't is
een hard verlies, maar ge zoudt eerder de starren uit den hemel
plukken als mijn geld uit de klauwen dezer gieren halen.
Jan bevestigde zijn gezegde; de Koopman bleef ongeloovig; Jan
zegde dat er later wel middel zou geweest dat geld terug te krijgen,
maar hij kon zoo weinig M. De Winter overtuigen dat d>.ze de
kwitancie der afgetrochelde som uit zijn portefeuille haalde en de
zelve in vollen eigendom aan den jongeling gaf; 't is toch een nietig
heid zegde hij, en niets anders als een schat, in de grondelooze kol
ken der zee verzwolgen.
Na nog eenigen tijd geklapt te hebben, namen zij afscheid van
malkander, vermits M. De Winter over Oordegem moest, en Jan
zegde nog eenige zaken te Erondegem te moeten verrichten; want
nu, op reis zijnde, wilde hij voortgaan.
Openhartigen en braven mensch, zegde Jan, als hij M. De
Winter zag wegrijden.
Voorzeker, antwoordde de baas, en als men denkt, dat men
zulk een deftig man heeft durven ge zangen nemen!
Ja, dat is waarheid; maar hij is schatrijk, en men wilde hem
pluimen; ik ben zeker dat men dit bij ons niet zou gedaan hebben;
daarvoor zijn wij niet genoeg bemiddeld.
Maar ik heb hooren zeggen, dat Mr De Winterer zijn kop zou
gelaten hebben zonder 't wijs beleid van den Notaris Vosselaer van
'l Aalst. Van wie?
i Van M. den Notaris Vosselaer; ze zeggen dat hij een der ver
standigste en welsprekendste menschen is van p'heel Belgenland en
bet', r advies geelt als menigen advokaat.
Hebt gij dit hooren zeggen?
Ja zeker, Dreas den Champetter heeft dat hier verteld, en er
bijgevoegd dat de Procureur veel kas maakt van den Notaris.
Hoort, zegde Jan, komt Dreas hier? Ja, dikwijls!
Welnu, zegt hem van mijnentwege dat, al heelt hij Mana-
Thresia gediend, dat hij geenen kleinen ezel is van zulke dingen te
durven zeggen.,.. Daarmee stapte hij d'herberg uit, want van den
Prokureur kon hij den naam niet hooren, zonder in droeve en spij
tige gedachten te vallen.
Gevolgd van zijnen getrouwen hond, vervoorderde hij zijnen
weg. zonder juist te weten waarheen of waar naartoe; aan de Paro
chie van Erondegem, waar den aardeweg naar Meire ligt, bleef hij
staan, tot zijn eigen zeggende: Men heeft mij zooveel verteld, van
al hetgeen de Binders 'hebben uitgezet bij pachter Vergammen te
Meire, dat ik wel eens zou willen gaan zien; ik ben nogal liefhebber
van zulke dingen; de man is meermaals bij ons in d'herberg geweest;
misschien zal het hem plezier doen van door een oude kennis be
zocht te worden; ik kan daar zoowel gaan als elders en 't is nog een
goed werk; 'ne mensch doet er lultel genoeg in zijn leven.
Hij verliet dus den steenweg cn sloeg de aardebaan in;een prach
tige weg! langs beide kanten waren het kleine weiplekjes, omzoomd
met wilge boomen, die tusschen hetkreupelhout en heesters opscho
ten; kronkelende beekjes, eeuwenoude kopboomen, bekleed met
groen mos of heertveldbladen.en wat verder hooge eiken enabeelen
'die hunne rijke kruin zwierig in de wijde lucht verhieven. Niemand
is ongevoelig aan een wellustige buitenmorgen; en Jan,die een brave
dichterlijke ziel had, als vervoerd door al het schoone dat hem
in deze reine frische lucht omringde ging al droomende voort.
Eensklaps laat Moor een dof gegrol hooren. Jan verschiet, kijkt
om en ziet zijnen hond, het hair te berge en met opengespakte
oogen iets aanstaren, dat zich rechts, tusschen de heesters moest
bevinden: Achter! sprak Jan met gesmoorde stem en Moor wendde
zich aan zijns meesters hielen, doch bleef altijd, zijn bloedige oogen
naar dezelfde plaats gericht. De jongeling, reeds aan zulke verras
singen gewend, windde 't leeren riemken van zijn stok rond de
hand, cn toog een zijner pistolen uit den zak; doch hoe scherp hij
ook toezag, hij ontwaarde niemand... En toch! er moest iets ver
scholen zitten, want hij kende Moor reeds als een verstandige en
voorzichtige hond. Terwijl hij zich beraamde,hoorde hij eensklaps
van den overkant alwaar hij onraa.l vreesde, een heldere stem en
vlaamsch lentelied zingen... Jan liet het gezang eindigen, kroop dan
tusschen het houtgewas voort en zag daar een persoon, den rug
gekeerd naar hem, op eenen neêrgevelden boom zitten. Het scheen
een deftig burger te zijn, gekleed als stedeling, blauwe lakene over
jas, ronden hoed, gekapte leerzen cn nevens hem, zijn wandelstok.
Jan vertoefde nog een weinig, denkende dat de vreemdeling zich
zou omgekeerd hebben: doch, ziende dat dit te lang ging duren,ver
anderde hij van besluit, stak zijn pistool terug in den zak en trad
met vasten stap voorwaarts, tot zijnen hond roepende
Hier, Moor, achter! en laat de menschen gerust die u niets
