w*
52
'l/ondag 24 Ik ei 1882.
Drie-enT win tigste-Jaargang.
©oösi>icii5t, - OaDci iü - Ortjljetö
mvr m?jmfp.
QÊmengï» nieuws.
SSF Den tekort.
GASTON 3LANSAERT
Eerste Binders van Vlaanderen^
- J 3t~*si
Bureel, Achterstraat. -/
Gewoona Annoucen: 20 centiemen per regel. Annoucetv op de Tweede Bladzijde
50 cent, den regel. Berichten onaer 't Nieuws, 1 fr>nk den kleinen regel.
HET LAND
5 ft*, 's Jaars. vooraf betaalbaar. Inschrijvingen worden op all* iijivjï
genomen, rechtstreeks bij ons of door post of brief Jr x
VAN AELS i
AALST, -23 DECEMBER 1882.
Koor.
Juicht, Volken, juicht met de Engelkoren,
Zingt Wijder lied met hooger stem;
Want 's werelds Heiland is geboren
In Davids stad, in Bethlehem!
Solo.
't Is winternacht, en de Onbevlekte
De zoete Maagd van Juda. baart
Heur godlijk kind, dat 't leven wekte
En leven gaf, wat leeft op aard'.
Hoe machtloos klein wordt de eeuvvge Koning
Hoe needrig arm wordt de Opperheer!
Voor troon een krib, een stal voor woning....
Knielt, Volken, knielt aanbiddend neèr
Koor.
Juicht, Volken, enz.
Solo.
't Is middernacht, en stil en rustig;
•Maar't Englenlied zingt: Gloria
Het jodendom slaapt lui en lustig:
Maar d'herders gaan en vinden dra
Het zoete Wicht, in arme doeken,
Jehova's Zoon, Maria's kind....
Gaat, Volken, ook uw God bezoeken;
En ziet hoe zeer hij 'l menschdom mint.
Koor.
Juicht, Volken, enz.
Solo.
't Ie nacht en koud om 't Kindjen henen;
Doch luttel waar 't,zoo 's menschen hert
Gevoelig ware aan Jesus weenen,
Hem liefde gaf voor leed en sinert...
Slechts liefdo vraagt van ons de Heere,
Wiens liefde ons redt uil Satans macht.
Looft, Volken, looft, zingt Hein tereere.
Die door zijn liefde u. t leven bracht!
Koor.
Juicht, Volken, juicht met de Engelkoren,
Zingt blijder lied met hooger slem;
Want 's werelds Heiland is geboren
In Davids stad, in Bethlehem!
KERSMIS-NIEUWS. T'Aalst zal gelijk op ander jaren, bij
de Dainen van Maria, 't Stalleken van Bethlehem te zien zijn,
kosteloos voor iedereen, van Kerstdag af tot 9 Januari. ln
St Josefskerk op den Hoogdag onder t l.of, Sermoen door den
E. u. Collin. De Kerstnacht wordt alle jaren gevierd in
nalle, te middernacht; oen Pelgrimagie vertrekt ten 10 ure uit
Enghien, om juist op d'ueilige Uur in de kerk van nalle toe
te komen,en de Plechtige Diensten aldaar bij le wonen.—'t Is
wel te vei hopen dat men in de Y'laamsche Kerken aan de Ge-
loovigen 't atl'ront niet zal aandoen van Fransehe Kerstliedjes
te zingen.
De Relikwie* va* Kerstdag. Bethlehem is heden een
dorp door 1800 Christenen bewoond.Boven de plaats waar d&
Zaligmaker geboren werd.iseengroole kerk,die nog gebouwd
werd doer Helena de Moeder van Keizer Conslantinus; waar
de Kribbe gestaan hoeft, is nu een marmeren blok in de ge
daante van eonc wieg en met kostelijke lakens behangen die
allff weken w i '-seld worden. 32 lampen branden gedurig
in deze gewijod'. plaats.
ttlijke Krib, van hout, wordt bewaard in een zilve-
rk van Maria maggiore te Hoornen. Op Kerst*
V Etèfcl Wöt W ze tel i ring g - 'ft.
*>-. Kl.--. ..'i-.i-v die ,!'H. M te Bethlehem droeg, worden
met eere bewaard tot Aken en er alle 7 jaar van 10 tot -24 Juli
1- - ote Domkerk door Karei de
Groote gebouwd en in 8u4 door Paus Leo ill gewijd. De Reli-
kwiekassen van Aken bevatten de kliederen die d'H. Maagd
droeg te Bethlehem, de doeken of windels waarin 't Kindeken
Jesus, na zijne gehorte door d'n. Maagd is gewonden geweest:
ze zijn van bruinaclitige-gele, sponsachtige stof, gelijk't kleed
des Zaligmakers, dat te Trier wordt bewaard; men bezit in
Aken ook de linnen doek waarin 't onthoofde lichaam van
Joannes-Baptisla werd gerold, en menigvuldige andere kost
bare stukken. De zevenjarige vertooning der Relikwiën ge
schiedt op zeer plechtige wijze; éen voor een worden de Re-
likvvien uit de kas gehaald doorZ H. den Bisschop, bijgestaan
door de wereldlijke Overheid, en aan de geknielde menigte
geloond.
Een der Geestelijken noemt de Relikwiën op en voegt er
de woorden bij, in gebruik sedert 1000 jaren; b. v. als a'H.
Windels getoond worden, zegt hij: Men gaat u loonen do
H. Windels waarin Jesus onzen Verlosser, na zijne geboorte
is gewonden geweest. Bidden wij den Almachtigen God, dat
wij door hot aanschouwen dezer II. Relikwiën zijne eer en
zijnen luister mogen vermeerdereu en de genade bekomen van
nimmer van hem gescheiden te worden. Daarop antwoordt
dc menigte fn de treffendste en godvruchtigste woorden.
Sedert woensdag werken d'Assisen van Brabant
met 't licht, voor de zaak van de twee liefhebbers f
Peltzer, die groote lanteernen en klein lichten, ge- i
lijk Armand die geganteerd ging en gemanchelteerd.
die op Nieuwjaar zijn visieten per rijtuig moest doen J
en als de koetsier om zijn geld kwam, hij werd bij
madam Bernays gezonden die de 10 fr. op de reke
ning van haar eigen huishouden deed zetten. Zijn
huishuur bleef ook geplekt en voor de contributie
werden zijn klikken en klakken aangeslagen, 't Is
omdat, gelijk zijn broér schreef, omdat hij zot ver
lielu iiep achter DIE vrouwEn zulke gaSttB wor
den door liberale gazetten uitgeroepen als d«-el ma I
kende van d'hoogere wereld! Ja, van onder af te
beginnen.... Groot Volk zonder geld en zonder eer!, j
En Armand zou door een vuur gevlogen hebben, als
de Logie sprak.... Maar de Logic betaalde toch ziju
huishuur niet!
De Nieuwe Abonnenlen kunnen kosteloos j
d eerste N" bekomen van dees Verhaal, hetwelk zoo j
merkweerdig is, als de Geschiedenis van den Notaris l
Vosselaer en Sprielvlechter.
Als wij de losbandigheden lezen die voortko-
men in "t Proces der Yaughans, wie is er die niet
uitroept: Leve doude Vlaamsche zeden, leve der j
geest van Familie en deendracht in d'Huwelijken! De
Geuzerij wjlt van 't huwelijk nieis maken dan een
wettelijk kóiitrakt, hetwelk naar gril en wil kan ge- f
broken worden; en men ziet de droeve gevolgen
dezer leering!
Dit Proces lezende, herinneren wij ons de streng- j
vermaningen welke dichter Ledeganck tot Gent richtte
in zijn ie Zustersteden. En Gent vervalt mee
eii meer! Gent wordt meer en meer een bec'orvene
stad! 't Zijn de Vertegenwoordigers van Geut die in j
de Kamers de Wet voor 't Viaamsch hebben bevoch- i
ten en achteruitgedreven. Ziehier hoe Dichter Lede- I
ganck over 30 jaren, de stad Gent aansprak:
Gij zijl geen spruit
Van 't lauwe Zuid;
Gij zijl een kloeke telg van t blonde en frisschc Noorden!
En echter, zegt men, gij bemint
De zoelte die de zuiderwind
Gelijk een stiklucht blaast uit zijn verpestende oorden;
En merkt niet dalzij 'tgras van Vlaandrens beemden schroeit
Wanneer ze er aan liet zwerk geen donderwolken broeit.
Men zegt, gij mint
Gelijk een kind.
Wat Frankrijks hoofdstad teelt van wufte grilligheden.
Van zingestreel ea valsche pracht,
Van sctiijnvefiaauk, van zwier en dracht.
Van wulpsche dartelheid en laf verwijfde zeden.
Men zegl, gij draagt haar juk als een gedefd sieraad.
En deelt den schimplach zelfs waarmee ze uw lanaaard smaad.:
Geen rijker kroon
Dan eigen schoon!
De roos behoeft geen glans van blakende robijnen;
De maïsolie wei, geen roozengaard;
De blanke zwaan, geen pauwenstaart;
De fiere boschmonarch, geen bont van hermelijnen
En wal behoeft het schoon der maagd van Lei en Scheld?
Gewis geen vreemden tooi, die haar de leden knelt!
Den Pruis zit binnen, met een sterke valling;
hij hoest dat zijn Paleis davert.
Garabetta blijft ziek van ziju wonde.
Er is te Brussel een tweede Meeting geweest,
om de gelijkheid van Waal en Vlaming te vragen....
De Journal de Bruxelies is nu ook voorde Vlaamsche
bevolking; docb 't moet gemeind ziju; nu zeggen: Ja,
g'hebt recht, volle recht! en als men aan 't hoofd is,
zijn beloften intrekken, met zulke voorstaanders is
men niets genaderd!
an Jer
wanl
de s f
u° feesten in 't Collegie t'Aalst ziju schoon!
pijtig dat er daar nooit een enkel woordeken
li in komt! Eu nogtans! 'l Viaamsch is onze
sehoone rijke Moedertaal! T Viaamsch is d'ee-
I door welke wij tot 't Volk kunnen spreken
I- Letterkunde uitmunten.
S :hte zaken moge* verboden worden, 't Zul-
Ouders en Meesters ziju, die aan hun kin-
- dienstboden zulleu verbieden van hunnen
'iie Calê Ghuntant te zetten; want vandaar zou-
iiiets meebrengen dan slechte lièkens en
vuile zaken.... De Wet zal waken en verbieden;
r Jaar minderjarigekinders komen; maard'Ou-
i 'ces te es, dal ze toch waakzaam zijn.
Is nu zondag avond dat Dichter De Ko*i*ck
-dsbergen in 't Collegie gaat een Voorlezing
a n eenige Talereelen uit zijn meesterlijk ge-
'l Menschdom Verlost.
ln AMERIKA te Siierbrooke, is verschenen
aa.r.scli boekje: Een reis in Canada, door een
n laming die aldaar verblijft, namelijk door
man. Dit boekje bevat wondere inerkweer-
ivn uit dit Land en nuttige bemerkingen en
ivingeo. Onder veel opzichten mag Europa zich
tuur van Amerika spiegelen, 't Is wonder,
IIes daar wel geregeld is, tot elks voordeel,
Igt ineene gespaarzaamheid en om dTowoners
•I ht Vaderland, een algemeen Vaderlijk Huis
De schalie wordt gerekend, en de Ministers kornen
I leir nd de 25 miljoen.
NOGTANS, de rechten van zegel en registratie
zijn v-rl )Ogd; deconvoisen telegrams zijn opzesla.
gen. ie uwe lasten op den tabak hebben een merke-
!r»c som opgebracht. België is niet in oorlog, doch
1 t zal cl totdaar komen, als men d'Hovelingen laat
geworden; nu is er toch viede, geen ziekten of groote
1 tegenspoeden, en de Staatskas gaat ten achteren, ge
I geluk al Je Steden en Prochiën ten achteren gaan.
1 Zin eens AALST; rond de 17.000 fr. moet er min
I ofyebr ;ht worden voor de GAZ:en dringende open-
j baie ken wordt n niet verricht; men iou zclls
mo«ter .aan spreken van de lasten te verhoogen, al-
hncvc 3 menschen het reeds soo kwaad hebben...
De lasten verhoogen, na 17,000 fr. 's jaars profijt ge
daan te ebben II!
Doch spreken wij over dc dikke sloebers die in de
Staatska-: te kort zijn! 25 miljoen! En de Ministers
vtrscho'en daarvan! En veel Representanten trokken
o gtn c kabeljauwen
V.z is d'ocrzaak van dien "prooien tekort
TEN EERSTEN,
j. iien. Gekozenen, katnoliefc zoowel als liberaal;
er moet onpartijdig gesproken worden
Wai manieren zijn dat, immers, van daar te Brus-
el ren paleis te bouwen dat 60 miljoen zal kosten
o miljoen was ruim genoeg; want 'tis toch altijd
den Burger, Boer en Ambachtsman die alles moet
uitzweeten! Wat manieren zijn het, van daar een le
ger van parademannen t'onderhou.len, met'ne staf
van vetbetaalde Overheden Wat manieren, van zoo
veel andere zotte onkosten in te richten eu te blijven
onderhouden Maar ze zien daar te Brussel 'ne groo-
ten hoop geld, en z'en peiren niet hoeveel angst en
zweet en kommer er aan elk vijffrankstuk kleeft
TEN TWEEOEN,
er is te kort in de Staatskas en er zal altijd meer en
meer le kort en deficit zijn, en men zal België tot in
den grond verarmen, door de schromepjke onkosten
voor't officieel onderwijs In deze zaak, gelijk in
de zaak van Taal en van Leger, moesten al de lasten-
betalers malkander verstaan. Ons Landeken is ver
deeld in twee partijen en 't is onmogelijk een Staats
onderwijs t'hebben dat elk voldoet. Het zal afhangen
van 't Bisdom of van de Logie. en altijd twist en
tweedracht veroorzaken. Daarom, een Vrij Onder
wijs. Vrije Scholen, gelijk er hier altijd geweest zijn.
Er ontbreekt in ons Land geen geleerdheid, maar
Overeenkomst en Geld.
Hoe verder in 't Officiéél' Onderwijs, hoe meer
tweedracht en verkwisting! Tot over d'ooren in de
schuld
In i83o riepen de Patriotten uit
VRIJ ONDERWIJS!
Al de Belgen, die hun Vaderland beminnen, die
in vrede de vruchten van hunnen arbeid genieten,
ach. waarom roepen ze niet uit:
VRIJ ONDERWIJS
Geen moeialerij, /an niemand
Gelijk eiken Belg gaat werken en koopen waar hij
wilt en hoe hij wilt, dat elke Belg ook het Onder
wijs zijner kinders. schotelt en lepelt naar beliefte.
E11 zijn er die niet kunnen le«n, lezeri ze geen goed,
z'en zullen ook geen kwaad lezen, 't Is met hun
hooge geletterdheid dat «Je Peltzers zoo ver gekomen
zijn; dat z'aaa de Staatskas verschciJe iionderdc dui-
zende franken kosten, en tot schande dienen van al
de wereldJeelen...Met 't VRIJ O.NDERWiJS zal
België tot de goede vrijheid en de ware gespaarzaam
heid terugkeeren.
SPREUKEN EN TOEPASSINGEN.
Die zijn Ouders k»dpt en eert, zal wel varen. Bij alle
Volkeren waren d'ondaukbare kinders een voorwerp
van afgrijzen. Isocrates, een beroemde wijsgeer van
Athenea, leerde: «Gedraag u jegens u-v Ouders, gelijk
gij weuBcht da', eens uwe kinderen zich jegeus 11 gedra
gen. De Preekheer Beoedictus XI, iu 1303 Paus
geworden, zijn oude moeder leefde nog, en eeaige edele
dames kleedden di- vrouw rijkel.ik, o 11 voor haren zoon
te verschenen. Maar Beuedidus deze rjkgekleedde
vrouw ziende; Dat is ni jne moeder niet, zegde hij;
mijne moeder was alt.jd eeue werkende in- nnch n De
moeder begreep 't gedacht van haren zoon, ging weg om
haar gewoon kleedsel aan te trekken, 011 als zij terug
gekomen was, dan kwam do Paus haar te gemoed, om
helsde haar teederlijk, "grendel Nu herkeu ik iu u,
mijne oude, mijne altijd even beminde roeeder.. zich
Bchamen over ziju Ouders, is grouwzame boosheid De
Geestelijken z>jn ten alleu tijde aauziea geweest als de
Vaders der zielen, en d'H. Kerk wordt onze Mosder ge
naamd. Ge zult alt jd zien, datde Parochiea, die huauen
Herder achten eu liefhebben.dat zij in vrade enwolvaart
zullen leven. Integeudee on de Parochiën waarde
Geestelijke zsndiug van denPastocr bespot wordt.tegen
gewerkt daar is haat en wanorde, gelijk in d'huishou-
dens waar de kinderen geen liefde of behulpzaamheid
toonen.... Hoeveel Vlaamsche Parochiën zijn er niet,
die in een zalige ec-ndrucht leven!B-di-irti.'en de Geeste
lijken iets dan 't algemeen welziju? dau den vrede en
d'overeeukomst 'i. De 'eestelijkheiJ vau suwtrker-
krn b v., preekt zij iets naders dan de Leering der H.
Kerk, gel jk zij op al de Preekstoelen van Belgenland
wordt verkondigd? Verschilt hare w-rking in iets van
d'algemeene werking opgelegd door deKerkeL|ke Over
heid, voor 't duurbaarste belangen geluk der Familiëo?
Er is sedert lang, geen goede overeenkomst op die Paro
chie; haat en u jd en verdeeldheid is er te vinden; en
't leven, zoo kort en zoo broos, wordt er verbitterd,
zonder eeuige noodzakelijkheid endoor de schuld van
degenen die minachtig werpen die partij maken tegen
do Geestelijke Overheid en hare noodzakelijke werking.
Hoe meer Nièuwcrkerken op dien weg voortgaat, hoe
min vrede en welvaart! In zaken die plic it vau Ziellast
zijn, kan er niet toegegeven worden noch door Herders,
noch door ander Overheden, noch doorOaders in hunne
Familie.... Men ziet het aan Haaltkrt; hoe meer die
Parochie naar den Kutholieken ouden Vlaamschen geest
komt, hoe meer vrede, eendracht en welvaart I De
Katholieke Geest, is de frissche reine wldoende en vro
lijke lucht; de Liberaalderij is stormen onweder. ver-
uielii/g. bederf eu k ipott'-kkiug v*a alle welvaart. En
wilt ge gaan van Prochie tot Prochie, ge zult deze waar
heid tast hour bestatigd vinden.
of de
VERHALEN LIT DE VOORGAANDE EEUW.
Haar't uitgebreid werk van S. Van der Gucht, Kunstschilder t'Aalst.
(2' Vervolg.)
III. EEN DUIVELACHTIG NOENMAAL.
u^Nu moeten wij tocli kennis gaan maken met de tante van Karei
Klinke, bij wie hij zijn twee honderd guldens gaal halen.
Een zonderling schepsel was die moei of tante, Margriet Klinke:
klein van gestalte, met kromme beenen, scherpe SQuifneus, kleine
roste oogen en dunne lippen. Vijftig jaren kon zij tellen, doch zag
er op zijn minste,zeventig uit.
Zij woonde in de Parochie van Assche op een afgelegene plaats,
in haar eigen huis, leefde daar gansch afgezonderd,ging zelfs naai
de kerk niet; om welke rede? Eenigen zegden dat zij haar ziel ver
kocht had aan den duivel; anderen, dat zij te veel wraakroepend
kwaad gedaan had en vreesde van over 't kerkhof te passeeien
of van 't woord Gods te hooren; volgens een derde soort, om haar
huis niet te moeten verlaten en uit vreeze van bestolen te worden,
want zij hadden naam van schatrijk tezijn en gieriger als eensiekke.
Een raensch zonder hert en gevoelens was zij voor iedereen, en
altijl zoo geweest, behalve ten tijde dat Karei Klinke bij haar in
woonde; van hem maakte zij veel werk en in haar oogen kon de
kwast geen kwaad doen. Alsdan ging zij bijwijlen nog eens naar de
kerk,omdat haar neef het buis gadesloeg; doch als Karei terug was
gekeerd naar den Engel, bleef hare woning gesloten als een graf;
geen raensch kon zij lijden; klopte daar een bedelaar aan, de
deur werd met een spleet geopend en een vuil afzichtelijk too-
verhekswezen riep: Er is niets te geveng'en moet niet blijven
Sta n!... Wie deed hare boodschappen? Niemand wist het; nie-
ma .d; eene zaak is zeker: dat de meeste bewoners van Assche en
'to.uliggende in jaren en jaren het wezen van Margariet Klinke nie
ge/,.5o hadden. Nogtans v.m tijd tol tijd zag men in den valavond
of zelfs in den nacht, deen of andere personen het huis der too-
verbeks binnensluipen; want Margariet had veel liggende geld en
leende op pand en mits grooten intrest. De moeders en kinders
waren vervcerd langs haarhuis te passereen, t was er eenzaam
en akelig, en al 't g-i ucht dat mm boorde, was 't geblaf der hou
den, want de tante van Karei Klinke, toch eenige levende schepsels
moetende hebben, had 1111 al hare genegenheid gesteld op ver-
scheide groote'- wukrrshoiiden, welke zij beter voedsel gaf, dat
menige rijke boeren hun eigen,of hun volk zouden gejond hebben.
Ziedaar alles wat men in dees deel van Brabant over Margriet
Klinke wist te vertellen; wij zullen nu trachteu te achterhalen hoe
bij dit mensch de wreedheid eu de goddeloosheid waren vandaan
gekomen.
Zij was eertijds dienstmeid geweest hij eenen afgedankten kapi
tein, BLANKAERT genaamd, een zeer geraeine tkerel, die t'Aalst
woonde en door zijnen zonderlingen handel een zekere vermaard
heid had gekregen. Hij woonde in de Zoutstraat en kwam alle da
gen het noenmaal nemen in d'herberg Den Bonte* Os, toen tertijde
een zeer goed gekalaudeerd logist achter 't Stadhuis gelegen. Mar
griet, zijne dienstmeid, deed haar keuken thuis.Kapitein Blankaert
was luttel van zeggen, in del' 'sfaurati "lijk. overal, doch scheen
nog al voldaan over de tafel in den Bon Os.
Een enkele maal beklaagde hij zich hiiter, maakte groot geraas,
vloekte als ne ketter, en gaf aanleiding t.it een zeer onchristelijk
tooueel, dat weldra g'heel de do< r kend was en niet weinig
opschudding veroorzaakte.
't Was juist dien dag Goede kijdag.
Na zijn soep geëeten te heb had :iij eenen oogslag op de
tafel geworpen, fronste de wei .1 r.mwi n riep dm Hospes
Waarvoor een noenmaal,uitsl 11 ilelijk zonder vleesch?vroeg hij.
Den beer kapitein vergeet zeker, dat het vandaag Goeden
Vrijdag is!
Bedient mij twee kalfsribben.
Onmogelijk, M, den kapitein, er geen spierke vleesch bij
de slachters te krijgen, sprak 1 roe rdigde hospes.
Hebt gij dau ten minste wild
Ook niet
Onbeschaafd ras, riep de apitein; w mt in die tijden gelijk
nu, meenden de goddelooze koppen dal zij alleen beschaafd waren
en geleerd, omdat zij een beestig leven leidden; onbeschaafd
ras, riep hij; en hij gaf op de tafel zulk. .1 vinoigen vuistslag, dat
de llesscheu wankelden en de te!.. eu v i-een rammelden, ter
wijl de tafeldienders malkaar in verstom in mg bezagen.
Toen deed hij den tafelknechl een te, ken; Pieter, zegde hij,
gaat naar mijn huis en brengt mij het g.-groefd karabijn dat aan
't hoofdeinde van mijn bed hangt.
Da knecht liep spoedig naar dc Zoutstraat, terwijl de Hospes
schielijk verbleekte en iu al zijn hdmal n igon te beven.
Een stond daarna was Pieter terug. Hij irhamligde den kapitein
een zeer schoone tweetoo|)-karaliiju. wrikers kolf zeer kunstig in
gelegd was, met zilveren versier 1 pitein deed de slotvee-
ren spelen, vernieuwde 1 laafpoeier in d' pan en liet eenige grove
ioodkorrels iu de loopen glijden
De Hospes, meer dood dan levend, i et z ch op 'ne stoel neder-
vallen: Genade genade mompelde lü d'handen te samen bren
gende D kapitein schokschouderde uef erachting en vertrok
zonder te antwoorden. Bijna al de tafelgasten volgden hem op ze
keren afstand.
Den Bonten Os was dicht bij 't Belfort gelegen dit jaar bij
zonderlijk nestelden er vele raven op den Toren vandit merkweerdig
Stadhuis, en telkens dat de Beyaard speelde of het uur begon te
slaan, vlogen zij met guusche hoopen, al krassende door eikair.
Aan den hoek der straat bleef de kapitein staan.
Slechts weinige stonden waren er verloopen, als twee zware ka-
rabijnscheuten de ruiten der naburige huizen deden daveren, en
twee overgroote raven tuimelden voor de voeten des schutters, als
bewijs zijner ervarene scliietkunst.
Bij alle duivels! riepdekapitein.de dieren oprapende, ik
ben bestolen; ze zijn graatmager.
Daarop trok hij d'herberg weder binnen en volgens zijn bijzon
der bevel wierd de helft zijner jacht gestoofd en de andere aan het
spit gebiaden. Toen speelde hij beide met veel lust biimen,zonder
een brijzei van zijn zonderling gerecht over te laten en daarbij
nog geusachtig spottende, zoo zegde hij binst zijn leven geen lek
kerder noenmaal geprofiteerd te hebben.
Van dien stond af werd kapitein Blankaert een voorwerp van
achterdocht en schrik voor veel menschen, en allen aanzagen hem
nu, gelijk hij werkelijk was, voor eenen zeer slechten uieusch.
Nooit heeft er iemand in de Vlaanderen ongestraft liet openbaar
eerlijk en godsdienstig gevoelen gekwetst. Blankaert zag welhaast
in, dat zijn verblijf in Aalst onmogelijk was geworden; ten anderen,
zijn schandalig gedrag was aan 't Gerecht niet onbekend gebleven,
en vermits het in dien tijd niet toegelaten was openbaarlijk de eer
bied weerdige zaken te kwetsten en te bespotten, zoo werd hij aan
gehouden, onderging een etreng verhoor, uit hetwelk Ijleek dat
hij niet alleen een goddelooze kerel was, maar ook plichtig aan
vele strafbare misdaden, tegen de Borgerlijke wetten van eerbaar
heid en van eigendom. Zoodat korts nadien,kapitein Blankaert met
veel replementen te zijnen schande, uit den stede en lande van
Aalst en Vlaanderen werd gebannen.
Margariet Klinke, zijne dieustineid, was insgelijks genoodzaakt
geweest de stad le verlaten, niet krachtens een vonnis, maar d'in-
woners begonnen lia;w met vieze oogen te bezien als even boosaar
dig met haren meester.
Het moest wel ziju, dat zij in den dienst van den kapitein zich
zeer had verrijkt, of vooraleer zijn goed aangeslagen was, met
slimme trokken, de hand op een deel van zijn geld had welen te
leggeu, wautalsras hoorde men dat zij te Assciie een huis had ge
kocht, en het dadelijk was gaan bewonen, zonder zich nog te be
kreunen,om als dienstmeid andere meesters te gaan dienen.Destijds
was Karei Klinke een jongen van zeventienjarigen Iceltijd, en dezen
had zij aan hareu broeder gevraagd om bij heur te komeu wonen,
