©oüsöienst, - b *nï), - onjljeiï).
61
ZiOiida{j 181)' <il«r 1881.
*És»
Twee-en-T\vintigste Jaargang.
Bureel, Achterstraat.
Gewoone Annonccn: 20 centiemen per regel. Annoncen op de Tweede Bladz-jde,
50 cent. den regel. Berichten onder 't Nieuws, 1 frank den kleinen regel.
IT LAN
5 fr. 's jaars, vooraf betaalbaar. Inschrijvingen worden op alletijdstipp j
genomen, rechtstreeks bij ons of door post of briefdragers.
VAN a:
De Gebeurtenissen.
Drij groote gebeurtenissen zijn 't voorwerp der al-
I ten, heel het diplomatisch korps, de voornaamste j «Ank gespeeld worden; een stuk naar Offenbach;
leden van de Roomsche Adel, waren aanwezig bij Me en 4' plaatsen waren opgepropt, al d'audere
I hunne Heiligverklaring; doch de Roomsch-Katlu.- j r«.ed bezet, en gedurig brachten er rijtuigen nieuwe
gemeene gesprekken, in Europa zoowel als in J'an- I 1;^ Kerk heeft geen pïekske grond voor haar Op- j heatergasleu; eensklaps, te midden van al dien
dere werelddeelenperhoofd om er in vrijheid te regeefeu; de Paus kan rh 1 als de gordijn ging opgaan, er ga lm teen kreet
Een gebeurtenis van vreugd voor de Katholieke jn R00mea njet komen zonder beleedigd te worden. I .rua brand! brand! 't en is geenijdel alarmgeroep!
Wereld, de. heiligverklaring van vier vrome en held- 1 pn tot (1,-oeriieiti van alle katholieken, tot schande n er begint een onbeschrijfelijke wanorde, welke
haftige Christenen. der liberaalderij, heeft de plechtigheid bijna mei gr- èvolgd werd door den rouw en de droefheid waarin
Een Ramp in de Koolmijn Marie, te Seraing,waar- sjolcne deuren moeten geschieden.... Doch dc tijd P.-jL- stadWeenen tot lieden toe verkeert,
bij 66 slachtoffers bleven. nadert dat het Onrecht zaleindigën; Engeland, Pmi- Er waren over de 2000 personen in dien Theater.
Een ander Ramp, veel wieeder, te ^ee,,e"' dc 1 sen, Rusland, Oostenrijk begrijpen de macht welke j him..gel ijk de verwarring en den oploop te beschrij-
hoofdstad van Oostenrijk; een ramp die deze volkrijke jg Revolutie aanwint, met in Roomcu te zetelen.be-
stad in den diepslen rouw dompelt, d at branding j g,.;jpen jat de Panzelijkc Macht cene geruststelling
van den grooten Theater, juist op het oogen blik dat j js voop aj|0 were[jsci,è treffelijke overheden; en
eene talrijke menigte er vergaderd was. De kreupele ,,eejs heeft de grootste gazet van Engeland, de Times
bode, over die ramp toegekomen, brengt het getal heel't gesproken dat Koning Humbert uit Hoornen
dooden lot de schrikkelijke nummer van duizend en zqu vei*.irekken cn deze stad aan den Paus overlaten.
De Heiligverklaring door Z. II. Paus Leo XIII uit
gesproken, is, volgens gewoonte, voorafgegaan ge
weest door een allern"erstigst en langdurig onder
zoek, hetgeen zoo streng is, dal op zekeren dag een
Kardinaal aan een Protestantsche Engelschman de
proces-verbalen eeher Zaligverklaring latende zien,
voor antwoord kreeg: Eminentie, indien alle Zalig
verklaringen op zulke wijze gewettigd zijn, dan,
waarlijk! zijn-zij allereerbiedwaardigst. En nog-
tans, My lord, zoo sprak de Kardinaal, de stukken
zijn als onvoldoende op zij gelegd
Ten eersten wordt onderzocht, het leven der Per
sonen voor welke de Zalig- ol Heiligverklaring wordt
gevraagd. Zekerlijk, die gevallen is en opstaat, kan
tot die hooge eer geraken; doch er is noodig een lang
tijdvak van heldhaftige uitoefening der Christelijke
deugden, welke dezelfde zijn van de burgerlijke j
"t verschil, dat zij met zuiverder in- j
Doch Roomen verlaten, is niet genoeg; als de zoon
van Victor-Emmanuel de Panzelijkc Staten niet te
rug geeft, niet vrijwillig verlaat, dan gaat de Revo
lutie hem schandig wegschuppen en zal hij verder
af te rekenen hebben met d'Al macht die nimmer of
nooit de Kerkvervolgers en Overweldigers van Ker
kelijk Goed ongestraft liet.
En nu de Rampen,
0111 te beginnen met de wreede Ramp die in België
zooveel slachtoffers heelt gemaakt,
D'ONTPLOFFING VAN 'T GRAUWVUUR
TE SERAING.
Met schokken en poozen heeft de telegram deze
ramp bekend gemaakt, en op dees oogenblik kan de
kreupele bode in eenige woorden geheel dit onge luk
mededeelen: Donderdag van dander week, in de
koolmijn van Jemeppe en Seraing ontstond er een
geweldige ontploffin;
deugden, met dit verschil, dat zij met zuiverder In- j 't Grauwvuur was er uitgeborsten;
zichten, met zeifsopoffering en edelmoedigheid zijn 500 werklieden waren 's morgens die diepte van
gepaard. Dat de liberalen of protestanten eens de Le- 300 voet neergedaald;
vens der Heiligen lezen, en ze zullen moeten beken- Er ontstond buiten den put, een onbeschrijfbaar
nen: Ja, dat zijn perels, sieraden, spiegels geweest alarm, geloop, geschrei en gehuil, terwijl inden put
voor de Samenleving! zelve d'ontploffingen malkaar opvolgden en het vree-
Er'Wüi i niet gev raagd of die Personen rijk waren selijke grauwvuur zijne slachtoffers opzocht. Rond
of in hooien si md verheven. Neen! daar is volko- den avond konden de reddingswerken begon nen w •-
mene gelijkheid; en 't meeslendeel der grooten die den, en de lijken opgezocht. Zaturdag warener reed»
heiligverklaard zijn,waren koningen gelijk Ludovicus 60 en nog 6 mijners waren niet te vinden. Dus 66
van Fraiikiijn., die de nederigheid oefenden en alle slachtoffers, op eenige uren! 66 mensdien, 's mor*
vrijdagen in'hun Palcis de tafel dienden voor 13 gends gezond naar hun werk trekkende en voor de*
arme menschenwaren Princesscn gelijk Elisabeth avond d'Eeuwigheid in! Ach, er wordt dikwijls msjèj
van Ilougarië, die in dc gasthuizen d'arme zieken sproken van de groote daghuren in de Walen: 'fj
:en verslagen leger dat vlucht, en waar dc vijand
ir t blanke zweerd achter vliegt, zoodanig was die
tÉknigte; in den beginne, niemand die dacht op
••fiilere redding dan over banken en stoelen, over
j!.en en gekwelsten zijn leven te houden:de brand
•_«.s ontstaan op het Tooneel, niemand weet hoe, en
tooi zal het geweten zijn, vermits de onvoorzichtige
if nalatige een der eerste slachtoffers is geweest; er
&s een ijzeren gordijn voor 't geval van brand, ze
jrd niet neêrgelaten! er stonden groote bakken vol
Sater, brandspuiten; niemand dacht er op! en 011-
|Jkilusschen, onder 't gekerm engehuil, het vuur nam
,*ö>e .n hevigheid en in uitgebreidheid, en weldra was
1«- 11 tgestrekte theaterzaal een brandende forneis.
[,-yDan wist men het niet; doch nu is 't gebleken: in
Ijk forneis lagen 1002 menschen te braden en te
rroosien; die theaterzaal was een bed van lijden en
pivai! sterven!
Teil 11 ure bleven maar de 4 muren recht staan.
I Dfe brand was ontstaan rond 7 ure.
1i 4 'i is meest Volk uit de burgerklas dat zijn dood op
zulke wreede wijze heeft gevonden; voor de 5C plaats
J' waven over de 600 kaarten gegeven; en de vierde
man was daar niet gered; ook rijke en voorname Fa-
miiina zijn in doodsrouw gedompeld, 't Is schrikke
lijk om lezen, in de duittche gazetten, hoe er ver
haakt wordt, van Personen die zich konden redden,
!jn die zeggen dat zij nooit of nooit d'afgrijselijkheid
kunnen beschrijven van hetgeen zij daar zagen.
Onuitlegbare zaak! Op de bijzonderste trappen van
uitgang was geen licht; en 't krielde er van vluchte
lingen, die hun alleruiterste kracht inspanden.Naast
een dier trappen lagen 40 lijken opeengestapeld.
diendenjwareu Eel mans-kinderen gelijk Aloysius van
Gonzaga; schatrijke Eeimans-lindercn die alles ver
lieten, zicil in dc beloften van vrijwillige a'-mned»
verbonden om g'heel hun leven lang, het zwakke ol
lijdende menschdom te dienen; waren jonkers, ge
leerde professors, wien de schoonste toekomst toe
lachte. gelijk een Xaverius, die grootheid en roem
verliet, om naar vreemde landen aan de voortplan
ting van 't Geloof te werken.
De vier Heiligverklaarde van dees Pausdom zijn
nederige menschen geweest: Joannes Baptista Rossi,
een eenvoudige priester, Laurentius Van Brindis,
n de Walen:
aan wat prijs! daar in de duisternis wroeten
mollen! geen uur zeker zijn van 't leven! im
deze ongerustheid Jcvèn! var. iij>l 'U, -
van zulke ijselijke rampen! Men schrijft ons 1 Je-
meppe, dat de dorpskerk bij dc Begraving opgevuld
was van eene droeve en neergeslagene menigte, dat
men geen gedacht kan geven van den druk en d'el-
lende!... 66 Slachtoffers! Er is in de Kamer over deze
Ramp gesproken en gevraagd of er eindelijk gaan
maatregels genomen worden; maar welke maatregels
kunnen er zijn? dit grauwvuur, 't zijn als stralen van
die ijlings opschieten en tegen welke geen
- d'helle
uc* Pater Kap'ucieuj Be7Èdicti:s Josephes Labre, een j menschelijke middelen bestand zijn
arme pelerim cn Claiuvamiet Knus, een geringe t Veel is er over die rampgeschreven, doch zij wordt
kloosternon; doch allen menschen van heilige le- i overiieeraellt door de nog ergere en wreedere t.jdin-
venswijze en van welke door bovennatuurlijke won- g«n uit
deren, door Waarblijkende Mirakelen, van welke ge- 1 Weenen,
toogd is, dat zij als voorsprekers van L Menschdom j
op d'Altaren moeten prijken, om er vereerd eH aan- j
roepen te worden. t
4U Kardinalen, 70 Bisschoppen, 3 gemijterde Ab- 1
ALWAAR
DE GROOTE THEATER IS AFGEBRAND;
Denzelfden dag, maar 's avonds; er ging een groot
N<>oit is zulke ramp beleefd
In Weenen staan de menschen 's morgends op, en
ie Ramp in hun geheugen komt, ze peizen: 't Is
:i: droom geweestJa, droom! en er is bijna geen
geen Bloedverwant of Vriend te betreuren
V- de siac htoüers begraven werden, aide
-«•« waren in 4'honfdkerk.
gans'in rouwkrep gehuld; de Aartsbisschop zat tc
bidden, nevens den Ou**ar; geen ziel in de kerk, of
ze snikte; er zaten er daar, stom en roerloos van droef
heid; ach, wat is toch die wereldsche vreugd broos
en vergankelijk! Gepaleerd en gecoiffeurd worden,
om naar een schitterende Avondfeest te gaan; daar
zitten in glans en glorie, alle strelende vreugde-
tooneelen verwachtende. En 't is de DOOD die u
aangrijpt en neêrvelt, zonder dat vriend of bloedver
want u een troostende woord toezegt, zonder eenige
hulp der Religie!
Geen wonder dat het theatervolk uit al de groote
steden ten hevigste is verschrikt en ontroerd gewor
den! Want /eel theaters zijn d ierwij ze geschikt, dat,
in geval van brand, alle redding bijna onmogelijk is.
Als de theater aan 't branden was, en de Pom-
pierderij met al 't materieel aan 't werk, en duizelde
personen rondom, men dacht in 't begin dat al het
theatervolk gevlucht en gered was. Doch van d'hoog-
ste vensters en op de balustraden zag men weldra een
menigte om hulp en verlossing kermen. Alsdan wer
den de groote reddingslakens gehaald, opengespan-
nen en door 60 personen vastgehouden. Niemand
durfde dien sprong wagen, totdat eendame het voor
beeld gaf, uit de venster sprong en behouden doch
in bezwijming op het laken te recht kwam. 50 andere
Personen volgden haar voorbeeld en werden aldus
gered.... Een rijke juffer geeft ineen gazet het hert-
roerend verhaal, hoe zij in de donkere kamers cn
gangen van het theatergebouw ronddwaalde, bijna
verstikte, doch eindelijk buitengeraakte.
't Volk van Weenen, op deze wreede dagen, zijn
droefheid is meermaals in verontweerdiging veran
derd, nu tegen de Direktie, dan tegen de Policieof
tegen de sektie der openbare Kunsten. Desaangaamlc
loopen veel vertelselkes, min of meer waar, doch de
groote waarheid blijft dat deze Ramp eene les is en
een rede van afschrik is voor de Theatorij. Eene
groote menigte staat van 's morgends tot 's avonds
rond de zwart verbrandde muren van den theater;
men vreest dat de muren gaan invallen en nieuwe
slachtoffers zouden maken. Er zijn verscheide perso
nen weergevonden, doch andere welke men gered
dacht, ontbreken. Het getal dooden gaat tot iets
boven de Duizend.
Rome als Hoofdstad.
Het ia niet te ontkennen, in de hooge regeeringskriu-
gen ontstaan is een ommekeer opzichtens Rome eu het
Vatikaan.eu die ommekeer 18 zelfs zoo groot dat men de
mogelijkheid der verandering niet meer betwist
De Times, het invloedrijke engelsche blad, bespreekt
de kwestie van de teruggaaf van Rome aan den Paus;
koning Humbert zou naar eene andere etad iu Italië
gaan en deze tot hoofdstad proklameewn; maar Rome,
waar hij het blijkbaar niet houdeu kan^zou hij vaarwel
zeggen.
Het is zeker dat dit punt in het geheim des Vabinets
besproken werd, toen koning Humbert te Weenen was;
het wureu die omstandigheden, die invloed hadden op
zijn humeur eu welke, zooals gezien is, koningin Mar-
garetha soms deden weenen, zonder dat men de reden
daarvan kon onderscheppen.
De vorsten iu Europa beginnen iu te zien, dat de re-
publiekaansche- liberale oorlog tegen al wat godsdien
stig is, een noodlottig einde /al eu moet hebben, eu boe
stout die oorlogvoerders zijn,heeft men getoond in Fran
krijk, waar men den grootsteu vijand van al wat geloof
is, waar men M. Paul Bert. tot minister van onderwij»
en eoredienst benoemde.
De gouvernementen zien dat men tot eene nlgeheele
afbreking van alle zedelijkheid gaat en weldra er geen
gouvernemeut meer zal mogelijk zen. Het is dus tijd,
dat men tot de sterkste zedelijke macht zijnen toevlucat
"sn» en rneu deze macht ju eere herstello.
"'.Tv t- m'iè'ker dut ile" Times en anuc. n guueu, dit.
kwestio enkel en alleen beschouwen als politiek, e» van
daar het voorstel om Rome alléén terug te geveu aan
den Paus; doch dit is onmogelijk, Rou,« alleen, sou
zooveel zijn als zeggen, dat raen het Pausdom met nieu
we gevaren zou omringen: meu moet de Pauselijke-Sta-
ten herstellen; men most den Paus terugbrengen in z jn
onafhankelijk gouvernement en zoolang dit niet gebenrt,
zal het Pausdom het nou possumus herha.en.
De hoogeplaatste itali lausche patriot, die iu den Ti
mes zijue gedachten uitlegt, wil Rome en den omtrek
aan den Paus teruggeven, maar Rome toch ouder dezelf
de wetten van 't overige revolutionnaiv Italië laten le
ven. Hoe is dit mogelijk! Hoe wilt ge dat het Pausdom
geëerbiedigd worde eu machtuitoefeue met de wetten,
waarmee men Italië nu begiftigd heeft en die mon zelf
erkent een kanker te z jn. dewijl men erksnt dat de toe
stand van vandaag onhoübaar is!
Onmogelijk dus; maar toch verwekken die ontwerpen
eu besprekingen veel aandacht, oradnt er reeds iets ve
roordeeld is, ja, totaal veroordeeld, dat is "Rome, de
hoofdstad van Italië, s
of de
laatste Binders van Vlaanderen,
verhalen uit den Franschen Tijd,
naar uitgebreid icerk van S. VAN DERGUCHT, Kunstschilder
te Aalst.) 27* Vervolg.
XIX. O de Aartsschelm
Terwijl een rijtuig op den weg naar Aalst kwam gereden, dat de
steenen kraakten, de Notaris Vosselaer van Aalst, wandelde met een
soort van ongeduld, in zijn huis, van in 't kantoor der klerken naar
zijn bijzonder kantoor, over en waêr. Hij trok dikwijls zijn horlogie
uit en schudde het hoofd, ziende dat het reeds middag ging worden.
Dat hij iemand verwachtte, was zichtbaar. Eensklaps bleef er een
chees voor de deur zijner woning stil en men belde. M<" Vosselaer
liet aan zijn oude dienstmeid den tijd niet; hij ging zelf openen en
ontving met alle teekens van uiterlijke beleefdheid de jongeling
van Geeraardsbergen en zijnen in boer verkleedden oom. Wc zijn
u beide sedert lang verwachtende, zegde hij; M. Adolf, ik ga met
uwen oom in onzen besten salon, daar kunnen wi; veilig klappen;
ga ondertusschen met uw gespan aan de poort, ze staat op slot; de
knecht zal voor alles zorgen.
Gelijk een teeder kind voor een oude zieke moeder, zoo was de
Notaris jegens den Pastoor van Onkerzele, hij leidde hem langs den
huisgang binnen, in den besten salon, schoof'nc leunstoel aan de
de tafel deed den Pastoor erin zitten, en haalde eene goede vervei-
scbing;'kortom, de oude Herder was diep bewogen en dankte wel
honderd kceren zijnen edelmoedigen weldoener.
h Mr dc Pastoor, sprak de valsche Vosselaer, mijn grootste geluk
is van u hier in veiligheid te zien; hier zullen uwe vijanden u niet
komen zoeken; en kwamen ze nog, vinden zullen zij u niet; want
in dees huis zijn veel verborgene plaatsen.
Terwijl zij nog aan 't spreken waren, kwam Adolf binnen, een
zware valies in d'band dragende. Achter zijnen blauwen bril lonkel-
den d'oogen van den Notaris; hij nam de Valies met zichtbaar ge
noegen, en ging ze op een lalelken in den hoek der zaal plaatsen.
u Zij't gezeten! zijl gezeten! lieven jonkheer.
Maar, Mp dc Notaris, ik ben ongerust zoolang mijn Oom met
in veiligheid is. Indien ons iemand hier moest zien!
ja< vriendschap, 'i ware gedaan met u cn met mij; doch wees
gerust, ik ga u aa stonJs de verborgene plaats toonen.
Óm welkerede, M't
Omdat ik u tweederhande kamers kan beschikken; beide even
veilig. ge nioogt kiezen.
Zeer wel, ik ben t'uwen dienst.
M den Pastoor, sprak de No'aris, ik ga aan uwen neet de
kamer toonen, waar gij voor eenige dagen zult verborgen blijven.
Het is wel redelijk dat een persoon die u dikwijls zal komen bezoe
ken, met den geheimen ingang bekend weze; wij zijn immers allen
«erfelijk.
Och, M. 't verblijf zal allicht goed genoeg zijn.
Met oorlof, M. de Pastoor, op eenige oogenblikken zijn wij
terug.
De oude Pastoor van Onkerzele nam zijnen brevier, terwijl Vos
selaer den jongeling naar een achterkamerken bracht, waar bijna
geen ander meubels waren dan eene groote eikenhouten kas. Vos
selaer deed de kas open, raakte eene verborgene veer, er sprong
langs den binnenkant een deur open. Vosselaer kroop er door en de
jongeling volgde, en zij bevonden zich in een kamerken zeer kun
stig aan den muur van 't huis vastgemeiseld en door eenige verbor
gene vensters tamelijk verlicht.
Kunt mi ergens veiliger zijn? vroeg de Notaris; ziet, de deur
is van dik eiken hout; ',n den muur is eene kleine schuif van ander
alven voet breed, langs waar men de bewoonJers deze plaats, in
geval van nood kan verwittigen en ook de spijzen toereiken, zonder
altijd do r de kas te moeten kruipen. Wat dunkt u
Adoll zag eens rond; er stond daar een eikenhouten ledikant, een
tafel, twee stoelen, een kasken. Wel geschikt, zegde hij; niets kan
er beter gezocht worden. Ja,hier zal mijn oom in veiligheid kunnen
blijven.
-- Voor eenige dagen, jonkman; want ik heb reeds iemand naar
Oostende gezoeden voor de reis naar Engeland. Kom, er staat hier
juist in de kas een hertversterkende likeur; ge gaat mij d'eer doen
dezelve eens te proeven... Geen complementen, als t u blieft; ge
zijt hier thuis; ge zult mij verontschuldigen, want ik heb daar juist
met uwen oom een glas wijn gedronken.
Terwijl dc Notaris Vosselaer de flesch uithaalde en een roomer
op 'ne kabaré plaatste, zat de oude Pastoor gerust zijnen brevier te
lezen; niet lang was hij aan deze dagelijksche plicht bezig,als mees
ter Vosselaer terugkeerde; hij zag er cenigzins verbleekt uit, en
verzocht dadelijk den Pastoor van hem tc willen volgen Uw neef
Adolf wacht ons, zegde hij. Ik ben gereed, M. de Notaris.
Gelief te bemerken, M. de Pastoor, dat de plaats waar ik u ga bren
ger, alleenlijk bestemd is voor nachtverblijf; binst den dag, als er
geen onraad is, kunt gij u hier begeven, ja zelfs in den holmaan
wandelen; M. den Pastoor, let op,als 't u blieft, ge ziet we zijn hier
aan den keldertrap; ge ziet geen ander deur, niet waar De
grijsaard knikte neen; V sselaer zocht iets op den geverfden
muur; zijn vinger raakte een verborgen nagelkopken en een smalle
deur vloog open nevens die van den kelder... De Pastoor dee i van
verwondering een stap achterwaarts; nooit had hij zulke g-iheime
bergplaatsen gezien; zij bevonden zich vooreenen geweifden kelder,
met 12 steenen trappen. Eerweerde, sprak de Not«ris, eene kaars
aanstekende, wees niet verwonderd, ge zult nog andere zaken zien.
De trappen afgedaald zijnde, bevon ien zij zich voor een deur van
zwaar eikenhout... Vosselaer had den sleutel, opende en trok bin
nen, gevolgd van den Priester, 't Was een onderaardsche kamer,
donker als een helle, zonder eenig meubelstuk, niets anders was er
daar bij 't licht der kaars te ontwaren dan eenig; bussels strooi.
M., sprak de Pastoor, het is toch hier niet... Maar, in plaat
an't vriendelijk wezen van den Notaris, zag h.j nu ne kerel me
helschen spotlach op de lippen en oogen vol gloeienden haat. En
vooraleer hij nog verder kon spreken, gaf de verrader hem zulken
geweldigen stamp in de lenden, dat de brave ouderlingachterwaarts
nederplofte op den steenen vloer der kamer. Zijn bloei stroorade.en
hij bleef daar bewusteloos liggen.
Toen de Pastoor tot zijn zeiven kwam en d'oogen opende, zag
hij niets meer.
De Notaris was verdwenen.
Men kan lichtelijk begrijpen welke smartvolle gedachten hem
overweldigden; na met zijnen neusdoek zooveel mogelijk de wonde
aan zijn hoofd verbonden te hebben, sukkelde hii tot op t strooi en
liet er zich neervallen. De Notaris zekerlijk had hem als vijand en
verrader behandeld: maar ziin neel Adolf! die altijd zoo goeden
braaf voor hem was geweest? Hoe aardig toch, dat die neef eerst
met den Notaris alleen de schuilplaats ging bezichtigen en dat hij
nu niet meer te voorschijn kwam! Och God, bad dc oude Pastoor,
uw wille geschiede; geel mij toch de genade om al mijn lijden gedul
dig te verdragen, t'uwer eer en glorie; ontferm u ook over mijn
neef.
Eensklaps hoort hij 't geschnjn van een schuif ken dat geopend
wordt. Zonder twijfel was er iemand aan den anderen kant die hem
beloerde.Wie is daar? sprak de Priester; in Gods naam.kom mij ter
hulp.
Ik, antwoordde eene stem, ik Jacobus Vosselaer die berst van
genoegen, omdat ik u bezit.
Wat wilt gij met mij aanvangen? ach, Mijnheer, laat mij hier
spoedig uit.
U hier uit laten? ge lacht zeker! uw lot is nog beter als dit
van uwen slimmen neef! Ai, ai, hij moest hier met al zijn geld ko
men; een schoon ponksken! ik heb het daar geteld.
Mijn neef! smeekte de Pastoor, ach, wat is er van hem ge
worden
Uw neef 1 hij is uit de pijn, oude sukkelaar! ik heb hem daar
in een ander kelderken, een glasje likeur van mijn uitvinding gege
ven en tegenwoordig is hij al koud; gij zult het zoo schoon niet
hebben. Sedert lang wenschtte ik 'ne paap in mijn bezit te krijgen!
Ach, God. ba .l de oude Pastoor van Onkerzele, och God,mijn
arme neef! en gij, booswicht, vreest gij de straf der moordenaren
niet?
Welke straf? wie zal ooit weten dat het lijk van Adolthier ligt
te rotten? dat gij hier gekerkerd zijt?
D'Alziende oog van God!
Prullen! goed voor kinderen en voor onnoozele boeren gelijk
in uw Onkerzele; meint ge dat ik aan mijn eerste schelmstuk ben?
Ongelukkige mensch!
Ha, ge durft preêken aan den Notaris Vosselaer; welnu, hoort
wie ik ben en ge zult alle hoop verliezen van hier uit te geraken.Ik,
ik. heb den zoon mijner voedstervaders vermoord, om aan zijn geld
te geraken; ik heb menige andere gevaarlijke moord bedreven; en
nu dat ik uwe valies met goud kan hebben, zonder dat er haan ol
hinne zal over kraaien, ik zou éen oogenblik aarzelen! Zoo dom toch